راک اند رول در بریتانیا - British rock and roll

[SHeRvin]

راک اند رول در بریتانیا - British rock and roll

British rock and roll یا Brit rock با تاثیر پذیری از سبک راک اند رول (rock and roll) و ریتم اند بلوز (rhythm and blues) آمریکایی به وجود آمد اما انرژی و ضرورتهای تازه ای را به آن افزود، الهام از موسیقی گذشته و کسب محبوبیتی فراگیر برای موسیقی ریتم اند بلوز سیاهان آمریکا و همچنین جهانی کردن موسیقی مذهبی (gospel music) از مهمترین شاخصه های این موسیقی است. بیشترین عاملی که موسیقی راک را ناب کرده است، توانایی آن در هماهنگ کردن تماشاگران و پذیرش تاثیرات تازه می باشد.

در واقع موفقیت این موسیقی مدیون گروههای موسیقی بریتانیا در اواخر سالهای 50 و گروههای راک در اوایل سالهای 60 است.

گرههای راک و نوازندگان راک 1960: راک اند رول بر اثر فعالیت کلیف ریچارد (Cliff Richard) که به همراه گروهش: سایه ها (the Shadows) و با الویس پریسلی بیشتر در موسیقی پاپ فعالیت داشتند، تا حدی محو شد، اما این در حالی بود که گروههای راک در طبقه همکف کلوپها به فعالیت مشغول بودند. موسیقی سارف (Surf music) توجه را از موسیقی سنتی راک اند رول آمریکا به سوی خود جلب کرد و بازارهای جوان روی موسیقی بر خاسته از کالیفرنیا متمرکز شدند.

در سال 1960 گروه جانی کید و پیتراس (Johnny Kidd and the Pirates) که گروه راک اند رول بریتانیایی بودند، موسیقی راک برای جوانان موتور سوارن را معرفی کرند و این سبک بسیار زود توسط گروههای آماتور در رقصهای سرتاسر انگلستان نواخته شد البته در کنار ریتم اند بلوز از هنرمندانی همچون بو دیدلی (Bo Diddley)، جیمی ریید (Jimmy Reed)، جان لی هوکر (John Lee Hooker) و "Johnny B. Goode" از چاک بری (Chuck Berry).

شاخصه کلوپهای بلوز لندن، وجود بلوز الکسی کرنر (Alexis Korner) بود و آن بریان جونز (Brian Jones) کلارینت نواز جوان سبک جاز را جذب خود نمود و او را بر آن داشت تا به سبک بلوز بپوندد. جدا از آن میک جاگر (Mick Jagger) و کیث ریچاردز (Keith Richards) به همراه درام نواز چارلی واتز (Charlie Watts) به گروه "همه جا و همه جای" (Around and Around) چاک بری پیوستند. گروه پیشرفت فراوان داشت و نام خود را از آهنگ آبهای گل آلود (Muddy Waters) گرفتند و گروه رولینگ استونس (Rolling Stones) در 12 جولای 1962 شکل گرفت.

در سال 1962 "Beat group" (موسیقی پاپ انگلستان) بسیار شگفت انگیز بود؛ به همراه گروه خوانندگی لیورپول و گروهای لندن همانند بریان پول و ترملوس (Brian Poole and the Tremeloes) که گروه راک اند رول انگلیسی بود، موفقیتی نیز به دست آوردند که همانا با اثر ضبط شده آنها به نام آیا عاشقم هستی (Do You Love Me).


بیتلزها گروه اصلی در شهر لیورپول بودند و در 5 اکتبر 1962 کاری به نام "عاشقم باش" (Love Me Do) را ارائه دادند. این آهنگ خلاقیت فراوان داشت و استعداد بیتلها را در نگارش تصنیف نمایان کرد. راک بریتانا توانست هویت خود را پایه ریزی کند. گروه Rolling Stones در سال 1963 هویت راک بودن خود را اثبات کرد. کمی بعد گروه موسیقی انگلیسی حیوانات (The Animals) نسخه راک-بلوز "خانه خورشید طلوع کننده" (The House of the Rising Sun) را نیز اجرا کردند که پیش از آن تنها به سبک بلوز نواخته بودند.


گروه انگلیسی راک The Who به همراه آلبوم خود به نام "نسل من" (My Generation) و گروه راک انگلیسی The Kinks با آلبوم خود "حقیقتا گیرم انداختی" (You Really Got Me) با سرعت فراوانی سبکهای مدرن جدید را خلق کردند. تصنیفها بعدها بیشتر آهنگین و هوشمندانه شدند، در حالی که سبک ممتاز ریتم اند بلوز بر خلاف روش اصلی آن به صورتی خشن تر اجرا شد که این نوع موسیقی تازه پاپ علاقه جهانی را در بر داشت.

[SHeRvin]

راک اند رول در بریتانیا II

موسیقی مدرن و ترمینالوژی (مبانی علمی و هنری)
بسیاری از موفقیتهای بزرگ اخیر هنرمندان موسیقی راک و پاپ، در بریتانیای کبیر (انگلستان-ایرلند شمالی-اسکاتلند- والس) به وجود آمده است. ستارگان سالهای 1960 و 70 همچون اریک کلاپتون (Eric Clapton) و پیتر گابریل (Peter Gabriel) از گروههای راک به تک اجرا کنندگان بسیار موفقی تبدیل شدند. در اوایل دهه 80 سینتث پاپ (synth pop) از سبکهای نیو وییو، نمونه ای از موسیقی راک بریتانیا می باشد.

در اواسط دهه 80 آلترنتیو راک بریتانیا (alternative rock British) در گروههای همچون اسمیتز (the Smiths) نمایانگر شد. آنان در مطرح شدن در مجله هایی همچون (New Musical Express -NME)- مجله موسیقی مشهور- رقابت می کردند، در حالی که سبکی همچون شوگازه (shoegaze) در اواخر دهه 80 شکوفا شد (سبكي كه تاکیدش بیشتر بر بافت و لایه بندی صدا بود). گروههای اصلی آلترنتیو راک بریتانیا: روزهای سنگی (Stone Roses)، دوشنبه های شاد (Happy Mondays-Inspiral Carpets) همه آنها از منچستر هستند و به نام مدچستر معروفند ("Madchester") و گروههای اسکاتلندی شامل سوپ اژدها (Soup Dragons) و موسیقی آنان رقص داخلی (indie dance) نامیده می شود که شامل موسیقی خانگی، موسیقی پاپ الکتریکی و سایکدلیک راک می باشد.

رقص داخلی مکان اصلیش در واقع کلوپهای شبانه هایسندا (Hacienda) واقع در منچستر است و مدیریت آن توسط Factory Records - دارنده برچسبهای ضبط موسیقی- و اعضای گروه New Order (گروه راک) انجام می شود.

در اواخر 1980 و اوایل 1990 روزنامه ها نام "مکانی که خود را جشن می گیرد" به بریتانیای کبیر دادند و راک داخلی (indie-rock) در سالهای 80 به وسیله گروههای همچون درمان (The Cure) و ایگو و بانی من (Echo and The Bunnymen) ادامه پیدا کرد. گروههای دیگر: The LA's، Ride، هدیه عروسی (Wedding Present)، خانه عشق (House Of Love)، اعجاب آوران (Wonder Stuff)، کاترین وییل (Catherine Wheel)، شیرجه آهسته (Slow dive) و یکشنبه ها (Sundays). موسیقی آنان الهام گرفته از گروههای راک سالهای 1980 و سایکدلیک راک 1960 است، به خصوص: The Byrds (گروه راک اند رول آمریکایی)، ولوت زیرزمینی (The Velvet Underground)، خامه (Cream) و پینک فلوید. در اواسط دهه 1990 نوعی موسیقی لرزان (vibrant) پديدار شده است كه تاثیر گرفته از راک کلاسیک برتانیایی از سالهای 1960، پانک و نیو وییو ميباشد.

این نوع سبک توسط روزنامه ها، پاپ بریتانیایی (Britpop) نامیده شده و توسط گروههايي ترويج يافته كه از جمله آنها: سوپر گرس (Supergrass)، واعظان خیابان پرتردد (Manic Street Preachers)، محو(Blur)، اُآسیس و پالپ (Pulp)، در کنار دیگر گروههای کمتر مطرح شده مانند حیوانات بسیار پر مو (Super Furry Animals) هستند.

در اواسط دهه های 1990، اُآسیس رهبر تمام گروههای راک بریتانیایی بود و این در حالی است که در سالهای بعد، این سبک را بیشتر به گونه ای احساسی مبدل کرد که از گروه اسمیتز نیز تاثیر گرفته بود. این نوع موسیقی در بریتانیای کبیر به عنوان "داخلی" (indie) شناخته شده، اگرچه اغلب آنها با برچسب اصلی EMI ظاهر شده اند و صدای آنها شباهتی اندک به راک مدرن داخلی آمریکایی (indie rock) دارد.

تعداد اندکی از گروههای راک بریتانیایی توانستند موفقیتی در قرن بعدی نیز کسب کنند. همانند Feeder (گروه راک از کشور والس) كه جزو اندک گروههایی است که توانسته است جزو 5 گروه موفق سال 2001 باشد (به همراه آهنگشان به نام "Buck Rogers") و بعد از سالهای متمادی تلاش، سرانجام این گروه به عنوان گروه اصلی در سبک خود شناخته شد و از موسیقی آلترنیتیو توسط روزنامه ها قدردانی شد.

گروههای راک آمریکایی همچون ضربه (the Strokes) و راه راههای سفید (White Stripes) در بریتانیا مشهور شدند و گروه افسارگسیخته ( The Libertines) -گروه راک بریتانیایی لندن- به وجود آمده از آلترنیتیو راک بریتانیایی به همراه رد پایی از پانک و پست پانک، خوش درخشيدند.

در 2 سال گذشته گروههای چون، میمونهای منطقه بسیار سرد (Arctic Monkeys)، رئیس (Kaiser Chiefs)، پارک ماکسیمو (Maxïmo Park)، مهمانی بلوک (Bloc Party) و فرانز فردیناند (Franz Ferdinand) به وسیله آثار ضبط شده خود، موفقیت کسب کردند. گروههای دیگر، مووز (Muse) و تاریکی (The Darkness) از پانک دوری کردند و به جای آن به سبکی احساسی (ملودراماتیک) و محبوب به نام آرنا راک بریتانیایی (British arena rock) سالهای 1970 گرویدند.

اگرچه در بسیاری از موارد "پاپ" به بعضی از سبکهای موسیقی بریتانیا اضافه شده (dreampop, Britpop) بسیاری از گروهها خود را راک معرفی می کنند تا پاپ! حتی سینتث پاپ (synth pop) در بیشتر موارد از گیتار برقی و گیتار باس، کیبورد و سينتیسایزر (synthesizers) استفاده می کنند. ABC محبوبترین گروه سینتث پاپ است که در اوایل سالهای 1980 تحت تاثیر پانک و راک به وجود آمد، تنها برای به دست آوردن تکنیکی بهتر و خلاقتر تا بتواند در رده سبک های شناخته شده به نام پاپ جدید (new pop) قرار گیرد.

در عین حال گروههای دیگر همانند اُآسیس نیز از سينتیسایزر استفاده کردند و به روش موسیقی بریتانیای سالهای 1960 و 70 تکیه داشتند. در موسیقی امروزه بریتانیا، پاپ و راک همچنان ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند، بیشتر از آنچه در آمریکا دیده می شود، چرا که در آنجا به دلیل تعصب به تاریخ موسیقی، پاپ بیشتر به همراه هنرمندی تک نفره به همراه گیتار و معمولا خانم شناخته شده است.

بنابراین در بریتانیای کبیر هنرمندی همچون پالپ (Pulp) ممکن است به عنوان پاپ شناخته شود در حالی که در آمریکا امکان آن است که این نوع موسیقی را در دسته راک به حساب آوردند (به خصوص آلترنتیو راک، به دلیل اصیل بودن و گاه تاریک بودن تصنیفهای آن). به طور کل در بعضی موارد ترجیح داده می شود که به موسیقی راک داخلی (indie rock) گوش داد تا پاپ مصنوعی (superficial pop)!

راک بریتانیا می توان گفت تا حدی از سبک بعد از پاپ-پست پاپ دهه های 1960 به وجود آمده از جمله اسپایس گرلز (Spice Girls) و یا رابی ویلیامز (Robbie Williams)؛ پاپ اولیه که در کلوپها رواج داشت و سبک دیگری که توسط موسیقی سنتی سیاهان توسعه یافت کاملا سبکهایی جدا از راک هستند.

در حال حاضر موسیقی پاپ در مقایسه با هیپ هاپ و دیگر فرمهای محبوب موسیقی، بازار بیشتری در بریتانیا پیدا کرده است. موفقیت آمیز ترین آلبوم سال 2006 در بریتانیای کبیر، اثری است از گروه راک داخلی گروه فرانز فردینانلد (Franz Ferdinand) و آلبومهای چون Snow Patrol، Keane، Muse و Arctic Monkeys از آثار موفق سال 2006 بودند.