اگر می‌خوای توبه کنی؛ بسم الله

[رزیتا]

اگر می‌خوای توبه کنی؛ بسم الله

چند سالی است که رهبر معظم انقلاب، سال جدید را به نامی مزین می‌کنند که با آن نام، خط مشی‌ای برای جامعه تعریف می‌شود و وزارتخانه‌ها، ادارات، شرکت‌ها و ... بر اساس آن نام برای کارهای خود برنامه‌ریزی می‌کنند.
امسال نزدیک تحویل شدن سال جدید ذهنم به این مسئله معطوف شد که این نام‌گذاری‌ها، جنبه عمومی دارد. گرچه در نهایت، آحاد ملت باید برای به انجام رساندن آن، تلاش کنند؛ اما لازم است که هر کس نسبت به وضعیت روحی و پرونده اعمال خود، هر سال را برای خود نامی نهد و تلاش کند که در راستای آن نام‌گذاری عمل کند و بدین وسیله خود را اصلاح نماید.
خیلی فکر کردم که سال 89 را برای خود چه نامی نهم که برنامه امسالم مشخص شود. وقتی خوب بررسی کردم به این نتیجه رسیدم که امسال را سال «استغفار برای غصه‌هایی که به خاطر عدم توکل، خوردم، قرار دهم.»

شاید بپرسید یعنی چه؟ خب روشن است ما در زندگیمان و در کارهای روزمره به خاطر مسائلی که پیش می‌آید و به خاطر کارهایی که باید انجام دهیم خیلی غصه می‌خوریم و باعث آزار خود می‌شویم.

پس تصمیم خود را گرفتم. امسال را سال «استغفار بر این نوع غصه‌ خوردن‌ها که نتیجه بی توکلی است، قرار دادم؛ تا بدین وسیله هم از آن گناه بزرگ یعنی عدم توکل، توبه و استغفار بطلبم و هم تمرین کنم که عیار توکلم را بالا ببرم که اگر متوکل شوم در زمره کسانی قرار می‌گیرم که خدای متعال دوستشان دارد.

در فلان کارم گره افتاده، رزق مادی‌ام کم شده، مستاجرم، بیمار شدم و یا بیمار دارم، برایم وام جور نشده و ... خیلی موارد دیگر که شما هم به آنها گرفتار هستید.
اما جای سوال دارد که آیا براستی باید چنین باشیم؟! اگر به خدا اعتماد و توکل داریم چرا باید برای هر مورد کوچک و یا بزرگی غصه بخوریم؟ اگر واقعاً خدا را "نعم المولی و نعم الوکیل" می‌دانیم نگرانی‌هایمان برای چیست؟! «... وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللهِ وَ كَفَى بِاللهِ وَكِیلاً(نساء، 81)؛ و بر خدا توكل كن كه پشتیبانى خدا كافى است.»

مگر غیر از اینست که تمام امور به دست تدبیر خدای متعال می‌باشد؛ پس این همه دلشوره و غم و غصه برای چیست؟!
راستش وقتی زندگی‌ام را بررسی کردم از خدا خیلی خجالت کشیدم که چقدر در حقش ظلم کردم چون به زبان می‌گفتم توکل بر خدا، اما در عمل لنگ می‌زدم.



پس تصمیم خود را گرفتم. امسال را سال «استغفار بر این نوع غصه‌ خوردن‌ها که نتیجه بی توکلی است، قرار دادم؛ تا بدین وسیله هم از آن گناه بزرگ یعنی عدم توکل، توبه و استغفار بطلبم و هم تمرین کنم که عیار توکلم را بالا ببرم که اگر متوکل شوم در زمره کسانی قرار می‌گیرم که خدای متعال دوستشان دارد؛ «... فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ إِنَّ اللهَ یُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِینَ(آل عمران، 159)؛ و چون قصد کاری کنی بر خدای توکل کن، که خدا توکل کنندگان را دوست دارد.
راستش وقتی زندگی‌ام را بررسی کردم از خدا خیلی خجالت کشیدم که چقدر در حقش ظلم کردم چون به زبان می‌گفتم توکل بر خدا، اما در عمل لنگ می‌زدم.

پیشنهاد می‌کنم شما نیز امسال را برای خود، نامی نهید و برای رسیدن به آن تلاش کنید. بالاخره هر کس گناهانی دارد و یا به گناهی عادت کرده است. بیایید و همین امروز تصمیم بگیریم، که فردا دیر است.
پس از تصمیم‌گیری و نامگذاری، از امام زمان(علیه‌السلام) مدد بجویم که ما را در رسیدن به این تصمیم یاری نماید.
حتماً این ضرب المثل یادتان هست که از شما حرکت، از خدا برکت. حرکت یعنی همت و کوشش ما و برکت یعنی توفیق الهی. اگر ما همت کنیم که دیگر گناهی را انجام ندهیم؛ یقیناً خداوند به ما توفیق دوری از آن گناه را عطا می‌فرماید.
اگر خدایی نکرده عادت به غیبت کردن، دروغ گفتن، خوردن مال حرام، بی احترامی به پدر و مادر و ... دارید، همین امروز برای سال 89 نامگذاری کنید و استغفار و ترک آن گناه را آغاز کنید.

اگر دلتان شکست و آسمان چشمتان بارانی شد، اول برای تعجیل در فرج امام عصر(عج) و بعد برای اجابت دعای همه محتاجان، دعا کنید.

شما تصمیم گرفتید برای سال 89 ، چه نامی بگذارید؟

«اللهم العجل لولیک الفرج»

نوشته ی مهری هدهدی