بخشی از مقرارت عکاسی در اروپا

[رزیتا]

بخشی از مقرارت عکاسی در اروپا

1. گرفتن عكس افراد سرشناس یا عادی در اماكن عمومی مانند خیابان یا پارك، منع قانونی ندارد چه آن‌ها موضوع اصلی عكس شما و چه در پس‌زمینه تصویر باشند.

2. اگر حادثه‌ای در مكان‌های عمومی اتفاق بیفتد می‌توانید هر چه دلتان می‌خواهد عكس بگیرید به شرطی كه كار پلیس یا رفت و آمد اتومبیل‌ها را مختل نكنید.

3. از مجروح یا مصدوم، در اماكن عمومی می‌توان عكس گرفت اما از لحظه‌ای كه به داخل آمبولانس منتقل شد فقط با كسب اجازه می‌شود عكس گرفت.

4. در داخل بیمارستان فقط با كسب اجازه می‌شود عكس گرفت.

5. بدون ورود به خانه افراد و از خیابان می‌توانید از فردی كه در هشتی، حیاط یا حتی اتاق خانه‌اش حضور دارد عكاسی كنید. نیازی به كسب اجازه از او ندارید. از نظر مقامات قضایی از فردی كه در برابر «دید همگان» است، یعنی مثلاً دارد چمن خانه‌اش را كوتاه می‌كند، یا در ایوان خانه‌اش نشسته یا حتی در پشت پنجره خانه‌اش ایستاده و افراد بیرون از آن ساختمان می‌توانند او را به‌راحتی ببینند، می‌توان عكس گرفت.



اما بهتر است عكاس در چنین مواردی نكاتی را رعایت كند. عكاس می‌تواند بدون استفاده از عدسی تله، و حداكثر با عدسی نرمال و مطابق آنچه كه چشم عادی می‌بیند، و بدون رفتن روی بلندی، مثلاً بالای درخت یا دیوار، عكس بگیرد. به هر حال قصد آن است كه عكاس بیش از ‌آنچه كه چشمان یك رهگذر متعارف می‌بیند، چیزی ثبت نكند.
برای تدوین قوانین عكاسی خودمان دست به كار شویم.
چند وقت پیش، جوانی كه نمی‌شناختمش، تلفن كرد و با نگرانی گفت، الان داشتم از ترافیك خیابان عكس می‌گرفتم كه دوربینم را گرفتند و ضبط كردند. حالا چه كنم. گفتم دوستانه صحبت كن و دوربینت را پس بگیر، زیرا نه قانونی داریم كه به كسی این حق را بدهد كه عكسبرداری از ترافیك ممنوع است و نه قانونی داریم كه انجام این كار را تایید كرده باشد تا تو بتوانی به استناد آن حرفت را به كرسی بنشانی. البته نفهمیدم آخر قصه چه شد. اما یك نكته در این ماجرا خود را به رخ می‌كشد و آن نداشتن قانونی است كه حریم‌ها را مشخص كند تا كسی خودسرانه مانع كار عكاسان نشود. اما راه حل چیست؟ تدوین اصولی كه این چارچوب‌ها را مشخص كند تا هركسی به حدود كار و حقوق خود آشنا باشد، هم عكاسان و هم مجریان قانون. در حال حاضر راه این است كه انجمن صنفی عكاسان مطبوعات در این كار پیشقدم شود و طی جلساتی با شركت تعدادی از عكاسان و كارشناسان، با توجه به قوانین رایج در تمام دنیا و البته با نگاهی به مسائل جامعه خودمان چارچوب‌هایی را مشخص كند و آن‌ها را به مسئولان ذی‌ربط ارائه دهد. و در چند و چون و توضیح و توجیه این اصول به قول بعضی‌ها وارد چانه زنی شود. تا وقتی خود ما كه با این مشكلات رو به رو هستیم، اقدامی در جهت حل آن بر نیاییم مطمئن باشید هیچ نهادی در این مورد پا پیش نخواهد گذاشت… سخن آخر این كه فعلا گله نمی‌كنم از دوستان عکاس كه به جای پرداختن هزارباره به موضوعاتی نظیر لحظه قطعی برسون و یا سلف پرتره‌های سیندی شرمن و ...به موضوعاتی نظیر همین موضوع بپردازند كه نمی‌پردازند.