مشاعره سنتی

[MAHDI]

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

[hossein]

جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است

[MAHDI]

تا از خودی خود نبریدند عزیزان

چون نی به مقامی نرسیدند عزیزان

[hossein]

نیستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا
باغهای دلگشا در زیر پر باشد مرا

[MAHDI]

از خیالت در دل شبها اگر غافل شوم
تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا

[پریشان]

از چشم شوخش ایدل ایمان خود نگهدار

کان جادوی کمانکش بر عزم غارت آمد

[رزیتا]

دوست آن است که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

[پریشان]

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود

[Hesar Azera]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[Hesar Azera]

كرم شب تاب

روز قسمت بود . خدا هستی را قسمت می كرد . خدا گفت : چیزی از من بخواهید . هر چه كه باشد، شما را خواهم داد . سهمتان را از هستی طلب كنید زیرا خدا بسیار بخشنده است . و هر كه آمد چیزی خواست . یكی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای دویدن . یكی جثه ای بزرگ خواست و آن یكی چشمانی تیز . یكی دریا را انتخاب كرد و یكی آسمان را .

در این میان كرمی كوچك جلو آمد و به خدا گفت : من چیز زیادی از این هستی نمی خواهم . نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ . نه بالی و نه پایی ، نه آسمان ونه دریا . تنها كمی از خودت، تنها كمی از خودت را به من بده .

و خدا كمی نور به او داد . نام او كرم شب تاب شد . خدا گفت : آن كه نوری با خود دارد، بزرگ است، حتی اگربه قدر ذره ای باشد . تو حالا همان خورشیدی كه گاهی زیر برگی كوچك پنهان می شوی . و رو به دیگران گفت : كاش می دانستید كه این كرم كوچك ، بهترین را خواست . زیرا كه از خدا جز خدا نباید خواست .

هزاران سال است كه او می تابد . روی دامن هستی می تابد . وقتی ستاره ای نیست چراغ كرم شب تاب روشن است و كسی نمی داند كه این همان چراغی است كه روزی خدا آن را به كرمی كوچك بخشیده است .