تنها باران است كه گاهی

در اوج تنهایی من

در آن لحظه كه هیچ كس نیست

با من از تو می گوید ...

ولی درد من از این است كه

دیریست باران نمی بارد !!

مرا چه به فلسفه
من هنوز در منطق چشمانت مانده ام

شب و روزم
درگیر بود و نبود توست
نیایی گم می کند شب را
روز را
آسمان را
و
من
خواب را ...

ایرج .تمجیدی

آب رفتند چشمانم بس که شستم
و همچنان همان تصویر را می بینم
پس چی میگفت این سهراب

تو چه می دانی ؟
از حال و روز کسی که
دیگر هیچ نگاهی
دلش را نمی لرزاند ...

تردبان این جهان ما و منی است
عاقبت این نردبان افتادنی است
لاجرم آنکس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست

از نوشیدن ...
این قهوه های تلخ...
خسته که نمی شوم ،
هیچ
مشتاق تر می شوم...
گویی نام تو
در ته فنجان بعدی دیده خواهد شد !

این دلی که شکستی
مال من نبود
خیلی وقت پیش تقدیم توشد
خوشحالم !!!!!!
چون حالامیتونم جای دل
سنگ بذارم تو سینه

دوستت دارم و پنهان کردن آسمان ...
پشت میله های قفس ...
آسان نیست !!