با اعلام آغاز بررسي سلامت مادران
رييس اداره سلامت مادران وزارت بهداشت:
علل تمايل به سزارين مشخص مي شود
روشهاي زايمان طبيعي درست نيست

رييس اداره سلامت مادران وزارت بهداشت از آغاز بررسي کشوري سلامت مادران براي نخستن بار در کشور خبر داد و گفت: به دنبال اين طرح علاوه برارتقاي سطح استانداردها و تلاش جهت جلوگيري از بروز مرگ و ميرهاي مشابه در رابطه با زايمان مادران،علل تمايل به سزارين نيز در کشور مشخص مي شود.
دکتر نسرين چنگيزي در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، افزود: اين طرح از مرداد ماه سال گذشته آغاز شده و تا پايان سال جاري مطالعات ميداني آن نيز به اتمام مي رسد.
وي گفت: تا حد امکان مطالعات ميداني که قرار است در بيمارستانهاي کشور انجام شود، درشرايطي خواهد بود که نمايانگر وضعيت کل کشور باشد.

رييس اداره سلامت مادران وزارت بهداشت با اعلام اينکه نتايج اين طرح تا پايان سال 88 مشخص خواهد شد، خاطرنشان کرد: بر اين اساس نظام مراقبتي مرگ و مير مادران که در حال حاضر در کشور در حال اجرا است تا پايان سال 2009 به نظام مراقبت سلامت مادران ارتقا خواهد يافت.
وي، شاخص هاي مدنظر در اين بررسي کشوري را شامل ميزان سزارين در سال جاري، ميزان مداخلات زايمان طبيعي، عوارض بعد از زايمان طبيعي و سزارين در 48 ساعت اوليه پس از ختم بارداري و اقدامات انجام گرفته براي برطرف کردن اين عوارض برشمرد و تاکيد کرد: به طور قطع با مشخص شدن اين شاخص ها استانداردسازي خدمات به مادران نيز امکان پذيرتر مي شود.
چنگيزي همچنين با تاکيد براين که از نظر علمي، بي خطر بودن زايمان طبيعي به ويژه در مقايسه با سزارين به اثبات رسيده است، درعين حال اظهار کرد: البته روند فعلي نشان مي دهد که روشهاي زايمان طبيعي در ايران درست نيست، چرا که ميزان مداخلات در اين نوع زايمان زياد و در نتيجه بروز عوارض بيشتر از استانداردهاي مورد نظر است.

وي همچنين با بيان اين که عوارض ناشي از زايمان طبيعي نسبت به زايمان سزارين بسيار کمتراست، يادآور شد: مرگ و مير مادران در سزارين اورژانس ده برابر زايمان طبيعي است.
رييس اداره سلامت مادران در پايان اعلام کرد: مطالعات و بحث هاي لازم براي کاهش سزارين در حال انجام است و در 10 دانشگاه علوم پزشکي با بالاترين ميزان سزارين نيزهماهنگي هاي لازم در جهت اين کاهش در حال انجام است

نحوه زايمان وصدمات ناشي از آن از علل ايجاد بي‌اختياري ادرار در زنان است

يك اورولوژيست با بيان اين كه عفونت‌هاي ادراري و بي‌اختياري‌هاي ادرار از شايع‌ترين بيماري‌هاي اورولوژي زنان است، نحوه زايمان و صدمات ناشي از آن را در ايجاد بي‌اختياري ادرار موثر دانست.
دكتر سليماني در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت ودرمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان مطلب فوق گفت: نحوه زايمان و صدمات ناشي از آن منجر به شل شدن عضلات كف لگن و ايجاد بي‌اختياري ادرار در زنان مي‌شود.
به گفته‌ وي، روش درمان بي‌اختياري ادرار بر اساس علت ايجاد كننده آن متفاوت است. ممكن است براي درمان بي‌اختياري‌هاي ادرار يك درمان دارويي ساده تا يك درمان جراحي پيشرفته به كار گرفته مي‌شود.
دكتر سليماني با تاكيد براين كه به منظور جلوگيري از ايجاد عفونت‌ها و بي‌اختياري‌هاي ادرار، زايمان‌ها بايد به صورت علمي و صحيح انجام شود، ادامه داد: روش‌هاي زايمان بايد از حالت‌ سنتي خارج شود؛ خوشبختانه امروزه پيشرفت‌هايي در اين زمينه صورت گرفته است. همچنين در صورتي كه زايمان به شكل طبيعي مشكلاتي را بوجود آورد در اين مواقع سزارين در نظر گرفته مي‌شود. بنابراين نبايد در مواقع خاص برانجام زايمان طبيعي اصرار كرد.
وي افزود:‌ در تعداد زايمان‌هاي بالا (معمولا پنج تا شش زايمان) شل شدن عضلات كف لگن و احتمال بي‌اختياري ادرار شايع است. بعد از زايمان و با تجويز پزشك، ورزش‌هايي در جهت تقويت عضلات لگن در نظر گرفته مي‌شود.
به گفته اين اورولوژيست در صورتي كه روش‌هاي تشخيصي مناسبي به منظور شناسايي علت ايجاد كننده بي‌اختياري به كار گرفته شود، با اقدام درماني مناسب، حدود 80 تا 85 درصد از بي‌اختياري‌هاي ادرار به طور كامل بهبود مي‌يابد.
وي گفت: در درمان‌هاي دارويي، مثانه كنترل و عضلات آن تقويت مي‌شود. در صورتي كه درمان‌هاي دارويي موثر نباشد درمان جراحي به كار گرفته مي‌شود. در درمان‌هاي جراحي با قرار دادن نوارهاي مصنوعي زير مجرا و گردن مثانه، عضلات تقويت شده وعارضه بي اختياري ادرار درمان مي شود.
دكتر سليماني با اشاره به بي‌اختياري استرس و اضطرار گفت: در بي‌اختياري استرس با كوچك‌ترين حركت و فشار در ناحيه شكم، ادرار دفع مي‌شود. در صورتي كه علت بي‌اختياري، اضطرار باشد درمان طبي به كار گرفته مي‌شود. اما در بي‌اختياري استرس علاوه بر درمان‌هاي طبي، جراحي نيز در نظر گرفته مي‌شود. به طور كلي انتخاب درمان براي بي‌اختياري ادرار بسيار مهم است.
وي با بيان اين كه گروهي از اختلالات مادرزادي و نخاعي نيز مي‌توانند باعث ايجاد بي‌اختياري‌هاي ادرار شوند، گفت: اضطرار در شروع ادرار اغلب در مثانه‌هاي غيرقابل كنترل مشاهده مي‌شود. منشا نخاعي، مسايل روحي - رواني، عفونت‌ها و سنگ‌هاي مجاري ادراري مي‌توانند از علل ايجاد بي‌اختياري اضطرار باشند.
به گفته دكتر سليماني، حدود 5 تا 6 بار ادرار در طول روز طبيعي است و بيشتر از آن به عنوان تكرر ادرار در نظر گرفته مي‌شود. نارسايي قلبي، بيماري‌هاي نارسايي كليه، ديابت، كمبود ماده غليظ كننده ادرار و مسايل عصبي از جمله عوامل موثر در ايجاد تكرر ادرار هستند.
اين اورولوژيست افزود: شب‌ها و بر اساس ساعت خواب يك تا دو بار ادرار طبيعي است. بزرگي پروستات، نارسايي قلبي، ديابت و مصرف برخي داروها مي‌تواند از علل بروز تكرر ادرار در شب باشد. از آنجا كه بيدار شدن در شب به دليل ادرار عوارض زيادي را به دنبال دارد. در اين مورد طي ده سال اخير مطالعات زيادي صورت گرفته و درمان‌ها با دقت خاصي انجام مي‌شود. تركيب واتوپرسين از جمله درمان‌هاي به كار گرفته شده در اين مورد است كه بوسيله آن ادرار غليظ و دفع آن در شب كاهش مي‌يابد. اين درمان براي افراد مسن استفاده نمي‌شود. به طور كل نبايد فراموش شود كه شناسايي علت ايجاد بي‌اختياري ادرار و به كار گرفتن درمان مناسب بسيار مهم است

كاهش سن ابتلا به سرطان پستان در ايران

سرطان پستان از جمله شايع‌ترين بيماري‌هايي است كه زنان را در معرض خطر قرار مي‌دهد. از آنجا كه سرطان پستان با هورمون استروژن در ارتباط است، با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به آن نيز افزايش مي‌يابد. اين در حالي است كه طبق گفته كارشناسان، سن ابتلا به سرطان پستان در ايران در حال كاهش است؛ بنابراين پيشگيري، اطلاع‌رساني در زمينه تشخيص زودرس، پژوهش و شناسايي روش‌هاي درماني مناسب و با عوارض كمتر در اين بيماري بيش از پيش ضروري است.
دكتر الفت‌بخش، مدير گروه پژوهشي بيماري‌هاي پستان جهاد دانشگاهي، اطلاع‌ رساني را مهم‌ترين اصل در زمينه پيشگيري از سرطان پستان دانست و با اشاره به روش‌هاي مختلف تشخيص اين بيماري گفت: امروزه ماموگرافي مهم‌ترين روش تشخيصي در سرطان پستان است. همچنين سونوگرافي، Mri و بيوپسي از توده‌هاي پستاني از ديگر روش‌هاي تشخيصي هستند.

وي با بيان اين كه درمان سرطان پستان در درجه اول جراحي بوده و سپس درمان‌هاي تكميلي شامل شيمي درماني، راديوتراپي و غيره به كار گرفته مي‌شود و با اشاره به طرح‌هايي در زمينه مقايسه روش‌هاي مختلف جراحي در مركز تحقيقات پستان گفت: در گذشته برداشتن كل سينه (راديكال ماسكتومي) تنها راه درمان سرطان پستان بود. در حال حاضر درمان‌ها به سمتي پيش مي‌رود كه توده با حاشيه سالم اطراف برداشته شده و بافت سينه حفظ شود.
دكتر الفت‌بخش با بيان اين كه شانس عود سرطان در هر دو روش درماني راديكال ماسكتومي و حفظ پستان وجود دارد، گفت: نتايج به دست آمده از مقايسه اين دو روش حاكي از آن است كه شانس عود مجدد بيماري در روش حفظ پستان به مقدار ناچيزي بيشتر از راديكال ماسكتومي است اما در قبال آن يك نقص عضو از بيمار حذف مي‌شود. در روش حفظ پستان در صورتي كه جراح بتواند توده را با حاشيه سالم اطراف برداشته طوري كه ديگر سلول‌هاي تومورال در بافت سينه وجود نداشته باشد، سپس درمان‌هاي كمكي مانند شيمي درماني و راديوتراپي به كار گرفته شوند، احتمال عود بيماري بسيار ناچيز است.
وي افزود: در مواردي كه سايز توده سرطاني نسبت به بافت سينه به اندازه‌اي است كه نمي‌توان توده را با حاشيه سالم خارج و بافت سينه را با ظاهر مناسب حفظ كرد و همچنين در مواردي كه فرد بيماري‌هاي زمينه‌اي داشته و يا سرطان به قسمت‌هاي ديگر تنه نيز انتشار يافته شايد نتوان از روش حفظ پستان استفاده كرد. اما به طور كل در مورد اغلب بيماران روش حفظ پستان به كار گرفته مي‌شود.

مدير گروه پژوهش بيماري‌هاي پستان جهاد دانشگاهي گفت: از آنجا كه سرطان پستان با هورمون استروژن در ارتباط است، با افزايش سن، زنان در معرض ابتلا به اين بيماري قرار مي‌گيرند. در كشور ما سن ابتلا به سرطان پستان در حال كاهش است؛ بنابراين نقش زمينه‌هاي ژنتيكي و موتاسيون‌هاي ژن‌ها در ابتلا به اين بيماري غيرقابل انكار است.

وي افزود: موتاسيون‌هاي انجام شده در ژن‌ها مي‌توانند باعث ‌شوند كه يك فرد براي اولين بار در يك خانواده مبتلا به سرطان پستان شود. علت ايجاد موتاسيون‌ها صد درصد شناخته شده نيست؛ اما، مي‌توان گفت عوامل محيطي در بروز آنها موثرند. به طور كلي عوامل سرطان‌زا مانند آلوده كننده‌هاي محيط زيست يا برخي رژيم‌هاي غذايي مي‌توانند از عوامل موثر در ايجاد موتاسيون‌هاي ژني باشند.
دكتر الفت بخش با اشاره به نقش ژن‌هاي Brca1 و Brca2 در بروز سرطان سينه گفت: در حال حاضر مشخص شده كه يك يا دو ژن (brca1 و Brca2) در صورت وجود در ژنوم ، به احتمال 85 درصد باعث مي‌شوند كه فرد به سرطان سينه مبتلا شود.

به گفته وي، عوامل ژنتيكي، بارداري در سنين بالا، بارداري اول در سنين بالاي 35 سال، عدم بارداري و سابقه‌ فاميلي سرطان پستان مي‌توانند در بروز سرطان پستان موثر باشند. افزايش وزن بعد از يائسگي نيز احتمال بروز سرطان پستان را به دنبال دارد. همچنين فعاليت فيزيكي به ويژه بعد از سن يائسگي تا حدود زيادي در پيشگيري از بروز سرطان سينه موثر است.

دكتر الفت‌بخش با بيان اين كه استفاده از هورمون درماني بعد از سن يائسگي احتمال بروز سرطان سينه را افزايش مي‌دهد، تصريح كرد: در گذشته بعد از يائسگي به منظور جلوگيري ازعوارض ناشي از يائسگي مانند "گر گرفتگي"، "پوكي استخوان زودرس" يا "بيماري‌هاي قلبي" هورمون‌ درماني‌هايي به كار گرفته مي‌شد كه بعدها ثابت شد اين روش درماني احتمال بروز سرطان سينه را افزايش مي‌دهد. بنابراين امروزه اين روش تقريبا منسوخ شده و يا موارد معدودي به كار گرفته مي‌شود.

وي احساس توده بدون درد را شايع‌ترين علامت سرطان پستان دانست و گفت: اين توده در اغلب موارد متحرك نيست و ممكن است به پوست و بافت‌هاي عمقي چسبندگي داشته باشد. اين در حالي است كه در موارد نادر ممكن است اين خصوصيات وجود نداشته باشد.
به گفته دكتر الفت‌بخش، تغييرات پوستي در سينه شامل تو كشيدن نوك سينه، تو كشيدن پوست سينه در محل قرارگيري توده سرطاني، زخم شدن نوك سينه و خارج شدن ترشحات خوني از آن از ديگر علايم سرطان سينه است.

مدير گروه پژوهشي بيماري‌هاي پستان جهاد دانشگاهي سرطان‌هاي پستان را متفاوت از يكديگر دانست و به ايسنا گفت: شايع‌ترين نوع سرطان‌ پستان وابسته به مجاري شيري است. موارد ديگر اين بيماري‌ها از لوبول‌هاي پستان منشا مي‌گيرند. در مواردي كه از داخل مجرا نشات گرفته و به خارج از آن منتشر نشده پاسخ به درمان بهتر از ديگر موارد است.
وي شيمي درماني را يكي از مراحل درماني پس از جراحي دانست و با اشاره به عوارض آن، از مقايسه روش‌هاي مختلف شيمي درماني به منظور دستيابي به روش‌هايي با عوارض كمتر در مركز تحقيقات پستان جهاد دانشگاهي خبر داد و گفت: گروهي از داروهاي شيمي درماني منجر به بروز عوارضي مانند عوارض قلبي مي‌شوند. در اين راستا تحقيقاتي به منظور شناسايي روش‌هايي با عوارض كمتر و تاثير بهتر در دست اقدام است.

دكتر الفت‌بخش، لنف ادم را از عوارض پس از جراحي و راديوتراپي دانست و گفت: در اغلب موارد پس از جراحي سينه چه به روش حفظ پستان و چه روش‌هاي راديكال، غدد لنفاوي زيربغل نيز خارج مي‌شود. اين اقدام هم جنبه درماني دارد هم جنبه تشخيصي؛ چرا كه مشخص شدن تعداد غدد لنفاوي مبتلا در تعيين پروتكل شيمي درماني بسيار مهم است.
وي افزود: به دنبال خارج شدن غدد لنفاوي، دراناژ لنفاوي دست در سمتي كه سينه جراحي شده، مقداري مختل شده و ممكن است دست دچار تورم شود؛ اين تورم در اصطلاح لنفادم ناميده مي‌شود.

دكتر الفت بخش ادامه داد: تقريبا تا سال‌هاي اخير درمان مناسبي براي لنفادم مشخص نشده بود و ورم لنفاوي بيمار تا جايي پيشرفت مي‌كرد كه ممكن بود بروز برخي سرطان‌هاي پوستي را به دنبال داشته باشد. اين در حالي است كه امروزه درمان‌هايي تحت عنوان Cdt براي اين منظور به كار گرفته مي‌شود.
وي با بيان اين كه در اين روش تورم لنفاوي به وسيله دستگاه‌هاي فشار، بانداژ مخصوص و ماساژ كاهش مي‌يابد، گفت: در اين روش درماني ماساژ و فيزيوتراپي به تغيير مسير لنفاوي و تخليه لنف از طرق ديگر كمك مي‌كند. بعد از كاهش تورم لنفاوي بانداژ مخصوصي به كار گرفته مي‌شود كه به تدريج تورم را از قسمت انتهاي انگشتان به طرف بالا كاهش مي‌دهد. پس از آن به منظور عدم برگشت تورم، دستكش‌هاي مخصوصي تجويز مي‌شود.

دكتر الفت‌بخش از انجام تحقيقاتي در زمينه شناسايي عوامل خطر لنفادم و پاسخ به درمان بيماران در مركز تحقيقات پستان جهاد دانشگاهي خبر داد و گفت: بر اساس تحقيقات انجام شده حداقل 40 درصد از ميزان تورم لنفاوي بيماران در روش Cdt كاهش مي‌يابد. از آنجا كه ورم لنفاوي احساس سنگيني و درد را به دنبال دارد، با اين روش درماني ميزان رضايت زيادي پس از درمان حاصل مي‌شود.

مدير گروه پژوهش بيماري‌هاي پستان جهاد دانشگاهي با اشاره به مشكلات روحي رواني و اجتماعي بيماران مبتلا به سرطان پستان پس از جراحي به ايسنا گفت: از آنجا كه اين بيماران پس از جراحي با اختلالاتي مانند اضطراب، افسردگي و مشكلات خانوادگي روبرو مي‌شوند، نمي‌توان آنها را به حال خود رها كرد؛ بنابراين راه‌اندازي كلينيك‌هاي مشاوره در جهت كمك به حل مشكلات روحي – رواني اين بيماران ضروري است

سزارين خطر ابتلا به آسم را در نوزاد تشديد مي‌كند

پژوهشگران هشدار دادند: نوزاداني كه با روش سزارين متولد مي‌شوند نسبت به نوزاداني كه به روش طبيعي به دنيا مي‌آيند، 50 درصد بيشتر در معرض ابتلا به آسم قرار دارند.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، ‌تحقيقات نشان مي‌دهد كه اين خطر حتي در بخش‌هاي اورژانس سزارين بيشتر است.
اين بررسي‌ها براساس اطلاعات به دست آمده از 7/1 ميليون مورد زايمان ثبت شده در مركز پزشكي ثبت تولد در انستيتو بهداشت عمومي نروژ انجام گرفته است.
هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه احتمالي بين تولد در بخش سزارين و ابتلا به آسم در سالهاي آتي زندگي بوده است.
در مورد اطفالي كه بين سالهاي 1988 و 1998 متولد شده بودند آن دسته از نوزاداني كه در بخش سزارين به دنيا آمدند، 40 درصد در معرض خطر ابتلا به آسم و آن دسته از نوزاداني كه در بخش اورژانس سزارين متولد شدند، 60 درصد در معرض خطر بودند.
دكتر مت كريستوفرسن پژوهشگر و پزشك اين مطالعات در توضيح مطلب بالا مي‌گويد: اولين دليل اين ارتباط آن است كه نوزاداني كه به روش سزارين متولد مي‌شوند در تماس با باكتري‌هاي بدن مادر در حين زايمان قرار نمي‌گيرند در حالي كه اين باكتري‌ها براي تكامل و رشد سيستم ايمني بدن ضروري هستند.
دليل دوم اينكه چون در روش سزارين نوزادان كمتر در تماس با هورمون استرس و فشار سينه هستند در نتيجه پس از تولد بيشتر با مشكلات تنفسي مواجه مي‌شوند؛ چرا كه اين مكانيسم‌ها با خالي شدن ريه‌ها از مايع آمينوني در ارتباط هستند. اين امر ممكن است در بلندمدت تاثير منفي روي عملكرد ريه‌ها داشته باشد.
اما علت اينكه چرا در وضعيت سزارين اورژانس اين خطر شدت پيدا مي‌كند هنوز به راحتي با هيچ يك از اين تئوري‌ها قابل توضيح دادن نيست.
در اين تحقيق چند قلوزايي و زايمانهاي نارس گنجانده نشده‌اند. وضعيت كودكان تحت آزمايش تا سن 18 سالگي و سال 2002 پيگيري شد.
اين در حالي است كه متخصصان به تازگي دريافته‌اند؛ در زنان بارداري كه از داروهاي استاتين براي كاهش ميزان كلسترول خود استفاده مي‌كنند احتمال نياز به سزارين در هنگام وضع حمل به ميزان قابل ملاحظه‌اي كاهش پيدا مي‌كند.
مطالعات انجام شده در ليورپول نشان داده است كه افزايش ميزان كلسترول در زنان چاق باردار توان منقبض شدن رحم را محدود مي‌كند و اين امر مي‌تواند به دشوار شدن وضع حمل به صورت طبيعي و در نتيجه به سزارين منجر شود.
پژوهشگران هم چنين دريافتند كه از گروهي ديگر از زنان، ‌تشكيل اسيد لاكتيك در ماهيچه‌ها به همين شيوه عمل مي‌كند و به اين ترتيب روند زايمان به درستي پيش نخواهد رفت.
يكي از راه‌هاي پيشگيري براي اين زنان آن است كه در ماه‌هاي آخر بارداري براي كاهش ميزان كلسترول به آنها دارو استاتين داده شود.

احتمال نياز به انجام سزارين‌هاي اورژانسي در زنان چاق باردار سه و نيم برابر بيشتر از زنان بارداري است كه وزن عادي دارند.
هم اكنون آزمايشات جديدي در آزمايشگاه و برروي جانوران آزمايشگاهي در حال انجام است تا معلوم شود كه آيا كاهش سطح كلسترول با داروهايي مثل استاتين مي‌تواند انقباضات رحمي را بهبود دهد و در صورت موفقيت آزمايشات انساني ظرف پنج سال آغاز خواهد شد.
در حال حاضر در انگليس در حدود چهار ميليون نفر مبتلا به ناراحتي‌هاي قلبي از داروي استاتين مصرف مي‌كنند.
با وجود آنچه در بالا درباره خطر سزارين مطرح شد در گروهي از مطالعات قبلي نيز تاكيد شد كه سزارين نمي‌تواند خطر زايمان زود هنگام را در بارداري‌هاي بعدي افزايش دهد. اما مهمترين عاملي كه مي‌تواند احتمال نياز به سزارين را افزايش دهد چاقي مادر است

خشكي دهان از مشكلات دوره يائسگي است

پديده يائسگي از جمله پديده‌هايي است كه در دهه‌هاي پنجم و ششم زندگي در زنان بروز مي‌كند و به علت كاهش هورمون‌هاي جنسي زنانه تغييرات وسيعي در عملكردهاي عادي دستگاه‌هاي بدن آنها رخ مي‌دهد كه از جمله اين تغييرات مي‌توان عوارض دهاني نظير خشكي دهان، احساس سوزش در زبان‏‏ دهان و تغييرات كيفي بزاق را نام برد.
به گزارش سرويس «پايان‌نامه» خبرگزاري دانشجويان ايران ايسنا منطقه يزد، نرجس جيراوند دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد در پايان‌نامه خود با راهنمايي دكتر حكيمه احديان پديده خشكي و سوزش دهان را در دوران يائسگي بررسي كرده است.
در اين مطالعه، 30 درصد خانم‌هاي شاهد و 10 درصد مردان و 5/22 درصد خانم‌هاي يائسه داراي اضطراب بودند، كه از نظر آماري معني‌دار نبود. همچنين 5 درصد خانم‌هاي شاهد، 15 درصد مردان و 5/12 درصد خانم‌هاي يائسه داراي افسردگي بودند ولي از نظر آماري معني‌دار نبود.
نتايج همچنين نشان داد كه 15 درصد خانم‌هاي شاهد، 5/7 درصد مردان و 30 درصد خانم‌هاي يائسه، خشكي دهان عيني داشتند، كه از نظر آماري معني‌دار بود.
5 درصد خانم‌هاي شاهد، 25 درصد مردان و 5 درصد زنان يائسه داراي سوزش دهان بودند، اما تفاوت‌ها از نظر آماري معني‌دار نبود. شدت سوزش دهان كم در خانم‌هاي شاهد 5 درصد، در مردان 5/2 درصد و در خانم‌هاي يائسه 5/2 درصد بود و سوزش دهان متوسط در خانم‌هاي يائسه 5/2 درصد بود . سوزش شديد و بسيار شديد دهان نيز در هيچ گروهي گزارش نشد، كه از نظر آماري با ارزش نبود.
شكايت از خشكي دهان درخانم هاي شاهد 5/17 درصد، در مردان 15 درصد، و در خانم‌هاي يائسه 45 درصد بود، كه از نظر آماري معني‌دار بود.
شايان ذكر است، اين مطالعه مشاهده‌اي و از نوع مورد شاهدي بود كه تعداد 40 خانم 50 تا 70 ساله يائسه (گروه مورد) و 40 مرد 50 تا 70 سال (گروه شاهد) و 40 خانم 20 تا 50 سال (گروه شاهد)كه فاقد بيماري سيستميك بودند و هيچگونه دارو و دخانيات مصرف نمي‌كردند، شركت داشتند.
در اين بررسي سوالات مربوط به خشكي دهان تكميل شده و كل امتيازهاي اين شش سوال ثبت شده و يك سوال مربوط به سوزش دهان بود كه توسط بيمار تكميل شد و در صورت مثبت بودن جواب توسط روش Vas شدت سوزش اندازه‌گيري و در چهار گروه سوزش كم، متوسط، شديد و بسيار شديد بر حسب مقدار آن به ميلي‌متر قرار داده شدند.
همچنين وضعيت رواني سه گروه مقايسه شد.
نتايج اين بررسي نشان داد: وضعيت رواني خانم‌ها در دوره يائسگي و پس از آن تغيير قابل ملاحظه‌اي نمي‌يابد ولي شكايت از خشكي دهان و كاهش عيني حجم بزاق تحريك نشده يكي از مشكلات دوره يائسگي است كه آگاهي دادن در مورد روش‌هاي كنترل آن از اين رده سني قابل توجيه مي‌شود

بارداری موفقیت‌آمیز خارج‌ رحمی در استرالیا

یک زن استرالیایی پنج‌شنبه 29 مه (9 خرداد) به طور معجره‌آسا نوزاد دختری را به دنیا آورد که دوره کامل بارداری را بیرون از رحم طی کرده بود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه خانم دوگا تانگاراجاه بوسیله عمل سزارین در بیمارستان خصوصی داروین زایمان نوزادی را به دنیا آورد که تقریبا نه ماه را درون تخمدان سمت راست او رشد کرده بود و بافت این اندام را به صورت کاغذ نازکی درآورده بود.
دکتر آندرو میلر که این زایمان را انجام داد گقت که احتمال اینکه جنینی بر روی تخمدان رشد کند، یک در 40000 است و احتمال اینکه چنین بارداری به ایجاد نوزاد سالمی منجر شود، چیزی نزدیک به صفر است.
میلر در پاسخ به این سوال که تولد این نوزاد یک معجزه باید به حساب آورد، گفت: "بله"
میلر گفت: "من تا به حال 520 نوزاد را در این بیمارستان به دنیا آورده‌ام، و تا به حال حتی یک مورد مانند این را ندیده‌ام."
حاملگی نابجا (ectopic pregnancy) که در آن جنین در بیرون از رحم رشد می‌کند. در این حالت معمولا تخمک لقاح‌یافته در لوله‌‌های فالوپ که تخمدان‌ها را به رحم مرتبط می‌کنند، جای می‌گیرد.
چنین وضعیتی ممکن است جان مادر را به خطر اندازد، چرا که احتمال دارد که جنین باعث پارگی لوله و در نتیجه درد و خونریزی شود، و معمولا با سقط خودبخودی یا عمدی درمان می‌شود.
میلر گفت حاملگی نابجا در این زن کشف نشده بود، چرا که مادر 34 ساله، میرا تانگاراجاه، سونوگرافی ابتدای بارداری را انجام نداده بود و بارداری عاری از مشکلی را گذرانده بود.
تا هنگامی که روز پنچ‌شنبه عمل سزارین انجام شد، او فکر می‌کرد نوزادش به طور طبیعی درون رحم رشد کرده است، و البته یک فیبروم بزرگ رحمی هم دارد که سونوگرافی آن را نشان داده است و باید آن را هم دربیاورد.
تنها پس از اینکه برش سزارین ایجاد شد، پزشکان متوجه شدند آنها چرا به اشتباه فکر می‌کردند، یک فیبروم، که رشد غیرطبیعی عضله رحم است، در واقع خود رحم مادر است و نوزاد درون تخمدان قرار دارد.
میلر می‌گوید: "آدم باورش نمی‌شود که این کیسه درون تخمدان با حرکت طبیعی نوزاد پاره نشده است. تخمدان به لایه‌ای آنقدر نازک بدل شده بود که موهای نوزاد را می‌شد از ورای آن دید."

نوعی افشانه برای درمان عوارض یائسگی



پژوهشگران از نوعی اسپری حاوی استروژن برای درمان عوارض یائسگس بهره می گیرند.


جدیدترین شماره نشریه پزشکی زنان و مامایی نوشت : استفاده از نوعی افشانه یا اسپری حاوی هورمون استروژن در درمان عارضه گرگرفتگی در زنان یائسه موثر است.
پژوهشگران با بررسی 454 زن که به درجات متوسط تا شدید گرگرفتگی دچار بودند، متوجه شدند، مصرف اسپری های حاوی هورمون استرادیول از طریق پاشاندن محتویات اسپری بر روی پوست ساعد باعث جذب آهسته و تدریجی هورمون استروژن و کاهش گرگرفتگی در زنان یائسه می شود.
کارشناسان معتقدند : این افشانه عوارض داروهای هورمونی خوراکی را ندارد.
سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از این افشانه را برای درمان عوارض یائسگی تایید کرده است.

دوران بهبود و نقاهت پس از زايمان، چگونه خواهد بود؟

اين مورد به اين بستگي دارد كه شما از زايمان طبيعي يا سزارين استفاده كرده باشيد؛ همچنين به وجود يا عدم وجود عوارض ديگر (مانند خونريزي پس از زايمان) نيز بستگي دارد. در صورتي كه همه چيز به خوبي پيش برود، شما مي توانيد حداكثر ظرف دو روز پس از زايمان طبيعي و ظرف چهار روز پس از سزارين، از بيمارستان مرخص شويد.
همه خانمهايي كه به تازگي كودكي را به دنيا مي آورند، تا حد زيادي از كمكهاي آشنايان يا دوستان براي نگهداري از نوزاد خود بهره مي برند؛ اما اگر شما بايد از نوزادان دوقلو يا چندقلو نگهداري كنيد، زحمت بيشتري را متحمل خواهيد شد. پس سعي كنيد تا جايي كه مي توانيد از افراد ديگري كه مي توانند در منزل به شما كمك كنند، بهره بگيريد.
برخي از نوزادان را نمي توان به سرعت به منزل منتقل كرد. از آنجا كه احتمال بروز عوارض در چندقلوها بيشتر است، خصوصا در مواردي كه نوزادها زودتر از موعد طبيعي يا با اندازه يا وزن كمتر از مقدار نرمال به دنيا مي آيند، احتمال بستري شدن آنها در بخش "مراقبتهاي ويژه نوزادان" يا Nicu وجود دارد. اين كار براي تقريبا يك چهارم از دوقلوها، سه چهارم از سه قلوها و تقريبا همه چند قلوها با تعداد بيشتر از سه نوزاد، ضروري خواهد بود.
اگر مي خواهيد خودتان به نوزادها شير بدهيد، اين كار را خيلي زود شروع كرده و تا زماني كه در بيمارستان هستيد، از پرسنل آن براي اين كار راهنمايي بخواهيد. اگر در زمينه شيردهي به دوقلوها مشكل يا سوالي داشته باشيد مي توانيد با انجمن ترويج و تغذيه با شير مادر نيز ارتباط بگيريد و از راهنمائي هاي متخصصين آن استفاده كنيد.
در صورتي كه نوزادان شما در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان بوده و هنوز آمادگي تغذيه از راه دهان را ندارند، شما بايد در اين مدت، شير خود را بدوشيد. تا زماني كه در بيمارستان هستيد احتمالا پرسنل بيمارستان به شما آموزشهاي لازم را خواهند داد و زماني كه به خانه مي رويد مي توانيد يكي از انواع شيردوشها را تهيه كنيد.

عمل سزارين چگونه خواهد بود؟

در صورتي كه شما برايِ زايمانِ دوقلو يا چندقلوها از سزارين استفاده كنيد، عمل شما تا حدودي مشابه با ساير عملهاي سزارين خواهد بود، اما چند تفاوت نيز خواهد داشت. يكي از تفاوتها اين است كه پرسنل پزشكي بيشتري در اتاق زايمان شما حضور خواهند داشت. به طور معمول، دو متخصص زنان و زايمان، يك متخصص بيهوشي و دو پرستار در اتاق خواهند بود تا در طول عمل مراقب شما باشند، اما ممكن است براي هر يك از كودكان، يك متخصص اطفال و يك پرستار نيز به صورت اختصاصي در اتاق زايمان حاضر شوند. (به عنوان مثال اگر شما سه قلو حامله باشيد، ممكن است تا 11 نفر در اتاق عمل حضور يابند).
همچنين براي هر يك از نوزادها، يك محفظه يا دستگاه گرم كننده نوزاد در اتاق عمل موجود بوده و تجهيزات احيا نيز مهيا مي شوند. بسته به اندازه و محل قرار گرفتن نوزادها، ممكن است شما به برش بزرگتري در سزارين نياز داشته باشد.

با فرض اينكه زايمان طبيعي را امتحان کنید، زايمان چقدر با حاملگي معمولي (يك قلوها) متفاوت خواهد بود؟


براي شما (در مقايسه با زناني كه تنها يك كودك را حمل مي كنند)، احتمال بروز عوارض مختلف در هنگام زايمان و تولد نوزادان بيشتر است؛ بنابراين بايد حتما به گونه اي برنامه ريزي كنيد كه زايمان شما در بيمارستان صورت گيرد.
عوارض احتمالي عبارتند از بيرون زدگي بند ناف در هنگام پاره شدن كيسه آب، جداشدگي جفت (خصوصا بعد از تولد اولين نوزاد از دوقلوها)، و خونريزي پس از زايمان هم در سزارين و هم در زايمان طبيعي. به همين دليل، رعايت برخي احتياطها و پيشگيريها، ضروري است.
اولا، شما بايد پزشك متخصص زنان و زايماني را انتخاب كنيد كه در زايمان دوقلوها، مهارت داشته باشد. اين دكتر بايد در بيمارستاني كار كند كه كادر پزشكي مناسب فورا هنگام زايمان شما حضور يابند. همچنين در محل پرستاري از كودكان در بيمارستان، بايد امكانات نگهداري از كودكان نارس فراهم باشد، زيرا برخي از دوقلوها كمي زود به دنيا مي آيند.
در بدو ورود به بيمارستان، سونوگرافي انجام مي شود تا وضعيت نوزادان را در رحم شما مشخص كند. همچنين براي شما آنژيوكت (سوزن مخصوصي براي تزريق مايعات و داروها به داخل وريد) نصب مي كنند و در طول زايمان هر يك از بچه ها نيز ارزيابي سلامت جنين بطور پيوسته انجام مي گيرد.
در صورتي كه بخواهيد از داروهاي ضد درد براي زايمان خود استفاده كنيد، استفاده از بيهوشي موضعي اپيدورال (Epidural) مي تواند بهترين انتخاب باشد. همچنين بيهوشي موضعي اپيدورال مي تواند در ادامه زايمان نيز به عنوان مسكن كمكي (در صورتي كه پزشك پس از زايمان نوزاد اول بخواهد دست خود را درون رحم شما ببرد تا وضعيت قرار گرفتن نوزاد دوم را تغيير دهد؛ يا اينكه براي نوزاد دوم، به جراحي سزارين فوري نياز داشته باشيد)، مورد استفاده قرار گيرد.
وقتي زمان زايمان فرا مي رسد، زايمان شما بايد در يك اتاق مجهز به تجهيزات جراحي (و نه در يك اتاق زايمان معمولي) انجام گيرد. تيم پزشكي شما ممكن است شامل يك يا دو متخصص زنان، يك ماما (در صورتي كه در طول دوران حاملگي، تحت نظر ماما بوده ايد)، يك متخصص بيهوشي (در مواردي كه شما بايد تحت جراحي سزارين قرار بگيريد، حداقل دو پرستار (به همراه پرستارهاي كمكي در حالت آماده باش)، و دو متخصص اطفال (براي هر يك از نوزادان، يك متخصص اطفال)، و در صورت امكان همسر يا كمك زايمان شما باشد.
پس از اينكه اولين نوزاد به دنيا آمد، پزشك شما، وضعيت قرار گرفتن و همچنين اندازه كودك دوم را از روي شكم يا از داخل رحم (و يا با استفاده از سونوگرافي) ارزيابي مي كند.
آنچه پس از اين رخ مي دهد، به وضعيت نوزاد دوم بستگي دارد. در صورتي كه سر نوزاد دوم در نزديكي دهانه رحم قرار داشته و به اندازه كافي در مجراي واژن پايين آمده باشد، پزشك شما، كيسه آمنيوتيك را پاره كرده و ضربان قلب نوزاد را تحت نظر مي گيرد.
انقباضات زايمان معمولا اندكي پس از زايمان نوزاد اول، شروع مي شوند (در صورتي كه اين اتفاق رخ ندهد، ممكن است دارويي به شما تزريق شود كه موجب انقباض عضلات رحم و در نتيجه القاي زايمان مي شود) و شما نوزاد دوم را به همان مقداري كه نوزاد اول را به سمت بيرون رانده بوديد، هل خواهيد داد؛ هرچند اين بار ممكن است براي اين كار، به تلاش كمتري از سوي شما نياز باشد.
نوزاد دوم ممكن است تنها چند دقيقه پس از نوزاد اول به دنيا بيايد، يا اينكه فاصله بين آنها ممكن است تا نيم ساعت يا بيشتر نيز طول بكشد. در صورتي كه ضربان قلب كودك در حالت طبيعي باقي نماند يا عوارض ديگري در طول اين مدت رخ دهند، زايمان نوزاد دوم بدون معطلي به صورت سزارين انجام خواهد گرفت.
اگر سر كودك دوم به سمت پايين نباشد، اما كپلهاي او تا محوط لگني شما پايين آمده باشند، به اين حالت "بريچ" گفته مي شود و پزشك شما ممكن است براي تولد او جراحي سزارين را انجام دهد.
در صورتي كه نه سر و نه كپلهاي نوزاد در نزديكي دهانه رحم شما قرار نداشته باشند (كه حتي اگر قبل از زايمان نوزاد اول، سر نوزاد دوم به سمت پايين قرار داشته باشد، ممكن است پس از تولد اولي، وضعيت نوزاد دوم در درون رحم تغيير كرده و به اين حالت در بيايد)، پزشك شما ممكن است تكنيك "تغيير دادنِ وضعيتِ قرار گرفتنِ نوزاد در داخلِ رحم" يا internal podalic version را مورد استفاده قرار دهد. اين روش، شامل وارد كردن دست در داخل رحم، گرفتن پاي نوزاد و ابتدا در آوردن پاهاي كودك از داخل شكم مي شود و نياز به تبحر زيادي دارد و البته هميشه موفقيت آميز نيست و ممكن است با خطراتي همراه باشد. در برخي موارد، استفاده از روش سزارين براي به دنيا آوردن كودك دوم، ضروري خواهد بود.