به ستوه آمده ام

از این پیله ی تنگ و تاریک

دلم لک زده برای پروانه شدن
رها کن مرا در هوای خود
بال پریدنم باش

بگذار در هوای تو
پروانگی کنم

پنجره ها کلافه اند از سنگینیه نگاه منتظرم....

اگر نمیایی،پنجره ها زجر ندهم!!!!!خودم به

"جهنم"

نوشته هایم را میخواهی بخوان
میخواهی نخوان
فقط خواهش میکنم
اگر خواندی عاشقانه ام را
تقدیم به او نکن
من این را برای تو سروده ام
نه برای او

چه صادقانه ترا گل خطاب کردم
و چه ناباورانه به گلدان دیگری رفتی

تنهایی چیزهای زیادی به انسان می آموزد

اما تو نرو بگذار من نادان بمانم....

کمی مهربان تر باش لطفا.....برای شانه هایم

سنگین است این سر سنگینی ها!!!