یاران مدد که جذبه ی عشق قوی کمند
دیگر به جای پر خطری می کشد مرا

ط

طره شاهد دنیا همه بندست وفریب

عارفان بر سر این رشته نجویند نزاع

ع

عذریست و عتابی است و چه با هول و شتاب است
هولی و شتابی خوش و خوش عذر و عتابی

ح

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم

چ

چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد
ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم

ل

لباسی بافتم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت

ت

تا چند عمر در هوس آرزو رود
ای کاش این نفس که بر اید فرو رود

و

وصال شیر و شکر تازه می کند دل را
پیاله ای دو سه بر روی ماهتاب بگیر

ظ

ظل ممدود خم ظلف تو ام بر سر باد
کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

ث