"در تو
عاشقانی بزرگ
بر گِردِ خوشه ی گندمی
غزل می خوانند
در من
خستگانی کوچک
بر بستر کوچه ها
پریشانند..."

آسمان غم زده شد سايه مهتاب شكست
يك هياهو ته يك حنجره ناب شكست

بنده اي از بندگان خوب خدا در كوي دوست ماوا گزيد
اين غم جانكاه بر باز ماندگانش تسليت باد.....

با تو دریا پر از دیدنی بود شب ستاره گلی چیدنی بود
خاک تن شسته در موج باران در کنار تو بوسیدنی بود

بعد تو خشم دریا و ساحل بعد تو پای من مانده در گل
مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود...

خسته از شام غریبانه خویشم امشب
در پی لحظه ویرانی خویشم امشب
سنگ قبرم غزل سوخته دیروزم
سکته ثانیه های پس و پیشم امشب
شکوه ها موج زند در شب یلدایی من
منم و یاد تو و این دل ریشم امشب

امروز آقای انصاری یه جایی نوشته بودند 5 شنبه ی آخر سال نزدیکه دلم برای پدرم تنگ شده
خدا پدر ایشون رو قرین رحمت کنه
دل منم تنگه
کلانتر نیست
پدرم نیست
و این حس بدی بهم دست میده
کلانتر هم جای یه پدر یه دوست عالی و نمونه یه مرد بزرگوار بود
دقیقا این دو نمونه ای از معنای واقعیه مرد بودند برام توی تمام سال های زندگیم
خدا رحمتشون کنه
ناراحتم و بغض دارم که نمیتونم 5 شنبه ی آخر سال یا هر مناسبت دیگه ای که میرن سر مزار عزیزان نمیتونم حتی دست روی سنگ مزارشون بزارم و زار بزنم
این دو عزیز برای ما موندگارترین افراد هستند . کسانی که با رفتنشون قلب و روح منو شکستن و هنوز باور نمیکنم نیستند
پدرم که تاج سر من بود و هست و وقتی به مامان نگاه می کنم داغ دلم عجیب تازه میشه هنوز عشق رو تو نگاهش میتونم به وضوح ببینم وقتی از بابا میگه...._:2:
کوروش کلانتر ( عبدالرضا) هم تنها کسی بود که بعد از بابا حس میکردم نمونه است . اونم رفت و داغم دو برابر شد . یه مرد متعهد مومن مودب فهیم شایسته و نمونه نمونه نمونه..._:2:

خدایا هر دو عزیز رو بیامرز و منو هم ببخش