اگر میخواهید حرف شما را باور کنند

از خود چیزی نگویید پاسکال

جهان بزرگتر از آن است كه با كار تو خراب شود با گناه خود را خراب نكن

این چهار چیز را در زندگیت نشکن :اعتماد ، قول ، رابطه و قلب ...
زیرا وقتی این ها می شکنند صدا ندارند ولی درد بسیاری دارند ...

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد اشتباه از اوست
ولی اگر بار دیگر خیانت کرد اشتباه از توست

شکسپیر

لحظه ها را گذراندیم که به خوشبختی برسیم ؛
غافل از آن که لحظه ها همان خوشبختی بودند ...

کوچکتر که بوديم ايمانمان بزرگتر بود ...
بادبادک مي ساختيم نمي ترسيديم از اینکه باد نباشد!

چون دانستی که خدا از خاکت آفریده
کردنکشی و خود رایی مکن

بزرگمهر

در وجود هر انساني عقابي نهفته است
پرو بال يکديگر را قيچي نکنيم
کمک کنيم عقابهاي وجودمان به پرواز درآيند ...
آسماني که پهنه پرواز عقابها باشد
جولانگاه کلاغهاي بي سر و پا نخواهد شد

اگر تو نمی توانی باور کنی برای کسی که
باور دارد همه چیز امکان پذیر است

همیشه فکر کن که توی یک دنیای شیشه ای زندگی میکنی ،
پس مراقب باش به طرف کسی سنگ پرت نکنی
چون اول دنیای خودتو میشکنی ...

نیکی و سود خویش را در زیان دیگران مخواه.

زرتشت

کودکان اعتماد میکنند ، زیرا هرگز شاهد خیانت نبوده اند .
معجزه آن گاه رخ می دهد که این اعتماد را در نگاه پیری فرزانه ببینیم.

گاهی خوردن لگدی از پشت

برداشتن گامی به جلو است

زندگی شوق رسیدن به همان فردایی ست
که نخواهد آمد،
تو نه در دیروزی و نه در فردایی...
ظرف امروز پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با امید است !

آتشی که جسم و جان مان را می سوزاند
همیشه به نوعی به دست خودمان
روشن شده است

بروک تر

خوبی بادبادک اینه که
می ‌دونه زندگیش فقط به یک نخ نازک بنده
ولی بازم تو آسمون می‌رقصه و می‌خنده

آرامش محصول تفکر نیست ،
آرامش...
هنر نیاندیشیدن به انبوه مسائلی ست
که ارزش فکر کردن ندارند ...

به کسانی که پشت سرتان حرف می زنند بی اعتنا باشید
آنها به همان جا تعلق دارند
دقیقا " پشت سرتان "

هر آدمي بايد مرزي
خط قرمزي
تعهدي
پايبندي به يک چيز داشته باشد
وگرنه اعمالش چون لبه هاي تيغ
بي صدا ولي عميق تن ديگران را زخم مي زند


"ليلا هژير"

نگذار زخم هایت ،تو را به کسی که نیستی تبدیل کند ...

زلال باش ... زلال ...
فرقی نمی کند که گودال کوچک آبی باشی یا دریای بیکران ...
زلال که باشی ... آسمان در تو پیداست ...

آدمی به خودی خود نمی افتد...
اگر بیفتد از همان سمتی می افتد که به خدا تکیه نکرده است...

چیز های خوب به سراغ کسانی می روند که صبر می کنند ؛
اما چیز های بهتر به سراغ کسانی می روند که برایش تلاش می کنند ...

چرخ و فلک می خواستیم فلک نصیبمون شد ...
ساده ی ساده بودیم کلک نصیبمون شد ...
دنبال یه حقیقت تو آینه ها می گشتیم ...
اما تو قاب گریه ترک نصیبمون شد ...

چاله ی شكست پر است از انسان های تندرو

اگر سزاوار آن است که دوست با جزر زندگي ات آشنا شود ...
بگذار تا با مد آن نيز آشنا گردد ...
زيرا چه اميدي است به دوستي که مي خواهي در کنارش باشي ...
تنها براي ساعات و يا قلمرو مشخصي !!

"جبران خليل جبران"

سال خوردگی خود به اندازه ی کافی
زشتی دارد نباید رذیلت هم بر
آن افزوده گردد

کاتو

در میان گونه گونه مرگها
تلخ ‌تر مرگی ست ، مرگ برگها
زانکه در هنگامه‌ی اوج و هبوط
تلخی مرگ ست با شرم سقوط

وز دگر سو٬ خوش ترین مرگ جهان
زانچه بینی ٬ آشکارا و نهان
رو به بالا و ز پستیها رها
خوش ترین مرگی ست ، مرگ شعله ها

سعادت ، هنگامی است که رنج های تو بر تو شیرین شود

تولستوی

در شهری که خورشید را به قیمت شمعی نمی خرند ، پروانه شدن یعنی تباهی!

خداوند دوست دارد ، در وجود من
نه بنده ی خود بلکه خود را ببیند

تاگور

آدمیان به لبخندی که بر لبی نشانند ...
به احساس خوبی که بر جا می نهند ...
و به دردی که می کاهند ، می مانند ...

آلفونس کار

عده ای غر میزنند که گل سرخ خار دارد
لیک باید شاد باشیم که خارها گل دارند