اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود

ببین که جام زجاجی چه طرفه اش بشکست

س

خیال آشنایی بر دلم نگذشته بود اول

نمیدانم چه دستی طرح کرد این آشنایی را

ن

شاهدان گر دلبری زینسان کنند

زاهدان رخنه در ایمان کنند

د

دستم بگرفت و پـا به پـا برد
تا شیوه ی راه رفتن آموخت

ذ

ضعیفان خار وخاشاکند سیلاب حوادث را
که از شمع آتش اول در نهاد رسیمان گیرد

ی

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد و دوستدارانرا چه شد

ش

شکستن صف من کار بی صفایان نیست
که شهریارم و صاحبدلان سپاه منست

م