منم قبول دارم كه ظاهر و باطن آدما تقريبا يكي نيست. شناخت همچين افرادي نياز به گذشت زمان، داشتن تجربه كافي، مشورت با آدماي امين داره و اينكه همينجوري به كسي اعتماد نكنيم.
متاسفانه اغلب ما ها اول سرمون كلاه ميره بعد ميشينيم در موردش فكر ميكنيم.
معمولا هم ميگيم كه : فكر نميكرديم كه اون بابا اينجور آدمي باشه، ازش بعيده و ...

دوستان من امروز یه مطلب جالب خوندم اونو در اختیار شما هم قرار میدم که استفاده کنید دیگه قضاوت راستی و درستیش با خودتون

موافقم، گرچه اين موضوع شايد شوخي باشه ولي خيلي عميقه. اما از ماست كه بر ماست.
ميگن ژاپني ها اونقدر منظم هستن و تابع مقررات كه اگه يه ژاپني رو بزاري روي يه صندلي و تا بهش نگي از جاش بلند نميشه.حتي اگه ساعتها طول بكشه.
اي كاش ما كه دنبال كپي كردن مد و لباس و ريخت و قيافه هستيم، كمي هم به دنبال چيزاي بهتر مي رفتيم مثل : درس،تحصيل،فن،پيشرفت و ...

ما هم ميتونيم بهتر و بالاتر از همه باشيم اما همونطور كه قبلاً گفتم فقط كافيه يه خورده خودمونو باور كنيم و اعتماد به نفسمون را بالا ببريم كه اگر چنين شود چه شود

بعضیا واقعا استعداداشون تو خودشون دفن میشه مثه من که استعداد فوق العاده ای تو نقاشی و طراحی دارم ولی ادامه ندادم همیشه مامانم میگه کاش ادامه میدادی الان یه نقاش ماهر میشودی حتی با رنگ روغنم بلدم نقاشی رو تابلو بکشم.

تو ژاپن امکانات خیلی زیادتره ایرانه بچه ها ائنجا بیشتر رشد میکنن تازه من شنیدم یه دستگاهی هست تو دشتشویی هاشون که میزان کالری که بچه تو ادرارش دفن میکنه رو مدیر میبینه و میفهمه که این بچه استرس داره یا غذا خوب نخورده بعد به معلمش میگه که ازش درس نپرسه تو ایران رو به مرگ باشی بازم معلم ازت درس میپرسه و اگه جواب ندی شوت میشی دفتر بعدم مامان یا بابات باید بیاد مدرسه توپروندتت ثبت میشه و هزار مسئله دیگه

به نظرم مقايسه ايران در حال حاظر ما با ژاپن كاري اشتباهه.يادمه حدوداي سال 81 و 82 ، استادمون با متدهايي كه داشت بررسي كرد كه اگه ژاپن درجا بزنه و ما هم رشد اقتصاديمون چند ده برابر بشه، حدود 354 سال طول ميكشه تا مي رسيديم به وضعيت اون سال ژاپن.
تاريخ ايران رو بخونيد هميشه منافع و ترجيحات شخصي و گروهي ارجحيت داشته بر منافع ملي.
بعد از اينكه ژاپن بمباران اتمي شد، ژاپني ها دست از دنيا نكشيدن. دشمن كشور خاصي نشدن.بلكه دانشجو ها و دانشمندانشونو فرستادن آمريكا(همون آمريكايي كه باعث مرگ هزاران هموطنشان شده بود!).سالها زحمت كشيدن و صداشون در نيومد، ولي حالا چي؟
تمام اقتصاد آمريكا و جهان رو در دست گرفتن. كارخونه هاي ماشين سازيشون در خود كشور آمريكا حرف اول رو ميزنه. نميگم بايد رفت به سمت كشوري خاص ولي نميتونيم فقط به گذشتمون بنازيم.

يادمه،سالها پيش در مسابقات المپيك، چيني ها در چند رشته مدال نياوردن.اين در حالي بود كه با اقتدار قهرمان المپيك شده بودن.وقتي به چين برگشتن اعلاميه و پلاكارد نزدن كه ما قهرمان هستيم.
سريعا" يه كميته تشكيل دادن كه چرا اون چند مدال رو نگرفتن!!!!
خوب حالا ما چطوريم؟
تيم وزنه برداري ما با تيم كامل توي مسابقات شركت ميكردن ولي فقط رضا زاده بود كه مدال مياورد. اينقدر توي تلويزيون اينو بزرگش ميكردن كه همه حالشون به هم ميخورد. تا كه كسي به ناكامي بقيه فكر نكنه.

دنبال يه بحث بودم كه بشه چند تا حرف حساب براش زد كه ياد "" هدفمند كردن يارانه ها "" افتادم.
حالشو دارين در موردش حرف بزنيم ؟

فقط هیوا جان چیز بدی نگی فقط بگو هدفمند کردن خوبه مخصوصا اگه یارانه ای باشه
تا شری دستمون نخوره :21:

بنده جز حقيقت چيزي نخواهم گفت ...
چكار كنم، بگم؟ بگم؟