|
You, who are so proud of your name If you are not in love, then shame! Befriend not lovers, who are insane, If sane sobriety is your fame. Your head is sober from the wine of Love Drinking grape juice is your game. Melancholic face and painful cries, Make lovers' pain, somewhat tame. Hafiz, let go of infamy and name, Seek more wine, your drunkenness inflame. ای که دایم به خویش مغروری گر تو را عشق نیست معذوری گرد دیوانـگان عشق مـگرد کـه به عقل عقیله مشهوری مستی عشق نیست در سر تو رو کـه تو مست آب انـگوری روی زرد اسـت و آه دردآلود عاشـقان را دوای رنـجوری بـگذر از نام و ننگ خود حافظ ساغر می طلب که مخـموری |
In the spring, open your heart to joyous infusions Like flowers open up, or stay in muddy collusions. I cannot tell you to befriend this, or drink that Wit and wisdom display your own solutions. Strings of the harp sing out the same advice When worthy, you will reach your conclusions. Each blade of grass speaks of its life's tale Alas if self-absorbed you're free from inclusions. Worry not, else you will lose your precious now If stuck in day's and night's revolutions. Though fears are strewn upon the path of Love Pass easy if free from destination's confusions. O Hafiz, if fortune upon you smiles Become prey to that Witness of illusions. نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی کـه بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش کـه تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی چنـگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی وعظـت آن گاه کند سود که قابل باشی در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر اسـت حیف باشد که ز کار همـه غافـل باشی نـقد عـمرت بـبرد غصه دنیا به گزاف گر شب و روز در این قصه مشکـل باشی گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست رفـتـن آسان بود ار واقف مـنزل باشی حافـظا گر مدد از بخت بـلـندت باشد صید آن شاهد مطـبوع شـمایل باشی |
The fame of your virtuous deeds Like my love have reached a peak Joy is what everyone needs Neither can fade, nor are weak Wine, imagination will find Is outside the realm of mind No metaphor of any kind Can transcend wine-speak My purpose will come about On the day that I find out You granted without a doubt The union that I seek When with you, I stay A year is just like a day And the times you are away A moment, a year-long streak A vision of your face In my dreams I trace In my wakefulness I chase My dreams to have a peek Your grace on my heart bestow As your love & kindness grow My weakness will clearly show Like a crescent, lean & meek Hafiz, don't groan & blame If for union you aim Not for a day or a week; Of separation you must reek. بـگرفـت کار حسنت چون عشق من کمالی خوش باش زان کـه نـبود این هر دو را زوالی در وهـم می‌نگـنـجد کاندر تـصور عقـل آید بـه هیچ مـعـنی زین خوبـتر مـثالی شد حـظ عمر حاصل گر زان کـه با تو ما را هرگز بـه عـمر روزی روزی شود وصالی آن دم که با تو باشم یک سال هسـت روزی وان دم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی چون مـن خیال رویت جانا بـه خواب بینـم کز خواب می‌نـبیند چشمـم بـجز خیالی رحـم آر بر دل مـن کز مـهر روی خوبـت شد شـخـص ناتوانـم باریک چون هـلالی حافـظ مکن شکایت گر وصل دوست خواهی زین بیشـتر بـباید بر هـجرت احـتـمالی |
O heart, the street of Love is no more your promenade You've packed your belongings and just sit in the shade. Polo stick in your hands, yet you don't play the ball The Royal hawk on your arm, yet will not hunt or raid. Your boiling blood flows through your veins and heart Yet you let the vision and image of your Beloved fade. In spite of the fragrant breeze, you let your temperament freeze The wind goes to your friend's house, yet behind you've stayed. From this garden you don't pick any roses for yourself Because of the thorns that now you avoid and degrade. A hundred perfumes, you've kept stored up your sleeves Yet not one upon the Beloved's hair you've sprayed. You've thrown the gentle cup and tender wine away And not think when drunk, what will come to your aid. If slaves of everyone the Wise King has made Hafiz, you won't yield and succumb to this trade. ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کـنی اسـباب جمـع داری و کاری نمی‌کنی چوگان حکـم در کف و گویی نـمی‌زنی باز ظـفر به دست و شکاری نمی‌کـنی این خون کـه موج می‌زند اندر جـگر تو را در کار رنـگ و بوی نگاری نـمی‌کـنی مشکین از آن نشد دم خلقت که چون صبا بر خاک کوی دوست گذاری نـمی‌کـنی ترسـم کز این چمن نبری آسـتین گـل کز گلشنـش تحمـل خاری نمی‌کـنی در آسـتین جان تو صد نافه مدرج اسـت وان را فدای طره یاری نـمی‌کـنی ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک و اندیشـه از بلای خماری نـمی‌کـنی حافـظ برو کـه بـندگی پادشاه وقـت گر جملـه می‌کنـند تو باری نمی‌کـنی |
A traveler in a strange land Took a stranger by the hand, You will only see clarity of the wine If for forty days you let it stand. God keep us from the dervish’s cloak That conceals an idol in every strand. Though virtue needs no recognition Let helping the needy be your errand. O you, the owner of the harvest Keep your harvesters from reprimand. Where has all the joy gone? Why is the pain of love so bland? Every chest is gloomy, dark and sad; Let love’s flame in hearts be fanned. Without the finger of lovers For golden rings there’s no demand. Though Beloved seems to be so harsh The lover accepts every command. Walk to the tavern and I will ask, Have you seen the end you have planned? Neither Hafiz’s heart is in lessons so grand Nor the teacher can fully understand. سـحرگـه ره روی در سرزمینی همی‌گـفـت این معـما با قرینی که ای صوفی شراب آن گه شود صاف کـه در شیشـه برآرد اربـعینی خدا زان خرقـه بیزار اسـت صد بار کـه صد بت باشدش در آسـتینی مروت گر چه نامی بی‌نشان اسـت نیازی عرضـه کـن بر نازنینی ثوابـت باشد ای دارای خرمـن اگر رحـمی کنی بر خوشـه چینی نـمی‌بینـم نـشاط عیش در کس نـه درمان دلی نـه درد دینی درون‌ها تیره شد باشد کـه از غیب چراغی برکـند خـلوت نـشینی گر انگـشـت سـلیمانی نـباشد چـه خاصیت دهد نقـش نـگینی اگر چـه رسم خوبان تندخوییسـت چـه باشد گر بـسازد با غـمینی ره میخانـه بـنـما تا بـپرسـم مال خویش را از پیش بینی نـه حافـظ را حضور درس خـلوت نـه دانشـمـند را علـم الیقینی |
In the land of the Magi, none like me, can be lost Pawned my gown in a place, in another, my books, I must. My heart, mirror of the King, is all covered with dust, I pray for a clear word, light up the path that I must. I repent, no more wine, from the beautiful seller; Drinking wine, without that face, is but lust. Narcissus may mock your ways, you keep calm, Insight, blind-in-the-heart, will not trust. None but candle can speak of this tale, Why, the moth, in this tale, only goes bust. My tears run from my eyes, streaming down, To grow beauty by my side, this is my cost. Bring me a vessel of wine; without my friend, My eyes, flood like the sea, with heart's disgust. I praise my Beloved, speak to me of no other, For wine and Beloved, I fear none I distrust. Infidel played the reed beside the gates of the Tavern. What a lovely song, played, in my heart, the morning gust. If Godliness comes from what Hafiz has Alas, if after today, morrow ain't lost. در همه دیر مغان نیست چو مـن شیدایی خرقـه جایی گرو باده و دفـتر جایی دل کـه آیینـه شاهیسـت غـباری دارد از خدا می‌طلبـم صحـبـت روشـن رایی کرده‌ام توبـه بـه دست صنـم باده فروش کـه دگر می نـخورم بی رخ بزم آرایی نرگـس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنـج نروند اهـل نـظر از پی نابینایی شرح این قصـه مگر شمـع برآرد بـه زبان ور نـه پروانـه ندارد به سـخـن پروایی جوی‌ها بستـه‌ام از دیده به دامان که مـگر در کـنارم بـنـشانـند سـهی بالایی کـشـتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست گـشـت هر گوشه چشم از غم دل دریایی سـخـن غیر مـگو با من معشوقه پرست کز وی و جام می‌ام نیست به کـس پروایی این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی گر مسلـمانی از این است که حافـظ دارد آه اگر از پی امروز بود فردایی |
Salutations to the day of friendship’s delight To the pupils that have seen the light. Greeting the heart of the righteous, bright, To the candle of the sanctuary of the right. From among my friends, I see none remain Bring wine for my heart, bleeding, contrite. From the abode of the Magi don’t turn away There, you will find the key to your plight. Bride of the World, in goodness, extreme Has taken infidelity to extreme height. If my tired heart has no more resolve, From heavy hearted will seek no respite. Where do they sell that intoxicating wine So false piety I can leave, and take flight. Unfaithful friends broke their promises As though it was in their own spite. If you let me, O spirit of avarice In begging clothes I’ll rule with kingly might. I’ll teach you the alchemy that causes bliss From bad friends take flight, take flight. Hafiz be content with the hardships of fate In your night, divine light is out of your sight. سـلامی چو بوی خوش آشـنایی بدان مردم دیده روشـنایی درودی چو نور دل پارسایان بدان شمـع خـلوتـگـه پارسایی نـمی‌بینـم از همدمان هیچ بر جای دلـم خون شد از غصه ساقی کجایی ز کوی مغان رخ مـگردان کـه آن جا فروشـند مفـتاح مشکـل گشایی عروس جهان گر چه در حد حسن است ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی دل خسته من گرش همتی هسـت نـخواهد ز سـنـگین دلان مومیایی می صوفی افکن کـجا می‌فروشـند کـه در تابـم از دسـت زهد ریایی رفیقان چنان عهد صحبت شکستـند کـه گویی نبوده‌ست خود آشـنایی مرا گر تو بگذاری ای نـفـس طامـع بـسی پادشایی کـنـم در گدایی بیاموزمـت کیمیای سـعادت ز همـصـحـبـت بد جدایی جدایی مـکـن حافـظ از جور دوران شکایت چـه دانی تو ای بـنده کار خدایی |
Drink wine and spread flowers Of Fate what do you seek? The rose said in early hours Nightingale, what do you speak? In the garden take your seat Both Beloved & bearer greet Breath in flowers and wine replete Lip to lip and cheek to cheek Let flowers strut their stuff In the garden sing and laugh And call the spruce's bluff Let your stature rise and peak The Rose bud's smiling face Whose attention will it grace Whom do you wish to embrace O Rose bud, tender & meek? In the marketplace today Your buyers willingly pay Be alert and stash away Riches in your lucky streak The candle flame of Goodness The wind of Fate will caress Commit and your art bless With goodness shine and reek Each curl of your hair Is priceless and so rare Seek joy and joy spare And gently take a peek In the garden of the King Birds use their feather & beak Nightingales gaily sing Hafiz, the poetic geek می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی این گفـت سحرگه گل بلبل تو چـه می‌گویی مسـند بـه گلستان بر تا شاهد و ساقی را لـب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی شـمـشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن تا سرو بیاموزد از قد تو دلـجویی تا غنچـه خندانـت دولت به کـه خواهد داد ای شاخ گـل رعـنا از بـهر کـه می‌رویی امروز کـه بازارت پرجوش خریدار اسـت دریاب و بـنـه گـنـجی از مایه نیکویی چون شمـع نـکورویی در رهگذر باد اسـت طرف هـنری بربـند از شـمـع نـکورویی آن طره که هر جـعدش صد نافـه چین ارزد خوش بودی اگر بودی بوییش ز خوش خویی هر مرغ بـه دستانی در گلـشـن شاه آمد بلـبـل بـه نواسازی حافـظ به غزل گویی |
| اکنون ساعت 08:05 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)