دل به امید صدای که مگر در رسد

نالها کرد دراین کوه که فزهاد نکرد

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه
امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام
دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم
آوخ ... کزین حصار دل آزار خسته ام

تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من
سر راحت ننهادی به سر بالینی
هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی

ای درد توام درمان در بستر بیماری

وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی