ای نور چشم مستان در عین انتظارم

چنگی حزین و جامی بنواز یا بگردان

مغنی از آن پرده نقشی بیار

ببین تا چه گفت از برون پرده دار

چنان برکش آواز خنیاگری

که ناهید چنگی برقص آوری

تا چند زنم به روی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت‌ پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

دی شانه زد آن ماه خم گیسو را
بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
پوشید بدین حیله رخ نیکو را
تا هر که نه محرم نشناسد او را

ای توانگر مفروش اینهمه نخوت که ترا

سر و زر در کنف همت درویشانست

تا از بر چشم آن جوان رفت
بینائی چشم ما از آن رفت
رفتم که از آن کناره گیرم
هر چیز که بود از میٰان رفت