بزرگ ترین اشتباهی که می توانیم انجام دهیم این است که
به آدم ها طولانی تر از آنچه که لیاقتشان است اجازه دهیم در زندگیمان بمانند.

آنگاه که رور کسی را له می کنی ،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی ،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی ،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده ی خدا را نادیده می انگاری ،
دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی ؟!
بسوی کدام قبله نماز می گزاری که دیگران نگزارده اند ؟!

از تمام داشته هایت که به آن می بالى خدا را جدا کن بعد ببین چه دارى ؟
به همه کمبودهایت که از آن می نالى خدا را بیفزا و ببین دیگر چه کم دارى ؟

چه شکر هاست در این شهر که قانع شده اند شاهبازان طریقت به شکار مگسی !!!

شکستن دل.....به شکستن استخوان دنده می ماند.....

از بیرون همه چیز رو به راه است....اما..

هر نفس......درد است که میکشی

و من......چه دردی میکشم

خدااااااااا....!!!!!

مهم نیست کی مقصر است
باور کن مهم اینه که یادمان باشد
عمرمان کوتاه است

شب خوابیدی تو تختت، هی قلت می خوری......!!!

بعد گوشیتو بر می داری می نویسی خوابم نمی بره.....

سرد می شی، بغض می کنی

می بینی هیچکس و نداری که اینو واسش بفرستی

تنهایی سخته......خیلی.....

شادی بهانه ای برای زندگیست
تمام لحظه هایت سرشار از این بهانه