"ده ردی دووری"

ئاخ بو ساتیک

ئاخ بو کاتیک

ئاخ بو ...
چاوت لی یه دووری روی تو

چیم پی ئه کا

چی پی کردووم، چی لیی کردووم
ماوه یه که ته نیا توم له بیره

زمانیشم ته نیا، به ناوی تو فیره
دلم لای خوم نیه و هه لرفیوه

ته نیا تو شک ئه باو، هه ر له ویشه دابه زیوه
ئاخ بو ساتیک

ئاخ بو کاتیک

ئاخ بو ...

"ئه وینی من"

ئه ی که سه که م
ئه ی خوشه ویستم
ئه ی دلداره که م
ئه ی هاورازه که م
بو چی ...
بو چی ...
ئاخ، ئاخ که دلم نایه لی
نازانم چی بکه م، زمانم ئازارم ده دا
روحم له ناو جه سته ما، هاوار له تو ئه کا، ئه ی خوشه ویست
جه سته م ئینگار نه ئینگار هیچ هه ولیک نادا
ئه مه وی وه ری که وم، تا که دلمت پیشکه ش بکه م
به لام ته کانم نیه بو روشتن، هیزم نیه بو گه یشتن
نازانم چی بکه م ..............
ته نیا ئه توانم هه رلیره وه پیت بلیم، که خوشم ده وی
خوشم ده وی ئازیزه که م

خوشه ویستی ژیانم

خوشم ئه ویی، ئه ی دلداره که م
گه ر تو بار بکه یی، ئه منیش کوچ ئه که م

خوشم ئه ویی، ئه ی خوشه ویستم
له ناو ژیاندا، ته نیا مه به ستم

ئه من ئه م ژینه م بی تو هه ر ناوی
بو من روشنایی، وه ک خوره تاوی

له ناوخه یالما، ئه منده جوانی
ته وسیف ناکره یی، شه و تا به یانی

کاتیک نان ئه خوم، کاتیک ئه خه وم
هه مو کات روژو و هه مو کات شه وم

له فکری تو دام، له فکری تو دام
ته واو ژیانم هه ر له به ر تویه، مه خمه سی که لام

خوشم ئه ویی، ئه ی خوشه ویستی ژیانم
له و وشه یه زیاتر، هیچ شتیک نازانم

له‌ پشت هێڵی بڕینی په‌نجه‌ره‌ی مه‌ودا
له‌ پشت ده‌لاقه‌که‌نی خۆشه‌ویستی را
له‌ پشت ده‌ریا.
.
.
له‌ کاتێکی
په‌پووله‌ی شه‌و ده‌ڕازێنێته‌وه‌ لانکۆله‌که‌ی خه‌ونت
ده‌گه‌ڵ ته‌سویری چاوی مانگ له‌ ده‌ریادا
شه‌وت خۆش و
له‌ کاتێکی
به‌ سواری خۆره‌تاوان رۆژ ده‌گیرێت و
به‌ هه‌ستی پێکه‌نین ده‌بزێوی چاوان
پێت ده‌لێم رۆژ باش.

رۆژه‌کانت له‌ سه‌ر کاتژمێر مه‌بژێره‌
ئاواته‌ له‌مێژینه‌که‌م !
وه‌رزی پاییز
که‌سکایی گه‌ڵای داگرتووه‌!
یه‌که‌ یه‌که‌ زرد و سوورن
ده‌سته‌ ده‌سته‌ هه‌لوه‌ریون.

بیانوویه‌ک
بۆ خوێندنه‌وه‌ی رۆژانه‌ی کۆدی سیفر و کۆدی یه‌ک به‌ یه‌ک.
بیانوویه‌ک بۆ دیتنه‌وه‌ی داتاکانی تۆ و داتاکانی من.

من له‌ وڵات و شارێکی غه‌ریب
تۆ له‌ وڵات و شاری ئاشنا,
له‌سه‌ر رووباری رازاوه‌ی تێکه‌ڵ به‌ سیفر،
تێکه‌ڵ به‌ یه‌ک.

خوێندنه‌وه‌ی هاتنت بۆ من
خوێندنه‌وه‌ی بۆچوونم بۆ تۆ،
به‌ زه‌بری سیفر!
به‌ زه‌بری یه‌ک!

ده‌ریا به‌ ئاهه‌نگی رووبار
مۆسیقای شه‌پۆل ده‌ژه‌نێ
رووبار به‌ شۆره و به‌ چۆڕه‌
تۆ به‌ بزه‌...

تاو به‌ راپه‌ڕینی سپێده‌
سه‌ر سنووری ئاسمان ده‌گرێ،
مانگ به‌ خه‌رمانه‌،
تۆ به‌ چاو...

تاو
له‌ ئامێزی زه‌ینی رۆژدا
باوێشکی ده‌هات.

ئێواره‌
به‌ پێکه‌نین بۆنی ئه‌ستێره‌کان ده‌کا.

شه‌و
له‌ قووژبنی تاریکایی
له‌ فیکر و هه‌وای مانگدایه.‌

ئاسۆ
له‌ کۆتایی سنوور
له‌ بۆسه‌ی به‌یانیدایه‌.

له‌سه‌ر سنووری نه‌ رۆژاوا، نه‌ رۆژهه‌ڵات، نه‌ باکوور و نه‌ باشوور
پێڵاوه‌کانی چرکه‌ له‌ پلیکانی زه‌مان دتکاوه‌ خوار
کات له‌ ئامێزی بوون هه‌ناسه‌برکه‌یه‌
تاریکی بێبڕانه‌وه‌، له‌شی رووناهی داگرتووه‌
قوورسایی تاسه‌ر هه‌ناوی خۆریش ده‌مژێ و
ئه‌ستێره‌ ده‌نکه‌ ده‌نکه‌ ده‌که‌ونه‌ نێوی......
شتێک به‌ دوای خۆیدا نه‌مانی جێده‌هێشت.

له‌سه‌ر سنوری نه‌ رۆژاوا، نه‌ رۆژهه‌ڵات، نه‌ باکوور و نه‌ باشوور
مۆسیقا نه‌غمه‌ی مه‌رگ بۆ سه‌ما ده‌ژێنێ
ئاهه‌نگ هه‌وای مه‌رگ له‌ گه‌رووی ساز ده‌کا و
ده‌نگ، بێ‌ ده‌نگ.

کوچــی یـار

نه زانام گه ردون مه ینه ت مه دو پیـم

که روم نا هومید جه ئاوات و ویـم

چه خماخه ی ده رون دیسان شاناشـوه

جه دوستی گیانی دورش وسـتا وه

بینـای چه مانـم، جودایش که رده ن

ته رکی شاره که ی جافـانه ش که رده ن

چوار چیوه ی ده رون ، ورد و هان بیه ن
داخو به ختو من چـی پیسه بیه ن

هه ر کاتی په ی من هه زاران مه رگـه ن
دور جه روخسارت هه زاران ره نجـه ن

به حــر و زوقـو من ئــارو خنیکـیان
دل سوته و تونــا دونیام ژاکـیان

ده وای زامی سه خت ئه ر جه لاو تو بو
ده ی په س مه حـاله ن ئانه پـه ی من بو .

" به یــان