سیاره پلوتون

مقدمه

نهمین سیاره منظومه شمسی ، پلوتون (سیاره تنها) در سال 1930میلادی توسط کلاید تامباو از طریق عکسبرداریهای متوالی کشف شد. مقایسه عکسهای یک ناحیه ثابت از آسمان در شبهای مختلف نشان می‌داد که این اجرام آسمانی طی یک فاصله زمانی معین ، نسبت به ستارگان زمینه تغییر مکان می‌دهد. از همین رو وجود آن به عنوان یک سیاره جدید ، تأیید شد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...f2//Ploton.jpg




آیا پلوتون سیاره است؟

رسما بله. وقتی پلوتون در سال 1930 میلادی کشف شد، اتحادیه بین المللی اخترشناسی ، آن را به عنوان "سیاره" شناسایی کرد. به رغم مباحثات اخیر، این جرم آسمانی هنوز رسما در طبقه بندی جدیدی جای نگرفته است. معیارهای اساسی شناسایی یک سیاره را می‌توان به این شرح خلاصه کرد: هر جرم آسمانی که (مستقیما) گرد ستاره‌ای حرکت کند، ستاره یا شبه ستاره نباشد و آنقدر بزرگ باشد که گرانش خود آن ، موجب شود که شکل کروی داشته باشد، سیاره است. پلوتون هر سه شرط را برآورده می‌کند. اما برخی از دانشمندان معتقدند که پلوتون ممکن است یکی از بزرگترین سیارات کوتوله کمربند کوئیپر باشد. دلایل و مدارت قابل توجهی نیز در تأیید و تقویت این نظریه وجود دارد.

منشأ پلوتون چیست و از کدام بخش از کیهان آمده است؟

نخست تصور می‌شد که پلوتون یکی از اقمار نپتون بوده است. اما وجود شباهتهایی میان ترکیبات و مدارهای پلوتون و یکی از اقمار نپتون ، موسوم به ترایتون ، دلالت بر این دارد که ممکن است هر دو آنها قبلا در مدارهای مستقلی گرد خورشید حرکت می‌کرده‌اند و بعدا سیاره نپتون ، تراتیون را به دام انداخته است. اما با اینکه مدار پلوتون ، مدار سیاره همسایه‌اش را قطع می‌کند، هرگز آنقدر به آن نزدیک نمی‌شود که تحت تأثیر نیروی گرانشی نپتون قرار گیرد و به دام بیفتد.

عده‌ای از اخترشناسان با توجه به شباهتهای موجود میان پلوتون و ترتیون با دیگر اجرام کمربند کوئیپر نتیجه می‌گیرند که هم قمر تراتیون و هم سیاره پلوتون حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، از این کمربند به بیرون پرتاب شده‌اند. عده دیگر با توجه به مدار عجیب و مرکز گریز آن می‌گویند ممکن است پلوتون ابتدائا قمر یکی از سیارات منظومه شمسی (حتی زمین) بوده است که بعدا از آن گریخته است.

مشخصات فیزکی

طول هر شبانه روز پلوتون (زمانی که سیاره ، یک بار گرد محور خود می‌چرخد) معادل 153 ساعت زمینی است. روزهای این سیاره بسیار تاریک است. قمر آن ، شارون ، در سال 1987 بطور تصادفی در رصدخانه مونت پالومار کشف شد. شارون در مدار همزمانی توسط پلوتون به دام افتاده است و همواره در نقطه‌ای ثابت گرد آن می‌گردد.

مدار پلوتون به دور خورشید، میل تندی دارد و فاصله متوسط آن از خورشید 5.915 میلیارد کیلومتر است که خورشید از آنجا فقط بصورت ستاره‌ای درخشان دیده می‌شود. پلوتون از سنگ و یخ تشکیل شده و اندازه‌اش کوچکتر از ماه زمین است. هنگام نزدیک شدن به خورشید جوی رقیق در اطراف آن تشکیل می‌شود که با دور شدن سیاره از خورشید یخ می‌بندد. مدار پلوتون بسیار طولانی بوده و بیشتر از سیارات دیگر نسبت به دایرة البروج انحراف دارد.

این سیاره هر 248.5 سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد که در مدت 20 سال از این زمان فاصله‌اش نسبت به خورشید کمتر از فاصله نپتون از خورشید است. این مشخصات غیر عادی باعث شده تا بعضی ستاره شناسان ، پلوتون را نوعی سیارک بزرگ تصور کنند.

پلوتون دورترین سیاره از خورشید بوده ، کمترین دما را در بین سیارات دارد. مدار بیضوی این سیاره که 248.5 سال زمینی طول می‌کشد، طولانی‌ترین مدار در منظومه شمسی است. پلوتون کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و کمترین نیروی جاذبه را دارد.
به گفته یکی از اخترشناسان ، پلوتون تنهاترین و منزوی‌ترین سیاره منظومه شمسی است. اخترشناس دیگری پس از اینکه نخستین عکسهای تلسکوپ هابل را از نهمین سیاره منظومه شمسی مشاهده و بررسی کرد، گفت: "این سیاره‌ای شگفت است. اگر می‌توانستیم با فضاپیمایی به آنجا سفر کنیم، حقایق شگفت آور بیشتری را در مورد آن کشف می‌کردیم."

سطح پلوتون تا چه اندازه سرد است؟

دمای سطحی نهمین سیاره ، در فاصله 5.91 میلیارد کیلومتری خورشید ، احتمالا حدود منهای 230 درجه سانتیگراد است. می‌دانیم روی پلوتون مناطق تیره‌ای وجود دارد، اما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که در این مناطق نیتروژن با متان یخ زده وجود ندارد. اگرچنین باشد، ممکن است این مناطق اندکی گرمتر از سایر قسمتهای سیاره باشند. تا آن هنگام که سیاره را بهتر بشناسیم، اخترشناسان فرض می‌کنند که دمای سطح آن ثابت است. در دمای منهای 230 درجه سانتیگراد، یخ درست مانند سنگ ، سخت و محکم و بادوام است. بیشتر گازها روی سطح سیاره متراکم و تبدیل به مایع می‌شوند. روشنایی روز به آن معنایی که ما زمینیها می‌شناسیم، در آنجا وجود ندارد. خورشید آنقدر دور است که در آسمان پلوتون ، تنها ستاره‌ای بسیار درخشان به نظر می‌رسد.

سفر به پلوتون

تأمین هزینه چنین سفری بسیار دشوار است. مأموریت ویژه کوئیپر نیز که قرار است فقط به منظور پرواز از کنار پلوتون و شارون و گرفتن عکسهایی از سطح این دو انجام شود، مستلزم صرف مخارج هنگفتی است. در حقیقت ، پیاده کردن انسان روی پلوتون ، تا زمان ابداع شکل و شیوه جدیدی از سفر فضایی ، به تعویق می‌افتد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...tareploton.jpg




شارون

مواد تشکیل دهنده شارون ، تنها قمر پلوتون ، احتمالاً زمانی شبیه به مواد تشکیل دهنده پلوتون بوده‌اند. اما در حال حاضر شارون عمدتا از آب منجمد تیره و پلوتون از متان منجمد که رنگی روشن دارد پوشیده شده‌اند. احتمال می‌رود که مولکولهای متان بخاطر میدان جاذبه قویتر پلوتون ، از شارون جدا شده و جذب پلوتون شده‌اند. مانند تمام اجرامی که منظومه مداری دارند، پلوتون و شارون نیز به دور یک مرکز جرم مشترک می‌چرخند. شارون که قمری بزرگ است، دارای طول قطری به اندازه نصف قطر پلوتون بوده و 12 درصد جرم منظومه مداری را به خود اختصاص داده است.

مرکز جرم این منظومه در خارج از سطح پلوتون قرار دارد. مدار پلوتون 17 درجه نسبت به دایرة البروج ، صفحه مدار زمین انحراف دارد و این در حالی است که سایر مدارهای سیاره‌ای فاصله بسیار کمی با صفحه دایرة البروج دارند. پلوتون در یک نقطه معین از مدار خود ، 1.25 میلیارد کیلومتر (780 میلیون مایل) پایین‌تر از دایرة البروج قرار می‌گیرد. این فاصله تقریبا به اندازه فاصله سیاره زحل از خورشید است.

سیاره سدنا


سدنا دهمین سیاره منظومه شمسی می باشد. سیاره جدید که نام علمی آن «یو.بی313، 2003 » و قطر آن 1,180 تا 2,360 کیلومتر است، توسط ستاره شناسان در کالیفرنیا و هاوایی کشف شد. انجمن بین‌المللی اخترشناسی، اکتشاف دهمین سیاره گردنده به دور خورشید که در مرز منظومه شمسی قرار دارد را تایید کرده است. این شیء ابتدا در سال 2003 کشف شده بود اما سیاره بودن آن اخیرا تایید شد.

فاصله این شیء از خورشید بیش از دو برابر فاصله پلوتون از خورشید است. تاکنون تصور می شد پلوتون دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی است. جرم این سیاره حداقل به اندازه پلوتون است. فاصله متوسط نپتون و پلوتون از خورشید به ترتیب 1/30 و 5/39 برابر فاصله متوسط زمین از خورشید است که خود به بیش از 150 میلیون کیلومتر می‌رسد و آن را یک واحد اخترشناسی (AU) می نامند.


این بزرگترین جرم آسمانی است که از زمان اکتشاف نپتون در سال 1846 در مدار خورشید کشف می‌شود. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست؛ اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می کند و فاصله آن با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نیست و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌ای دورتر از سیاره پلوتون قرار دارد.


به گفته اخترشناسان کمابیش مشخص است که این سیاره از یخ و توده های سنگ تشکیل یافته است. به دلیل خاصیت این جرم در انعکاس نور، اندازه گیری آن با حاشیه خطای قابل توجهی همراه بوده و هنوز ابعاد واقعی آن مشخص نشده است.


در حال حاضر، دو گروه از اخترشناسان همزمان کشف این جرم کیهانی را اعلام داشته اند.قرار است کاشفان جرم جدید یافته های خود را در کنفرانس اخترشناسی کمبریج در ماه سپتامبر سال جاری ارائه دهند.

• غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
• کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
• بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.
  
  همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.
  
  اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.

• غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
• کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
• بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.
  
  همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.
  
  اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.

• غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
• کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
• بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.
  
  همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.
  
  اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.

جنسيت و ساختار زوجين در منظومه شمسي



مقدمه :

در اين مبحث سعي خواهيم كرد كه سه مقوله ژنتيك ( وراثت ) ، فيزيك هسته‌اي و اختر فيزيك را در هم ادغام و به نتايج قابل توجهي دست يابيم . در ابتدا ممكن است كه اين كار در نظر بعضي‌ها بسيار مسخره و خنده‌دار باشد ، ولي ما بايد اين موضوع را مد نظر داشته باشيم كه با تجزيه جسم يك حيوان ماده و يا نر ، به تركيبات آلي و يا شيميايي و در نهايت به عناصر جدول تناوبي ميرسيم و صد البته به دنبال آن ذرات اتمي و ........... ، ما بايد به ياد داشته باشيم كه مجموعه همه اينها تعريف ميشوند و موجوديت دارند درون كاينات ( پيكر ملائكه يا كهكشانها ) . جنسيت و يا زوجيت در آفرينش خداوند يك اصل بديهي و زنجيره وار است كه ميبايست رموز آن شناسايي شود ، وگرنه تحقيق و مطالعه در هستي هيچ ثمره و فايده در خور توجهي براي ما نخواهد داشت .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/1.jpg



به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

سوگند شب را ، هنگامي كه ميپوشاند ( تاريك ميكند ، پرده ميپوشاند ، پرده می‌اندازد يا می‌افكند ) 1
و روز را ، هنگامي كه تجلي ميكند ( جلوه ميكند ، برق ميزند ، خودنمايي ميكند ) 2
و آنچه ( هر آنچه را كه ) آفريد ( خلق كرد ) ، مذكر ( نر ) و مونث ( ماده ) 3

.......... سوره ليل



پاك است كسي كه خلق كرد زوجها را همگي ( تمامي ) آن را از آنچه كه ميروياند ( سبز ميكند ) زمين و از نفسهايشان ( خودشان ) و از آنچه كه نمي دانند ( نمي شناسند ) . 36 يس

و از هر ( تمام ) چيزي خلق كرديم دو زوج را ، باشد براي شما كه متذكر شويد . 49 ذاريات







جنسيت در انسان :

همانطور كه مي دانيم هسته بزرگترين اندامك درون سلول‌هاست و پوششي دو لايه‌اي ، آن را از سيتوپلاسم جدا مي‌كند . درون هسته چندين رشته بلند و بسيار نازك وجود دارد كه آنها را كروماتين مي‌نامند . ماده اصلي كرماتين به اختصار Dna ( دزوكسي ريبونوكلئيك اسيد ) ناميده مي‌شود . در ساختار كروماتين علاوه بر Dna ، پروتئين نيز شركت دارد . Dna فعاليتهاي سلول را در كنترل دارد . جسمي به نام هستك كه ريبوزوم‌ها در آنجا ساخته مي‌شوند و مايعي به نام شيره هسته نيز درون هسته وجود دارد .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/3.jpg



هنگامي كه سلول‌ها در حال آماده شدن براي تقسيم هستند ، هر رشته كروماتين مضاعف ، فشرده و ضخيم مي‌شود و به جسم مشخصي به نام كروموزوم تبديل مي‌گردد .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/2.jpg


تعداد كروموزوم‌ هاي موجود در هسته از ويژگي هاي هر نوع موجود زنده است . مثلا در هر يك از هسته‌هاي سلول هاي سازنده بدن انسان 46 كروموزوم وجود دارد .

هر كروموزوم از دو كروماتيد ساخته شده است . اين دو كروماتيد در محلي به نام سانترومر به هم متصل هستند .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/1.gif


تقسيم ميتوز :

وقتي كه سلولي تقسيم مي‌شود و دو سلول يكسان بوجود مي‌آورد ، يكي از مشخص‌ترين وقايع آن تقسيم هسته است . تقسيم هسته سلول به دو هسته همانند ، ميتوز نام دارد . در تقسيم ميتوز كروموزوم هاي موجود در هسته كه قبل از تقسيم مضاعف شده‌اند ، به دو گروه كاملا مشابه مجزا مي‌شوند . پس از تقسيم هسته ، سيتوپلاسم نيز تقسيم مي‌شود .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/4.jpg


ساختار كروموزوم ها :

همانطور كه ميدانيم كروموزوم ها از كروماتين حاصل مي‌شوند و كروماتين از Dna و پروتئين ساخته شده است .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/5.jpg



در ساختار هر ملكول Dna واحدهايي به نام نوكلئوتيد وجود دارد كه هر كدام از آنها از يك تركيب فسفر دار ، نوعي قند و يكي از چهار نوع باز آلي كه آنها را با علامت هاي C , T , A , G شناسايي مي‌كنند ، تشكيل مي‌شود .

Dna ملكول بسيار طويلي است كه دو رشته دارد . اين دو رشته مانند دو رشته يك زيپ به هم متصل شده‌اند . در هر رشته ، هزارها نوكلئوتيد وجود دارد . ترتيب قرار گرفتن نوكلئوتيدها در ساختار Dna طوري است كه هميشه A در مقابل T و C در مقابل G قرار مي‌گيرد . در ضمن ، دو رشته Dna فنر مانند ، حول محوري فرضي تابيده‌اند .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/6.jpg



نسبت هاي طلايي در ساختار مارپيچي Dna شناسايي شده‌اند ( مبحث مربوطه : تركيب تناسب طلايی يا توالی فيبوناچي در ستاره‌ داوود توسعه يافته ) و به هر حال در ميان همه مولكولهاي زيستي موجود در زمين ، Dna تنها مولكولي است كه ميتواند شبيه خودش را بسازد يعني همانند سازي كند .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/7.jpg



نمودار فوق يك دوره زندگي به همراه تقسيم سلول را نشان مي‌دهد . مدت زمان بين دو دور تقسيم را مرحله انترفاز مي‌نامند . هر تقسيم ميتوز داراي چهار مرحله اصلي 1- پروفاز 2- متافاز 3- آنافاز 4- تلوفاز است .

مدت زماني را كه سلول در يك تقسيم ميتوز مي‌گذراند ، يك دوره M مي‌نامند . طول زماني كه در هر يك از مراحل تقسيم ميتوز سپري مي‌شود كاملا متفاوت است . معمولا زمان مرحله پروفاز بسيار طولانيتر از زمان مراحل ديگر ميتوز است . متافاز كوتاهترين مرحله است . همانند سازي Dna پيش از تقسيم ميتوز و در مرحله‌اي كه آن را مرحله S ( سنتز ) مي نامند ، صورت مي‌گيرد . در سلولهاي هسته دار سنتز Dna در چند نقطه يك كروموزوم آغاز مي‌شود و بدين ترتيب ، زمان لازم براي ساخته شدن كروماتيدهاي خواهر كاهش مي‌يابد . مدت زماني كه در فاصله S و M مي‌گذرد ، مرحله G2 ( پس از سنتز Dna ) ناميده مي‌شود . يك مرحله طولاني موسوم به G1 ( پيش از سنتز Dna ) پس از ميتوز و پيش از همانند سازي كروموزومها ، قرار مي‌گيرد . انترفاز شامل G2 , S , G1 ميشود . اين چهار مرحله ( G2 , S , G1 , M ) دور زندگي يك سلول پيكري را تشكيل مي دهند . طول مدت اين مراحل در سلولهاي مختلف بسيار متفاوت است . سلولهاي طبيعي پستانداران در كشت بافت داراي دماي 37 درجه سلسيوس ، معمولا به 18 تا 24 ساعت براي گذراندن يك دور زندگي نياز دارند .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/8.jpg



بسيار واضح و روشن است كه اين تقسيمات تابعي از زمان هستند و تنظيمات زماني آنها مربوط ميشود به ساعت و تقويم بيولوژيك يا همان چرخش زمين به دور محور خود ( پوشانده شدن شب و تجلي روز ) و همچنين چرخش زمين به دور خورشيد ( ماه و سال شمسي ) و چرخش ماه به دور زمين ( ماه و سال قمري ) .

تحقيقات بر روي آبزيان دريايي نشان داده است كه فرايند توليد مثل آنها تابعي از جزر و مد ، و علت آن جاذبه و تاثيرات ماه بر روي سياره زمين است . اين يك واقعيت انكار ناپذير است كه كليه فعاليتهاي بيولوژيكي منجمله تقسيمات سلولي و توليد مثل و ........ همگي در كنترل كاينات هوشمند يا همان ملائكه و كهكشانها است كه سيستم منظومه شمسي ما زير مجموعه‌اي از آنها ميباشد . حيات براي ما بدون وجود و حضور آنها معني و مفهوم ( امكان ) ندارد . و اين ممكن نخواهد بود مگر اينكه آنها نيز از ساختار زوجين و جنسيت برخوردار باشند و بتوانند اين ساختارها را كنترل كنند . در واقع خداوند در مقام فرمان و ملائكه در مقام كنترل و اجرا هستند ، فرمان زوجيت توسط خداوند در اختيار ملائكه گذارده شده است . اما نكته بسيار مهم اينكه خلقت خداوند خلقت زوجين يعني مذكر و مونث است . به طور مثال بار الكتريكي مثبت و منفي ، قطب N و S مغناطيسي ، گرانش و ضد گرانش ، ماده و پاد ماده ، يون كاتيون و آنيون ، اسيد و باز و كروموزوم X و Y و ............ همگي دليل و مدركي براي اين مدعاست . اما جنسيت اينها چگونه است ؟ اول از همه بايد توجه داشته باشيم كه درست است كه اندام هاي جنسي در حيوانات نشانه و مشخص كننده جنسيت آنهاست ، ولي اين تعريف كلي براي جنسيت نيست ، براي اينكه حيوانات در مراحل انتهايي خلقت خداوند آفريده شده‌اند و قبل از آنها موجودات بسيار زيادي بوده‌اند كه ميبايست تعيين جنسيت شوند . در واقع خلقت اصلي خداوند ، آفرينش ملائكه ( كاينات هوشمند ) است و خلقت حيوان و گياه در مراحل بعدي مطرح ميشوند .







جنسيت در منظومه شمسي :



1- خورشيد ( الشمس )



به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

سوگند خورشيد و روشناييش را ( درخشندگيش ، تشعشع و پرتوش ، آشكاري و واضحي و وضوحش را )

و ماه را ، زماني كه دنبال ( تعقيب ، دنباله روي ، پيروي ) كردش [خورشيد را] ( يعني زماني كه ماه از پيي غروب خورشيد پديدار شد )

و روز را ، هنگامي كه جلا ( تجلي ، صيقل ، درخشش ) كردش [خورشيد را] ( يعني هنگامي كه در روز خورشيد پديدار گشت )

و شب را ، وقتي كه مي پوشاندش ( تاريكش ميكند ، مانع ديدش مي شود ) [خورشيد را] ( يعني زماني كه در شب خورشيد ناپديد شود )

و آسمان را ، و آنچه را كه بنا كردش ( ساخت براي آسمان )

و زمين را ، و آنچه را كه گستردش ( پهن كرد براي زمين )

............... سوره شمس

همانطور كه مشخص است در مورد خورشيد خداوند از ضمير مونث ( - ها - ) استفاده نموده است كه بيانگر اين موضوع بديهي ميباشد كه جنسيت خورشيد مونث است .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/9.jpg



از گذشته‌هاي بسيار دور از اسامي شمس ، شمسي و خورشيد براي نامگذاري دخترها استفاده مي‌شده است و در هنرهاي زيبا از چهره‌هاي مونث به عنوان نمادي براي نشان دادن خورشيد استفاده مي‌شود .

مونث بودن خورشيد تنها مربوط به اسلام يا ايران باستان نيست ، بلكه در فرهنگ ساير ملل خورشيد مونث طلقي ميشود .







2- زمين ( الارض )

در آيه 6 از سوره شمس [ و زمين را ، و آنچه را كه گستردش ( پهن كرد براي زمين ) ] ، خداوند در مورد زمين از ضمير مونث ( - ها - ) استفاده نموده است كه بيانگر اين موضوع بديهي ميباشد كه جنسيت زمين مونث است . همچنين خداوند در آيات 14 سوره مزمل ، 21 سوره فجر ، 4 سوره ق از افعال مونث و در آيات 10 ، 25 و 74 سوره اعراف ، 7 سوره ق از ضمير مونث در مورد سياره زمين استفاده نموده است .

http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/11.jpg




3- ماه ( القمر )

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

نزديك ( مجاور ) شد ساعت ( وقت و زمان قيامت ) و شقه ( شكافته ، تكه ، پاره و جدا شده ) شد ماه

و اگر به بينند نشانه‌اي ( معجزه‌اي ) را ، اعراض ميكنند و ميگويند [كه] جادوي مستمري ( پيوسته‌اي ) [است]

........... سوره قمر

در سوره فوق خداوند در مورد ماه از فعل مذكر استفاده نموده است ، همچنين در آيه 2 از سوره شمس .




http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/10.jpg


علي‌رغم تاثيرات ثابت شده ماه در توليد مثل آبزيان دريايي به واسطه بوجود آمدن جزر و مد ، تاثيرات قابل ملاحظه ماه در رفتار حيوانات ديگر كاملا مشهود است كه ثابت مي‌كند ماه نسبت به پديده حيات در روي سياره زمين بي‌تاثير و خنثي نيست ، تا جايي كه در صورت فقدان ماه در مدار چرخش خود به دور زمين ، حيات در روي سياره زمين با مشكلات جدي روبرو مي‌شد .





جنسيت در ذرات اتمي :



1- الكترون و پروتون

ابتدا ماه را در نظر مي‌گيريم كه در حال چرخش بدور سياره زمين است . چون ماه مذكر و سياره زمين مونث است در نتيجه الكترون با بار منفي مذكر و پروتون با بار مثبت مونث خواهد بود . اگر زمين را X و ماه را Y در نظر بگيريم هر دو يك زوج Xy را تشكيل مي‌دهند كه جنسيت مجموعه دوتايي آنها مذكر بوده و چون هر دو به دور خورشيد مي‌چرخند ، مسلما خورشيد مونث خواهد بود كه در واقع اينچنين نيز ميباشد .





2- نوترون

اگر روال قبلي را ادامه دهيم ، الكترون Y و پروتون X بوده و مجموعه دوتايي آنها يك زوج Xy را تشكيل خواهد داد و چون نوترون از تركيب و زوج شدن يك الكترون و يك پروتون بدست مي‌آيد ، در نتيجه نوترون مذكر خواهد بود .



http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/12.jpg


http://ki2100.com/images/mat/Crop_Circles/27.jpg


شكل فوق مربوط به يك رسم هندسي ايجاد شده در گندم‌زار است ( مبحث اشكال مرموز كشتزارهاي گندم و هندسه دوجيني ) كه يك اتم هيدروژن را نشان مي‌دهد . يك پروتون متشكل از سه كوارك و يك الكترون متشكل از پوزيترون و نوترينو ، نوترينو گرايش به طرف هسته مثبت دارد . پروتون و خورشيد هر دو مونث ، پوزيترون و سياره زمين هر دو مونث ، ولي نوترينو و ماه هر دو مذكر هستند .



همانطور كه ميدانيم H+ عامل خاصيت اسيدي و Oh- عامل خاصيت بازي در تركيبات شيميايي است . پس اسيدها مونث و بازها مذكرند .

اينك با توجه به مطالب فوق ميتوان به مفهوم كلي آيات زير پي برد .



و تسخير ( رام ) كرد براي شما آنچه را كه در آسمانها و آنچه كه در زمين [است] جملگي از آن ، بدرستي در آن حتما آياتي ( نشانه‌هاي ) [است] براي قومي [كه] تفكر ( انديشه ) ميكنند . 13 جاثيه

و رام كرد برايتان خورشيد و ماه را ، دو دنبال كننده ( از پي هم آينده ) و رام كرد برايتان شب و روز را . 33 ابراهيم

و تسخير ( رام ) كرد برايتان شب و روز و خورشيد و ماه و ستارگان را ، تسخير ( رام ) شدگانند به فرمانش ، بدرستي در آن حتما نشانه‌هايي [است] براي قومي [كه] عقل ( انديشه ) ميكنند . 12 نحل





در حقيقت موجوديت انسان بدون موجوديت ملائكه ( كاينات هوشمند ) معني و مفهومي نخواهد داشت بلكه موجوديت و حيات انسان وابسته به آنهاست . سياره زمين وطن اصلي و منشاء پيدايش طايفه جنيان است . آنها براي زاد و ولد ( توليد مثل ) به ساختار زوجين منظومه شمسي نياز دارند و شديدا وابسته‌اند ، براي اينكه خارج از اين محيط به مرور زمان دچار اختلالات جنسي و ژنتيكي ميشوند . نسل اول و اصلاح شده آنها ساكن سيار زمين است . آنها در حال رفت و آمد به آشيانه خود هستند . آنها چون در آسمان يا فضا رديابي شده‌اند ، موجودات فضايي و يا فرازميني ناميده ميشوند ، در حالي كه تاريخ پيدايش و تكامل آنها خيلي كهن‌تر از انسان بر روي سياره زمين است . در حقيقت ما در حال زندگي در سرزمين اشغالي آنها هستيم . ما بايد قبول كنيم كه در خارج از سياره زمين با گذشت زمان طولاني ، ميتوز يا همانند سازي Dna دچار مشكل و اختلال ميشود . پس طايفه جنيان مجبورند همواره يك نسل اصيل از نژاد خود را ساكن سياره زمين نگه دارند تا با انقراض مواجه نشوند . ابليس جن ؛ آدم و زوجش در بهشت خلق شده‌اند ولي در آن زاد و ولد نكرده و تكثير نشده‌اند بلكه در هنگام اخراج و يا سقوط از بهشت اين سه مخلوق در دو پيكر به سياره زمين منتقل شده‌اند و با هم مشتركا زاد و ولد مي‌كنند . انس و جني هم كه در آخرت وارد بهشت ميشوند زاد و ولد و تكثيري نخواهند داشت ، براي اينكه تنها سياره زمين ، ماه و خورشيد است كه ساختار زوجين مناسبي براي تكثير دارد . به بيان ساده بعد از ترك سياره زمين ، بعد از سپري شدن مدتي طولاني ، فرايند ميوز مختل شده و حيوانات رفته رفته عقيم ميشوند و ديگر قدرت و توان زايشي نخواهند داشت . تاثيرات ماه بر تخم ريزي و زاد و ولد آبزيان دريايي مشاهده و ثابت شده است . تمامي پستانداران پريودي دارند كه از چرخش ماه به دور زمين يا زمين به دور خودش و خورشيد تبعيت مي‌كند .

ناهید، الهه عشق و زیبایی

http://www.aftab.ir/lifestyle/images...a1f07d3a91.jpg

سیاره های منظومه شمسی همچون فرزندان خورشید هستند؛ سیاره هایی گوناگون و جالب که با شناخت هر یک از اعضا، با این خانواده بیشتر آشنا می شویم. دومین سیاره از مجموع هشت سیاره منظومه شمسی، زهره (ونوس یا ناهید) نام دارد؛ سیاره یی که تقریباً هم اندازه زمین و همچنین نزدیک ترین سیاره به زمین است و ما آن را به عنوان خواهر دوقلوی زمین می شناسیم. این سیاره با اینکه از سیاره عطارد (تیر) اولین سیاره منظومه شمسی نسبت به خورشید دورتر است، اما گرم ترین سیاره منظومه شمسی است. این امر به این سبب است که زهره دارای جو بسیار غلیظی است؛ جوی که گرما را در خود نگه می دارد (این پدیده را به نام اثر گلخانه یی می شناسیم) و موجب می شود بیشتر گرما و انرژی در سیاره بماند و کمتر به فضا منتقل شود. زهره جوی غنی از دی اکسیدکربن (حدود ۹۵ درصد) دارد. به خاطر وجود چنین ابرهای غلیظی از دی اکسیدکربن که تمام سیاره با آن پوشیده شده است، با نور مرئی امکان مشاهده سطح آن نیست. ما برای بررسی و نقشه برداری از سطح زهره مجبوریم امواج رادار را به سطح سیاره بفرستیم و با بررسی انعکاس آنها نقشه هایی تهیه و سپس آنها را تحلیل کنیم. همچنین وجود همین جو غلیظ است که موجب بازتاب زیاد نور خورشید از زهره می شود، به طوری که این سیاره در مواقعی پرنورتر از دیگر سیاره ها و بعد از ماه، درخشان ترین جرم در آسمان شب می شود.
زهره و عطارد را سیاره های زیرین می نامیم، زیرا این دو سیاره بین زمین و خورشید قرار گرفته اند. این وضعیت موجب شده است زهره و عطارد دارای اهله شوند، یعنی مانند ماه (قمر زمین) گاهی به صورت هلال و گاهی به صورت یک قرص کامل دیده شوند و در واقع دارای فازهای (تغییراتی که در شکل و اندازه، مانند ماه اتفاق می افتد) مختلفی باشند. «گالیله» از کسانی بود که توانست با تلسکوپ کوچک خود اهله زهره را مشاهده کند. به دلیل قرار گرفتن عطارد و زهره بین زمین و خورشید هر دو سیاره تنها در زمان غروب یا طلوع خورشید قابل دیدن در آسمان زمین هستند. در دوران باستان و قبل از آنکه موقعیت سیاره زهره را به صورت دقیق شناسایی کنند، جرمی که حوالی زمان طلوع خورشید در آسمان بود فسفر (به معنای جسم تابنده) و جرمی را که در هنگام غروب در آسمان قرار داشت «هسپروس» (به معنای ستاره شامگاهی) می نامیدند.
قطر سیاره زهره تقریباً ۶۴۴ کیلومتر از قطر زمین کمتر است. جرم آن حدود چهارپنجم جرم زمین است و به همین دلیل گرانش روی سطح زهره ۱۲ درصد نسبت به گرانش روی زمین کمتر است. به این ترتیب مثلاً اگر وزن شخصی روی زمین هزار نیوتن باشد، در سیاره زهره وزنش به ۸۸۰ نیوتن خواهد رسید. فاصله میانگین زهره از خورشید ۱۰۸ میلیون کیلومتر است. هر ۲۲۵ روز زمینی طول می کشد تا زهره یک دور کامل به گرد خورشید بگردد و یک سال زهره حاصل شود. گردش این سیاره به دور خودش هر ۲۴۳ روز زمینی طول می کشد. در اینجا متوجه می شویم گردش سیاره به دور خودش (۲۴۳ روز زمینی) بسیار آهسته و آرام است و از گردشش به دور خورشید (۲۲۵ روز زمینی) بیشتر طول می کشد. این سیاره (زهره) با میانگین سرعت ۳۵ کیلومتر در ثانیه در مدار تقریباً دایره یی خود، به دور خورشید می چرخد. روی سطح زهره دره ها و دهانه های آتشفشانی زیاد و راه هایی که جریان های مواد مذاب را در خود جای داده اند و اکنون سرد شده است، وجود دارد. نشانه های کمی از برخوردهای سنگ های آسمانی با سطح زهره وجود دارد، زیرا به دلیل داشتن جوی ضخیم، زمانی که جسمی بر اثر گرانش سیاره به سمت آن کشیده می شود و وارد جوش می شود، در اثر اصطکاک زیاد با مولکول های جو می سوزد و به سطح سیاره نمی رسد. گردش زهره به دور خودش برخلاف زمین (که پاد ساعتگرد می چرخد)، ساعتگرد است. به این ترتیب اگر ما روی سطح سیاره باشیم خورشید از غرب طلوع و در شرق غروب می کند.
سیاره زهره همچون عطارد قمری ندارد. سرعت حرکت ابرهای آن در بالاترین سطح سیاره حدود ۳۶۰ کیلومتر در ساعت است. همچنین فضاپیماهایی که وارد جو زهره شده اند، آذرخش هایی در بین ابرهای این سیاره مشاهده کردند.
سطح سیاره زهره علاوه بر اینکه بسیار داغ است، فشار بسیار زیادی هم دارد. فشار در سطح این سیاره حدود ۹۰ برابر فشار در جو زمین است. میانگین دمای زهره در سطح آن ۴۸۲ درجه سانتیگراد است. با وجود چنین فشار و دمای بالایی بسیار بعید است که موجود زنده یی بتواند روی آن دوام بیاورد. حتی سطح نشینانی که روی سطح زهره فرود آمدند تا با عکس ها و تحلیل هایی از خاک سیاره اطلاعات بیشتری جمع آوری کنند، نتوانسته اند مدت زیادی روی سطح سیاره دوام بیاورند. تا به حال بیشتر از ۲۰ کاوشگر بدون سرنشین برای بررسی های دقیق و گوناگون به سمت زهره فرستاده شده است.

امین حمزه ئیان