اگر شخصی می مرد زنش مانند اموالش به پسرش یا به اقوامش می رسید اگر ان زن نامادری بود پسر می توانستاو را بگیرد و یا به دیگری واگذار کند.

زناشویی مبادلی یعنی مردان خواهر یا زنان خود را به جای مهریه می دادند این زناشوییها نه تنها در عرب بود بلکه در جاهای دیگری یا بهتر یا به نحو بدتری از ان استقبال می شد و یک موجود زنده را با بدترین وضع نگاه می داشتند و حق حیاط او را پایمال می کردند .با دیده علمی اگر به چنین ازدواجها نظر شود فرزندان بدست امده یا به طور کلی ثمره این ازدواجها را می توان مجسم کرد و حق حیات را کسی به انها عطا کرد که دوستدار بشر و فرستاده خدا بود .اسلام چون به زن سالم و صحیح بشری و همچنین برای بهبود کانون زندگی علاقمند است لذا با شدت هر چه تمامتر با این خرافات و نادانیها مبارزه کرده و می کند .در صورتی که زن از نظر روحی و جسمی در شکنجه باشد فرزندش که عضوی از مادر است مسلما فرد شایسته ای نخواهد بود...(تحقیق و نگارش دکتر صفدر صانعی)