من انقدر دوست داشتم که یه شب هم که شده برای گوش کردن قصه شب رادیو که ساعت ده شب پخش می شد بیدار بمونم اخرش نشد که نشد .

خانم معلمامون انقدر دوست داشتیم که همه کاراشون ما براشون انجام می دادیم دخترا ظرفاشون را براشون می اوردند سر تلنبه و می شستند پسرا هم براشون اب می اوردند اگر چیزی لازم داشتند براشون می خریدند. یکی از خانم معلما خیلی رابطش با من خوب بود خیلی هم به من اعتماد داشت همیشه نامه هاش را می داد من براش می بردم از اون هم نامه هاش می گرفتم برای خانم معلم می اوردم پسره می گفت میخواهی برات بخونم چی نوشته من می گفتم برا تو نوشته برا من که ننوشته فقط زود جوابش بنویس تا ببرم.باور کنید وقتی مدرسه تعطیل می شد تا هفته ها ما دچار افسردگی می شدیم.

مردم فقیر بودند کسی چیزی نداشت ولی خوشحال بودند محفل بدون خنده وجود نداشت .می شد یه دست لباس یک سال تمام می پوشیدیم اگر اندازه مون بود سال دیگه هم می پوشیدیم و هیچ اعتراضی هم نمی کردیم بهترین کفشامون یه کفشای پلاستیکی بود سه خط داشت ما این خطا را با خودکار سه رنگ ابی قرمز سبز رنگ می کردیم با چه لذتی .یه چند سال بعد یه کفشای چینی امد بهش می گفتند کفش ته سبز چقدر کار می کرد چقدر هم خوش تیپ بود.

اونا که جوان تر از ما بودن موهاشون بیتیلی می زدند کفشای با قاب خیلی بلند می پوشیدند یه شلوارای می پوشیدند بلاش تنگ باور کن پایین پاچش نیم متر هم بیشتر بود سر ادم راحت می رفت داخلش .یه شلوارای بود بهش می گفتند چهل تیکه قشنگ تیکه تیکه به هم دوخته بودند بالاش تنگ پایینش گشاد مسابقه بود سر پاچه گشاد .

صفا داشت روزای عاشورا هر کسی هر جا که رفته بود برای تاسوعا عاشورا پیداش می شد یه طورایی تاسوعا عاشورا زمانی شده بود برای تازه کردن دیدارها چون روز عاشورا دنبال هر که بودی پیداش می کردی.