غرق به خون Lyrics

توی آن غرق به خونین که بزرگ شهدایی
تو عزیز دل زهرا تو حسین خون خدایی
توی آن غرق به خونین که بزرگ شهدایی
تو عزیز دل زهرا تو حسین خون خدایی

سرت از پیکر پاکت که لب تشنه بریده
بدنت را که به خاک سیه کشته کشیده
به لب آب روان کشته لب تشنه که دیده
چه بود جرم و گناهت که مرمل بدم آیی (2)

توی آن غرق به خونین که بزرگ شهدایی
تو عزیز دل زهرا تو حسین خون خدایی

تن عریان تو خونین به زمین در بر زینب
شده در لوجه خون غرق مه عنبر زینب
نبود بی تو دگر تاب و توان یاور زینب
چه کند خواهر افسرده به هنگام جدایی

ببرد خفته به خون قاسم و عبدالله و جعفر
بدم تیغ جفا کشته تو دیدی علی اکبر
نه سلاح و نه علم آن دل عباس دلاور
همه یاران تو در کربلا گشته فدایی

نه سری در بدن تو که ببوسم سر و رویت
نه تو را نای و گلویی که زنم بوسه گلویت
نه گلابی که بشویم بدن قاریه گویت
نه لباسی زتو برجا نه سلاحی نه عبایی (2)

توی آن غرق به خونین که بزرگ شهدایی
تو عزیز دل زهرا تو حسین خون خدایی
توی آن غرق به خونین که بزرگ شهدایی
تو عزیز دل زهرا تو حسین خون خدایی

السلام علیک یا ثارالله

ملکوت Lyrics

یا حسین آنکه دل از غیر تو ببرید منم (2)
آنکه لاجرئمه مهر تو نوشید منم (2)
یا حسین آنکه دل از غیر تو ببرید منم (2)
آنکه لاجرئمه مهر تو نوشید منم (2)

آنکه از شوق به هنگام ولادت چون شمع (2)
عوض گریه در آغوش تو خندید منم (2)
آنکه همراه تو آمد به صف کربلا
پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم

نشنیده است کسی از سر ببریده سخن
آنکه صوت ملکوتی زتو بشنید منم
آنکه با چوبه محمل سر خود را بشکست
تا سر غرق به خونت سر این تیغ منم

آنکه از شوق به هنگام ولادت چون شمع (2)
عوض گریه در آغوش تو خندید منم (2)
آنکه همراه تو آمد به صف کربلا
پا به پای تو صمیمانه بکوشید منم

نشنیده است کسی از سر ببریده سخن
آنکه صوت ملکوتی زتو بشنید منم
آنکه با چوبه محمل سر خود را بشکست
تا سر غرق به خونت سر این تیغ منم


یا حسین آنکه دل از غیر تو ببرید منم (2)
آنکه لاجرئمه مهر تو نوشید منم (2)

غریبانه Lyrics


یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه

بشکسته سبوهامان خون است به دلهامان
فریاد و فغان دارم دوردیکش میخانه
هر سو نظر اندازی صد خاطره می سازی
زآنها که سفر کردند دلشاد از این خانه

تا سر به بدن باشد این جامه کفن باشد
فریاد اباذرها ره بسته به بیگانه
ای وای که یارانم گلهای بهارانند
رفتند از این خانه رفتند غریبانه

یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه

بشکسته سبوهامان خون است به دلهامان
فریاد و فغان دارم دوردیکش میخانه
هر سو نظر اندازی صد خاطره می سازی
زآنها که سفر کردند دلشاد از این خانه

تا سر به بدن باشد این جامه کفن باشد
فریاد اباذرها ره بسته به بیگانه
ای وای که یارانم گلهای بهارانند
رفتند از این خانه رفتند غریبانه

یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه

رخصت دیدار Lyrics

آنقدر در می زنم تا در برویم وا کنی
رخصت دیدار رویت را به من اعطا کنی
آنقدر در می زنم تا در برویم وا کنی
رخصت دیدار رویت را به من اعطا کنی

بیش از این ما را گرفتار غم حجران مکن
ای لقاالله من رخسار خود پنهان مکن
در تحیر مانده ام باید کجا جوییم تو را
چون نسیم کوی خود ما را تو سرگردان مکن

آنقدر در می زنم تا در برویم وا کنی (2)
رخصت دیدار رویت را به من اعطا کنی (2)
مرغ عشقم بسته در دامم هوایی نیستم
در قفس افتاده و فکر رهایی نیستم
ای بهشت آرزو گر خوار ناچیزم ولی
دل به عشقت داده ام فکر جدائی نیستم

آنقدر در می زنم تا در برویم وا کنی (2)
رخصت دیدار رویت را به من اعطا کنی (2)


مرغ عشقم بسته در دامم هوایی نیستم
در قفس افتاده و فکر رهایی نیستم
ای بهشت آرزو گر خوار ناچیزم ولی
دل به عشقت داده ام فکر جدائی نیستم


ای بهشت آرزو گر خوار ناچیزم ولی
دل به عشقت داده ام فکر جدائی نیستم
ای بهشت آرزو گر خوار ناچیزم ولی
دل به عشقت داده ام فکر جدائی نیستم

چنگ دل Lyrics

چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
قصه دل دلکش است و خواندنیست
تا ابد این عشق و این دل ماندنیست


چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند


مرکز درد است و کانون شرار
شعله ساز و شعله سوز و شعله کار
خفته یک صحرا جنون در چنگ او
یک نیستان ناله در آهنگ او


نغمه را گه زیر و گه بم میکند
خرمنی آتش فراهم میکند


چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

کرده خود را میزبان شعله ها
تا بسوزد در میان شعله ها


عشق اینجا اوج پیدا می کند
قطره اینجا کار دریا می کند


رخصتی تا ترک این هستی کنین
بشکنین این شیشه تا مستی کنین


پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست

پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست


چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند


مرکز درد است و کانون شرار
شعله ساز و شعله سوز و شعله کار
خفته یک صحرا جنون در چنگ او
یک نیستان ناله در آهنگ او


نغمه را گه زیر و گه بم میکند
خرمنی آتش فراهم میکند


پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست


پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست


چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

کرده خود را میزبان شعله ها
تا بسوزد در میان شعله ها
عشق اینجا اوج پیدا می کند
قطره اینجا کار دریا می کند
رخصتی تا ترک این هستی کنین
بشکنین این شیشه تا مستی کنین
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست
راستی نا دیدنی ها دیدنیست
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند
چنگ دل آهنگ دلکش میزند
ناله عشق است و آتش میزند

گفتم کجا ؟ Lyrics

گفتم کجا گفتا به خون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم که بود گفتا که یار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت

آندم بریدم از زندگی دل
كامد به مسلخ شمر سيه دل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می نشست و من می نشستم
او روی سینه من در مقابل
او می کشید و من می کشیدم
او از کمر تیغ من آه باطل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل

آندم بریدم از زندگی دل
که آمد به مسلخ شمر سیه دل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می نشست و من می نشستم
او روی سینه من در مقابل
او می کشید و من می کشیدم
او از کمر تیغ من آه باطل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل

حیلت رها کن Lyrics

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
واندر دل آتش درآی پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
وانگه بیا با عاشقان همخانه شو همخانه شو

تو لیله القدری برو تا لیله القدری شوی
چون ابر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان میروی مستانه شومستانه شو

رو سینه را چون سینه ها هفت آب شوی از کینه ها
وانگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو

روز تنهایی Lyrics

از نخست زندگی هرگز نمی شد باورم
که شود این خانه روزی قتلگاه همسرم
دیده تنها که حتی یک نفر یارم نبود
میرم انجا پشت در افتاده تنها یاورم
او مرا می خواند و من ان روز دستم بچه بود
کاش انجا جان من می شد برون از پیکرم
خاطرات هسمر شب زنده دارم زنده ماند
از مناجات سحرگاهانه زینب دخترم
ای شب تاریک بازا تا نهاند چشم خلق
قبر نا پیدای زهرا بگیرم در برم
او مرا می خواند و من ان روز دستم بچه بود
کاش انجا جان من میشد برون از پیکرم

خدایا خدایا Lyrics

( خدایا خدیا مرا می برند ( 2)

کجا میبرندم کجا می برند (2 )
مرا غیر از این دل نصیبی نبود (2)
خدایا خدایا چرا می برند (2)
خدایا خدیا مرا می برند ( 2)
دریغا بهاران این باغ را
به گلزار ان لاله ها می برند
دلیله بقای مرا ای دریغ
به ارامگاه بقی می برند
کجا میبرندم کجا می برند (2)
خدایا خدیا مرا می برند ( 2)
چه کردی که اینگونه این گفت یار
تو را مرحبا مرحبا می برند ( 2)
چه کردی که خاک تو را اید این
از این پس برای شفا می برند
کجا میبرندم کجا میبرند (2)
خدایا خدایا مرا می برند

اشک من Lyrics


ای اشک غم بیا و یاری کن
خون دلم ز دیده جاری کن (2)
خوشکیده شد جوانه ی جانم
این کشته را تو اب یاری کن
بیا برادر سر به شانه ام بگذار
که تو بنالی سر و من بگریم زار
ایوای غم در اشک من پیداست
سوز دله من از سخن پیداست
اینجا بریده گر نمی روید
از افتی که در شمم پیداست
نه سایه ی سردی که کسی در ان بیاسیاد
نه شوق خوشحالی که لبی به خنده بگشاید
نه عابری پیداست نه کاروان مانده
نه خیمه ای پیداست نه سایبان مانده
به سرخی خونی که تا ابد جاریست
شقایقی پرپر به پای هر خاریست