رسول اکرم منتهای عدالت را در باره همه انها رعایت می کرد و هیچگونه تبعیضی میان انها قائل نمی شد.عروه بن زبیر خواهر زاده عایشه است -در باره طرز رفتار رسول خدا ص با زنان خود از خاله خویش عایشه سوالاتی کرده است.عایشه گفت:رسم پیغمبر ص این بود که هیچیک از ما را بر دیگری ترجیح نمی داد .با همه به عدالت و تساوی کامل رفتار می کرد.کمتر روزی اتفاق می افتاد که همه زنان خود سر نزند و احوال پرسی و تفقد نکند.ولی نوبت هر کس بود نسبت به دیگران به احوال پرسی قناعت می کردو شب را در خانه ان کس سر می برد که نوبت او بود.اگر احیانا در وقتی که نوبت زنی بود می خواست نزد زن دیگری برود رسما می امد و اجازه می گرفت.اگر اجازه داده می شد می رفت و اگر اجازه داده نمی شد نمی رفت.من شخصا این طور بودم که هر وقت از من اجازه می خواست نمی دادم.

رسول اکرم حتی در بیماریهایی که منجر به فوت ایشان شد که توانایی حرکت نداشت .عدالت را در کمال دقت اجرا می کرد.برای اینکه عدالت و نوبت رعایت کرده باشد هرروز بسترش را از اتاقی به اتاق دیگر منتقل می کردند.تا اینکه یک روز همه را جمع کردو اجازه خواست در یک اتاق بماند و همه اجازه دادند در خانه عایشه بماند.

حضرت علی ع در اوقاتی که دو زن داشتحتی اگر می خواست وضو بگیرد در خانه زنی که نوبتش نبود وضو نمی ساخت.

اسلام برای شرط عدالت ان اندازه اهمیت قائل است که حتی اجازه نمی دهد مرد و زن دوم در حین عقد توافق کنند که زن دوم در شرایطی نامساوی با زن اول زندگی کند.یعنی از نظر اسلام رعایت عدالت تکلیفی است که مرد نمی تواند با قرار قبلی با زن خود را از زیر بار مسئولیت ان خارج کند.مرد و زن هیچکدام حق ندارند چنین شراطی در متن عقد بنمایند.زن دوم کاری که می تواند بکند فقط این است که عملا از حقوق خود صرف نظر کند .اما نمی تواند شرط کند که حقوقی مساوی با زن اول داشته باشد.

همچنانکه زن اول نیز می تواند عملا با میل و رضای خود از حقوق خود صرف نظر کند اما نمی تواند کاری کند که قانونا حقی نداشته باشد .از امام باقر ع سوال شد ایا مرد می تواند با زن خود شرط کند که فقط روزها هر وقت بخواهد به او سر بزندیا ماهی یکبار یا هفته ای یک بار نزد او برود.یا شرط کند که نفقه بطور کامل و مساوی با زن دیگر به او ندهد و خود ان زن هم از اول این شرطها را بپذیرد.؟امام فرمود:خیر چنین شرطهایی صحیح نیست .هر زنی به موجب عقد ازدواج خواه ناخواه حقوق کامل یک زن را پیدا می کند.چیزی که هست پس از وقوع ازدواج هر زنی می تواند عملا جلب رضایت شوهر که او را رها نکند یا به علت دیگری همه یا قسمتی از حقوق خود را ببخشد.

تعدد زوجات با این شرط اخلاقی اکید و شدید به جای انکه وسیله ای برای هوسرانی مرد واقع گردد شکل و قیافه انجام وظیفه به خود می گیرد.هوسرانی جز با ازادی کامل و دنبال هوای دل رفتن سازگار نیست.هوسرانی انگاه صورت عمل به خود می گیرد که ادمی خود را در اختیار خواهشها و میل ها ی دل و خواهشهای دل منطق و حساب بر نمی دارد.انجا که پای انضباط و عدالت و انجام وظیفه به میان می اید هوسرانی و هواپرستی باید رخت بر بندد.از این رو به هیچ وجه تعدد زوجات را در شرایط اسلامی نمی توانوسیله ای برای هوسرانی شناخت.کسانی که تعدد زوجات را وسیله هوسرانی قرار داده اند .قانون اسلامی را بهانه برای یک عمل ناروا قرار داده اند.اجتماع حق دارد انها را مواخذه و مجازات و این بهانه را از دست انها بگیرد.