دڵم بولبول‌سفه‌ت حه‌یرانی گوڵ بوو
ده‌روونم وه‌ک دره‌ختی پێ به‌ گڵ بوو
له‌ چه‌شنی ئه‌رخه‌وان خوێنینه‌ بارم
دره‌ختی ناڵه‌، باری خوێنی دڵ بوو

جیهانی بێوه‌فا زیندانی من بوو
گوڵی غه‌م قسمه‌تی دامانی من بوو
غه‌می یه‌عقووب و، ژان و ده‌ردی ئه‌ییووب
هه‌موو گۆیا نه‌سیبی گیانی من بوو

دڵم دایم ئه‌سیری ماته‌می تۆ
به‌ زنجیر به‌سته‌یی ده‌رد و غه‌می تۆ
ده‌پرسی: _”بۆچی وا پشتت چه‌میوه‌؟“
_ چه‌می پشتم له‌ به‌ر پێچ و خه‌می تۆ

به‌ وه‌ڵڵاهی په‌ڕه‌ی گیانم ئه‌تۆی، تۆ
سه‌رم بێ، یا که‌ سامانم، ئه‌تۆی، تۆ
نییه‌ ئاگام که‌ چۆنم، یا که‌ چه‌ندم
ئه‌وه‌م زانی که‌ ده‌رمانم ئه‌تۆی، تۆ!

له‌ ڕووی تۆدا هه‌تاو بێنوور و تاره‌
له‌ ئه‌برۆت مانگی یه‌کشه‌و شه‌رمه‌زاره
له‌ چۆڵ و ئاوه‌دانی هه‌رچی دیتم
ئه‌وه‌ی دڵگه‌رمه‌ ناوی تۆی له‌ زاره

دڵم بێتۆ هه‌ژار و بێقه‌راره‌
به‌ ده‌ستێوه‌ ژیانم ژه‌هری ماره‌
به‌ سه‌ر خۆیدا ده‌دا وه‌ک تفڵی به‌دخوو
له‌ تاو تۆ چاره‌ڕه‌ش به‌م ڕۆژگاره‌

غه‌مم بێحه‌دد و ده‌ردم بێژماره‌
فه‌غان ئه‌م ده‌رده‌ هه‌رگیز نه‌یبوو چاره‌
ده‌ڵێن ”ئارام به“!‌ لێ نازانن، ئه‌فسووس
که‌ هاواری دڵم بێ ئیختیاره‌

دڵم ئێژی مه‌لێکی پا شکاوه‌
گه‌میی که‌ونه‌، به‌ لای ده‌ریاوه‌ ماوه‌
ده‌ڵێن: _”تاهیر، سه‌دای بۆ نایه‌ سازت؟“
سه‌دای چۆن بێ؟ که‌ ژێتاری پساوه‌!

غه‌می عاله‌م له‌ سه‌ر شانم قه‌ڵایه‌
به‌ ده‌ردی من، فه‌راغه‌ت کیمیایه‌
هه‌موو ده‌ردێک، ده‌بێ ده‌رمانی ڕۆژێک
دڵی من نا! که‌ ده‌رمانی به‌ڵایه

غوبار گرتوویه‌ ئه‌م هه‌رده‌، بڵێم چی؟
که‌ دڵ که‌یلی غه‌م و ده‌رده‌‌، بڵێم چی ؟
گوڵێکم چاند‌ له‌ به‌ر دامانی ئه‌ڵوه‌ند
له‌ به‌ختی من ئه‌ویش زه‌رده‌، بڵێم چی؟

فه‌له‌ک! ئه‌م گشته‌ ژه‌نگوژاره‌ بۆ چی؟
گوڵم گه‌ر نی، چزووی ئه‌م خاره‌ بۆچی؟
که‌ سووک ناکه‌ی له‌سه‌ر شانم چ بارێک
ئه‌دی بارت له‌ من سه‌رباره‌ بۆچی؟

قه‌زا ڕه‌مزێ له‌ چاوانی خوماری
قه‌ده‌ر چه‌پکێ له‌ زولفی موشگباری
مه‌ھ و میهر ئایه‌تێ له‌و ڕوومه‌تی جوان
هه‌موو جوانی جیهان ئاوێنه‌داری

غه‌ریبی ‌ ژه‌هره‌، ژانی تیره‌ بۆ خۆی
له‌سه‌ر ئه‌ستۆم، فه‌له‌ک زنجیره‌ بۆخۆی
فه‌له‌ک تۆ هه‌ڵگره‌ زنجیر له‌ ئه‌ستۆم
که‌ غوربه‌ت، خاکی دامه‌نگیره‌ بۆ خۆی!

دڵێکم هه‌س، بریندار ماوه‌ بۆ خۆی
که‌ په‌ندی داده‌ده‌م، سوودی نییه‌ بۆی
به‌ ده‌م بایدا ده‌ده‌م، زریانێ نایبا‌
به‌ ئاگریدا ده‌ده‌‌م هه‌رنایه‌‌ بۆسۆی

سیابه‌ختم، به‌خت وێرانه‌ماڵ بێ!
سیاچاره‌م، ڕه‌بی هه‌ر کۆی زووخاڵ بێ!‌
ئه‌من مه‌ینه‌تبه‌شی ده‌ستی دڵم بووم
چ دڵ، _یاڕه‌ب!_ له‌ نێو خوێندا شه‌ڵاڵ بێ!

مه‌لێکم من، سه‌ری شاخم وه‌ته‌ن بێ
له‌ سه‌یرانم، له‌ هه‌رجێیه‌ک چه‌مه‌ن بێ
نه‌ ماڵێکه‌، نه‌ حاڵێکه‌، نه‌ سامان
ده‌می مردن، په‌ڕوباڵم که‌فه‌ن بێ

شه‌ماڵ ئه‌وده‌م که‌ عه‌تری بسکی تۆی‌ بێ
له‌ سونبول خۆشتره‌ بۆنی که‌ ده‌ڕژێ
که‌ شه‌و ده‌گرم خه‌یاڵی تۆ له‌ ئامێز
به‌یانی بۆنی گوڵ له‌و جێگه‌یه‌م دێ

ئه‌وا شه‌و هاته‌وه‌ گیانم بسووتێ
گریبان تا به‌ دامانم بسووتێ
له‌ سه‌ر کفری که‌زیی تۆ ئه‌ی په‌ریڕوو
ده‌ترسم من که‌ ئیمانم بسووتێ

که‌ دڵ ده‌گری، ده‌ڵێی ناڵه‌ی له‌ نه‌ی دێ
به‌ دایم ده‌ردی هیجرانم له‌ په‌ی دێ،
به‌شم سووتانه‌ تا ڕۆژی قیامه‌ت
بڵێی خوایه‌ قیامه‌ت تاکوو که‌ی بێ؟

گڕی عیشقت له‌ گیانم سه‌ر ده‌رێنێ
له‌ جه‌سته‌م خۆڵه‌مێشێ جێ ده‌مێنێ
نه‌مامی میهری تۆ ببڕن له‌ جه‌رگم
له‌سه‌د لاوه‌ په‌لی تازه‌ ده‌هێنێ