 |
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:11 PM |
اپیدیدیمیت ـ epididymitis
اپیدیدیمیت ـ epididymitis
اپیدیدیمیت عبارت است از التهاب و عفونت اپیدیدیم. اپیدیدیم یك ساختار مستطیلی شكل است كه به قسمت بالایی هر كدام از بیضه‌ها می‌چسبد.
http://vista.ir/include/content/imag...a638c1d125.jpg
ـ علایم شایع:
۱. تب
۲. بزرگ، سفت و دردناك شدن بیضه.
۳. گاهی حساس بودن بیضه دیگر به لمس
۴. حساس بودن محتویات كیشه بیضه به لمس
۵. غالباً التهاب حاد پیشابراه كه باعث سوزش به هنگام ادرار می‌شود.
۶. شروع سریع درد، گرمی و تورم در پشت یكی از بیضه‌ها (گاهی هر دو بیضه)
ـ علل بیماری:
معمولاً عارضه‌ای از یك عفونت باكتریایی در قسمت دیگری از بدن است، مثلاً سوزاك؛ عفونت پروستات؛ یا عفونت مثانه یا كلیه. اپیدیدیمیت ممكن است عارضه‌ای از عفونت در كیسه بیضه باشد یا به علت آسیب به كیسه بیضه ایجاد شود.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. تنگی پیشابراه
۲. بودن سوند ادراری به‌مدت طولانی
۳. بیماری اخیر، خصوصاً التهاب حاد یا مزمن پروستات، التهاب پیشابراه، یا عفونت مجاری ادراری
ـ پیشگیری:
۱. استفاده از كاندوم و عدم بی‌بندوباری
۲. حتی‌المقدور اجتناب از سوند ادراری.
ـ عواقب مورد انتظار:
معمولاً با درمان خوب می‌شود. درد معمولاً در عرض 3-1 روز بهبود می‌یابد، اما بهبودی كامل ممكن است هفته‌ها یا ماه‌ها به طول انجامد.
ـ عوارض احتمالی:
۱. گاهی یبوست، زیرا اجابت مزاج باعث بدتر شدن درد می‌شود.
۲. عقیمی یا تنگی و انسداد پیشابراه. در صورتی كه اپیدیدیمیت در هر دو طرف رخ داده باشد. این موارد احتیاج به جراحی دارند.
ـ درمان:
۱. ندرتاً برای تشخیص قطعی و نجات بیضه، عمل جراحی تفحصی انجام می‌شود.
۲. امكان دارد عمل جراحی برای موارد شدید كه به آنتی‌بیوتیك‌ها جواب نمی‌دهند ضرورت یابد.
۳. برای كمك به كاهش درد و تورم، یك كیسه یخ را روی نواحی ملتهب قراردهید. از گرما استفاده نكنید.
۴. بررسی‌های آزمایشگاهی مثل آزمایش ادرار و كشت ترشحات پروستات برای شناسایی میكروب مسؤول.
۵. هدف درمان عبارت است از مبارزه با عفونت و كاهش درد و تورم درمان معمولاً می‌تواند در منزل انجام گیرد.
۶. سعی شود كیسه بیضه از زیر نگاه داشته شود تا درد كمتر شود. برای این كار می‌توان از یك حوله نرم استفاده كرد و آن را بین پاها و زیر ناحیه ملتهب قرار داد.
۷. پیش از شروع فعالیت‌های عادی از یك وسیله محافظت‌كننده و نگهدارنده كه در بعضی از ورزش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد یا لباس زیر نسبتاً تنگ استفاده نمایید.
ـ داروها:
۱. نرم‌كننده‌های مدفوع
۲. آنتی‌بیوتیك برای مبارزه با عفونت
۳. ایبوپروفن یا استامینوفن برای درد خفیف. در مواردی كه درد متوسط تا شدید وجود داشته باشد ممكن است داروهای ضد درد قوی‌تر تجویز شوند.
ـ فعالیت:
تا وقتی كه تب، درد و تورم بهبود نیافته‌اند، در رختخواب استراحت كنید. از مقاربت جنسی خودداری كنید؛ حداقل یك ماه پس از فروكش كردن كلیه علایم صبر كنید.
ـ رژیم غذائی:
۱. برای پیشگیری از یبوست، غذاهای مسهل طبیعی بخورید، مثل آلو، میوه تازه، غلات سبوس‌دار و آجیل.
۲. از خوردن الكل، چای، قهوه، یا نوشابه‌های گاز دار خودداری كنید. این مواد باعث تحریك و آزردگی دستگاه ادراری می‌شوند.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر شما دچار تب شوید
۲. اگر شما دچار یبوست شوید
۳. اگر درد با كارهای توصیه شده تخفیف نیابد.
۴. اگر علایم در عرض 4 روز پس از شروع درمان، رو به بهبود نگذارند.
۵. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم اپیدیدیمیت را دارید.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:13 PM |
اپی‌گلوتیت ـ epiglottitis
اپی‌گلوتیت ـ epiglottitis
اپی‌گلوتیت عبارت است از یك عفونت ناگهانی و تهدیدكننده زندگی دركودكان كه در اپی‌گلوت روی می‌دهد. اپی‌گلوت یك صفحه بافتی كوچك در عقب گلو است كه از ورودی نای مراقبت به عمل می‌آورد.
http://vista.ir/include/content/imag...5cd12a0f53.jpg
اپی‌گلوتیت مسری است و اغلب با خروسك (كروپ) كه خطر كمتری دارد اشتباه می‌شود. توجه داشته باشید كه تورم اپی‌گلوت ممكن است در عرض 12 ساعت از شروع بیماری باعث بسته شدن كامل راه هوایی شود، بنابراین بیمار باید فوراً تحت درمان قرار گیرد.
ـ علایم شایع:
۱. تب
۲. گلو درد
۳. خشونت صدا
۴. مشكل تنفسی فزاینده
۵. بنفش شدن پوست و بستر ناخن‌ها
۶. آبریزش از دهان به علت مشكل در بلع بزاق
۷. دم پر سروصدا، جیغ مانند و با فركانس بالا
۸. صدا یا گریه خفه و گرفته (در خروسك صدا یا گریه خشن‌تر است).
۹. سرفه در حد كم (در خروسك سرفه زیاد و شبیه پارس سگ است).
۱۰. كودك سر خود را ممكن است در وضعیت نامعمولی قرار دهد. كودك گردن خود را به عقب و بدن خود را به جلو خم می‌كند، زبانش را بیرون می‌آورد و پره‌های بینی را تا حد امكان گشاد می‌كند. با این كار كودك تلاش دارد تا هوای بیشتری را استنشاق كند.
ـ علل بیماری:
عفونت اپی‌گلوت توسط باكتری (معمولاً هموفیلوس آنفلوآنزا ، پنوموكك، یا استرپتوكك ). تورم اپی‌گلوت باعث بسته شدن ورودی نای می‌شود.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی
۲. وجود یك بیماری كه مقاومت بدن را كاهش داده باشد.
ـ پیشگیری:
اگر كودكتان قبلاً مبتلا به اپی‌گلوتیت شده است، هرگونه عفونت تنفسی را جدی بگیرید و برای درمان تحت نظارت مراجعه كنید. كودك باید واكسن هموفیلوس آنفلوآنزا را بزند.
ـ عواقب مورد انتظار:
بهبود كامل در صورت تشخیص و درمان زودهنگام
ـ عوارض احتمالی:
ذات‌الریه، مننژیت، عفونت مفصل، عفونت و التهاب پرده دور قلب، یا سلولیت (عفونت بافت عمقی زیر پوست). بدون درمان امكان دارد مسیر هوایی كاملاً مسدود شود و كودك ممكن است در عرض چند ساعت فوت كند.
ـ درمان:
۱. كودك را به جای خواباندن بنشانید.
۲. بستری كردن كودك برای دادن اكسیژن و انجام سایر اقدامات مراقبتی ویژه
۳. اگر مشكوك به اپی‌گلوتیت هستید هرگز سعی نكنید ته گلوی كودك را نگاه كنید.
۴. كودك را تا رسیدن به بیمارستان آرام و بی‌حركت نگاه دارید. اضطراب و ترس بچه باعث بدتر شدن مشكلات تنفسی می‌شود.
۵. اقدامات تشخیصی ممكن است شامل كشت خون، كشت گلو، و سایر اقداماتی كه تحت كنترل دقیق انجام می‌گیرند تا از بروز عوارض جلوگیری شود باشد.
۶. پس از ترخیص از بیمارستان، شب‌ها در اتاق كودك یك دستگاه بخور تولید هوای مرطوب خنك بگذارید. این كار را 3-2 هفته ادامه دهید. ضمناً دستگاه باید روزانه تمیز شود.
۷. جراحی برای باز كردن راهی به نای یا قرار دادن لوله‌ای در نای برای اینكه كودك بتواند تنفس كند. راهی كه به نای باز شده است (یا لوله‌ای كه در نای قرار داده شده است) در عرض 3-1 روز بسته (یا درآورده) می‌شود.
ـ داروها:
۱. داروهای كورتیزونی برای كاهش التهاب
۲. آنتی‌بیوتیك برای كنترل عفونت. آنتی‌بیوتیك باید حداقل 10 روز ادامه یابد.
ـ فعالیت:
تا وقتی كه تمام علایم برطرف نشده باشند، استراحت در رختخواب ضروری است. سپس كودك می‌تواند به‌تدریج فعالیت‌هایش را از سر گیرد.
ـ رژیم غذائی:
تا زمانی كه كودك دوباره قادر به بلع باشد باید تنها از مایعات (معمولاً سرم) استفاده شود. پس از ترخیص از بیمارستان، كودك را تشویق كنید كه مایعات بیشتر بنوشد. رژیم غذایی كودك در این هنگام به حالت عادی برمی‌گردد.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر كودك شما قبلاً مبتلا به اپی‌گلوتیت شده است، و هم‌اكنون علایم عفونت تنفسی دارد.
۲. اگر كودكتان علایم اپی‌گلوتیت را دارد. خصوصاً اگر كودك مشكل تنفسی داشته باشد، اورژانس را خبر كنید.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:15 PM |
اتواسكلروز ـ otosclerosis
اتواسكلروز ـ otosclerosis
اتواسكلروز رشد غیرطبیعی تدریجی استخوان اسفنجی در گوش میانی. این رشد مانع عملكرد طبیعی یكی از استخوان‌های كوچك گوش میانی كه مسؤول انتقال صداست شده و از این طریق سبب كاهش شنوایی می‌شود.
http://vista.ir/include/content/imag...c9c4f2b52f.jpg
اتواسكلروز معمولاً هر دو گوش را مبتلا می‌سازد و در هر دو جنس و همه سنینن دیده می‌شود ولی در جنس مؤنث دوبرابر شایعتر بوده و در سنین 30-15 سال شایعتر است.
ـ علایم شایع:
۱. وزوزگوش
۲. كاهش شنوایی تدریجی و پیشرونده
۳. شنوایی بهتر در محیط‌های شلوغ نسبت به محیط‌های ساكت
ـ علل بیماری:
این اختلال به نظر می‌رسد ارثی باشد. 60% افراد مبتلا دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. سابقه خانوادگی كاهش شنوایی
۲. بارداری كه ممكن است تحریك‌كننده آغاز بیماری باشد.
۳. نژاد سفیدپوست. حدود 10% افراد سفیدپوست به درجاتی از اتواسكلروز مبتلا هستند.
ـ پیشگیری:
در حال حاضر این بیماری قابل پیشگیری نیست. در صورت وجود سابقه خانوادگی این بیماری، قبل از تشكیل خانواده مشاوره ژنتیك الزامی است.
ـ عواقب مورد انتظار:
در بیشتر موارد با جراحی، شنوایی حداقل به طور نسبی حفظ می‌شود.
ـ عوارض احتمالی:
كری كامل در عرض 15-10 سال. در صورت عدم درمان هرچه بیمار جوانتر باشد، سرعت كاهش شنوایی بیشتر خواهد بود.
ـ درمان:
تشخیص بیماری براساس آزمون‌های شنوایی نظیر اودیوگرام و آزمون رینه (بررسی هدایت استخوانی صدا) داده می‌شود. درمان معمولاً عبارتست از جراحی برای برداشت استخوان چكشی (یكی از استخوان‌های گوش میانی) و جایگزین كردن آن با استخوان مصنوعی. در اكثر موارد و با این درمان، شنوایی حداقل به طور نسبی اصلاح می‌گردد. ممكن است به جای درمان جراحی از سمعك استفاده شود.
ـ داروها:
۱. آنتی‌بیوتیك ممكن است پس از جراحی تجویز شود.
۲. درمان با قرص فلوریدسدیم، كلسیم و ویتامین ـ د ممكن است با سخت كردن استخوان اسفنجی تشكیل شده مانع پیشرف بیشتر كاهش شنوایی گردد.
ـ فعالیت:
پس از جراحی به تدریج فعالیت‌های طبیعی خود را از سر بگیرید.
ـ رژیم غذائی:
رژیم خاصی نیاز نیست.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر شما یا یكی از اعضا خانواده‌تان دارای علایم اتواسكلروز باشید.
۲. اگر دچار علایم عفونت، نظیر تب، درد یا منگی بیش از حد پس از جراحی.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:18 PM |
اختلال تنش‌زای پس از حادثه ـ post traumatic stress disorder
اختلال تنش‌زای پس از حادثه (PTSD) نوعی اضطراب در افرادی كه حادثه‌ای را كه برای اكثر مردم بسیار آزارنده و مضطرب كننده است تجربه كرده‌اند. این حوادث (بلایای طبیعی، قتل، هتك حرمت، جنگ، زندانی شدن، شكنجه، تصادفات) در همه افراد یك استرس روانی ایجاد می‌كنند ولی برخی افراد پس از آن سیر طبیعی بهبود را طی نمی‌كنند.
http://vista.ir/include/content/imag...606348c356.jpg
مشخصه اختلال تنش‌زای پس از حادثه این اختلال عبارتست از یادآوری مداوم حادثه و بروز علایم مربوط به آن. این علایم ممكن است درست پس از حادثه شروع شده یا چند ماه بعد بروز كند.
ـ علایم شایع:
۱. بی‌خوابی
۲. اضطراب مزمن
۳. اختلال در تمركز
۴. اختلال حافظه
۵. احساس منزوی شدن از دیگران
۶. كاهش علاقه به فعالیت‌های معمول
۷. دیدن خواب‌های مكرر مرتبط با حادثه
۸. یادآوری مكرر، غیرقابل اجتناب و آزارنده حادثه
۹. احساس رخداد دوباره حادثه (مجسم شدن تصاویر حادثه)
۱۰. واكنش‌های ترس نسبت به موقعیت‌ها یا اجتناب از فعالیت‌هایی كه باعث یادآوری حادثه می‌گردند.
۱۱. آثار روانی (تحریك‌پذیری، بی‌قراری، هراسان بودن، بروز رفتارهای ناگهانی به صورت انفجاری، ركود احساسات، احساس زجرآور
ـ علل بیماری:
۱. خونین و بی‌رحمانه بودن حادثه
۲. ناگهانی و غیرمنتظره بودن حادثه
۳. استرس طولانی‌تر و مزمن در طی حادثه
۴. قدرت و ضعف روانی و سرشتی قربانی حادثه
۵. آسیب‌های جسمی (به خصوص آسیب سر)
۶. نوع حمایت اجتماعی و میزان دسترسی به آن
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. سطح سواد پایین
۲. وجود والدین الكلی
۳. سوء رفتار با فرد در كودكی
۴. سابقه بی‌توجهی به فرد یا شرایط بد خانوادگی در كودكی
ـ پیشگیری:
مداخله فوری بلافاصله پس از حوادث غیرمترقبه ممكن است از ایجاد این اختلال جلوگیری كند.
ـ عواقب مورد انتظار:
در برخی بیماران، علایم خودبه‌خود پس از 6 ماه برطرف می‌شوند؛ درمان در بعضی بیماران ممكن است كمك كننده باشد؛ در سایر بیماران این اختلال ممكن است سیری مزمن برای ماه‌ها یا سال‌ها داشته باشد.
ـ عوارض احتمالی:
۱. خودكشی
۲. وابستگی به داروها و الكل
۳. آسیب زدن به خود در طی تجسم دوباره حادثه
۴. اختلال تنش‌زای پس از حادثه از نوع مزمن كه می‌تواند به از دست دادن شغل، اختلالات خانوادگی و ناتوانی منجر شود.
ـ درمان:
۱. پیمان بستن بیمار با خود جهت مقابله با مشكل
۲. اخذ سابقه طبی و معاینه فیزیكی توسط یك پزشك
۳. مشاوره روانشناختی جهت درمان توصیه می‌شود.
۴. برای رد كردن اختلالات مغزی آزمون‌های آزمایشگاهی و طبی ضروری است.
۵. آموختن روشهای آسوده‌سازی. این روش‌ها به ویژه برای كمك به رفع مشكلات خواب مفیدند.
۶. گروه‌های حمایتی بسیار مؤثر بوده و در مراكز نظامی و مراكز بحران‌های اجتماعی در دسترس‌اند.
ـ داروها:
پزشك ممكن است برای دوره‌های كوتاه داروهای ضداضطراب یا ضد افسردگی تجویز كند. داروی اختصاصی برای درمان این اختلال وجود ندارد.
ـ فعالیت: محدودیتی وجود ندارد. یك برنامه ورزشی معمول در تسكین برخی تنش‌ها سودمند است.
ـ رژیم غذائی:
رژیم خاصی نیاز نیست.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر علایم پس از شروع درمان بهبود نیافته یا بدتر شوند.
۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم اختلال تنش‌زای پس از حادثه باشید.
۳. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید/ داروهای تجویزی ممكن است با عوارض جانبی همراه باشند.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:22 PM |
اختلال خلقی فصلی ـ seasonal affective disorder
اختلال خلقی فصلی ـ seasonal affective
disorder
اختلال خلقی فصلی تغییر فصلی خلق كه در طی فصل زمستان بروز كرده و با آمدن بهار برطرف می‌گردد. علایم این عارضه معمولاً در ماه شهریور كه روزها شروع به كوتاه شدن می‌كنند آغاز شده، در طی زمستان تا ماه اسفند كه روزها دوباره شروع به بلند شدن می‌كنند ادامه می‌یابد. روشنایی نقش مهمی در ایجاد و نیز درمان این اختلال دارد.
http://vista.ir/include/content/imag...ca4446459b.jpg
این عارضه هم در بزرگسالان و هم در كودكان بروز كرده و در خانم‌ها شایعتر است. در موارد نادر، این اختلال فصلی خلق در ماه‌های تابستان بروز كرده و ممكن است ناشی از عدم تحمل گرما باشد.
ـ علایم شایع:
۱. افسردگی
۲. خستگی
۳. افزایش وزن
۴. تحریك‌پذیری
۵. سستی و تنبلی
۶. نیاز بیشتر به خواب
۷. احساس شادی كمتر
۸. افزایش اشتها (به‌خصوص نسبت به كربوهیدرات‌ها)
۹. تمایل كمتر برای شركت در فعالیت‌های اجتماعی اختلال در تطبیق دادن خود با زندگی در اثر تغییرات فوق.
ـ علل بیماری:
غده پینه‌آل (یكی از اعضای تنظیم‌گر بدن) در مغز، هورمونی به‌نام ملاتونین ترشح می‌كند كه می‌تواند اثر منفی بر روی خلق داشته باشد. در محیط روشن (در طی روز) میزان ترشح ملاتونین بسیار اندك است؛ حداكثر میزان ترشح آن در شب و بین ساعت‌های 3-2 صبح است. در فصل زمستان كه طول مدت شب در آن طولانی‌تر است ترشح ملاتونین افزایش یافته و بنابراین سطح آن در بدن نیز افزایش می‌یابد. روشن بودن چراغ در حد معمول شب‌ها در منزل یا دفتر كار برای خنثی كردن یا اثر فصل زمستان ناكافی است.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. وجود سایر بیماری‌های منجر به افسردگی
۲. موقعیت جغرافیایی (افراد ساكن در عرض‌های جغرافیایی شمالی كره زمین نسبت به این اختلال مستعدترند).
ـ پیشگیری:
هیچ اقدام خاصی برای پیشگیری از این اختلال شناخته نشده است.
ـ عواقب موردانتظار:
با تشخیص و درمان صحیح، علایم این اختلال را می‌توان به حداقل رساند.
ـ عوارض احتمالی:
تداوم علایم در طول زندگی و ایجاد اختلال در زندگی
ـ درمان:
۱. در برخی بیماران نوردرمانی مؤثر نبوده و ممكن است انواع دیگر درمان نظیر دارودرمانی یا روان‌درمانی لازم گردد.
۲. تشخیص این اختلال ممكن است مشكل باشد زیرا سایر انواع افسردگی نیز ممكن است همین علایم را داشته باشند.
۳. آزمایش‌های خون برای رد سایر اختلالات طبی احتمالی ممكن است انجام شود. تشخیص این اختلال معمولاً نیاز به یك بررسی سه‌ساله تغییرات خلقی دارد؛ چنانچه این تغییرات خلقی در پاییز شروع شده و با آمدن بهار فروكش نمایند این تشخیص تأیید می‌گردد.
۴. علایم خفیف ممكن است با اقدامات ساده زیر قابل برطرف شدن باشند: پرده‌های اتاق را كنار بزنید؛ در كنار پنجره بنشینید و به‌طور مكرر به بیرون نگاه كنید. در روزهای ابری از چراغ‌های پرنور استفاده كنید. تغییرات خلقی خود را به‌طور روزانه ثبت كنید تا هرگونه تغییر خلقی یا الگوی خلقی بعداً قابل ارزیابی باشد. خود را منزوی نكنید (به ملاقات دوستان رفته، از نمایشگاه‌ها دیدن كنید و...). به پیشنهادهای ذكرشده در قسمت «فعالیت» توجه كنید.
۵. سایر درمان‌ها در این زمینه هنوز مراحل تكاملی خود را طی می‌كنند، ولی اساس آنها را معمولاً طولانی كردن روز به‌طور مصنوعی با روشهای مختلف یا نوردرمانی تشكیل می‌دهد. مدت و شدت درمان ممكن است در افراد مختلف متفاوت باشد و تعیین آن باید با همفكری شما و تیم پزشكی شما صورت گیرد. اگرچه این منابع روشنایی به‌صورت تجاری در دسترس قرار دارند، توصیه می‌شود كه بدون دستور پزشك از آنها استفاده نشود. نمونه‌هایی از این درمان‌ها به‌شرح زیر است: ۱. روزی یك ساعت صبح و عصر زیر یك چراغ بسیار پرنور (معادل لامپ‌های 10100 وات یا بیشتر) بنشینید. واژه لوكس (LUX) كه معادل لاتین واژه روشنایی (light) در انگلیسی است، واحد اندازه‌گیری برای نوردرمانی است. ۲. از یك كلاه آفتاب‌گردان دارای چراغ‌های كوچك روشن‌شونده با باتری كه روشنایی را مستقیماً بر روی چشم‌ها می‌اندازد استفاده كنید.
ـ داروها:
داروهای ضدافسردگی در بیمارانی كه به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند ممكن است تجویز گردد.
ـ فعالیت:
۱. در فصل زمستان به مناطق گرمسیر مسافرت نمایید.
۲. تا آنجا كه ممكن است در محیط باز قرار گیرید به‌خصوص در روشنایی اول صبح.
۳. در حد توان و انرژی خود به فعالیت بپردازید. فعالیت فیزیكی تقریباً همیشه برای اختلالات خلقی اثر درمانی دارد.
ـ رژیم غذائی:
از یك رژیم طبیعی متعادل برای حفظ سلامتی مطلوب استفاده كنید.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر علایم با وجود درمان ادامه یافته یا تشدید شوند.
۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم اختلال خلقی فصلی باشید.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:24 PM |
اختلال دوقطبی ـ bipolar disorder
اختلال دوقطبی ـ bipolar disorder اختلال دوقطبی (اختلال شیدایی ـ افسردگی) عبارت است از اختلالی كه در آن خلق بیمار دچار نوسانات شدیدی می‌شود، و ارتباطی بین خلق بیمار و آنچه كه واقعاًدر زندگی بیمار رخ می‌دهد وجود ندارد.
http://vista.ir/include/content/imag...72f5708da9.jpg
سیر بیماری بدین نحو است كه به طور یك در میان ولی نامنظم، یك مدت فرد دچار سرخوشی و فعالیت زیاد بدون توجیه است (شیدایی) و به دنبال آن دچار افسردگی شدید می‌شود، و این سیكل به همین منوال ادامه پیدا می‌كند. در بین شیدایی و افسردگی، دوره‌ای از رفتار طبیعی (ممكن است كوتاه باشد یا حتی چند سال طول بكشد) وجود دارد.
ـ علایم شایع:
۱. شیدایی
۲. افسردگی
۳. كاهش میل جنسی
۴. غفلت از رسیدگی به خود
۵. افزایش انرژی؛ سرخوردگی و نئشگی در بیمار
۶. بیمار صبح زودتر و زودتر از خواب برمی خیزد (در مواردی بیمار ممكن است حتی 4-3 روزنخوابد)
۷. حواس بیمار خیلی زود از یك كار پرت می‌شود و بسیار بی‌قرار است (امكان دارد این مسأله باعث كاهش بازده كاری شود). فرد پروژه‌های جدید را با اشتیاق فراوان آغاز می‌كند، ولی ندرتاً آنها را به پایان می‌برد.
۸. امكان دارد بیمار شروع به ولخرجی كند.
۹. امكان دارد بیمار شریك‌های جنسی متعدد اختیار كند.
۱۰. بیمار اغلب تحریك‌پذیر است و دچار حملات عصبانیت می‌شود.
۱۱. صحبت كردن بیمار سریع، خشن، و غیرمنطقی می‌شود.
۱۲. امكان دارد بیمار فكر كند كه توانایی‌های خیلی زیادی دارد( خود بزرگ‌بینی)
۱۳. امكان دارد بیمار غذا خوردن را فراموش كند و وزن وی كم و خستگی بر وی عارض شود.
۱۴. امكان دارد بیمار به یك باور نادرست و غیرقابل تغییر از اهمیت و بزرگی خود برسد و فكر كند كه می‌تواند كارهای خطرناك انجام دهد.
۱۵. امكان دارد بیمار به طور فزاینده‌ای گوشه نشینی اختیار كند؛ خوابش مختل شود؛ و صبح‌ها دیر از رختخواب بر خیزد.
۱۶. امكان دارد بیمار دراتاقش بماند، و از رو به رو شدن با دنیای بیرون واهمه داشته باشد؛ یا در واقع عزت نفس نداشته باشد.
۱۷. كاهش سرعت صحبت كردن و كند شدن حركات
۱۸. افزایش تصورات در مورد وجود مشكلاتی كه واقعاً وجود ندارند.
۱۹. نگرانی بیش از حد در مورد بیماریهایی كه واقعاً وجود ندارند.
ـ علل بیماری:
ناشناخته است. عوامل زیست‌شناختی، روانی، و ارثی همگی ممكن است نقش داشته باشند. امكان دارد استرس زیاد یا مرگ یكی از نزدیكان باعث ظهور ناگهانی شیدایی یا افسردگی شود.
ـ عوامل افزایش دهنده خطر:
سابقهٔ خانوادگی این اختلال
ـ پیشگیری:
هیچ داروی خاصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.
ـ عواقب مورد انتظار:
ممكن است بتوان این اختلال را با درمان دراز مدت كه باعث كاهش دفعات و شدت حملات شیدایی و افسردگی می‌شود، تا حد زیادی كنترل كرد و سلامت فرد را به حد نزدیك به طبیعی رساند. بسیاری از مدیران، دانشمندان، و افراد سرشناس دچار این اختلال بوده‌اند.
ـ عوارض احتمالی:
۱. خودكشی
۲. عدم رو به بهبود گذاشتن اختلال
۳. عود بیماری، به خصوص با قطع دارو
۴. از دست دادن شغل؛ بروز مشكلات در زندگی مشترك
ـ درمان:
۱. گرفتن شرح حال و انجام معاینه توسط پزشكان (گاهی روانپزشك)
۲. روان‌درمانی یا مشاوره همراه با درمان دارویی بهترین نتایج را در بر دارد.
۳. امكان دارد در مورد بیمارانی كه به دارو جواب نمی‌دهند، از شوك (ECT) استفاده شود.
۴. برای مواردی كه علایم شدید هستند، ممكن است لازم باشد بیمار در بیمارستان یا مركز درمانی بستری شود.
۵. هیچگاه وقتی احساس كردید حالتان بهتر شده است، دارو را قطع نكنید. این كار ممكن است باعث عود بیماری شود كه شاید به دارو خوب جواب ندهد.
۶. رژیم دارویی باید دقیقاً رعایت شود. ضمناً باید به طور منظم به پزشك معالج مراجعه شود تا اثربخشی درمان و اثرات جانبی احتمالی مورد بررسی قرار گیرند.
۷. با كمك مشاوره می‌توانید روشهای كنار آمدن با این اختلال را فراگیرید. اعضای خانواده باید بتوانند علایم پیش درآمد وقوع حمله را بشناسند و چگونگی كمك به فرد بیمار را فرا بگیرند.
ـ داروها:
پزشك شما ممكن است لیتیم، والپروییك اسید، یا كاربامازپین (تگرتول) تجویز كند. برای علایم شدیدتر ممكن است تجویز یك داروی ضد روان‌پریشی ضروری باشد.
ـ فعالیت:
فعالیت‌های روزانه خود را حتی اگر تمایل ندارید، ادامه دهید.
ـ رژیم غذائی:
یك رژیم طبیعی و متعادل داشته باشید، حتی اگر اشتها ندارید. امكان دارد مكمل ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم باشد. پزشكتان ممكن است به شما توصیه كند كه از مصرف كافئین پرهیز كنید، زیرا كافئین یك مادهٔ تحریك‌كننده است.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
۱. اگر فكر خودكشی به سرتان زده است یا احساس ناامیدی می‌كنید.
۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان دارای علایم افسردگی یا سرخوشی هستید.
|
| زکریا فتاحی |
09-08-2010 01:27 PM |
اختلال رشد بچه ـ failure to thrive
اختلال رشد بچه ـ failure to thrive
اختلال رشد بچه عبارت است از ناتوانی شیرخواران یا كودكان از رشد و نموی طبیعی. این واژه تا زمانی استفاده می‌شود كه تشخیص خاصی برای توجیه این ناتوانی پیدا نشده باشد. سن شایع این مسأله بین 5-1 سالگی است. تقریباً تمام كودكانی كه این مشكل را دارند زیر 5 سال هستند.
http://vista.ir/include/content/imag...56e2597de5.jpg
ـ علایم شایع:
۱. قد، وزن، و دور سر به‌طور طبیعی افزایش نمی‌یابند.
۲. رشد و نموی طبیعی بسیار متغیر است، بنابراین میزان تغییرات رشد و نمو در معاینات منظم كودك اهمیت بیشتری دارد.
۳. مهارت‌های حركت كودك غالباً دیرتر از حالت طبیعی ظاهر می‌شوند. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ چرخیدن در تخت ـ نشستن ـ ایستادن و راه رفتن
۴. ظهور مهارت‌های ذهنی و اجتماعی نیز غالباً به تأخیر می‌افتد. بعضی از این مهارت‌ها عبارتند از: ـ صحبت كردن؛ رابطه اجتماعی ـ غذا خوردن بدون كمك ـ یادگیری اختیار ادرار و اجابت مزاج و رفتن به توالت
ـ علل بیماری:
در بعضی از این كودكان، علت بروز این حالت به مشكلات جسمی (معمولاً گوارشی یا مربوط به دستگاه عصبی) برمی‌گردد. در اكثر این كودكان، علت درواقع مربوط به خود كودك نیست، مثلاً عدم تغذیه صحیح كودك.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. سوءتغذیه
۲. بی‌تجربگی والدین
۳. نوزاد زودرس یا بیمار
۴. محیط زندگی شلوغ یا غیربهداشتی
۵. شیرخواری كه ناهنجاری جسمی دارد.
۶. بیماری مزمن (مثل نارسایی كلیه یا عفونت مزمن)
۷. بیماری‌های ژنتیكی، مثل نشانگان داون یا فیبروز كیستیك
۸. محیط عاطفی نامناسب (مثل عدم رسیدگی به بچه، سوءرفتار با بچه، یا طرد بچه)
۹. والدینی كه در یك محیط عاطفی نامناسب بزرگ شده‌اند یا آموزش مناسبی ندیده‌اند.
۱۰. بیماری‌های غدد درون‌ریز، مثل بیماری‌های غده تیرویید، غده هیپوفیز، غدد فوق‌كلیوی، غده لوزالمعده، و غدد جنسی
ـ پیشگیری:
۱. كودك خود را به‌طور منظم برای معاینات سلامتی نزد پزشك یا مراكز بهداشت ببرید.
۲. محیط زندگی باثبات را فراهم آورید و سعی كنید والدین خوبی برای فرزندتان باشید.
ـ عواقب موردانتظار:
۱. اگر اختلال رشد بچه به‌علت بی‌تجربگی والدین یا مشكلات روانی باشد، انتظار می‌رود با آموزش و دادن مشاوره به والدین بهبودی حاصل شود.
۲. اگر اختلال رشد بچه به‌علت یك بیماری یا اختلال زمینه‌ای باشد (مثلا سوءتغذیه)، بهبودی بستگی به این دارد كه بیماری یا اختلال زمینه‌ای قابل درمان باشد یا خیر.
ـ عوارض احتمالی:
۱. ناتوانی و معلولیت دایمی ذهنی، عاطفی، یا جسمی.
۲. كودك كوچك باقی می‌ماند و از لحاظ نمو نیز دچار نقص خواهد بود.
ـ درمان:
اقدامات تشخیصی: اندازه‌گیری مكرر قد، وزن، و دور سر؛ آزمون‌های سنجش توانایی‌های ذهنی و روانی مثل آزمون دنور كه معیاری از رشد و نمو به‌دست می‌دهد؛ آزمایش خون، از جمله بررسی‌های هورمونی؛ عكس‌برداری از مچ دست‌ها برای تعیین سن استخوانی كودك كه معیار خوبی برای رشد بدن به‌شمار می‌رود.
۱. از یك پرستار خانه بخواهید كه به خانه شما بیاید و راهنمایی‌های لازم را ارایه دهد.
۲. والدین باید كتاب‌ها یا جزوات مخصوص بچه‌داری و بزرگ كردن بچه را بخوانند یا به كلاس‌های مربوطه بروند.
۳. اگر والدین مشكلات عاطفی دارند و از برقراری رابطه عاطفی مناسب با كودك خود ناتوان هستند، می‌توان آنها را تحت روان‌درمانی یا مشاوره قرار داد.
۴. بستری كردن كودك (به‌طور كوتاه‌مدت) در صورتی كه نیاز به انجام اقدامات تشخیصی پیچیده وجود داشته باشد یا برای فهمیدن اینكه آیا كودك در منزل غذا می‌خورده است یا خیر.
۵. تا آنجا كه می‌توانید به كودكتان محبت كنید و از وی حمایت به‌عمل آورید. هرازچندگاهی به بررسی احساسات و رفتارتان نسبت به كودكتان بپردازید. اگر فكر می‌كنید كه احساسات و رفتارتان آنچنان كه باید باشد نیست برای مشاوره روانی مراجعه كنید.
ـ داروها:
داروی خاصی به‌طور معمول تجویز نمی‌شود. اگر یك بیماری زمینه‌ای وجود داشته باشد كه باعث رشد نكردن بچه شده است، امكان دارد داروهای لازم برای درمان آن بیماری زمینه‌ای تجویز شوند.
ـ فعالیت:
محدودیتی برای آن وجود ندارد.
ـ رژیم غذائی:
برای كودكتان یك رژیم غذایی كافی و متعادل فراهم آورید. اگر علت رشد نكردن بچه سوءتغذیه باشد، امكان دارد نیاز به یك رژیم مخصوص وجود داشته باشد.
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید:
اگر شما از اینكه كودكتان رشد و نموی طبیعی ندارد دچار نگرانی شده‌اید.
|
| اکنون ساعت 08:11 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
|
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)