"تموم میشه ، یه روزی تموم میشه ، یه روزی این روزهای رو به یاد میاری و بهش میخندی "
و این دایره همچنان تکرار میشود دایره سفسطه برای اشتباهاتی که مدام در حال تکرار شدن هستند و تعارفات آری
من در شکستهایم دیگر به دنبال دلیل نیستم ! مسیرم اشتباه هست
و جالب این که خودم میدانم ! منتها شجاعت ابراز آن را ندارم
به خدا مسیر اشتباهی طی میکنم
شاید بپرسی مسیر اشتباه چیست ؟ :
به تو میگویم مسیر اشتباه مسیری هست که تو در طی کردن آن به زور و تلقین متوسل شده ای ، مسیر اشتباه مسیری هست که دیگران به تو نشان داده اند و به انتخاب خودت نیست ، مسیر اشتباه مسیری هست که تو را در رنج مفرد نگاه میدارد
مسیری که تو هرگز نمیتوانی به ادامه دادن ان میل و رغبت نشان دهی
مسیر اشتباه مسیری هست که به تو اجازه دوست داشتن نمیدهد
به تو حکم قطع رابطه با خویشتن خویش میدهد و تو را در رنج
و اضطراب نگه میدارد
آری مسیر اشتباه مسیری هست که بویی از علاقه و عشق در آن نیست
بویی از زندگی در آن جریان ندارد
و چه سخت است پیمودن چنین مسیری !
به سان بیراهه های ناتمام پایانی را بر آن نمیتوانی متصور شوی
فقط طی میکنی مانند نوشیدن جامی از صبر و تحمل
فرسوده میشوی ، به خدا قسم فرسوده میشوی
و شوق و ذوق در تو میمیرد و جای خود را به
ماشین بی احساسی خواهی داد که از انسانیت بویی نبرده
دوست دارم پرواز کنم رها از هر قید و بند
فریاد بکشم و به همه بگویم من آزادم تا آن گونه که میخواهم زندگی کنم
و قیدها مانند زنجیری در وجودم هر روز من را آزار میدهند
و من طعم آزادگی را نچشیدم چون مسیر زندگی خودم را انتخاب نکردم
دیگران به من گفتند چه کنم
و من هم زمینی شدم ، گرفتار و اسیر در منجلاب پستی و سستی مفرط شدم
من انسانم ، پر از احساس ، پر از بال و پرم ، شوق پرواز دارم
شوق شعر ، شوق آواز دارم
کوزه بر دوش پر از رایحه ی احساسم ، چه کسی میفهمد
چه کسی میشنود ؟
آری شاید به خیال خویش مرا احمق بپندارند
اما در اوج احمقی صاحب نبوغی بی نظیرم
آیا کسی هست ببیند
هرگز ، هرگز
و من روزی در خاک دفن خواهم شد ، و تمام ذوق و احساس و تمام آنچه ودیعه الهی است همراه من دفن خواهد شد و این چنین در حال اسرافم
و هیچکسی و هیچ راهی نیست تا دست من را از این بیراهه بگیرد و مرا به راه درست رهنمون کند
خودم به تنهایی تقلاً میکنم
به خدا تنهایم
به خدا تنهایم و جز خدا نیست کسی همراه من
و جز او همدمی ندارم

توی صحنه غریب زندگی هممون در نقش یک بازیگریم
با همین تو بازی های روزگار از درون هم ولی بی خبریم

زندگی تولد یه خاطرست انگاری شروع یک نمایشه
کاشکی از دنیای این خاطره ها سهم ما تموم خوبی ها با شه
بهتره به قلبامون دروغ نگیم زندگی هر طور که باشه می گذره
منو تو مسافریم تو این روزا مثل خورشید تو نگاه پنجره
همون پشت نقاب صورتک همیشه از صبح تا شب قایم می شیم
واسه پنهون کردن گریه هامون روی قلب و روحمون خط می کشیم
اگه باز از روزگار دلت گرفت لحظه ها ثانیه ها ابری شدنبیا با من بیا بامن

سلام به همگی

رها خانوم با عرض معذرت من چند سئوال برام پیش امده توی این مدت که با این آقا آشنا شدید

چه تلاشی برای شناخت همدیگه انجام دادید؟؟ چقدر به افکار و رفتار دو خانواده نزدیک شدید؟

اون آقای چه کار مثبتی رو در برابر خواسته خانواده شما انجام داده ؟

سلام رها خانوم بزارید یک حرفی رو خیلی صادقانه بهتون بگم ! گاهی اوقات یک اتفاق هایی در زندگی می افته که ما نمیتونیم تغییرش بدیم
نمیشه ! دست ما نیست . این اتفاق دست شما نبود ، تقصیر شما نبود ، تقصیر هیشکی نبود ، گاهی اوقات نمیشه ، برای چی 3 تا امتحانتون رو ندادین ؟
( میدونم صحبت امتحان تو این شرایط برای شما خیلی اعصاب خورد کن هست ) ولی برای چی امتحان ندادید ؟ امتحان چیزی هست که لااقل دست شما هست ، شما که نمیتونید مقابل والدینتون بایستید ، من هم اوقاتی پیش اومده که پدر و مادرم مخالفت کردند با بعضی تصمیمهام منتها پدر و مادر هستند و ممکن هست پدر شما دلایل خودش رو داشته باشه که یا درست باشه یا نباشه ، اما چون پدر و مادر هستند و گردن آدم حق دارند آدم باید تمکین کنه به حرف والدینش ، از لحظه تولد تا الان شما مراقبت و نگهداری شما به عهده پدر و مادر بوده خیلی گردن آدم حق دارند
میدونم بحث سرنوشت و ایناست ولی... بیخیال ! بیخیالش
فکر نکنید شما تنها آدمی هستید که همچین اتفاقی براش افتاده ،
و البته فکر نکنید شما آخرین نفر هستید ! نمیگم دنیا که به آخر نرسید ( چون بعضی موقع ها واقعاً دنیا به آخرش میرسه ) بهتر هست بیشتر از گذشته به کار و درس مشغول باشید تا به آرامی فراموش کنید ، مبارزه نکنید ، پدر و مادر وقتی یک تصمیمی بگیرند کوتاه نمیان ، مبارزه نکنید بیشتر روی آینده و برنامه ریزی هاتون فکر کنید
غصه نخورید ، فکر نکنید ! وقتی نخواد بشه نمیشه ! نمیشه !

سلام به همه

رها جان کوروش راست میگه
اینجا همه چی خیلی عجیب غریبه
ازدواج با کسی که فقط بهش احترام میذاری و ارزش بیشتری براش قائل نیستی، چون طرف وضعش خوبه و خونواده ها همدیگه رو می شناسن و هزار شرط تکراری دیگه خیلی پسندیده تره تا ازدواجی که واقعا دو نفر رو برای همیشه توی تنهایی هم جا بده ولی شرایط تکراری همیشه توش کمتر برقرار باشه
من هنوز نمی فهمم یه دختر چطوری از روی اینکه شغل طرف مثلا پزشکیه به این نتیجه می رسه که می تونه تنهایی هاشو با اون آدم پر کنه
تعریف ازدواج اینجا قرو قاطیه

ازدواج سخته اما من همیشه گفتم آدمی که با جفت خودش جور شه زندگی هرچی هم سخت باشه طرف خوشبخته!

شما خودت ایشونو بهتر از همه میشناسی، شرایط خونواده خودتم بهتر از همه می دونی
یعنی دیگه تموم شده کاملا؟
کاری از دست هیشکی بر نمیاد؟

رها جان یه چیز دیگه هم هست که نظر شخصی منه، ممکنه توی این همه مدت که اون آقا تو زندگیت بوده یه جورایی به بودنش عادت کرده باشی، به اینکه بخواد، به اینکه تلاش کنه به اینکه جا نزنه و همیشه بازم برگرده و الآن برات یه جورایی یه شوکه که این دفعه شاید نخواد برگرده و شاید ... خودت بهتر می دونی
مطمئن شو عادت نکردی، مطمئن شو میخوای باشه که بمونه نه باشه که بره و برگرده بعد اگه واقعا مطمئن شدی و اگه ایشون اصلا قرار هست دوباره برگرده حرف دلت رو با خونوادت بزن
اینجا از اون لحظه هاییه توی زندگیت که هر تصمیمی بگیری تا همیشه باهات می مونه
پس اول از خودت مطمئن شو، بعد با احساس و ایمان و توکل بدون بی احترامی حرفت رو به خونوادت بزن
سعی کن اگه حرفهاشون از روی نگرانیه و نه فقط سُنَت، آرومشون کنی

بازم میگم باور خودت از همه چی مهم تره
و اینم یادت نره که خدا خیر خواهه
اگه خیر باشه و اگه تو هم باور داشته باشی به خواست خدا، خودش برات پا پیش میذاره

ایشالا که دوسش داشته باشی چون همین تجربه این احساس هنره، افتخاره و نشون خوبی از اینکه دلت نمرده و بعد هم ایشالا که هرچی به صلاحته اتفاق بیفته