طنین آمدنت
چون ترنم بال پروانه هاست
نرم و سبکبال می آیی
و از فصل خاطره هایم عبور می کنی
و پولکانی از جنس نور
بر سر در باغ دلم ریسه می بندی
همیشه عابر فصل خاطره هایم باش
تا زندگی ام را چراغانی کنی ...

همه ی تفاوت ما این است :
تو
به خاطر نمی آوری
من
از خاطر نمی برم ...

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برق نا امیدی بر سرم یک ریز می بارد
چگونه بگذرم از تو و از دلبستگی هایم
چگونه میروی با اینکه می دانی که تنهایم
خداحافظ تو ای بانوی شب های غزل خوانی
خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ بدو ن تو گمان کردی که می مانم ؟
خداحافظ بدون من یقین دارم که می مانی
{پپوله}{پپوله}{پپوله}{پپوله}{پپوله}

عاشقانه بودن تنها داشتن یک یار زمینی نیست،
عاشق ترین را خدا باید نامید ...
که تنهاست اما عاشق همه ی بنده هایش...

زندگی شهد گل است
که زنبور زمان آنرا می مکد
هر چه که باقی میماند
عسل

خاطره

است

مثل باران های بی اجازه
وقت و بی وقت
در هوایم پراکنده ای
و من بی هوا
ناگهان خیسم از تو

چه زخم هایی بردلم خورد؛
تا یــــاد گرفـــتم…
که هیــچ نـــــوازشی،
بـــــــــی درد نیست

این بار هم که
تاول پاهایم خشک شود
دوباره عاشقت می شوم
دوباره راه می افتم
دوباره گم می شوم
هر طور شده این راه را تا آخر می روم...

کیکاووس یاکیده

بیــا آخـــر ایــن کوچه ادامه بدهیـــم عشــق بازیـمان را

هیچ کس نیست

جُــز مــن و تــو و خـــدایے

که عاشق ایــن عشـــق بازے هاے دزدکیست

ایـــن بـــار شیــطان را گــول خـواهیــم زد

آخــر ِ ایـــن کوچه بهشـــت من و توست

تنها گرگها نیستند که لباس میش بر تن میکنند!!!!!
گاهی پرستوها هم لباس مرغ عشق بر تن میکنند عاشق که شدی کوچ میکنند.........

بی تو چون شهاب
بی آسمان و سرگردانم ...

پرویز صادقی

هرکی اومد تو زندگیم..میبردمش تا آسمون
امروز میشد رفیق راه..فردا واسم بلای جون
نمیشه قبل عاشقو..بدست هر کسی سپرد
نمیدونم بد میاورد..یا چوب سادگیشو خورد
هر چی که به سرم اومد..تقصیر هیچکسی نبود
هر چی که بود پای خودم..تو قصه هام کسی نبود
هیچکسی عاشقم نشد..هیشکی سراغم نیومد
جواب کار خودمه..هر چی بلا سرم اومد
تقصر هیچ کسی نبود..هر چی که بود به پای من
فقط تو بعد از این نیا..میون لحظه های من
رفاقتت مال خودت..منت نزار روی سرم
این قصه ها تموم شده..دیگه نیا دورو برم

من آمده ام

تا از چشمه سار حضور تو
یک جرعه زلالی بنوشم
من خسته از راه واره ی زمان
با تنی از پا فتاده
آمده ام تا حس تازه گی را احساس کنم
تا از ماندگی در راه
خستگی در کنم
در کنار جریان لحظه به لحظه ی وجود تو
حرکت را معنا کنم
بفهمم معنای فهمیدن را
و بشمرم لحظه های بودنم را
آمده ام در کنار تو
طعم زندگی را مزه کنم !!

در قحطی بودنت
عطش ناکِ قطره ای باران نگاهم
سیراب از نگاهم کن ...

نیلوفر ثانی

هنوز هم میشود ...
از این عصای ِ لعنتی ...
امید معجزه داشت ...
موسایش ؛ تو باشی اگر ...

چه کرده ای با من
حتی در سرد ترین شب سال
نام تو را ببرم
...
بهار می شود ...

نیلوفر ثانی

جسارت عاشقانه ازدست دادن رو داشته باش...نه حقارت به هر قیمت نگه داشتنو!

می پرستمت !!
میدانی؟!
به اندازه ی تمام ِسبزی همین درختِ روبه رو !!
دلگیر میشوی!!
گریه میکنی!!
حواسم نبود!!
زمستان است!!!

زندگی را تو بساز ، نه بدان ساز که سازند و پذیری بی حرف ،
زندگی یعنی جنگ ، تو بجنگ ، زندگی یعنی عشق ، تو بدان عشق بورز .
بودنت به جور نبودنت یه جور ، در این دنیای جور واجور دوستت دارم ناجور !

روبرویم ؛ دو فنجان ِ قهوه !!

سرنوشت ِ مرا

پیش بینی ِ تلخی ست

آه ... ای چشمهایت

این شعر ها
عوارض جانبی نبود توست
به دل نگیر
فقط مرا ، ذره ذره می میراند ...

پاییز پنجره ای ست

که از اتاق من

به هوای تو باز می شود!!

سر می روم از خویش
از گوشه گوشه فرو می ریزم
و عطر تو
رسوایم می کند .

نابینای توأم

نزدیک تر بیا

فقط به خط بریل

می توانم که تو را بخوان

نزدیک تر بیا

که معنی زندگی را بدانم!!

چقدر دزدیدن نگاه تو
از چشمان تو
لذت بخش است !
گویی تیله ای
از چشمم به دلم می افتد !
...

سلام که می کنی
فراموشی به سراغم می آید
از یاد می برم
تمام ِ نبودنت را

سلام که می کنی
از شوق ، سر از پا نمی شناسم
سلامت
چون بوسه های شبنمی در سحرگاه
بر گلبرگ های غنچه ی گل سرخ ، زیباست
صدایت نرم و گیراست

می دانی؟
من نمی دانم
چرا اشک بر چشمانم حلقه می زند
وقتی
لب باز می کنی و می گویی :
ســـــــــــــلامــــ

نقره داغ ....


حال و روز یک عاشق است...
عاشقی که فکر می کرد
چون عاشق است
معشوقش هم باید
به همان اندازه عاشقش باشد!

عقربه ها نیامدنت را تکرار می کنند و

زمان مانند دردی بر تنم جاری می شود

عادت نکرده ام به نبودنت

و تو سخت به ثانیه هایم چسبیده ای !!

عشق یعنی خون دل یعنی جفا عشق یعنی درد و
دل یعنی صفا عشق یعنی یک شهاب و یک سراب
عشق یعنی یک سلام و یک جواب عشق یعنی یک نگاه
و یک نیاز عشق یعنی عالمی راز و نیاز ......

از کره ی چشمانت ناب تر نیافتم ...!

اهل کدام نیم کره ای ؟

که فاصله ها گر چه نزدیک اما عجیب دور اند ...!

فرسنگها هم که راه بروم ...

حوالی این کره هم که بچرخم ...

باز کره ی مریخی چشمانت موطن من است ...

اهل کدام نمیکره ای که آسمان بالای سرت ...

گهگاهی جایش را به تو می دهد و تو سایه بالای سرم میشوی ...!

مثل باران های بی اجازه
وقت و بی وقت
در هوایم پراکنده ای ...
و من بی هوا
نگهان خیس از تو ام !

اندوهت را با من قسمت كن
شاديت را با خاک
و غرورت را با جوي نحيفي كه ميان سنگستان
مثل گنجشكي پر مي زند و مي گذرد
اسب لخت غفلت در مرتع انديشه ما بسيار است
با شترهاي سفيد صبر در واحه تنهايي
مي توانيم به ساحل برسيم
و از آنجا ناگهان با هزاران قايق
به جزيره هاي تازه برون جسته مرجان حمله ور گرديم

تو غمت را با من قسمت كن
علف سبز چشمانت را با خاک
تا مداد من در سبزه زار كوير كاغذ
باغي از شعر برانگيزد
تا از اين ورطه بي ايماني
بيشه اي انبوه از خنجر برخيزد