تب كرده ام پیراهنم ویروس دارد
گلبته هایش داغ نامحسوس دارد
من دیده ام در تب می افتد ماه در حوض
ساعت هم آنجا گردش معكوس دارد

باور كنید آقا اجازه! دست من نیست
این عشق تنها با جنون تکمیل می شد
از برف شبهای زمستانی بپرسید
وقتی می آمد مدرسه تعطیل می شد

سر زد شبیه آفتاب از پشت دیوار
مهتاب را در آسمانت خط خطی كرد
تا من به چشمت ماه پیشانی بیایم
قلب تو را مانند بمب ساعتی كرد

از روستاهای خیالی می گذشتیم
آنجا زنی با خاطراتش شال می بافت
با بافه ای از جنس رؤیاهای رنگین
هر شب برای یک مسافر فال می بافت

تب كرده ام ، هذیان برایت می نویسم
مغزم پر است از فكرهای اشتباهی!
بگذار حالت را بپرسم گرچه دیر است
عالیجناب شعرهایم! روبراهی؟

آنکه ویران شده از دوست مرا می فهمد

آنکه تنها شده بسیار مرا می فهمد

آنچنان از تو فرو ریخته ام

که فقط ریزش آوار مرا می فهمد

مثل مسافری که مسیرش جهنم است

دوست دارم تما ا ا ا ا م پلهای پشتِ سرم را خراب کنم ...

و این منم


زنی تنها

در آستانه ی فصلی سرد ...

بیا تا برایت بگویم
چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من
شبیخون حجم ترا
پیش بینی نمی کرد
و خاصیت عشق این است

چه دير آمدی حالایِ صدهزار ساله‌ی من

من اين نيستم که بوده‌ام

او که من بود آن همه سال

رفته زير سايه‌ی آن بيدِ بی‌نشان مُرده است ...

http://8pic.ir/images/ud6y5r2qbeb9bi2s5yqu.jpg

اشک من هویدا شد دیده ام چو دریا شد
درمیان اشک من سایه ی تو پیدا شد

دلم نه عشق میخواهد
نه دروغهای قشنگ
نه ادعاهای بزرگ
نه بزرگ های پُر ادعا
دلم یک فنجان ، قهوه ی داغ میخواهد
و یک دوست ...
که بشود با او حرف زد
و بعد ... پشیمان نشد !!

http://www.google.de/url?source=imgr...mGMD0FANl_T7Pg

نمی دانم چه شد؟

تا نگه کردم به چشمانت، نمی دانم چه شد

تا که دیدم روی خندانت، نمی دانم چه شد

عشق بود آیا؟ جنون؟ هرگز ندانستم چه بود

تا سپردم دل به دستانت، نمی دانم چه شد

تا که افتادم به دامت، رشته ی صبرم گسست

تا که خوردم تیرِ مژگانت، نمی دانم چه شد

تا گرفتی دست هایم را، دلم دیوانه شد

تا نهادم سر به دامانت، نمی دانم چه شد

گم شدم چون قایقی کهنه، میان موج ها

در شبِ زلفِ پریشانت، نمی دانم چه شد

بی وفا! رفتی و من با خاطراتت مانده ام

آن قرار و عهد و پیمانت، نمی دانم چه شد

گفته بودم تا ابد عاشق نخواهم شد، ولی

تا نگه کردم به چشمانت، نمی دانم چه شد