به‌جێ هێشتن :

ته‌مێك بوو به شێعرم
ئه‌مزانی تۆ له‌و ديوو ته‌مه‌وه
چاوه ڕوان وه‌ستاوی و بێزاری
چيم ئه‌كرد
جوانيتم نه‌ئه‌دی
هه‌ردووكمان له يه كتر بزر بووين
ئه‌و كاته‌ی كه شێعريش ڕه‌و‌يه‌وه
سه‌يرم كرد:
تۆيش له‌وێ نه‌مابووی
ڕۆيشتبووی
هه‌تاوێ پێی وتم
تو له گه‌ڵ شێعرێكی شه‌فاف و
به‌رچاو ڕوون ڕۆيشتبووی.........

مامۆستا بێ که س

ترجمه :

تنها گذاشتن :

مهی شعر من شد
مي‌دانستم تو در فراسوی مه
چشم براه و بيزار ايستاده ای
هرچه مي كردم
زيبايی ات را نمی دیدم
هر دو از يكديگر نهان
آنگاه كه شعر هم از من رميد
نگريستم تو هم آنجا
نمانده بودی
رفته بودی...
خورشيدی به من گفت:
تو همراه شعری درخشان و بینا رفته بودی..........

سلام{پپوله}

شادی خانم زحمت بکش یه سری هم به
قسمت دانلود آهنگهای کردی بزن و اونجا
درخواست خودتونو مطرح بفرمائید.

متشکرم دوست عزیز:53::53::53::53:

نام نوا : یا ره بی چی بو؟ - خداوندا چه شد؟

از آهنگهای شادروان حسن زیرک

مقدمه : هر نوایی روایتی دارد ، روایت خاص که وقتی رنگ و بوی فولکلور به خود گیرد پی بردن به اصل آن کار دشواری خواهد بود.
ابراز عقیده کار ناپسندی نیست ، اما تحمیل آن چرا!
به عقیده نگارنده ، روایت این نوا مربوط به عاشقی می شود که معشوقه خود را از دست داده است ، و پس از مرگ وی بر بالین او حاضر گشته و با وجود اینکه مرگ وی را باور ندارد هنوز ، بر بالینش عاشقانه میخواند ...
و به نوعی پشیمان است از اشتباهاتی که انجام داده است و دل یارش را رنجانده ....


----

سوێندم خواردووه به په رچه مت / تا ده م نه نێمه نیو ده مت
نابم به شه ريكي خه مت


يا ره بی چي بوو چي لێ كردم ؟ / جه ژنه ش ، رۆی ، خولقت نه كردم


تۆ بيتوو سووره ی وه لفه جری / فه سڵێ ده مبه ن به گوێی قه بری
بزانن لیو ئاڵ چۆن بۆم ده گری

چاو و ئه برۆت له يه ك تێرن / ميسلی شاهان به ته گبيرن
ساحێبی كۆت و زنجيرن

ئه و چاوانه ی هه ڵيان دێنی / به كله و ده رمان ده يره نگێنی
بۆ لێم زيزی ، نامدوێنی

ئه و گه ره كان سه رانسه ره / تێ دايه، ناسكه دولبه ره
نه خۆشم بۆت ئه ی نازداره

يا ره بی چي بوو چي لێ كردم ؟ / ئای به بێهوده پیرت کردم


|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

ترجمه :

به زلفان پیشانیت سوگند خوردم / که تا دمی که لب بر لبت نگذارم
نخواهم شد به شریک غمت


خدای من ؛ چه شده ، این چه کاری بود که کردم؟ / جشن و پایکوبی بود و تو را بدانجا دعوت نکردم


اگر سوره ی ولفجری باشد / یک فصلش(جزء) را به من دهید تا بر سر قبرش بخوانم
ببینید دلبر سرخین لب چگونه برای غم روان بر جانم اشک می ریزد

چشم و ابرویت ز یکدیگرند سیرند / مانند دو شاه بزرگ با هم در نزاع هستن (1)
هردو صاحب پاسبان و زنجیرند (2)

چشمانت را از من پنهان میکنی / به رنگ و لعاب چشمانت را می آرایی
چرا از من سیر شدی ؟ ، چرا با من سخن نمیگویی

آن همه زمین و محله ، تمامی / پیشکشی به اوست ، آن دوست داشتنی دلربا
بیمار تو ام دلبر پر از ناز من

خدای من ؛ چه شده ، این چه کاری بود که کردم؟ / به سادگی او را رنج دادم و پیرش کردم ...


(1) مصداق مَثَل دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند
(2) منظور مژه گان معشوق است

من تشکر میکنم از بچه های کرد زبان
یک خواهش دارم وآن اینکه اگر ممکنه
هر مصرعی که از شعر را می گویید
معنی آنرا مقابلش تایپ کنید تا
ما فارس زبانها هم لذت ببریم


**********
مستور عزیز
به این تاپیک مراجعه کن
شعر کردی با ترجمه فارسی

چوارینەى مەولانا بە کوردی

ئەى ئەو کەسەى کە ئاوى حەیات دڵۆپێکە لە ئاوى ڕووت
ئەى ئەو کەسەى کە مانگى گەردون شوێنەوارێکە لە پرشنگى ڕووت
گوتم کە شەوێکى درێژم دەوێت مانگە شەو بێت
ئەو شەوە شەوى زوڵفی تۆیە و مانگەشەویش رَووت

ای آب حیـــات قطــــــره از آب رخت
وی مــــــاه فلک یک اثر از تاب رخت
گفتم کـــــــــه شب دراز خواهم مهتاب
آن شب شب زلف تست و مهتاب رخت

مولانا: کلیات دیوان شمس، رباعی 177.
و: مەریوان عەبدول

وه رزی خه م

کڕنۆش ‌‌دەبەم بۆ ئاسمان
بۆ ئاو، ـ‌‌‌ۆ خاک، شتمان
خۆزگه که هەر دایکی مێژوو
داوێنی بەبوونی من تەر نەبووایه
سا‌ڵەهایه
وەرزی خەمم دووایی نایه
گەردەست کەوێت
دەرزی و بەنێک
دمی بووکەبارانەکەم بدرووبایەو
قەڵەمێکی سپی،
نێوم له لا‌پەرەی بوونم پاک کردبایەوه
گەر دەس کەوێت
تەنافێکی سوور سوور
دەفتەری تەمەنم لە دار دەدەم
سنووری هەناسەکانم دەفڕۆشم
لەژێر چەتڕێکی ئاماڵ شین
پڕچی گڕیان دەهۆنمەوه
سینەی خاک پەسێوی بێ کەسیمه بۆ جەغزی بوونم
تاكەی خوێناوی وشه
هەر ئێستاکە شێعڕێک ڕووا و
دڵۆپێک ماچ ئاودەری کرد
زەمانێکه
پەنجەرەیەک و پێنووسێک لەباوەشم دا دەخەون
ماوەیەکە
ڕۆژێ سەدجار
من و گریان
دەست لەمڵان ڕێگایەکی دڕێژخایەن
بەپێخواسی دەشۆینەوە
لەیاد مەکەن
لەیاد مەكە
لەیادی شێعڕێکا ناشتتم
ساڵەهایە
ساڵەهایە
وەڕزی خەمم دووایی نایە

ساهی

*ترجمه ی این شعر از برادر ارجمندم سعید دارایی*



فصل غم


سجده ای به آسمان
به آب – به خاک – وطن
کاشکی مادر تاریخ – هیچگاه
دامن به زادن من تر نمی کرد
سالهاست
فصل غمم را پایانی نیست
اگر دست دهد
سوزن و نخی
دهان مترسک بارانی ام را می دوختم
مداد سفیدی
نامم را از برگهای هستی ام پاک می کردم
اگر دست دهد
طنابی سرخ سرخ
دفتر بودنم را دار می زدم
مرز نفسهایم را می فروختم
زیر آبی چتری
گیسوان گریه ام را می بافتم
سینه ی خاک پناهگاه بی کسی من است- در دایره بودنم
تا به کی جویبار خونین کلمه؟!
هم اینک شعری روئید و
بوسه ای آبیاری اش کرد
زمانی ست
پنجره ای و مدادی در آغوشم می خوابند
مدتی است
روزی صدبار
گریه و من
دست در آغوش هم
راهی بس دراز را
برهنه پا می شوییم
از یاد مبر
مبرید از یاد
در خاطرات شعری دفنم کردی
سالهاست
سالهاست
فصل غمم را پایانی نیست

پاییز ! پاییز !
پاییز ، پاییز

بووکی پرچ زه رد ،
عروس کاکل زرین

من مات ، تو زیز :
هردو ساکت وغمگینیم

هه ر دوو هاو ده رد !
چرا که درد ما یکی است

من فرمیسکم ، تو بارانت ،
اشکهای من و باران تو

من هه ناسه م تو بای ساردت
آه درون من وباد سرد تو

من خه م تو هه وری گریانت
غصه های من و ابرهای پر از گریه تو

دوایی نایه : دادم ، دادت ،
سرانجامی ندارد داد وهاوار من ،
دادو هاوار تو

هه رگیز ، هه رگیز ،
هرگز، هرگز

پاییز ، پاییز

پاییز ، پاییز

گوران