|
دوم:فقط افراد قوی و برجسته باید زنده بمانند و زندگی کنند و افراد ضعیف همان بهتر که از بین بروند .چون ادامه زندگی انها سودی برای کسی ندارد.
سوم:خورشید در اسمان بدون حرکت است و زمین به دور خورشید می گردد. |
گفته سوم مانی در زمانی که همه مردم را عقیده بران بود که خورشید به دور زمین می چرخد توجه همگان را برانگیخت .این مسئله تا قرن شانزدهم میلادی مورد اتفاق مردم بود و حتی گالیله هم نتوانست ثابت بودن خورشید را اثباط کند.بنا بر این اعتراضات شدیدی را برانگیخت و یکی از علل قتل مانی در ان زمان همین امر بود. |
مانی که در سده سوم میلادی از اذرباییجان برخاست و ادعای پیامبری کرد نقاشی هنرمند و شاعر بود و در کلام بسیار استاد.سحر کلامش بر شنوندگان تاثیرات شگرفی می گذاشت و به همین علت در زمان محاکمه وی که هم زمان با سلطنت بهرام دوم بوده اورا ساحر نامیدند .با توجه به کیفری که در دین زرتشت برای مجازات جادوگران پیش بینی شده بود فتوا و حکم قتل او صادر کردند .پیروان دین مانی در رم هند چین و قسمتی از اسیای صغیر سکونت داشتند. |
در چگونگى ولادت امام مهدى
امام عسگرى عليه السلام با کنيزى که بواسطه يکى از فتوحات اسلامى، به اسلام گرويده بود، ازدواج کرد. همسر امام عليه السلام از سوى ايشان به نامهاى گوناگون ناميده ميشد. امام عليه السلام در تغيير نام آن بانو هر چند مدت برنامه اى مخصوص داشت واز آن رو بود که مي دانست وى بزودى مادر مهدى عليهما السلام خواهد شد واز طرف حکومت تحت تعقيب قرار خواهد گرفت ومدتى در زندان خواهدگذراند. به اين جهت امام براى او طرحى محتاطانه انديشيد وبراى محافظت آن بانو وفرزندش وبراى اينکه مساله را در ذهن مقامات دولتى ودولتمردان دگرگون جلوه دهد ونگذارد بفهمند که بانوى زندانى صاحب کداميک از آن نامها است، کداميک از بانوان باردار است وکداميک مادر طفل موعود است، مسئولان امر را دچار اين تصور کرده بود که آن نامها متعلق به بانوان متعدد است وازين غافل شدند که اين اسامى مختلف، همه از آن يک نفر مى باشد. تولد او عليه السلام امام مهدى عليه السلام در نيمه شعبان سال 255 هجرى متولد گرديد. پنجسال از زندگانى او در حيات پدر بزرگوارش گذشت ودر آن مدت، فعاليت مهم واساسى پدر بزرگوارش عليه السلام بر دو امر مهم متمرکز گرديد: 1 - احتياط کامل از دستگاه حاکم. 2 - آشنا کردن او با ياران نزديک خود. امام مهدى عليه السلام پس از پدر، مسئوليت امامت را بر عهده گرفت وآن روز پنج سال داشت -260 هجرى . خردسالى امام پديده اى شگفت آور نيست، آنسان که امامت موهبتى است که خداوند به هريک از بندگانش که بخواهد عطا مى فرمايد. مانند يحيى پيامبر که حکم نبوت را در دست گرفت حالي که کودک بود. |
مسئوليت امام عسکرى در برابر فرزندش
پس از ولادت امام مهدى عليه السلام پدر در قبال فرزند با دو وظيفه هماهنگ روبرو گرديد: 1 - ثابت کردن وجود مهدى عليه السلام در برابر تاريخ ودر برابر امت اسلام ومقابل طرفداران وپيروانش، با احتياطى که در مقابل حکومت مرعى ميداشت بى آنکه اين پنهانکارى واحتياط طورى باشد که وادار به مخفى کردن کامل او باشد وبه محو کردن نامش وانکار وجودش منجر گردد. وبالاخره به استدلال واقامه حجت به وجود مهدى عليه السلام نزد پيروان خاص وعموم مسلمانان ورد کردن ادعاهائى که مبتنى بر عدم وجود مهدى عليه السلام بود يا مدعى بود که امام عسکرى عليه السلام را فرزندى نيست. برنامه ريزى وطرح نقشه براى پشتيبانى از مهدى عليه السلام در مقابل کوشش هائى که براى تعقيب وقتل او از طرف مقامات دولتى که توجه بسياربه او معطوف مي داشتند، مى شد. نيز مقابله با کوشش هاى مرگزاى دولت وبسيج همه نيروها وجاسوسان وخبر گذاران براى ست يافتن به او. زيرا، ولادت او عليه السلام به معناى حکم مرگ نظام موجود ورسوا کردن وفاش ساختن برنامه هاى آنان ونشان دادن انحرافشان از فرمانهاى اسلام به شمار ميرفت. هر اندازه دقت واحتياط امام عسکرى عليه السلام براى صورت تحقق دادن به دو هدف مزبور يا دو وظيفه مشروح روياروى فرزندش افزايش مى يافت، بيشتر در معرض تعقيب دولت ومراقبت دائمى آنان قرار ميگرفت وبه اين اعتبارکه قائد اسلام بود وپايگاههاى مردمى گسترده مسلمانان را زير نظر وفرمان داشت ونماينده جبهه معترض ومخالف با قدرت حاکم آنروز بود، دائم زير نظر وتوجه دولت وجاسوسان او بسر مى برد. |
ولادت وى را پنهان داشت واو را از ياران ودوستان جز بوسيله مراسله، در پرده نگاه
داشت. پايگاهها ودوستان، با انديشه در پرده بودن وپيوند داشتن با امام از راه نظام نوابى وتسلسل هرمى که از راس به قاعده مى رسيد، عادت کردند. نيز سرگرم شدن دولت به مساله جنبش زنگ صاحب الزنج به سال 255 هجرى، به امام عسکرى مساعدت کرد تا اين قضيه را مستور بدارد. تا اينجا امام عسکرى عليه السلام توانست فرزندش را از حمله وقهر وغضب حکومت واز هر که در حول وحوش آن وجود داشت حمايت فرمايد. امام عليه السلام هر کس را که از امر ولادت فرزندش مهدى عليه السلام آگاه مي گرديد، ملزم مى ساخت که قطعا آن را کتمان کند. امام عسکرى به احمد بن اسحاق نوشت: ما را مولودى متولد شده است. بايد اين امر را نزد خود پوشيده بدارى واز همه مردم مکتوم نمائى. وتاکيد مي فرمود که هيچکس نبايد ازنام او عليه السلام وآگاه شود وآگاهى بر آن حرام است. عثمان بن سعيد عمرى به هر کس که از نام امام عليه السلام مى پرسيد، مي گفت: زنهار که درين باب پى جوئى کنى. امام عليه السلام بسى احتياط مي کرد ونام او را نمى برد وبه اسم تصريح نمى فرمود و تنها به اين گفته بس ميکرد که: هذا صاحبکم . اما نام او را به عده بسيار اندکى از اصحاب گفته بود. به نظر امام، آن اندازه اطلاع کافى بود، اگر چه نام مجهول وغير علنى بود. بعلاوه کافى بود که به وجود امام ايمان داشته باشند تا بتوانند در احکام ومشکلات به او رجوع کنند واين امر وقتى به وجود شخص امام آگاه بودند ورابطه با امام از طريق سفيران امام ممکن بود، به دانستن نام او عليه السلام احتياج نبود. امام عسکرى عليه السلام چند روز پيش از وفات، بين دوستان خود در مجلسى که چهل تن از ياران وفادارش حضور داشتند واز جمله آنان محمد بن عثمان ومعاوية بن حکيم ومحمد بن ايوب... بودند به بزرگترين اعلان وافشاگرى درباره ولادت فرزندش اقدام کرد وبه آنان چنين گفت: او بعد از من صاحب شما وخليفه شماست. او قائمى است که گردنها در انتظار، به سوى او کشيده شده است. پس وقتى زمين از ستم وناروائى پر شد، خروج مي کند وزمين را از قسط وعدل سرشار مي سازد. |
| اکنون ساعت 09:10 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)