من فرستاده خدا به سوی همه انسانها هستم ولی پس از من به زودی از سوی خدا امامانی از خاندان من برگزیده می شوند .انان مردم را به نیکی و پرهیز از زشتی ها فرا می خوانند ولی مردم انان را تکذیب می کنند و زمام داران کفرو گمراهی نیز به انان ستم روا می دارند .اگاه باشید که هر کس ان امامان را دوست بدارد و از ایشان پیروی کند او از منو با من است ودر ان دنیا به دیدار من می اید و هر کس به انان ستم کند من از او بیزارم.

اهسته اهسته شب از راه رسید .ک.چه ها خلوت می شد و هر کس به سوی خانه اش می رفت .تنها گروهی که محمدبن مارد نیز در جمع جوانان حضور داشت .در دل تاریکی نزدیک مسجد نشسته بودند و در باره سخنی از امام صادق بحث می کردند .یکی از انان گفت :امام صادق فرموده است:وقتی که امامت ما را بشناسید هرچه می خواهید انجام دهید .دیگری لبخندی زد و با خوشحالی گفت :در این صورت ما غم و اندوهی نداریم.تنها کافی است که امامت انان را بشناسیم .پس از ان دست به هر کاری می زنیم .خیالمون اسوده است و عقوبتی بر ما نیست.

محمد بن مارد چیزی نگفت و به فکر فرو رفت و تنها به این جمله بسنده کرد و گفت :باورم نمی شود که منظور امام این باشد ؟از سوی دیگر معلوم نیست این سخن را امام فرموده یا نه ؟ان گاه از ان جمع خداحافظی کرد و راهی منزل شد.ان شب ابن مارد پیوسته در اندیشه سخنی بود که از امام نقل کرده بودند .تصمیم گرفت فردا اول وقت نزد امام صادق برود و در باره این سخن با امام ع گفتگو کند .روز بعد از خانه بیرون شد و با شتاب خود را به نزد امام صادق ع رساند .امام او را دید و سبب امدنش را دانست .ابن مارد خطاب به امام گفت :ایا شما فرمودید وقتی که امامت ما را بشناسید هر چه می خواهید انجام دهید ؟امام صادق سری تکان دادند و فرمودند :اری من این سخن را گفته ام .ابن مارد با شگفتی پرسید :اگر چه کارهای ناشایست و گناه انجام دهند.

امام ع با شنیدن این سخن دگرگون شد و برای رد چنین اتهامی از خود جمله انا لله وانا الیه راجعون را بر زبان اورد و ان گاه فرمود:سوگند به خدابه انصاف با ما رفتار نکردند .از کردار ما هم باز خواست می شود پس چگونه دوستان ما بازخواست نشوند ؟انگاه امام ع منظورش را از ان سخن چنین بیان کرد که :هنگامی که امامت ما را شناختی ان چه می خواهی از نیکی انجام ده کم یا زیاد از تو پذیرفته می شود ولی اگر امامت ما را نشناختی کردار نیک تو هر چه باشد در درگاه الهی پذیرفته نیست.محمد بن ماردپس از این توضیحات به منظور امام ع پی برد و از امام خداحافظی کرد و برای این که منظور امام ع را به دیگر دوستانش انتقال دهد به سرعت خود را به دوستانش رسانید و منظور امام ع را برای انان نیز بیان کرد.

دیدار امام برای او بهترین لحظه عمرش بود .این لحظه زیبا هرگز از خاطرش محو نمی شد چون لذت دیدار در جانش نشسته بود و او را برای همیشه مشتاق دیدار کرده بود.عبدالله بن یعفو از کوچه ها می گذشت .هر کس می توانست بی قراری را در چهره او ببیند .شوق دیدار امام ع وجودش را فرا گرفته بود.به خانه امام صادق که رسید با شتاب در زد.غلام در را گشود .عبدالله را شناخت و مثل همیشه عبدالله پله ها را پشت سر گذاشت و به اتاق امام رسید .مدتی منتظر ماند.امام صادق ع داخل شد او به احترام از جا برخاست و به امام سلام کرد .امام نیز پاسخ داد و حال او را جویا شد .عبدالله تشکر کرد و گفت:

ای فرزند رسول خدا من در میان مردم هستم و با انان رفت و امد دارم و پیوسته در ارتباطم .با دو گروه از مردم روبرو هستم گروهی با اینکه پیرو شما نیستند و از طاغوتهای زمان پیروی می کنند ولی خصلت های خوبی دارند مانند درستکاری امانت داری و دفای به عهد در انان دیده می شود .گروه دوم کسانی هستند که امامت شما را پذیرفته اند و پیرو شمایند ولی ممکن است راستگو امانتدار و وفادار به عهد و پیمان نباشند .شما در باره این دو گروه چه می فرمایید؟امام صادق ع با شنیدن این سخن ناراحت شد و فرمود:کسانی که از رهبر ستمگر یعنی کسی که از سوی خدا تعیین نشده پیروی کنند گرچه ویژگیهای خوبی داشته باشند از دین خدا بی نصیب هستند ولی کسانی که از امام حق پیروی می کنند گرچه در کارهایشان کوتاهی کنند بر انها سرزنشی نیست عبدالله از این سخن امام ع شگفت زده پرسید؟راستی چنین است؟امام فرمود:

اری چنین است سپس این ایه قران را تلاوت کرد:خداوند ولی و سرپرست کسانی است که ایمان اوردند .انان را از تاریکی ها به سوی روشنایی هدایت می کند ولی کسانی که کفر ورزیدند سرورانشان طاغوتند که انان را از روشنایی به سوی تاریکی ها به در می برند انان اهل اتشند که خود دران جاودانند .منظور این ایه این است که گروه نخست در سایه نور ولایت و رهبری امامان توبه می کنند و امرزیده می شوند و از تاریکی های گناهان به سوی نور هدایت می شوند .ولی گروه دوم به سبب پیروی از امام ستمگر به سوی تاریکیهای کفر کشیده می شوند .پس اهل اتشند و در ان جاودانه خواهند ماند.

بسیار دوست داشت در باره دانش ائمه بیشتر بداند و با سرچشمه دانش انان اشنا شود .او چنین می پنداشت که انچه انان می دانند یا از خود می گویند یا گرفته شده از قران و سنت پیامبر است .به منابع دیگر علم ائمه توجه نداشت بهترین راه این بود که نزد امام کاظم ع برود و در این باره از او بپرسد.سماعه خود را مرتب کرد و راهی منزل امام موسی کاظم ع شد .امام ع او را به حضور پذیرفت .ان حضرت می دانست که سماعه پرسشی دارد چون او بیشتر زمانها برای طرح پرسشهایی خود نزد امام می امد .پس از ان که اجازه خواست گفت :ای فرزند رسول خدا ایا ان چه شما ائمه می گویید در قران و سنت رسول خدا هست یا از خود می گویید؟امام ع فرمودند>

از خود نمی گوییم بلکه همه چیز در قران و سنت پیغمبر موجود است .سماعه نمی دانست ممکن است ائمه از منابع دیگری هم چون ارتباط با غیب به دانش دست یابند .بنابراین او در پرسش خود به این موضوع اشاره نکرده بود .به همین سبب امام ع نیز در نظر گرفتن پرسش به او پاسخ داد و به این منبع اشاره ای ننمود.

جلسه پرسش و پاسخ بود .مردم پاسخ پرسشهای خود را در باره حضرت مهدی عج از زبان رسول خدا ص می شنیدند.شخصی از پیامبرص پرسید:مهدی از نسل کیست و چه زمانی ظهور می کند ؟پیامبر با اشاره به دوازده امام پس از خود فرمود:نخستین انان برادر من و اخرینشان فرزند من است .کسی گفت :یا رسول الله برادر شما کیست ؟فرمود:علی بن ابی طالب ع .همان شخص ادامه داد :فرزندتان کیستپیامبر فرمود:مهدی .او وقتی ظهور می کند که ستم و فساد جهان را فرا گرفته باشد و او دنیا را از عدل ئ داد پر می کند .سوگند به ان خدایی که مرا به حق برانگیخت و بشیر و نذیر قرار داد در زمان غیبت افرادی که در امامت او ثابت قدم باشندو منحرف نشوند اندک هستند .