بزرگترین تلسکوپ‌ جهان ساخته‌می‌شود



جام جم آنلاین: سازمان تحقیقات نجومی اروپا دوشنبه اعلام کرد بزرگترین تلسکوپ جهان در دشت شمالی شیلی و با صرف هزینه ای برابر یک بیلیون دلار و با هدف جستجوی سیاره های شبه زمینی ساخته خواهد شد.


http://img.tebyan.net/big/1389/02/12...8356142126.jpg



به گزارش زی نیوز ، تلسکوپ بسیار بزرگ اروپا با آینه ای به قطر 42 متر در کهکشان ها به جستجوی سیاره های فراخورشیدی خواهد بود و در کنار آن برای حل رمز ماده و انرژی تاریک تلاش خواهد کرد.
این تلسکوپ در ارتفاع سه هزار و 60 متری از سطح دریا و بر فراز کوه های شمالی شیلی در دشتی به نام «آتاکاما» ساخته خواهد شد زیرا این منطقه از آسمانی شفاف و درجات پایینی از بخار آب برخوردار است.
به گفته «لارس لیندبرگ کریستنسن» مدیر بخش EPO در این رصدخانه ابعاد بزرگ این تلسکوپ امکان مشاهده اجرامی به اندازه زمین را به وجود آورده و در عین حال امکان آزمایش مسائل فیزیکی بنیادین را تا درجه ای که تا به حال امکان پذیر نبوده است ، امکان پذیر خواهد کرد.
مطالعه بر روی سیاهچاله ها ، کهکشان ها و ماده و انرژی تاریک از برنامه های مهم این تلسکوپ بزرگ به شمار می رود. این تلسکوپ از سال 2018 به بهره برداری خواهد رسید.


منبع:جام جم

انسان در زمان سفر خواهد کرد!


http://www.aftab.ir/news/2010/may/04...1b75dec2a1.jpg

استفان هاوکینگ فیزیکدان انگلیسی که پخش مستندهایش از شبکه دیسکاوری توجه بسیاری از علاقمندان علوم فضایی را به خود جلب کرده است در بخشی از این برنامه اعلام کرد در آینده امکان سفر در زمان به وجود خواهد آمد.
هاوکینگ فیزیکدان مشهوری که از ابتلا به بیماری اختلال نورونی رنج می برد و هفته گذشته نسبت به برقراری ارتباط با بیگانگان فضایی که به اعتقاد وی به طور قطع در گوشه ای از جهان هستی در رفت آمد هستند به انسانها هشدار داده بود در برنامه جدید خود اظهار داشت فضاپیماها روزی به اندازه ای سریع سفر خواهند کرد که نمی توان تشخیص داد در حال رفتن هستند یا بازگشتن.
به اعتقاد وی روزی خواهد رسید که نظریه نسبیت انیشتین کاملا منسوخ خواهد شد و معتقد است در بخشی از تاریخ، زمانی که همه ما از دنیا رفته ایم، یک روز سفر در فضاپیمایی با سرعت ۶۵۰ میلیون مایل در ساعت با یک سال زمینی برابر خواهد بود.
محاسبه ریاضی چنین رویدادی در آینده ای به هر اندازه دور، بسیار غیر قابل تصور است. با این حال می توان تصور کرد روزی تکنولوژی با حرکتی اجتناب ناپذیر به سوی وقایع غیر قابل تصور، مسیری که بشریت را عمیقا متحول خواهد کرد به چنین توانایی دست پیدا کند.
هاوکینگ در برنامه تلویزیونی خود بارها تاکید داشته است که سفر در زمان تنها در حرکتی رو به جلو امکان پذیر خواهد بود.
هاوکینگ در سخنانش به این نکته اشاره دارد که تا به حال به دلیل ترس از واکنش جوامع علمی از بیان این مطالب خودداری کرده بوده است.
به هر حال نکته بدخواهانه یا نادرستی در پیش بینی های هاوکینگ وجود ندارد، تنها بخش ناراحت کننده سخنان هاوکینگ در این است که بسیاری از ما فرصت استفاده از چنین دانش پیشرفته ای را نخواهیم داشت.

فضاپیمای كاسینی قمر آنسلادوس را بررسی می‌كند

http://www.aftab.ir/news/2010/may/04...67c0c2b112.jpg

فضاپیمای كاسینی در مأموریتی ویژه «آنسلادوس» قمر سیاره زحل را بررسی و كاوش می‌كند.
فضاپیمای كاسینی كه در مدار سیاره زحل قرار دارد، قرار است از نزدیكی «آنسلادوس» یكی از قمرهای این سیاره پرواز كند تا این قمر را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد.
با توجه به جاذبه این قمر، كاسینی از فاصله ۱۰۰ كیلومتر (۶۰ مایلی) سطح آنسلادوس و قطب جنوب آن پرواز خواهد كرد.
دانشمندان قصد دارند میزان كشش و جاذبه این قمر را در این مأموریت اندازه بگیرند و همچنین بحث وجود آب در این قمر را مورد بررسی قرار می‌دهند.
فضاپیمای كاسینی ماموریتی است كه با همكاری آژانس فضایی آمریكا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا انجام شده و این فضاپیما در سال ۱۹۹۷ به فضا پرتاب شد و بعد از سفری هفت ساله، در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت و از آن زمان تاكنون توانسته تصاویر ارزشمندی از حلقه سیاره زحل و اقمار آن تهیه كند این فضاپیما در این مدت مأموریت خود توانست اقمار جدید این سیاره را كشف كند و اطلاعات ارزشمندی را در مورد این سیاره در اختیار دانشمندان قرار دهد.
طبق زمان‌بندی اصلی مأموریت "كاسینی " باید در جولای ۲۰۰۸ (تیر ۸۷) مأموریت این فضاپیما تمام می‌شد، اما هم اكنون مأموریت این فضاپیما به مدت دو سال تمدید شده است.
"جیم گرین " مدیر برنامه‌های علمی سیارات ناسا گفت: تمدید این مأموریت به كمك اسرار ناشناخته سیاره زحل كمك می‌كند.
یكی دیگر از مأموریت‌های تعریف شده برای فضاپیمای "كاسینی " كاوش بر روی "تیتان " و "انسلادوس " دو قمر سیاره زحل است. زیرا دانشمندان بر این باورند كه این دو قمر بسیار شبیه به زمین در زمانی كه حیات بر روی آن وجود نداشته، هستند.

نشانه‌های حیات در بزرگ‌ترین قمر زحل؟!

http://www.aftab.ir/news/2010/jun/14...81113911fc.jpg





هرچند یافتن آثاری از فعالیت‌های غیرمعمول شیمیایی در تیتان، قمر زحل، گمانه‌زنی‌های وجود موجودات فضایی را بر سطح این قمر افزایش داده، اما هیچ‌کدام به تنهایی سندی بر وجود حیات فرازمینی نیست.

هرچند یافتن آثاری از فعالیت‌های غیرمعمول شیمیایی در تیتان، قمر زحل، گمانه‌زنی‌های وجود موجودات فضایی را بر سطح این قمر افزایش داده، اما هیچ‌کدام به تنهایی سندی بر وجود حیات فرازمینی نیست.
در میان قمرهای منظومه شمسی، تیتان از همه شگفت‌انگیزتر است. با قطر ۵۰۵۰ کیلومتر، این قمر زحل بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی و تنها قمری است که جوی غلیظ (با ضخامت ۶۰۰ کیلومتر) به دور خود دارد.
در سطح آن چرخه اقلیمی متان وجود دارد و به تازگی کشف آثاری از فعالیت‌های غیرمعمول شیمیایی در سطح آن، گمانه‌زنی‌های وجود موجودات فضایی را بر سطح این قمر تقویت کرده است. محاسبات جدید زمینه‌ساز این تصور بوده‌اند.
با این حال هیچ‌کدام به تنهایی سندی بر وجود حیات فرازمینی نیستند. نیوساینتیست این موضوع را مورد بررسی قرار داده است.


● جنجال‌ها برای چیست؟
تیتان سطحی یخ‌زده با دمای ۱۷۸ درجه سانتی‌گراد زیر صفر دارد که برای وجود آب مایع بسیار سرد است.
با این حال ممکن است حیات راهی برای نفوذ یافته باشد. محققان در سال ۲۰۰۵ / ۱۳۸۴ اعلام کردند که ارگانیسم‌های روی سطح تیتان ممکن است با استنشاق هیدروژن و خوردن مولکول‌های آلی مانند استیلن و اتان بتوانند به زندگی خود ادامه دهند.
اکنون فضاپیما کاسینی مدارکی را یافته که نشان می‌دهد استیلن موجود در تیتان کم‌تر از آنی است که تصور می‌شد و میزان هیدروژن موجود در سطح نیز پیوسته کاهش می‌یابد. این موضوع احتمال وجود موجودات بیگانه‌ مصرف‌کننده این مواد را افزایش می‌دهد.
به نظر که شاهدی بر حیات است. ممکن است ما با نوعی حیات روبرو باشیم که برای زندگی بر روی تیتان یخی تکامل یافته باشد. این هم می‌تواند مشابه مدارک وجود حیات بر ماه باشد.


● چه چیز دیگری می‌تواند باعث فعالیت‌های شیمیایی غیرمنتظره شود؟
کریس مک‌کی، از مرکز تحقیقاتی آمس ناسا در کالیفرنیا و یکی از محققانی که نخستین بار نظریه موجودات استیلن‌خوار را مطرح کرد، معتقد است یکی از محتمل‌ترین توضیحات در این زمینه این است که ممکن است مدل‌های استفاده شده برای محاسبه جریان هیدروژن، شرایط این قمر را دقیقا شبیه‌سازی نکرده باشند.
این یعنی مدل مورد استفاده، میزان هیدروژن موجود در تیتان را بیش از حد محاسبه کرده و همین باعث این تصور می‌شود که عده‌ای در حال مصرف هیدروژن هستند؛ درحالی‌که این‌طور نیست. احتمال دیگر این است که محاسبات کاسینی نامطمئن‌تر از تصور ماست.


● اما اگر مدل‌های دیگر نیز مشخص کنند که هیدروژن واقعا در حال مصرف شدن است؟
با این حال این موضوع هنوز مدرکی بر وجود حیات نیست. مک‌کی می‌گوید همچنین این احتمال وجود دارد که هیدروژن طی یک روند غیر زیستی مصرف شود، به عنوان مثال واکنش با استیلن برای تولید متان.
اما احتمال این فرضیه کم است، زیرا تصور نمی‌شود کاتالیزورهایی چون مس و آهن که برای چنین واکنشی مورد نیاز هستند، در سطح یخی تیتان وجود داشته باشند و یا در سرمای بیش از حد، چندان تاثیرگذار باشند. اما مسلما این یک احتمال است.


● گام‌های بعدی چیست؟
تابه‌حال تنها یک مدل برای محاسبه هیدروژن موجود بر روی تیتان مورد استفاده قرار گرفته است.
هنگامی که مدل‌های بیشتری استفاده شده و اطلاعات کامل‌تری از کاسینی به‌دست آید، ما نظرات بهتری در مورد مصرف هیدروژن بر تیتان خواهیم داشت.
در این‌صورت آزمایش‌هایی که شرایط تیتان را بر روی زمین شبیه‌سازی می‌کنند، می‌توانند تاثیر کاتالیزورهای واکنش هیدورژن و استیلن را در تیتان بررسی کنند.


● آیا این مدرکی بر وجود حیات خواهد بود؟
خیر. ماموریت‌های بسیاری به سطح تیتان باید انجام شود تا مدارک روشنی در مورد حیات بر تیتان بیابیم. یکی از نخستین گام‌ها شاید ارسال روباتی مجهز به انواع طیف‌سنج‌ها باشد که می‌تواند به دنبال ملکول‌های زیستی پیچیده باشد که به نوبه خود می‌توانند مدرکی دال بر وجود حیات بر تیتان باشند.
گروهی از محققان از ناسا درخواست کرده‌اند که بودجه‌ای را برای چنین عملیاتی در نظر بگیرد.
در صورت موافقت، این فضاپیما در سال ۲۰۱۷ / ۱۳۸۶ پرتاب خواهد شد. سال گذشته، ناسا طرح پیشنهادی برخی دانشمندان را برای ارسال یک بالن و یک سطح‌نشین به مقصد تیتان را نپذیرفت و به جای آن، پروژه تحقیقاتی مشتری و قمرهایش را تصویب کرد که در سال ۲۰۲۰ / ۱۳۹۹ پرتاب خواهد شد.

گزارش : خبر آنلاین (www.khabaronline.ir)

کشف ردپایی جدید از اقیانوس مریخی

http://www.aftab.ir/news/2010/jun/14...0c7bdfed7b.jpg

دانشمندان به شواهد تازه ای دست یافته اند که می تواند به گونه ای این نظریه را که سطح نیم کره شمالی سیاره مریخ در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش از اقیانوسی بزرگ پوشیده شده بود تایید کند.

دانشمندان به شواهد تازه ای دست یافته اند که می تواند به گونه ای این نظریه را که سطح نیم کره شمالی سیاره مریخ در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش از اقیانوسی بزرگ پوشیده شده بود تایید کند.
بر روی زمین دلتاهای دریایی می توانند از ویژگیهای متفاوت، جزر و مد، ساختار ویژه و ساختارهای زمین شناختی برخوردار باشند اما آنچه درباره همه آنها یکسان به شمار می رود قرارگیری آنها در ارتفاعی یکسان است.
اکنون در گزارشی از دانشمندان دانشگاه کلرادو آمده است که مطالعه بر روی بقایای دلتاهای قدیمی در ارتفاعی مشابه بر روی مریخ نشان می دهد این دلتاها از اقیانوسی باستانی و عظیم به جا مانده اند.
دانشمندان برای چند دهه بر سر این موضوع که آیا اقیانوسی بزرگ مناطق پست شمالی مریخ را پوشانده بوده است یا نه به بحث و گفتگو پرداخته اند.


● دلتاهای رودهای مریخی
"دی آکیل" دانشمند دانشگاه کلرادو بر این باور است در صورتی که مریخ در گذشته از چرخه هیدرولژیکی وسیع به همراه بارش باران، منابع آبهای زیر زمینی، صفحات یخی و مسیرهای آب رو به سوی دریاچه ها و یا احتمالا اقیانوسی در نیمکره شمالی برخوردار بوده است در این صورت باید شواهدی از دلتاها که حدود این سرزمینهای پست را در ارتفاعی یکسان نمایان سازدرا در خود پنهان کرده باشد.
همچنین دره های رودخانه ای نیز که به سوی چنین اقیانوسی جاری بوده اند باید در ارتفاعی یکسان در جریان بوده باشند.
محققان به منظور آزمایش این نظریه از پایگاه داده های بقایای دلتاهای شناخته شده و شبکه های دره ها به همراه اطلاعات توپوگرافی به دست آمده از کاوشگر مریخی ناسا استفاده کردند.
آنها فرض کردند اکثر ویژگی های کنونی توپوگرافی سیاره سرخ تا انتهای دوران Martian Noachian در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش به وجود آمده اند.
زمانی که دانشمندان اطلاعات خود را در کنار یکدیگر قرار دادند دریافتند خطوط ساحلی که ترسیم کرده اند با خطوط ساحلی که به واسطه مطالعات پیشین به دست آمده بودند سازگاری زیادی دارند.
دانشمندان همچنین با مطالعه بر روی دلتاهایی که در کنار حوضچه ها به وجود آمده بودند به جستجوی سفره های آبی قدیمی که پوسته را اشباع کرده و به سطح سیاره رسیده بودند پرداختند.
به گفته دانشمندان بیشتر از نیمی از پدیده های مورد مطالعه در ارتفاعی یکسان قرار داشتند و بر اساس همین اطلاعات، نتایج این مطالعه می تواند تاییدی بر نظریه حضور اقیانوسی بزرگ بر روی سطح مریخ باشد.
با وجود اینکه این نتایج قطعه ای حیاتی از پازلی پیچیده را در اختیار دانشمندان قرار داده است اما کل پازل را تکمیل نمی کند. دانشمندان وجود قطعی اقیانوسها بر روی مریخ را تایید نکرده اند بلکه تنها شواهدی جدید را از وجود چنین ساختارهایی بر سیاره مریخ به دست آورده اند.
سئوال بعدی این است که چه بر سر آب چنین اقیانوس عظیمی آمده است، آیا منجمد شده، به لایه های داخلی سیاره کشیده شده و یا تمامی آن به اتمسفر مریخ تبخیر شده است. سوالی که ماموریت سال ۲۰۱۳ مریخی می تواند پاسخهای قابل قبولی برای آن فراهم آورد.



خبرگزارى مهر (www.mehrnews.com)

سفری 12000 روزه

سفینه فضایی ویجر 2 برای کاوش اعماق فضا تا کنون 12000 روز در سفر بوده.

یونس بخشی
سفینه فضایی دلیر و با شهامت ویجر 2 ناسا تا حال طولانی ترین سفر را در تاریخ اکتشافات فضایی پشت سر گذاشته که با گذشت 12000 روز هنوز هم به راه خود در فضایی تاریک و سرد و در مرز های بیرونی منظومه شمسی ادامه میدهد. بیش از 33 سال میشود که این سفینه فضایی با ارزش اطلاعات بسیار مهمی در مورد سیارات بیرونی خصوصیات و تقابل باد های خورشید با سیارات بیرونی را به زمین می فرستد.

از جمله دستاورد ها و کشفیات مهم و با ارزش آن کشف لکه بزرگ و تاریک نپتون و باد تندی است که با سرعت 450 متر در ثانیه در سطح آن میوزد. ویجر 2 به تاریخ 20 اگوست 1977 در زمانی به فضا پرتاب شد که جیمی کارتر رئیس جمهور امریکا بود. باید گفت که ویجر 1 حدود 2 هفته قبل یعنی به تاریخ 5 سپتامر به فضا پرتاب شده بود.

http://parssky.com/picture/2010298-3...ager0large.jpg

این دو سفینه فضایی تا حال تنها دستگاه های ساخته دست بشر اند که به دورترین فاصله ها یعنی مرز های بیرونی منظومه شمسی یا هیلوسفیر رسیده. هیلوسفیر در واقع همان حبابی است که خورشید بدور منظومه شمسی ایجاد نموده و به وسیله آن مانع نفوذ باد های کشنده ستاره های دیگر به داخل منظومه شمسی میگردد.

مدیران مأموریت این دو سفینه انتظار دارند که ویجر 1 تا چند سال دیگر از هیلوسفیر بیرون شده و وارد فضای بین ستاره ی گردد که ویجر 2 هم در فاصله کوتاهی به دنبال آن وارد این فضای ناشناخته برای ما میشود.

با طی نمودن 21 میلیارد کیلومتر در مسیر پر خم و پیچ و با عبور از میان سیارات بیرونی این سفینه اکنون 14 میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد. وقتی یک سیگنال مرکز کنترل در زمین با سرعت نور فرستاده میشود حدود 12.8 ساعت بعد به ویجر 2 میرسد.
ویجر 1 به تاریخ 13 جولای و بعد از طی نمودن 22 میلیارد کیلومتر به این سفر 12 هزار روزه خود میرسد. در حال حاضر ویجر1 بیش از 17 میلیارد کیلومتر از خورشید فاصله دارد.

منبع:اسمان پارس

دانشمندان ناسا پیش بینی کردند که توفان خورشیدی که قرار است در سال 2013 رخ دهد می تواند برای زمین به یک فاجعه بزرگ و حتی نابودی دنیا تبدیل شود.

http://www.seemorgh.com/DesktopModul...iles/63959.jpg

به گزارش خبرگزاری مهر، در تقویم مایاها 21 دسامبر 2012 به عنوان پایان دنیا پیش بینی شده است. اکنون گروهی از دانشمندان ناسا با بررسی رفتار خورشید هشدار دادند که پایان دنیا با یکسال تاخیر می تواند در سال 2013 رخ دهد.

ارزیابیهای ناسا نشان می دهد که توفان خورشیدی سال 2013 یک فاجعه بزرگ است چون شدت آن 20 برابر ویرانگرتر از اثرات ناشی از عبور توفان کاترینا در آمریکا است و می تواند عملکرد شبکه های تلویزیونی و اینترنت را به شدت مورد تهدید قرار دهد.

دانشمندان ناسا در این خصوص اظهار داشتند: "زمین و فضا به روشی کاملا جدید برای تاریخ بشریت با هم تمام خواهند گرفت."

فوریه گذشته که ناسا رصدخانه دینامیک خورشید (SDO) را پرتاب کرد محققان لابرتوار روترفورد در آکسفورد شایر انگلیس در خصوص اثرات بادهای خورشیدی بر روی بازیهای المپیک 2012 هشدار دادند.

اکنون کارشناسان ناسا نسبت به خطرات بالقوه ای که توفان عظیم خورشیدی در فاصله 150 میلیون کیلومتری و در سال 2013 می تواند برای زمین داشته باشد هشدار دادند.

به گفته این محققان، در حال حاضر فعالیت خورشیدی بسیار شدید شده است و در سالهای آینده نیز میزان آن افزایش خواهد شد و منجر به بروز یک فاجعه بی سابقه خواهد شد. این توفان بر روی سیستمهای انرژی و ارتباطات زمین اثر خواهد گذاشت و عملکرد پلاسمای خورشیدی به شدت زندگی مملو از فناوری امروز را مختل خواهد کرد.

براساس گزارش تلگراف، این توفانها می توانند تمام ابزارها از آی- پاد تا ماهواره ها را در معرض نابودی قرار دهند و منجر به قطع برق در بسیاری از مناطق دنیا شوند.

رصدخانه SDO در ماههای اخیر تصاویر منحصربفردی از لکه های خورشید در فتوسفر (لایه خارجى بسیار داغ اتمسفر خورشید) را ارائه کرده است. این لکه های درخشان که با روشن شدن خود میزان زیادی انرژی آزاد می کنند از این مسئله حکایت دارند که ستاره مادر وارد بیست و چهارمین چرخه فعالیت خود (از زمانی که ستاره شناسان با کمک دستگاههای اپتیکی شروع به رصد آن کرده اند) شده است.

به طور متوسط چرخه ها 11 سال را طی می کنند و بنابراین از حدود دو قرن و نیم قبل دانشمندان با وسواس خاصی اطلاعات مربوط به خورشید را جمع آوری کرده اند.

ناسا بچه لاک‌پشت‌ها را نجات می‌دهد

هزاران بچه‌لاک‌پشت در مرکز فضایی ناسا،‌دور از خطرات محیطی رشد خواهند کرد تا به مرحله‌ای برسند که بتوانند به زندگی در اقیانوس برگردند

این خبر به تازه‌ترین پروژه ناسا مربوط می‌شود. خب،‌ باید بگویم این پروژه جدید هیچ ربطی به علوم فضایی و ماهواره‌ها و فضاپیماها ندارد. در واقع این آژانس فضایی تصمیم گرفته به هزاران بچه لاک‌پشت دریایی کمک کند و کاری کند که بتوانند با موفقیت به اقیانوس برسند.
داستان از این قرار است که زیست‌شناسان حدود 700 لانه لاک‌پشت دریایی را در شمال خلیج مکزیک شناسایی کرده‌اند و می‌خواهند این لانه‌ها را به مرکز فضایی کندی که متعلق به ناسا است و در ساحل فضایی فلوریدا قرار گرفته است منتقل کنند.
بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، برای این که شرایط طبیعی شبیه‌سازی بشود، تخم لاک‌پشت‌ها درون شن قرار می‌گیرند و با کامیون‌هایی که دمای درونیشان کنترل می‌شود، به مرکز کندی منتقل می‌شوند. در آن‌جا هم تا وقتی که بچه لاک‌پشت‌ها سر از تخم دربیاورند، همه شرایط تحت کنترل خواهد بود. به محض این که تولد بچه لاک‌پشت‌ها نزدیک شود، آن‌ها به نزدیک ساحل منتقل خواهند شد تا به زندگی طبیعی برگردند. از آن‌جا که هر لانه 100 تا 120 تخم دارد، بچه لاک‌پشت‌های فراوانی از این راه نجات پیدا خواهند کرد!

ملاقات هلال ماه با زهره، زحل و مریخ

دبیر انجمن نجوم اهواز از مقارنه هلال ماه با سیاره‌های مریخ، زهره و زحل خبر داد و گفت: این مقارنه‌ها از 22 تا 25 تیرماه خواهد بود که در صورت داشتن افقی پاک و بدون گرد و خاک قابل رویت است

خسرو جعفری زاده گفت: در صورت داشتن افقی تمیز و بدون خاک از 22 تا 25 تیرماه آسمان شامگاهی تصویر زیبایی از مقارنه‌ها و سیاره‌ها را به نمایش خواهد گذاشت.

وی با بیان اینکه شامگاه 22 تیرماه هلال ماه به آسانی در بالای افق غربی قابل رویت است، افزود: در این شب هلال ماه با درخشندگی 5/1 و ارتفاع 6 درجه (30 دقیقه پس از غروب خورشید) رویت خواهد شد کمی پایین‌تر از هلال ماه، سیاره عطارد نیز مانند ستاره‌ای از قدر 5/0- خودنمایی می‌کند.

به گزارش خبرگزاري مهر، دبیر انجمن نجوم اهواز به پدیده‌های آسمانی 23 تیرماه اشاره کرد و اظهار داشت: شامگاه روز 23 تیرماه هلال ماه در کنار سیاره زهره و ستاره قلب شیر جای خواهد گرفت تا مقارنه‌ای سه تایی به وجود آورد امشب جدایی زاویه ماه از سیاره زهره 6 درجه و از ستاره قلب شیر 4 درجه خواهد بود.

وی اضافه کرد: در روز 24 تیرماه نیز هلال ماه با فاز 20 درصد در نزدیکی سیاره کم نور مریخ خواهد بود و در روز 25 تیرماه هلال ماه در کنار سیاره زحل جا می‌گیرد و رصدگران را به دیدن خود دعوت می‌کند.

منظومه شمسي

عطارد يا تير
درباره ي عطارد:
عطارد نزديك ترين سياره به خورشيد و اولين سياره‌ي منظومه‌ي شمسي است. قطر آن نيز به 4880 كيلومتر مي رسد. اين سياره در يك مدار بيضي شكل به دور خورشيد مي‌چرخد. دماي آن در روز به 427 درجه و در شب ب 137 درجه زير صفر كاهش مي‌يابد. عطارد هر 58 روز يكبار به دور خودش و هر 88 روز يكبار به دور خورشيد مي‌چرخد. در عطارد هيچ گونه جوي وجود ندارد، ولي بر اساس برخي از مطالعات در عطارد كمي گاز هليوم وجود دارد. اين سياره هيچ گونه هقمري ندارد.

مشخصات فيزيكي عطارد:
فاصله متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر9/57
گردش به دور خورشيد88 روز
قطر كيلومتر به4880

زهره يا ناهيد يا ونوس
سياره ي زهره از درخشان ترين اجرام آسماني است.فاصله ي اين سياره از خورشيد به طور متوسط از خورشيد 107 ميليون كيلومتر است. اين سيره درحالي كه هر 225 روز يك دوربه دور خورشيد مي چرخد، هر243 روز هم به دور خودش ميچرخد.چون اين سياره برعكس به دور خودش ميچرخد، خورشيد از مغرب طلوع و از مشرق غروب ميكند. اين سياره هيچ گونه قمري ندارد.

مشخصات فيزيكي زهره:
فاصله‌ي‌متوسط ازخورشيد به ميليون كيلومتر 2/108
گردش به دور خورشيد243 سال
قطر به كيلومتر12104

زمين يا ارض
سومين سياره ي منظومه ي شمسي زمين است كه ما بر روي ان زندگي مي‌كنيم. زمين به طور متوسط 150 ميليون كيلومتر از خورشيد فاصله دارد. هر شبانه روز زمين 24 ساعت و هر سال آن 365 روز و6 ساعت است. زمين هم مثل زهره داراي جو است. 78 درصد گاز زمين نيتروژن، 21درصد اكسيژن و1درصد دي‌اكسيدكربن و گاز هاي ديگر است. تنها قمر زمين ماه است و با فاصله ي 380 هزار‌كيلومتري زمين قرر دارد كه هر 5/29 روز يكبار به دور زمي مي‌چرخد.

مشخصات فيزيكي زمين:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر 6/149
تعداد قمر1
گردش به دور خورشيد365سال
قطر به كيلومتر12756

مريخ يا بهرام
مريخ چهارمين سياره از خورشيد است كه به طور متوسط 228 ميليون كيلومتر از آن فاصله دارد. يك شبانه روز آن 5/24 ساعت است. هر يك سال آن 687 روز است. به علت دوري از خورشيد حداعقل دماي آن به 100- درجه و حداكثر آن به 27 درجه مي رسد. نام قمر هاي آن فوبوس و ديموس است. به نظر ميرسد خورشيد در فوبوس از مغرب طلوع و از مشرق غروب مي كند.

مشخصات فيزيكي مريخ:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر 9/227
تعداد قمر2
گردش به دور خورشيد687 سال
قطر به كيلومتر6794

مشتري يا برجيس يا ژوپيتر
بزرگ ترين سياره ي منظومه شمسي، مشتري يا ژوپيتر يا برجيس است كه به عنوان پنجمين سياره ي منظومه شمسي است.
اين سياره بيش از 1300 بار از زمين بزرگ‌تر، قطر آن 11 بار از زمين بيشتر و جرم آن، 388 بار بيشتر از جرم زمين است. يك شبانه روز آن 10 ساعت محاسبه شده است. مشتري به تنهايي 5/2 بار سنگين تر از تمام سياره ها، سيارك‌ها و اقمار منظومه شمسي است.

مشخصات فيزيكي مشتري:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر778
تعداد قمر63
گردش به دور خورشيد 5/4332 (كمي بيش از 11 سال)
قطر به كيلومتر142796

زحل يا كيوان
زحل يا كيوان اندكي كوچك‌تر از مشتري، ششمين سياره منظومه شمسي است. جرم زحل 95 بار بيشتر از جرم زمين است. حجم آن 735 بار از زمين بيشتر است. قطر اين سياره 120000 كيلومتر است.
زحل هر 5/29 سال يك بار به دور خورشيد مي چرخد.

مشخصات فيزيكي زحل:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر1427
تعداد قمر30
گردش به دور خورشيد10759 (29 سال)
قطر به كيلومتر120000

اورانوس
هشتمين سياره از خورشيد سياره ي اورانوس است كه در فاصله متوسط دو ميليارد و 870 ميليون كيلومتري خورشيد قرار گرفته است.
شخصي به نام ويليام هرشي انگليسي آن را درون تلسكوپ خود يافته و پس از تحقيقات سياره ي هفتم را كشف كرد. از چيزهاي جالب اين سياره اين است كه قطب شمالش به طرف خورشيد است و مناطق استوايي آن بسيار سرد است.

مشخصات فيزيكي اورانوس:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر2871
تعداد قمر15
گردش به دور خورشيد84 سال
قطر به كيلومتر51800

نپتون
نپتون هشتمين سياره ي منظومه شمسي است. فاصله متوسط آن از خورشيد 4 ميليارد و 495 ميليون كيلومتر است. حدود 165 سال طول مي كشد تا يك دور، دور خورشيد بچرخد. هر روز نپتون 16 ساعت و 6 دقيقه است. بيروني ترين قمر سياره ي نپتون در فاصله ي 5 ميليون و 511 هزار كيلومتري آْن قرار دارد.

مشخصات فيزيكي نپتون:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر4497

تعداد قمر8

گردش به دور خورشيد42/164 سال

قطر به كيلومتر50450

پلوتو يا پلوتون
آخرين سياره منظومه شمسي، سياره پلوتو يا پلوتون است كه به طور متوسط 6 ميليارد كيلومتر از خورشيد فاصله دارد. مدار آن به شكل بيضي كشيده است كه گاهي از نپتون به خورشيد نزديك تر مي شود.
اين سياره در سال 1930 كشف شد. دماي اين سياره به 240- درجه سانتي گراد برآورد مي شود. اين سياره هر 248 سال يكبار به دور خورشيد مي چرخد.
به نظر مي رسد كه پلوتو قمري از اقمار نپتون بوده كه از آن جدا شده است.

مشخصات فيزيكي پلوتو:
فاصله‌ي‌متوسط از خورشيد به ميليون كيلومتر5913
تعداد قمر1
گردش به دور خورشيد 6/248 سال
قطر به كيلومتر2290

نجوم و....


بزرگ ترين و كوچك ترين قمر هاي منظومه ي شمسي كدام است؟

در منظومه ي شمسي قمر گانيمد بزرگترين قمر شناخته است كه قطر آن به 5800 كيلومتر مي رسد. اين قمر مربوط به سياره مشتري است. بعد از آن، قمر تيتان از اقمار زحل به قطر 5270 كيلومتر است. برخي از اقمار مشتري بسيار كوچك است. البته كوچكترين قمري كه اندازه قطر آن محاسبه شده مربوط به قمر ديموس از اقمار سياره مريخ به قطر 13 كيلومتر است.

چرا زمين جاذبه دارد؟
به چه علت اجرام آسماني مانند زمين، ماه سيارات و خورشيد و ديگر ستارگان، اجسام كوچك‌تر را به سمت خود مي كشند؟ براي آن هيچ دليل واضحي ندارزيم. اين كه اجرام مادي در اطراف خود يك ميدان جاذبه ايجاد مي كنند، يك قانون طبيعي است. شما در هر جاي زمين كه سنگي را به آسمان رها كنيد، به سطح زمين باز مي گردد. البته هرچه جرم اين كرات كمتر باشد، نيروي جاذبه آنها نيز كمتر مي شود. مثلا وزن يك انسان معمولي اگر در روي كره زمين 66 كيلوگرم باشد، همين انسان در كره ماه حدود 11 كيلوگرم وزن خواهد داشت. اين شخص در سياره مشتري صدها كيلوگرم وزن پيدا مي كند.

حلقه هاي زحل چيست؟
تصاويري كه سفينه هاي وياجر 1 و 2 از حلقه هاي زحل گرفته اند، حاكي از آن است كه اين حلقه ها از قطعات يخ تشكيل شده اند و قطعه هايي كه حدود چند سانتي متر از يخ متان و هيدروژن جامد است كه در فواصل معيني از زحل به طور پراكنده اند و به دور آن مي چرخند.

چرا آسمان آبي است؟
در عبور از جو زمين مقداري از نور خورشيد پراكنده مي شود. اندازه قطر مولوكولهاي جو طوري است كه بيشتر، نور آبي خورشيد را پراكنده مي كنند. به همين دليل است كه ما آسمان را آبي مي بينيم.

کشف سیاره در نزدیکی خورشید

همشهري آنلاين-دانشمندان از کشف سیاره‌ای خبر دادند که به قدری به خورشید نزدیک است که سطح آن بخار می‌شود
اين سياره ظاهری شبیه به ستاره دنباله دار دارد.

به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی، این سیاره اوسایروس نام دارد و بخشی از منظومه شمسی محسوب نمی‌شود.

سیاره اوسایروس صدو پنجاه و سه سال نوری با زمین فاصله دارد.

این سیاره هر سه و نیم روز یک بار در مدار خورشیدی خود گردش میکند که در این صورت، سرعت آن حدود بیست و پنج بار بیش از سیاره عطارد است که نزدیکترین سیاره به خورشید محسوب می‌شود.

سرعت سیاره کشف شده به حدی است که دمای سطح آن به دوهزار درجه سانتیگراد می‌رسد.

سن جدید سیاره زمین محاسبه شد

همشهري آنلاين:
محققين برای تایید سن زمین عناصر موجود در جبه زمین را با عناصر موجود در شهاب‌سنگ‌هایی که سنی برابر سن منظومه خورشیدی داشتند مقایسه کردند.

مطالعات زمین‌شناسی به‌تازگی سن جدید و دقیق‌تری را برای سیاره زمین تخمین زده است که به گفته دانشمندان مطالعات جدید نشان می‌دهد زمین 70 میلیون سال جوان‌تر از سیاره 4 میلیارد و 537 میلیون ساله‌ای است که از قبل شناخته می‌شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، برای تایید سن زمین، محققين عناصر موجود در جبه زمین را با عناصر موجود در شهاب‌سنگ‌هایی که سنی برابر سن منظومه خورشیدی داشتند مقایسه کردند. گزارش نتیجه این مطالعات روز 9 جولای در نشریه "نیچر ژئوساینس" منتشر شده است.

نتایج مطالعات نشان می‌دادند که سیاره زمین برای شکل گیری لایه‌های مختلف مدت زمان بیشتری از آنچه در گذشته تصور می‌شد، صرف کرده است. دانشمندان این مقیاس زمانی را با مطالعه بر روی مدت زمانی که زمین برای رشد و به هم پیوستن صرف کرده، مدت زمانی که جنین‌های سیاره‌ای برای شکل دادن سیاره زمین با یکدیگر برخورد می‌کرده‌اند، مورد بررسی قرار دادند.

"جان راد" از دانشگاه کمبریج که انجام این مطالعات را به عهده داشته است می‌گوید: این برخوردها باعث شدند بخش‌هایی از سیاره ذوب شده و مواد فلزی این فرصت را داشته باشند تا برای شکل دادن به هسته زمین از دیگر مواد تفکیک شوند. از این رو طی این فرایند سیاره به مجموعه‌ای تفکیک شده از هسته مذاب و لایه‌های خارجی‌تر و جبه تبدیل شد. هرچه این فرایند طولانی‌تر بوده باشد زمان متولد شدن زمین در ابعاد و شکل ژئولوژیکی کنونی‌اش نیز به تاخیر افتاده است.

محققين برای روشن کردن این موضوع دو عنصر شیمیایی درون جبه زمین به نام‌های "هفنیوم 182" و "تنگستن 182" را مورد مطالعه قرار دادند. طی دوره‌ای چند میلیون ساله هفنیوم تجزیه شده و به تنگستن تبدیل می‌شود و تنگستن نیز عنصری فلز دوست است، از این رو زمانی که هسته زمین در حال شکل‌گیری بوده، تنگستن در این فرایند شکل‌گیری سهیم بوده است. این عنصر در فلزات موجود در زمین نشانه‌هایی از خود به جا گذاشته که نشان دهنده مدت زمان دوره تفکیک شدن لایه‌های سیاره است.

پس از مقایسه میزان "تنگستن 182" در جبه با میزان عنصر مشابهی که در شهاب‌سنگ‌هایی با سنی برابر سن منظومه خورشیدی وجود دارند، دانشمندان توانستند طول دوره مجزا شدن کامل زمین به لایه‌های هسته و جبه را تعیین کنند. با شبیه‌سازی تمامی شیوه‌های ممکنی که فرایند تفکیک‌پذیری لایه‌های زمین می‌توانسته طی آنها شکل گرفته باشد، محققين دریافتند دوره تکمیل شدن لایه‌های زمین در حدود 100 میلیون سال به طول انجامیده است، در حالی که مطالعات پیشین طول این دوره را 30 میلیون سال تخمین زده بود.

بر اساس گزارش بی بی سی، به این شکل، سن جدید سیاره زمین 4.467 میلیارد سال خواهد بود که به نسبت سن قدیمی‌تر آن که در حدود 4.537 میلیارد سال تخمین زده شده بود بسیار جوان‌تر به نظر می‌آید.

ایستگاه فضایی در برابر ماه / عکس


خبرآنلاين- ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع 400 کیلومتری از سطح زمین به دور سیاره مادری در گردش است و شبانگاهان می‌توان آن را به شکل نقطه‌ای نورانی مشاهده کرده که به آرامی از غرب به شرق آسمان را درمی‌نوردد.

اما بعضی وقت‌ها پیش می‌آید که این ابزار بزرگ که هم‌اکنون وسعتش از یک زمین فوتبال هم فراتر رفته، از مقابل ماه یا خورشید بگذرد و چشم‌اندازی جالب را پدید آورد.
این تصویر نیز به هنگام عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی از مقابل ماه گرفته شده است.

http://khabaronline.ir/images/2010/7...rdo-julio1.jpg

خبرگزاري فارس: مارك و اسكات دوقلوهاي آمريكايي براي سفر به فضا آماده مي‌شوند.

http://media.farsnews.com/Media/8903...4/A0854559.jpg

به گزارش گروه "فضاي مجازي " خبرگزاري فارس، همشهري آنلاين نوشت: مارك و اسكات دوقلوهاي آمريكايي هستند كه شغلشان هم يكسان است و حالا اين دو فضانورد، درصورت انجام ماموريت مارك در فوريه 2011(اسفند 89) عنوان نخستين دوقلوهاي فضايي را به خود اختصاص خواهند داد.



مارك كلي طبق برنامه‌ريزي‌هاي انجام شده، تا اين لحظه فرمانده فضاپيماي اينديور است كه فوريه سال آينده ميلادي در ايستگاه فضايي بين‌المللي پهلو خواهد گرفت و برادردوقلويش، اسكات،در نقش فرمانده فعلي در اين ايستگاه به او خوشامد خواهد گفت.

منبع

محققان ابرزميني يافتند که حول سياره‌اي شبيه خورشيد مي‌چرخد.

به گزارش سرويس علمي ايسنا، منطقه خوزستان، اين ابر زمين در فاصله 2000 سال نوري از منظومه شمسى قرار دارد.
اين سياره جديد تقريباً اندازه‌اي برابر يک سياره زيست پذير دارد، ولي در موقعيت مکاني مناسبي قرار ندارد.

دوگ هاجينز، يکي از دانشمندان ناسا، در اين باره اظهار داشت: سياره جديد در مقايسه با سياره عطارد در فاصله نزديک‌تري به سياره شبه خورشيدش قرار دارد.

دانشمند ناسا در خصوص برنامه فضايي کپلر مبني بر اين‌که 15 سال پيش ما حتي از وجود سياره‌هايي حول هر گونه ستاره‌اي اطمينان نداشتيم، تصريح کرد: امروز، ما از وجود حدود 500 سياره اطلاع داريم. بي‌ترديد کپلر صدها سياره ديگر را کشف خواهد کرد.


منبع:ایسنا

18/6/89

دو شهاب سنگ در فضای میان زمین و ماه به سرعت درحال نزدیک شدن به این سیاره هستند به طوریکه امشب می توان این اجرام آسمانی را با تلسکوپهای آماتوری کوچک در آسمان شب مشاهده کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر، این دو شهاب سنگ بدون ایجاد هیچ خطری از کنار زمین در فضای میان ماه و زمین عبور می کنند.
یکی از این دو شهاب سنگ با شناسه 2010 RF12 با قطر بین 6 تا 14 متر در حدود ساعت 21:12 به وقت گرینویچ از فاصله 79 هزار کیلومتری زمین عبور می کند که این فاصله یک پنجم فاصله زمین تا ماه است.

شهاب سنگ بزرگتر با شناسه 2010 RX30 با قطر حدود 10 تا 25 متر در حدود ساعت 09:51 به وقت گرینویچ پرواز نزدیک از زمین را از فاصله 248 هزار کیلومتری انجام می دهد.
براساس گزارش spaceweather، این شهاب سنگ در گروه اجرام آسمانی PHA (شهاب سنگهای به طور بالقوه خطرناک) جای ندارند.

شهاب سنگهای گروه PHA به اجرام آسمانی با قطر بیشتر از 100 متر که در فاصله کمتر از 7 میلیون و 500 هزار کیلومتری از زمین عبور می کنند، گفته می شود.
این درحالی است که شهاب سنگهایی از قبیل این دو شهاب سنگ جدید خطری برای زمین ندارند و در صورت عبور از اتمسفر به هزاران قطعه متلاشی می شوند.
پیش از این اجرام آسمانی مشابه از کنار زمین عبور کرده اند برای مثال، اول اکتبر گذشته یک شهاب سنگ با قطر 1/2 متر از فاصله 12 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد درصورتیکه این شهاب سنگ به زمین برخورد می کرد می توانست حفره ای به قطر 6/26 کیلومتر و عمق 795 متر ایجاد کند.

تاکنون هزار و 144 شهاب سنگ گروه PHA شناسایی شده اند و ناسا درحال حاضر مشغول ارزیابی جدی انجام یک ماموریت برای ارسال یک روبات به روی یکی از این اجرام آسمانی است.
این ماموریت می تواند در حدود سالهای 2014 تا 2015 انجام شود و در سال 2019 نیز ناسا قصد دارد انسان را برای مطالعه بر روی ساختار این شهاب سنگها به روی یکی از آنها اعزام کند.


منبع:مهر

کشف شواهدی درباره وجود کراتی شبیه زمین ما

آخرین نیوز:با کشف چهار الگوی دایروی در تابش زمینه کیهانی دانشمندان حدس می‌زنند این الگوها مربوط به محل برخورد دیگر جهان‌های موازی با دنیای ما باشد. تایید یا رد این فرضیه در گرو اطلاعات فضاپیمای پلانک است.
در اوایل قرن بیستم، دانشمندان توانستند با خیره شدن به دوردست‌های عالم و مشاهده آن‌چه در حال وقوع است، نظریه‌ای برای نحوه شکل‌گیری جهان ارائه دهند. طبق این نظریه، همه چیز با یک انفجار بزرگ آغاز شد، انفجاری که بلافاصله با یک دوره کوتاه از انبساط فوق سریع که تورم خوانده می‌شود، همراه شد. شاید این سرآغاز همه چیز باشد، اما اخیرا گروهی از دانشمندان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید چیزی قبل از آن وجود داشته که شرایط اولیه را برای تولد جهان ما فراهم کرده است.

به گزارش خبرانلاین به نقل از نیوساینتیست ،گروهی از محققان به رهبری استفان فینی در بررسی موضوع پیش مهبانگ، چهار الگوی دایره‌ای را در تابش زمینه کیهانی کشف کرده‌اند که وجود آنها از نظر آماری بسیار بعید است. دانشمندان تصور می‌کنند که اینها نشانه‌هایی از کوفتگی دنیای ما هستند که حاصل برخورد آن با دنیاهای دیگر است. اگر این حدس درست باشد، این یافته نخستین مدرکی است که وجود دنیاهای دیگری به غیر از دنیای ما (دنیاهای موازی) را ثابت می‌کند.

http://khabaronline.ir/images/2010/12/bubblecollis.jpg

این ایده که دنیاهای دیگری در آن بیرون وجود دارد چیز تازه‌ای نیست. دانشمندان قبلا این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید ما در شرایطی چند دنیایی زندگی می‌کنیم که از بی‌نهایت دنیا تشکیل شده است. مفهوم چنددنیایی ریشه در مفهوم تورم ابدی دارد.

در این مفهوم، دوره تورمی که دنیای ما بلافاصله پس از مهبانگ آن را تجربه کرد، تنها یکی از بی‌شمار دوره‌های تورمی است که در قسمت‌های مختلف فضا اتفاق می‌افتد و هنوز هم ادامه دارد. هم‌زمان با توقف تورم در بخشی از فضا، بخش دیگری از آن شاهد تورم خواهد بود. در این حالت دنیاهای جدید به طور پیوسته در یک گستره وسیع و رو به رشد فضا-زمان به وجود می‌آیند؛ همان‌طور که یک حباب پس از تولید شدن به سرعت فضای اطراف خود را با خصوصیات فیزیکی‌اش پر می‌کند. تورم ابدی همان‌گونه که از نام آن نیز بر می‌آید، بی‌نهایت بار اتفاق می‌افتد و بی‌نهایت دنیا را به وجود می‌آورد که منجر به خلق چنددنیایی می‌شود.

این دنیاهای بی‌نهایت گاهی اوقات دنیاهای حبابی نامیده می‌شوند، ولو این‌که شکل نامنظمی داشته باشند. دنیاهای حبابی می‌توانند به اطراف حرکت کنند و گه‌گاه با سایر دنیاهای حبابی برخورد می‌کنند. اگر دنیای ما با یک دنیای حبابی دیگر برخورد کند، این تصادف انفجارهای عظیمی از انرژی به دنبال خواهد داشت. اگر این برخورد قبل از اتمام تورم دنیای ما رخ داده باشد، ممکن است از خود ردی به جای گذاشته باشد که تا امروز نیز قابل ردیابی باشد. این همان چیزی است که فینی و همکارانش کشف کرده‌اند.

http://khabaronline.ir/images/2010/12/dn19887-2_600.jpg

آن‌طور که فینی و همکارانش در مقاله‌شان توضیح می‌دهند، چنین برخوردی دوام تورم را در ناحیه برخورد تغییر می‌دهد که باعث ایجاد ناهمسانی‌هایی در کیهان‌شناسی داخل حباب می‌شود که در تابش زمینه کیهانی خود را نشان می‌دهد. اگر تورم بیش از مقدار معمول طول بکشد، چگالی ماده در ناحیه برخورد کمتر از نواحی اطراف خواهد بود. این مساله خود را به شکل نقطه‌ای سرد در تابش زمینه کیهانی نشان می‌دهد. به طور عکس، دوره کوتاه‌تری از تورم منجر به ایجاد یک نقطه گرم در این تابش می‌شود. این دانشمندان با استفاده از الگوریتمی که به دنبال برخوردهای حبابی با مشخصات خاصی در تابش زمینه کیهانی می‌گشت، توانستند چهار الگوی دایره‌ای را کشف کنند.

با این وجود، این محققان تایید می‌کنند که یافتن طیف وسیعی از مشخصات غیرمحتمل آماری در یک مجموعه داده بزرگ مانند تابش زمینه کیهانی کار ساده‌ای است. در نتیجه برای تایید این ادعا، تحقیقات بیشتری لازم است.

موضوعی که با استفاده از داده‌های ماهواره پلانک که تفکیک‌پذیری آن سه برابر بهتر از ماهواره دبلیومپ ناسا -که نقشه فعلی تابش زمینه کیهانی توسط آن تهیه شده- است، در کوتاه مدت قابل دستیابی است. اگر داده‌های آتی وجود یک برخورد حبابی را تایید کنند، باعث تقویت نظریه‌های دیگر مانند نظریه ریسمان می‌شود که مستلزم وجود تعداد بی‌شماری دنیا با مشخصات متفاوت هستند. چنین کشفی منجر به ایجاد یک بینش عمیق نه فقط نسبت به دنیای خودمان، بلکه نسبت به تمام دنیاهای چندگانه ماورای آن خواهد شد.

دانشمندان اعلام كرده*اند كه سياره*اي كه سال گذشته براي نخستين بار كشف شد، داغ*ترين سياره شناخته شده است.
http://www.jamejamonline.ir/Media/im...0834363423.jpg



به گزارش ايسنا، دماي سطح گازي سياره WASP ــ 33b كه به HD15082 نيز موسوم است،*3200 درجه سانتي گراد است كه ركورد دماي تمام سيارات شناخته*شده را شكسته است.
حرارت سوزان اين سياره فراخورشيدي به دليل مدار گردشي بسيار نزديك آن به ستاره*اش است كه خود يكي از داغ*ترين ستاره*ها با درجه حرارتي برابر با 7160 درجه سانتيگراد است.
اين سياره در فاصله 380 سال نوري از صورت فلكي زن*برزنجيز قرار دارد.
دانشمندان براي اولين بار در سال 2006 در پي مشاهده منظم تيره و روشن شدن ستاره مادر از وجود سياره WASP ــ 33b آگاه شدند.
اين سياره چهار برابر و نيم بزرگتر از سياره مشتري بوده و در فاصله*اي به ميزان هفت درصد نزديكتر از مدار عطارد به دور خورشيد، دور ستاره ميزبان خود مي*چرخد.
مدت يك گردش كامل اين سياره به دور ستاره*اش 29.5 ساعت است.
دماي WASP ــ 33b 900 درجه از سياره WASP ــ 12b كه تا پيش از اين داغ*ترين سياره در كهكشان راه شيري خوانده مي*شد بيشتر است.

گرفتن این عکس سه سال طول کشیده است


در تصاویری که ثبت هر یک ساعتها زمان صرف کرده است می توان قله های مشهور "آناپورنا" جنوبی و "هیونچولی" را مشاهده کرد
عکاس 23 ساله اوکراینی پس از سه سال صبوری و صرف انرژی توانست رد و مسیر حرکت ستاره ها را بر فراز کوه اورست به ثبت برساند.

به گزارش خبرگزاری مهر، "آنتون ژانکووی" عکاسی است که برای ثبت تصاویری از مسیر حرکت ستاره ها بر فراز قله اورست سه سال زمان صرف کرده است.

این عکاس 23 ساله به اندازه ای بر حضور مداومش در موقعیت عکاسی در اورست مصمم بود که برای غلبه بر سرمای شدید منطقه از تمرینهای تمرکز و مدیتیش استفاده می کرد.

http://www.alborznews.net/files/fa/n.../22808_201.jpg

پس از گذشت سه سال از این پروژه عکاسی، وی در نهایت توانست مجموعه ای از مسیرهای شگفت انگیز ستاره ای را بر فراز اورست به ثبت برساند.

در تصاویری که ثبت هر یک ساعتها زمان صرف کرده است می توان قله های مشهور "آناپورنا" جنوبی و "هیونچولی" را مشاهده کرد. این عکاس اوکراینی می گوید به عکاسی عشق می ورزد، به ویژه به عکاسی از طبیعت زیرا می تواند برای ساعتها در طبیعت اطراف نگاه کند. اما از آنجایی که ثبت رد ستاره ها به سرعت بسیار پایین شاتر نیاز دارد، برای این نوع از عکاسی باید بسیار صبور بود.

http://www.alborznews.net/files/fa/n.../22809_507.jpg

بر اساس گزارش دیلی میل، وی در این سه سال آموخته است که چگونه با تمرکز بر سرمای شدید کوهستانی غلبه کند. این عکاس برای ثبت تصویر رد ستاره ها طی سه سال گذشته 6 ماه از هر سال را در نپال زندگی کرده است.

نحوه رصد پديده گذر زهره در ايران

گذر سیاره زهره از مقابل خورشید یکی از زیباترین پدیده های نجومی سال 2012 است که روز 17 خرداد 91 رخ خواهد داد.
به گزارش مهر گذرهای سیاره ای از مقابل خورشید از پدیده های کمیاب آسمان هستند که از دید ناظر زمینی تنها برای دو سیاره تیر و ناهید (سیارات داخلی مدار زمین) رخ می دهد.

گذرها، پدیده هایی مثل خورشیدگرفتگی هستند با این تفاوت که در خورشیدگرفتگی کامل، ماه، تمام قرص خورشید را می پوشاند و دیگر نوری از خورشید به زمین نمی رسد ولی در پدیده های گذر، سیاره های تیر و ناهید آن قدر از زمین دور هستند که هنگام گذر مانند لکه گرد سیاهی بر قرص درخشان خورشید دیده می شوند.
در زمان گذر، زمین، سیاره و خورشید بر یک خط قرار می گیرند.
گذر سیاره تیر در هر قرن تا 13 بار روی می دهد، اما گذر سیاره ناهید یا زهره در بهترین شرایط هر قرن تنها دو بار تکرار می شود به گونه ای که از زمان اختراع تلسکوپ تاکنون این پدیده تنها شش بار رخ داده است.
پدیده نجومی گذر سیاره زهره از مقابل خورشید به عنوان مهمترین پدیده های نجومی سال 2012 مطرح است و از هم اکنون بسیاری از گروه های نجومی خود را برای رصد این گذر آماده می کنند. این پدیده که معمولا چندین ساعت به طول می انجامد، از ایران نیز قابل رویت است.

جزيیات مهمترین پدیده نجومی 2012
دبیر انجمن نجوم اهواز با اشاره به جزيیات پدیده گذر سیاره زهره، افزود: گذر زهره به صورت دوره ای رخ می دهد به گونه ای که این سیاره هر 120 سال یک بار، هشت سال بعد یک بار و 120سال یک بار از مقابل خورشید گذر می کند و این فرایند ادامه دارد.

خسرو جعفری زاده با بیان اینکه در سال 2012 شاهد این پدیده نجومی خواهیم بود، اظهار داشت: این پدیده در روز ششم ژوئن 2012 برابر 17 خرداد سال 1391 رخ خواهد داد.

وی با اشاره به سابقه وقوع این پدیده، خاطر نشان کرد: آخرین گذر این سیاره از مقابل خورشید در سال 2004 مصادف با خرداد 1383 بود.

وضعیت افق ایران در زمان وقوع گذر
جعفری زاده به بیان وضعیت افق ایران در زمان وقوع پدیده گذر پرداخت و یادآور شد: وضعیت گذر در ایران به این صورت است که زمانی که خورشید طلوع می کند، سیاره زهره دقیقا بر روی خورشید قرار دارد.

وی افزود: به عبارت دیگر زمانی که خورشید در ایران طلوع می کند سیاره زهره گذر خود را از مقابل خورشید آغاز کرده است از این رو زمان رصد این پدید در ایران کوتاه است.

این ستاره شناس تاکید کرد: پدیده کمیاب گذر زهره از مقابل خورشید در ایران از لحظه وسط گذر تا انتهای گذر قابل مشاهده است از این رو رصدگران ایرانی فرصت کمی برای رصد در اختیار دارند.

بهترین مکان رصد پدیده زیبای گذر
دبیر انجمن نجوم اهواز به بهترین مکان های رصد پدیده گذر زهره اشاره کرد و اظهار داشت: بهترین مکان برای رویت این پدیده کشورهای ژاپن، استرالیا، فلیپین، آسیای شرقی و حوزه اقیانوسی است که گذر را به طور کامل می توانند مشاهده کنند.

وی با تاکید با اشاره به وضعیت رصد این پدیده در مناطق مختلف کشور، خاطرنشان کرد: در ایران هر چه به قسمت های جنوب و جنوب شرقی حرکت کنیم زمان بیشتری از پدیده گذر قابل مشاهده است از این رو بهترین منطقه کشور، چابهار است. زمان مشاهده این پدیده در قسمت های شمالی کشور کمتر می شود.

جعفری زاده ضمن هشدار نسبت به رصد زمان گذر از مقابل خورشید، افزود: برای رصد این پدیده به همراه داشتن تجهیزاتی چون دوربین های عکاسی قوی، تلسکوپ هایی با فاصله کانون های بالا مناسب است ولی در عین حال حتی می توان با یک شیشه جوشکاری گذر سیاره زهره را مشاهده کرد.

تبخیر یك سیارك در چنگال خورشید

تهران- برای نخستین بار فناوری به دانشمندان كمك كرد تا بخار شدن یك سیارك را در هنگام نزدیك شدن به خورشید، ثبت كنند.


http://img.irna.ir/1390/13901103/307...31-2197321.jpg


به گزارش خبرگزاری یونایتدپرس، سازمان فضایی آمریكا (ناسا) اعلام كرد رصدخانه 'سولار داینمیك' این سازمان، نزدیك شدن سیارك C/2011 N3 را به خورشید و سوخته و نابود شدن آن را طی 20 دقیقه ثبت كرد.

این سیارك به اندازه یك ناوهواپیما بر بود. این اتفاق در ماه ژوئیه سال گذشته میلادی روی داده است.

ناسا این رویداد را بر روی وب سایتش به عنوان 'مرگ سیارك در باد خورشیدی' توصیف كرده است.

تقریبا هر روز سیارك ها در دام خورشید می افتند و نابود می شوند، اما این نخستین بار است كه فناوری به دانشمندان كمك كرد از چنین رویدادی تصویربرداری كنند.

نتایج این تحقیقات در نشریه ساینس منتشر شده است.

رویدادهای آسمانی بهمن ماه 90

تهران- شب های طولانی و سرد زمستان فرصت مناسبی برای مطالعه گسترده آسمان و وقایع آن است؛ با استفاده از فرصت پیش رو می توان نسبت به شناخت آسمان زیبای این فصل اقدام كرد.


http://img.irna.ir/1390/13901103/307...58-2198028.jpg

آسمان زمستان از نظر ستارگان درخشان نسبت به سایر فصول غنی تر هستند. در راس این زیبایی ها درخشندگی ستاره 'شعرای یمانی' است كه در نیمه شب های اواسط دی ماه و یا در ساعت 22 اواسط بهمن و یا در ساعت 20 اواسط اسفندماه در آسمان تلألو خیره كننده ای دارد.

موقعیت ستاره شعرای یمانی در راس جنوبی مثلث زمستانی قرار دارد. مثلث زمستانی متشكل از سه ستاره درخشان است كه ستاره 'شعرای شامی'(Procyon) در بالا و سمت چپ، ستاره 'ابط الجوزاء'(Betelgeuse) در بالا و در سمت راست و ستاره 'شعرای یمانی' (Sirius) در راس پایین این مثلث قرار دارد.

با نگاهی اجمالی به اخبار رویدادهای آسمانی بهمن ماه، علاقمندان به این رویدادها می توانند پدیده‌های آسمانی این ماه را به خوبی دنبال كنند.

رییس انجمن نجوم آماتوری ایران می گوید: دوشنبه 10 بهمن ماه غول منظومه خورشیدی 'برجیس' ساعت15:30 دقیقه 3/9 درجه در جنوب ماه قرار می گیرد و طبیعی است در این شب كمترین جدایی زاویه ای را با مشتری خواهد داشت.

'مسعود عتیقی' افزود: شامگاه چهارشنبه 12 بهمن همنشینی زیبایی از عِقد ثریا و یا خوشه مشهور پروین را با ماه خواهیم داشت كه با جدایی زاویه ای 2/3 درجه این خوشه زیبای باز ستاره ای در شمال ماه قرار می گیرد.

خوشه پروین در فهرست اجرام غیر ستاره ای مسیه در ردیف 45 M قرار دارد و دارای قدر مجموع 2/1 است، بنابراین به سادگی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. حدود 300 تا 500 ستاره در خوشه پروین قرار دارد اما با چشم غیر مسلح نمی توان بیش از 6 تا 7 ستاره را در آن مشاهده كرد.
خوشه پروین در فاصله 400 سال نوری از زمین قرار دارد و ستارگان آن در یك سحابی بازتابی (Reflection Nebula) جا خوش كرده اند.

به گفته عتیقی، پنج شنبه 13 بهمن ستاره مورد توجه ایرانیان باستان 'چشم گاو' كه به 'الدبران' مشهور است در ساعت 20:23 دقیقه در 5/5 درجه ای جنوب ماه قرار خواهد داشت. فاز ماه در این شب 73 درصد است.

رییس انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: دوشنبه 17 بهمن سیاره تیر با منظومه خورشیدی یعنی عطارد در ساعت 06: 15 دقیقه این روز به مقارنه خارجی خواهد رسید.

عتیقی افزود: در این زمان سیاره تحت الشعاع نور خورشید و اصطلاحا' در احتراق قرار خواهد داشت.

دور ترین فاصله سیاره تیر با زمین در همین زمان خواهد بود . بدیهی است تابش نور خورشید و نزدیكی سیاره تیر به آن مانع مشاهده این سیاره در بامداد صبحگاه بهمن ماه 90 می شود. سیارات داخلی دارای دو مقارنه داخلی و خارجی یا درونی و بیرونی هستند كه در مقارنه خارجی خورشید بین زمین و سیاره مورد نظر قرار می گیرد. تیر و ناهید سیارات داخلی منظومه خورشید محسوب می شوند.

به گفته رییس انجمن نجوم آماتوری ایران، چهارشنبه 19 بهمن ستاره دل شیر یا قلب الاسد كه مورد توجه منجمان باستان بوده است در این شب در 2/6 درجه ای شمال ماه قرار می گیرد. ساعت 23:38 دقیقه زمان این همنشینی است.

با وجود این كه ماه كمتر از نیم میلیون كیلومتر ( بطور میانگین 380 هزار كیلومتر ) با زمین فاصله دارد و ستاره دل شیر 77 سال نوری ( هر سال نوری 3/9 تریلیون كیلومتر است ) اما از دید ناظر زمینی چنین همنشینی هایی حادث می شود و در حقیقت جدایی زاویه ای دو جرم در كره آسمان از دید ناظر محاسبه می شود.

ستاره دل شیر در رده طیفیB به رنگ سفید آبی ( با دمای سطحی 25000 – 11000 كلوین ) و دارای قدر ظاهری 4/1 است.

عتیقی خاطر نشان كرد: جمعه 21 بهمن ساعت 8:48 دقیقه این روز سیاره سبز آبی اورانوس در جنوب ملكه آسمان شامگاهی 'ناهید' قرار دارد و می توان متوقع بود كه در شامگاه این روز شاهد كمترین جدایی این دو سیاره باشیم.

وی افزود: بدیهی است ناهید با قدر ظاهری 02/4 - بسیار درخشان و در افق غرب خواهد بود و اورانوس با قدر 9/5 درجه در مرز بینایی بوده و شاید استفاده از یك دو چشمی كوچك نجومی برای مشاهده این همنشینی بسیار مناسب باشد.

این اجرام در برج فلكی ماهی (حوت) به ملاقات هم می روند. فاز ماه در این شب 93 % ( بعد از بدر ) و كشیدگی سیاره ناهید (نسبت به خورشید) 41 درجه است.

27 قمر به دور اورانوس در گردشند میانگین فاصله اورانوس با زمین حدود 8/2 میلیارد كیلومتر و میانگین فاصله ناهید از زمین حدود 108 میلیون كیلومتر است.

رییس انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: یكشنبه 23 بهمن ستاره مشهور سماك اعزل ساعت 16:09 دقیقه در صورت فلكی دوشیزه ( عَذرا ) در 1 /2 درجه ای شمال ماه قرار می گیرد.

فاز یا همان میزان روشنایی ماه در این شب 74 % و قدر سماك اعزل كه یك ستاره سفید آبی (رده طیفیB) است، 03/1 است.

عتیقی افزود: چهارشنبه 26 بهمن ماه ابرغول مشهور دل كژدم ( قلب العقرب ) در ساعت 20 این شب كه البته ماه در آسمان كشورمان طلوع نكرده است در 2 /4 درجه ای جنوب ماه قرار دارد. می توان انتظار داشت بامداد پنج شنبه 27 بهمن كمترین جدایی زاویه ای این دو جرم را شاهد باشید.

به گفته وی، جمعه 28 بهمن ساعت 20:29 دقیقه پلوتو سیاركی دور دست از كمربند كوئیپر 8 /2 درجه شمال ماه است اما از آنجا كه دارای قدر 17/14 است یك تلسكوپ 12 اینچ و یا بالاتر برای رصد نیاز دارد.

مجددا یادآور می شویم ماه به صورت هلال صبحگاهی در بامداد شنبه 29 بهمن نزدیك به پلوتو طلوع خواهد كرد.

اثرات آخرین طوفان خورشیدی بر زمین در حال كاهش است

مراغه - رییس مركز نجوم و اختر فیزیك مراغه گفت: اثرات آخرین طوفان خورشیدی هفته گذشته كه نیمه شمالی زمین را در برگرفته بود، درحال كاهش است.


http://img.irna.ir/1390/13901111/307...67-2220635.jpg


علی عجب‌شیری‌زاده، روز سه شنبه در گفت‌ و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا، با اشاره به تاثیر طوفان های خورشیدی بر موجودات زمین، افزود: این طوفان ها آثار سویی بر روی ارگانیسم انسان و آثار مفیدی بر روی درختان دارد.

وی گفت: آخرین طوفان های خورشیدی در هفته گذشته در جهان اتفاق افتاده و هم اكنون از شدت آن در نیم كره شمالی بویژه قاره استرالیا كاسته شده است.

وی ادامه داد: این رویداد به طور میانگین در هر 11 سال اتفاق می افتد كه دوره فعالیت خورشیدی از حالت حداقل به حداكثر حدود پنج سال زمان می ‌برد.

وی، سرعت سیر این طوفان خورشیدی در فضا را هزار كیلومتر در ثانیه عنوان و اظهاركرد: وجود اتمسفر زمین از شدت، غلظت و سرعت این گدازه ها می كاهد و غبار و گدازه های این طوفان پس از 42 ساعت به زمین می رسد.

عجبشیری زاده، خاطرنشان كرد: طوفان‌های خورشیدی بر روی مدار و سامانه‌های مخابراتی ماهواره‌ها اثر می‌گذارند، بطوری كه در جریان آنها نوعی انرژی مغناطیسی از خورشید با قدرت 10 به توان 32 ژول آزاد و به دنبال آن گرمایش شدید محیط و پارامتر چگالی محیط بین سیارات ایجاد می شود.

شهرستان مراغه با 250 هزار نفر جمعیت در 147 كیلومتری جنوب غربی تبریز مركز آذربایجان شرقی واقع است.

كشف اكسیژن در قمر زحل


تهران- ستاره شناسان برای نخستین بار موفق به كشف وجود اكسیژن در جو 'دیون' قمر زحل شدند.


http://img.irna.ir/1390/13901214/800...47-2338444.jpg


به گزارش اسپیس دیلی، گروهی بین المللی از دانشمندان به سرپرستی محققان آزمایشگاه ملی 'لوس آلاموس' می گویند: یون های مولكول اكسیژن را در بالاترین سطح جو دیون – یكی از 62 قمر شناخته شده زحل- كشف كرده اند.

آنها با استفاده از فضاپیمای كاسینی ناسا موفق به این كشف شده اند.

نتایج این تحقیقات در نشریه 'Geophysical Research Letters' منتشر شده است.

دیون را در سال 1684 'جیوانی كاسینی' كشف كرد. این قمر، تقریبا در همان فاصله ماه با زمین، به دور زحل می گردد. این قمر كوچك حدود 700 مایل قطر دارد و سومین قمر بزرگ زحل است.

دیون همان طور كه هر 7/2 روز (حدود 65 ساعت) مدار زحل را می پیماید، هدف بمباران ذرات باردار (یون های) لایه مگنتوسفر بسیار قوی زحل قرار می گیرد.

این یونها به سطح 'دیون' برخورد می كنند و از طریق فرایندی موسوم به 'پراكنشی' یون های مولكول اكسیژن را به اتمسفر نازك دیون وارد می كنند.

سپس مگنتوسفر قوی زحل، این یون های مولكول اكسیژن را از اتمسفر دیون جدا می كند.

كاوشگر كاسینی در هنگام عبور از كنار این قمر در سال 2010، یون های اكسیژن را در اطراف دیون كشف كرد.

اكنون این دانشمندان وجود اكسیژن را در این قمر تایید كرده اند.

به گفته 'رابرت توكار' سرپرست این تحقیقات، غلظت اكسیژن در جو دیون مانند میزان اكسیژنی است كه در ارتفاع 300 مایلی جو زمین مشاهده می شود.

وی تاكید كرد با این حال این میزان اكسیژن برای حفظ حیات كافی نیست.

زحل یا كیوان، پس از مشتری، دومین سیارهٔ بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره دور از خورشید است. زحل یك گلوله گازی غول‌پیكر است كه با وجود حجم زیادش تنها 95 برابر زمین جرم دارد. چگالی این سیاره حدود یك‌هشتم زمین و كمتر از آب است. یك روز كامل در زحل برابر 10 ساعت و 39 دقیقه در زمین و یك سال آن برابر 5/29 برابر سال زمین است.

آسمان فروردین 1391


تهران- سال نو و زیبایی های صد چندان آن از راه رسید و چهره طبیعت زیبای ایران را زیباتر ساخت.


http://img.irna.ir/1391/13910101/800...56-2388129.jpg


آسمان پر رمز و راز شب نیز در فروردین ماه می تواند میزبان مناسبی برای سفری رویایی شما باشد. رصد هر یك از خوشه های ستاره ای، سیاره‌ها، مقارنه و ... لذت خاصی را به همراه خواهد داشت.

نخستین رویداد نجومی سال 1391 قرار گرفتن مركز مهر تابان بر نقطه اعتدال بهاری است.

نقطه ای كه از تقاطع دو دایره بزرگ استوای آسمان كه از ادامه كمربند استوای زمین و ترسیم آن بر كره آسمان پدید می آید و دایره البروج كه مسیر ظاهری حركت خورشید بر روی كره آسمان است، به دست می آید.

این دو دایره به اندازه انحراف محوری زمین یعنی 5/23 درجه با هم زاویه دارند. نقطه دیگر اعتدال، اعتدال پاییزی است كه خبر از آغاز مهر و فصل خزان خواهد داشت.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران می گوید: ساعت 08:44 صبح روز سه شنبه 01/01/91 لحظه تحویل سال و آغاز سال نو است.

هرگاه این لحظه از بعد از ظهر بیست و نهمین روز اسفند تا قبل از ظهر روز اول فروردین باشد سال عادی تمام شده و اسفند 29 روزه است. اما اگر لحظه تحویل سال بعد از ظهر روز بعد از 29 اسفند باشد، سال كبیسه تمام خواهد شد و اسفند 30 روزه خواهد بود و روز بعد، اولین روز آغاز سال نو به حساب می آید.

ایرانیان از گذشته های بسیار دور در نگهداری كبیسه ها و محاسبات دقیق سال از نبوغ خاصی برخوردار بوده اند.

مهندس 'مسعود عتیقی' خاطر نشان می كند در همین تاریخ سیاره نپتون را در بامداد دل انگیز اولین روز نوروز 91 می توانید در جنوب ماه با جدایی زاویه ای حدود 6 درجه بیابید. این همنشینی ماه و نپتون در برج فلكی سطل آب (دلو) خواهد بود.

عتیقی می افزاید: در روز چهارشنبه دوم فروردین، آخرین دیدار با هلال صبحگاهی جمادی الاول 1433 در این بامداد خواهد بود.

وی ادامه داد: در همین جا اشاره می كنم كه سیارات تیر و اورانوس در ابتدای فروردین 91 جدایی زاویه ای كمی با مهر تابان دارند و بنابر این قابل مشاهده نیستند، هر چند كه اواخر فروردین ماه هر دو این سیارات در نزدیكی یكدیگر در افق صبحگاهی قابل مشاهده خواهند شد.

عتیقی می گوید: یكشنبه 6 فروردین سیاره اورانوس در ساعت 06:29 آن روز به مقارنه (Conjunction) می رسد.

مقارنه وضعیتی است كه خورشید بین زمین و یك سیاره (در اینجا اورانوس) قرار داشته و این سه جرم در یك راستا هستند.

هر چند هلال ماه نیز شامگاهی است و در غروب این روز بالاتر و سمت چپ هلال جرم پر نور ستاره مانندی مشاهده خواهید كرد كه همان سیاره غول منظومه خورشیدی برجیس است اما در ساعت 04:11 پس از نیمه شب این تاریخ، كمترین جدایی زاویه ای ماه و مشتری به 4/2 درجه خواهد رسید.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: دوشنبه 7 فروردین، الهه آب آناهیتا ساعت 11:34 دقیقه این تاریخ به حداكثر كشیدگی شرقی خود رسیده و بهترین شرایط را برای رصد دارد.

عتیقی می گوید: حدود 5/3 ساعت بعد از غروب خورشید نیز می توانید این سیاره پر نور را در افق غرب مشاهده كنید. كشیدگی ناهید در این زمان 46 درجه (از خورشید) است. پس از این شامگاه به مرور ناهید به خورشید نزدیك و نزدیكتر می شود.

ضمنا به گفته وی در این شامگاه بالاتر از سیاره ناهید، هلال فزاینده جمادی الاول را مشاهده خواهید كرد و این در حالی است كه خوشه زیبای ستاره ای پروین سمت راست ماه و نزدیكترین فاصله را به ماه دارد.

وی خاطر نشان می كند این جدایی حدود 5 درجه خواهد بود. با فاصله ای كمی بیشتر در سمت چپ ماه، خوشه باز ستاره ای موسوم به 'هیادها' را نظاره خواهید كرد.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: در روز سه شنبه هشت فروردین، سیاره ناهید ساعت 14 دقیقه بامداد به جدایی 4/2 درجه از ماه می رسد كه البته این اجرام در این ساعت غروب كرده اند؛ اما در لحظات بعد از غروب آفتاب در شب قبل، ماه و ناهید را بسیار نزدیك به هم رصد خواهید كرد و منظره رویایی برای عكاسی در تلفیق با بناهای تاریخی و عوارض طبیعی محل سكونت شما ایجاد خواهند كرد. كمترین جدایی این اجرام را قبل از غروب این دو در افق غرب و شمال غرب شاهد خواهید بود.

عتیقی خاطر نشان كرد روز پنجشنبه 10 فروردین در این شامگاه همزمان با غروب خورشید با استفاده از یك دو چشمی قدرتمند نجومی یا ترجیحاً با یك تلسكوپ آماتوری به ماه نگاه كنید.

وی افزود: 5/3 درجه سمت راست ماه 'M1' و یا همان سحابی خرچنگی را مشاهده خواهید كرد.

این جرم در ردیف اول از فهرست اجرام غیر ستاره ای 'شارل مسیه' فرانسوی است و در كنار ستاره 'زتای ثور' (صورت فلكی گاو) قرار دارد.

این سحابی از نوع نشری و بازمانده انفجار ستاره ای است. نام علمی دیگر این جرم NGC1952 از فهرست عمومی جدید است.

عتیقی افزود: شنبه 12 فروردین سیارك 'پلوتو' در این تاریخ زاویه 90 درجه نسبت به زمین و خورشید خواهد داشت (تربیع). به این وضعیت منجمان غربی اصطلاحاً quadrature می گویند.

وی خاطر نشان می كند روز سه شنبه 15 فروردین ستاره دل شیر (قلب الاسد) ساعت 21:06 دقیقه این تاریخ به جدایی 3/6 درجه و در شمال ماه قرار می گیرد.

وی می گوید: شنبه 19 فروردین ماه پایین تر از ستاره سماك اعزل در سنبله (خوشه) و سیاره كیوان در این زمان قرار خواهد گرفت. روشنایی 99% ماه مزاحم رصد و عكاسی از این همنشینی خواهد بود. سیاره كیوان در این تاریخ 7 درجه با ماه جدایی زاویه ای خواهد داشت.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطر نشان می كند در روز سه شنبه 22 فروردین ماه در برج فلكی كژدم (عقرب) قرار می گیرد و تقریباً در نیمه راه بین اجرام غیر ستاره ای M9 و M19 كه هر دو خوشه كروی فهرست مسیه هستند، خواهد بود.

عتیقی گفت: پنجشنبه 24 فروردین در این شب نور 61% ماه مزاحم رصد اجرام غیر ستاره ای ساكن در برج فلكی كمان (قوس) است. یكی از سیارك های كمربند كوئیپر یعنی پلوتو طی این ماه ها در صورت فلكی كمان قرار دارد.

وی ادامه داد: یكشنبه 27 فروردین سیاره حلقه بر گردن كیوان در ساعت 22:43 دقیقه این شب به مقابله (Opposition) می رسد.

مقابله وضعیتی است كه زمین بین خورشید و یك سیاره (در اینجا سیاره كیوان) قرار می گیرد. بهترین وضعیت مشاهده هر سیاره در شرایط مقابله فراهم می شود.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران افزود: چهارشنبه 30 فروردین سیاره تیز پای خانواده خورشیدی یعنی تیر (عُطارد معروف) در ساعت 21:56 دقیقه این تاریخ به حداكثر كشیدگی غربی خود خواهد رسید و در افق صبحگاهی قبل از طلوع خورشید شرایط بالنسبه بهتری برای رصد دارد.

به گفته عتیقی، پنجشنبه 31 فروردین واقعه جذاب پایان بخش رویدادهای اولین ماه از سال نو آن است كه ماه در این بامداد همدم سیارات تیر و اورانوس است. جرم پایین تر از ماه، اورانوس و جرم ستاره مانند پایین و سمت راست هلال زیبای صبحگاهی سیاره تیر است.

با توجه به ارتفاع كم این اجرام، فرصت زیادی در روشنی هوای قبل از طلوع برای رصد این پدیده ندارید.

آغاز به كار بزرگ ترین تلسكوپ اوپتیكال قطب جنوب


تهران- یك گروه كاوشگر چینی در قطب جنوب، نصب و آزمایش بزرگترین تلسكوپ اوپتیكال را در این منطقه به پایان رساند.


http://img.irna.ir/1391/13910202/800...73-2471746.jpg


به گزارش شینهوا، 'تلسكوپ بررسی قطب جنوب' (AST3-1) توسط گروه بیست و هشتم كاوش علمی قطب جنوب چین نصب شده است.

این تلسكوپ نخستین تلسكوپ بومی و تولید كشور چین است كه به صورت خودكار و بدون دخالت انسان كار می كند.

این تلسكوپ می تواند بررسی هایی را در مورد ابرنواخترها و دیگر اجرام بزرگ خارج منظومه شمسی انجام دهد.

این تلسكوپ با 5/4 متر طول، بزرگترین تلسكوپ اوپتیكال در قطب جنوب است.

چین در ژانویه 2008 گروه تلسكوپی اوپتیكال CSTAR را در منطقه 'گنبد آ' در فلات قطب جنوب كه یكی از سردترین مناطق كره زمین است ، نصب كرد.

این تلكسوپ میزان زیادی از داده های ستاره شناختی را درچهار سال گذشته جمع آوری كرده است.

چین قصد دارد دو تلسكوپ اوپتیكال دیگر را نیز در سال 2013 و 2014 در قطب جنوب نصب كند.

اگرچه چین اكتشافات اخترشناسی خود را در قطب جنوب، دیر آغاز كرد اما دراین مدت كوتاه نیز به پیشرفت های قابل توجهی دست یافته است.

ستاره شناسان اروپایی عطارد را می كاوند


تهران- ستاره شناسان قصد دارند برای نخستین بار سیاره عطارد نزدیك ترین سیاره به خورشید را بكاوند.


http://img.irna.ir/1391/13910202/800...64-2472155.jpg


به گزارش اس‍پیس دیلی، در گذشته، به دلیل نزدیكی عطارد به خورشید، برای تلسكوپ های مستقر در زمین رصد این سیاره دشوار بود .

اروپا قصد دارد به منظور شناخت بیشتر این سیاره مرموز، نخستین ماموریت به عطارد را توسط كاوشگر BepiColombo در سال 2015 انجام دهد.

این كاوشگر در سال 2022 به نزدیكی این سیاره می رسد.

رصد این كاوشگر می تواند دید جدیدی در مورد فعالیت های این سیاره نزدیك به خورشید ارایه كند.