تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک

باور مکن که دست ز دامن بدارمت

رفتی و دل ربودی یک شهر مبتلا را

تا کی کنیم بی تو صبری که نیست ما را

تا قاعدهٔ کرم کند ساز

وین حادثه از سرم کند باز

تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم
انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

به دل صدگونه مطلب سوی او رفتم ولی ماندم

زبیم خوی او خاموش و در دل ماند مطلب‌ها

نیکم نظر افتاد بر آن منظر مطبوع
کاول نظرم هر چه وجود از نظر افتاد