شد به گمان دیدنی ، یک عمر تمام و من همان
چشم به ره نشانده ام جان امید وار را

اگر چون مـوم صـد صورت پـذیـرم
به هر صورت به دل نقش تو گیرم

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است

یاد باد آن دمی گر ز درت می رفتم
محتشم پیش سگان تو ضمان بود مرا

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست
گــر امیــد وصل بــاشد همچنان دشــوار نیست

تواضع ز گردان فرازان نکوست
گدا گر تواضع کند خوی اوست

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

توبه کردم که دگر می نخورم در همه عمر
به جز از امشب و فردا شب و شبهای دگر

راز درون پرده از رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

حکایت شب هجران نه آن حکایت حال است
که شمه ای زیباییش به صد رساله بر آید

دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یکدم به کنار تو جوان بودم و زان پس
چون شاخه گل سر به گریبان من افتاد

دانه بهتر در زمین نرم بالا می کشد
سرفرازی بیشتر چون خاکساری بیشتر

رویم از هر دو جهان بر در کاشانه ی توست
رحمی ای شاه که مسکین تو در خانه ی توست

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

کی توانم صفت روی نکوی تو کنم
مگر آیینه شوم روی به روی تو کنم

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

تا کند پرتو رویت به دو عالم غوغا
به سر ذره به صد راز و نیاز آمده ام

ترسم این قوم که بر درد کشان می خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را

این جهان و هر چه در وی است جز افسانه نیست
وین تغافل بین که ما سرگرم این افسانه ایم

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

تا نیست نگردی ره هستت ندهند
وین مرتبه با همت پستت ندهند

دل آسوده اگر میطلبی عشق طلب
عاقلان نیک شناسند تن آسایی را

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش

شرم دار آخر جفا چندین مکن
قصد آزار من مسکین مکن

نیمه نانی گر خورد مرد خدا
بذل درویشان کند نیم دگر
ملک اقلیمی بگیرد پادشاه
همچنان در بند اقلیمی دگر

روزم سیاه گشت که آن آفتاب عمر
شد همچو ابر از نظرم ناپدید و رفت

تا جرعه ای از جام الستت ندهند
آگاهی از این بلند و پستت ندهند