نان شادی ام را با تو قسمت می کنم
به کنارت می نشینم و
بر زانوی تو اینچنین به خواب می روم
کیستی که من این گونه به جد
در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم !

می تراود آفتاب از بوته ها
دیدمش در دشتهای نم زده
مست اندوه تماشا یار باد
مویش اقشان ،گونه اش شبنم زده

هنگام شعله ور شدن من
هنگام شعله ور شدن توست

ها ...چشم ها را می بندم
ها ...گوش ها را می گیرم
با ساعت به مشامم
اینک :
وقت عبور عطر تن توست .

تاریکی پیچک وار
به چپرها پیچید
به حناها
به افراها
و هنوز ما در کشت در کف داس
پایان شبی ما در خواب
یک خوشه رسید مرغی چید
آواز پرش بیداری ما ساقه لرزان پیام

می روم رو به روی آیینه
با مدادهای رنگی ام و
این خطوط کمرنگ زیبایی ازلی و
چند لحظه بعد
الو ! تلفنچی؟
لطفاً شماره ی مجنون
خانم ! خوابتان بخیر
خطوط ارتباطی مان
با زمین و آسمان قطع است
الو ، الو ، الو
می خواهی دوباره عاشقم شوی یا
نه نه نه
حالا لیلای آیینه رو به روی چشمان حیرتم
تکه تکه تکه خرد می شود
و من که رَسم توبه نمی دانم
می روم رو به روی آیینه ای دیگر
تا با مدادهای رنگی ام
از خطوط کمرنگ زیبایی ازلی
چیزی بگویم

من از کنار تغزل عبور میکردم
و موسم برکت بود
و زیر پای من ارقام شن لگد میشد
زنی شنید
کنار پنجره آمد
نگاه کرد به فصل
در ابتدای خودش بود
و دست بدوی او شبنم دقایقرا
به نرمی از تن احساس مرگ بر می چید
من ایستادم
و آفتاب تغزل بلند بود
و من مواطب تبخیر خوابها بودم

من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا براید بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است ...

سهراب سپهری

تیرگی هست و چراغی مرده
میکنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدمها
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غمها

اه دانستمت از چیست به این خوی شده
بس که نایافته ای
سرد کار خودی افتاده و کم گوی شده
در بد و خوب جهان
با م می پیوندی
به تسلای دل غزده ات
بر همه چیز جهان می خندی ...

یاد من باشد فردا
بروم باغ حسن گوجه و قیسی بخرم
یاد من باشد فردا لب سلخ
طرحی از بزها بردارم
یاد من باشذ
هر چه پروانه که می افتد در آب
زود از آب در آرم