لحظه هاي بيکسي
مي‌تونم تو لحظه‌هاي بي‌كسيت، واسه تو مرحم تنهايي باشم
مي‌تونم با يه بغل ياس سفيد، تو شبات عطر ترانه بپاشم
مي‌تونم از آسمون قصه‌ها، واسه تو صد تا ستاره بچينم
مي‌تونم حتي اگه دلت نخواد، واسه تو روزي هزار بار بميرم
مي‌تونم با يه سلام گرم تو، تا ابد زندگي‌مو آبي كنم
مي‌تونم رو شونه‌هاي مردونت، دردامو با هق‌هقم خالي كنم
مي‌تونم با تو به هر جا برسم، توي خواب اسمتو فرياد بزنم
مي‌تونم قصه‌ي ديوونگيمو، توي كوچه‌هاي شهر داد بزنم
مي‌تونم تا به هميشه پا به پات، توي هر قصه كنارت بمونم
مي‌تونم زير پر ستاره‌ها، واست از ليلي ومجنون بخونم
مي‌تونه نگاه مهربون تو، منو تا مرز شقايق ببره
مي‌تونه قشنگي برق چشات، منو از ياد حقايق ببره
مي‌تونه دستاي تو رو شونه‌هام، خبر از يك شب يلدا رو بده
مي‌تونه بوسه‌ي تو رو گونه‌هام، واسه من نويد فردا روبده
مي‌تونه صداي گرم خنده‌هات، همه قصه‌هامو رؤيايي كنه
مي‌تونه گرماي مهربونيهات، همه زندگيمومهتابي كنه
مي‌تونه وجود سرد و خستمو، شوق ديدار تو مبتلا كنه
مي‌تونه حس غريب بودنت، درداي زندگيمو دوا كنه
مي‌توني توخستگي‌هاي تنت، به من و شونه‌ي من تكيه كني
مي‌توني با يه نگاه زير چشم، دل كوچيكمو ديوونه كني
مي‌تونن رازقي‌ياي باغچه‌مون، تا هميشه بوي دستاتو بدن
مي‌تونن حتي اگه خودت نگي، واسه من از عشق تو خبربدن
مي‌تونن همه تو اين شهر بزرگ، منو ديوونه‌ي عشقت بدونن
بذار از اينجا به بعد مردم ما منو مجنون تو شعرا بدونن

هر آنچه را که جستجو میکردم ؛ در تو یافتم .

روحی که روان مرا به پرواز در می آورد .

میدانی . . .

شگفت انگیزترین چیز آن است که "من و تو " ، همیشه ، در سرزمینی _ ناشناحته برای دیگران _ با هم قدم بزنیم .

هر دو دستهامان را دراز کنیم تا بهره ی خود را از دیگری بگیریم .

و این لحظه ی کشف بهترین آرامش هاست ، برترین احساس .

زندگی به راستی زیباست ، آن زمان که آغوش خود را به من می بخشی تا بتوانم سرم را در آن آرام نهم .

و زیبا خواهد ماند . .

تا وقتی که بمانیم ، برای هم .

این خواسته _ تو را خواستن _ هیچ خواسته ی دیگری را برایم باقی نگذاشته .

در هر حال خود را در دستان تو می گذارم .

و با تمام وجود ؛ معتقد به تو ام !

زير بارون راه نرفتي تا بفهمي من چي مي گم.....
تو نديدي اون نگاه و تا بفهمي از کي ميگم.....
چشماي اون زير بارون.....سر پناه امن من بود.....
سايه بون دنج پلکاش جاي خوب گم شدن بود...
تنها شب مونده و بارون......همه سهم من اين بود...
تو پرنده بودي من سرو ....ريشه هام توي زمين بود....
اگه اونو ديده بودي....با من اين شعرو مي خوندي....
رو به شب داد مي کشيدي.... نازنين چرا نموندي؟؟؟
حالا زير چتر بارون بي تو خيس خيس خيسم.....
زير رگبار گلايه دارم از تو مي نويسم......
پس همچنان در انتظارت زير باران ميمانم ...