به خدا قسم اگر از عمر دنیا یک روز باقی مانده باشد خداوند ان را به قدری طولانی می کند که فرزندم مهدی ظهور کند .در ان هنگام حضرت مسیح ع از اسمان فرود می اید و پشت سر او نماز می گذارد.در ان روز مهدی شرق و غرب عالم می شود .جابربن عبدالله از غیبت مهدی پرسید و پیامبرفرمود:غیبت او طولانی است مبادا کسی در غیبت او شک و تردید به دل راه بدهد .در غیبت او خدا بندگانش را می ازماید و مومنان را پاک می گرداند.

در حالی که پیرو ناتوان شده بود ولی هنوز به دیدن قائم ال محمد عج امید داشت و هم چنان در انتظار روزها را می گذراند.پیش از اذان صبح از خانه بیرون امد و ارام ارام خود را به مسجد رساند .جایی که امام صادق ع نماز جماعت می خواند .پس از نماز امام ع او را با چشمانی اشک بار دید و سبب گریه اش را از او پرسید .پیرمردگفت:سالها از خدا عمر گرفته ام وحالا نیز به مرگ می اندیشم و برای ان امروز و فردا می کنم .من در این مدت طولانی همواره مهدی موعود را انتظار می کشیدم ولی هیچ نشانه ای از او نمی یابم .چگونه گریه نکنم وقتی می بینم دشمنان شما این همه قوی هستند و ظلم می کنند.

امام صادق ع عمل او را تحسین کرد و در تایید انتظار او فرمود :ای پیرمرد اگر خداوند عمرت انقدر طولانی کند تا مهدی ما را ببینی تو مقام و منزلت بزرگی خواهی داشت و اگر حالا نیز بمیری و ظهور ان حضرت را نبینی باز پاداش بزرگ نصیب تو خواهد شد .تو با دوستان پیامبر محشور می شوی .انگاه امام صادق فرمود:ای پیرمرد بدان که قائم ما اهل بیت فرزند امام حسن عسکری است .امام ع به دوازده امام ع اشاره کرد و یکایک انان را نام برد و فرمود :همگی پاک و معصوم هستند .پیرمرد پرسید ایا هیچ یک از ائمه بر دیگری برتری دارند ؟حضرت فرمود خیر همه در یک مقام و مرتبه هستند .

امام فرمود :ای پیرمرد به خدا قسم اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد خداوند ان روز را انقدر طولانی می کند تا قائم ال محمد ظهور کند و بدان که شیعیان ما در زمان غیبت بسیار امتحان می شوند ولی خداوند بندگان پاک را از تردید در این باره نجات می دهد.امام برای شیعیان دعا کرد و فرمود :پروردگارا شیعیان ما را یاری کن و در زمان غیبت به انان صبر و پایداری ببخش .پس از این دیدار پیرمرد با خوشحالی به خانه اش برگشت و در میان راه گفت:خدایا اکنون دیگر از مرگ هراسی ندارم.

پیامبر در مسجد مشغول عبادت بود و ابوبکر عمر و عده ای دیگر نیز سرگرم صحبت بودند که جبرئیل این ایه را بر پیامبر نازل کرد .ما مردگان را زنده می کنیم هرکاری که می کنید و هر قدمی را که بر می دارید می نویسیم و هر چیزی را در کتاب مبین به شماره می اوریم.پیامبر جمعیت فرا خواند تا در باره این ایه با انان سخن گوید .ببالای منبر رفت و ایه را دوبار تلاوت کرد. ابوبکر از جا برخاست و گفت :یا رسول الله ایا منظور از کتاب مبین تورات است ؟پیامبر فرمود :خیر ابوبکر دوباره پرسید منظور انجیل است نه.

این بار عمر گفت :یا رسول الله پس بی شک منظور قران است .رسول خدا فرمود خیر .در این هنگام حضرت علی ع وارد مسجد شد و در کنار منبر نشست .پیامبر با دست به علی ع اشاره کرد و فرمود :منظور از کتاب مبینی که در قران امده علی ع است همان کسی که خداوند همه دانشها را در وجودش قرار داده است .ابوبکر و عمر با شنیدن سخن پیامبر دیگر هیچ نگفتند .

ستم از هر سو بر پیکر جامعه اسلامی پنجه افکنده بود و اه و ناله مردم ستمدیده نیز به جایی نمی برد .تنها پناهگاه مردم امامان بودند که برای تسکین دردهای خود به انها پناه می بردند و ارام می گرفتند .مردم ارزو می کردند که ای کاش حاکمان و زمامداران انان در اندیشه بهبود زندگی شان بودند و برای رفا و اسایش مردم تلاشض می کردند .حسین اشغر یکی از یاران امام صادق ع که از ستم خاندان بنی عباس به ستوه امده بود روزی با هشام بن حکم درد دل می کرد و این موضوع را با او درمیان نهد.هشام در پاسخ به او گفت:

به همین دلیل ما باور داریم امام و پیشوای مردم باید معصوم باشد .معنای عصمت چیست معصوم کسی است که به سبب لطف الهی از همه گناهان خود داری کند.

مرد در حالی که نقاب بر چهره داشت و تنها دوچشمش اشکار بود به شهر مقدس مکه وارد شد.حجاج در حال طواف خانه خدا بودند و در ان گرمای جان سوز پشت سر امام باقر ع اعمال حج را به جا می اوردند .مزد نقاب دار در حالی که شمشیرش را زیر عبا پنهان کرده بود از لابلای جمعیت گذشت و خود را به امام باقر ع وفرزندش امام صادق ع رسانید .در گوشی به ان دو بزرگوار چیزی گفت و هر دو را کمی دورتر از ان جا به محل صفا برد.

مرد نقابدار بی انکه خود را معرفی کمد و نقاب از چهره بردارد به امام صادق ع که هنوز به مقام امامت نرسیده بود رو کرد و گفت :ای پسر رسول خدا خوش امدی وبه ارامی دستش را بر سر امام ع که هنوز جوانی بیش نبود گذاشت و نوازش کرد و گفت :خیرو برکت خدا بر تو ای امین خدا پس از پدر.امام صادق ع چیزی نگفت و از هویت او نیز نپرسید .مرد نقابدار سپس به امام باقر ع نگریست و گفت:می پرسی یا بپرسم ؟خبری می رسانی یا خبری برسانم تصدیقم می کنی یا تصدیقت کنم؟