امشب که ستاره شدی

تا اوج آسمان بال گرفتم

پر زدن با سیمرغی که نبود

و قاف،استوار

در میانه کاغذ های اساطیری

خفته

که من خوابم نمی برد

و هزار مرغ

سیمرغ وار پرواز می کردند

ستاره ها که چشمک می زدند

ماه عاشق می شد

من با همه ستاره ها قهر بودم

تو که ستاره شده بودی

نماندی توی آسمان

اوج که می گرفتم

بیشتر فاصله می گرفتی

ماه که لبخند می زد

یا شاید ریشخند

لجم می گرفت

ماه عاشقت شده بود

و من عاشقت مانده بودم

دلبرکم

عاشقانه هایم را ماه می شنید

و شنیده بود

شبان و روزهای پیش

ماه عاشقت شده بود

و دل من می شکست

نمی توانم درد دل کنم

باشد تا خورشید سر برآورد.

شب معراج
سلام حق ;شبی خوش تر ز روز وصل یاران ;نشاط افزا چو ایّام بهاران
;بِنامیزد شبی رشک شب قدر ;که برد از روشنی رشک از شب بدر
;شب قدری که می گویند آن بود ;که عاشق راه کوی دوست پیمود
;شبی زین سان که کردم وصف آن را ;ز وصفش ساختم مشکین زبان را
;ابوالقاسم محمد شاه لولاک ;که گردید از طفیلش خلق ادراک
;چو جان در قالب و چون نور در دل ;به کاخ امّ هانی داشت منزل
;به ظاهر خواب و باطن بود بیدار ;که آمد جبرئیل از رب دادار
;سلامش کرد و گفت ای جان جان ها ;طفیل تو زمین و آسمان ها
;سلامت می رساند ایزد پاک ;که رخ برتاب از این توده خاک
;مزیّن ساز کاخ نه فلک را ;سرافراز از قدومت کن ملک را
;سرای لامکان، از غیر خالی است ;مکان در آن سرا کن مانعت چیست

شبی در حال مستی تکیه بر جای خدا کردم

شبی در حال مستی تکیه بر جای خدا کردم
در آن یک شب خدایا من عجایب کارها کردم
جهان را روی هم کوبیدم از نو ساختم گیتی
ز خاک عالم کهنه جهانی نو بنا کردم
کشیدم بر زمین از عرش، دنیادار سابق را
سخن واضح تر و بهتر بگویم کودتا کردم
خدا را بنده ی خود کرده خود گشتم خدای او
خدایی با تسلط هم به ارض و هم سما کردم
میان آب شستم سهر به سهر برنامه پیشین
هر آن چیزی که از اول بود نابود و فنا کردم
نمودم هم بهشت و هم جهنم هردو را معدوم
کشیدم پیش نقد و نسیه، بازی را رها کردم
نمازو روزه را تعطیل کردم، کعبه را بستم
حساب بندگی را از ریاکاری جدا کردم
امام و قطب و پیغمبر نکردم در جهان منصوب
خدایی بر زمین و بر زمان بی کدخدا کردم
نکردم خلق ، ملا و فقید و زاهد و صوفی
نه تعیین بهر مردم مقتدا و پیشوا کردم
شدم خود عهده دار پیشوایی در همه عالم
به تیپا پیشوایان را به دور از پیش پا کردم
بدون اسقف و پاپ و کشیش و مفتی اعظم
خلایق را به امر حق شناسی آشنا کردم
نه آوردم به دنیا روضه خوان و مرشد و رمال
نه کس را مفتخور و هرزه و لات و گدا کردم
نمودم خلق را آسوده از شر ریاکاران
به قدرت در جهان خلع ید از اهل ریا کردم
ندادم فرصت مردم فریبی بر عباپوشان
نخواهم گفت آن کاری که با اهل ریا کردم
به جای مردم نادان نمودم خلق گاو و خر
میان خلق آنان را پی خدمت رها کردم
مقدر داشتم خالی ز منت، رزق مردم را
نه شرطی در نماز و روزه و ذکر و دعا کردم
نکردم پشت سر هم بندگان لخت و عور ایجاد
به مشتی بندگان آْبرومند اکتفا کردم
هر آنکس را که میدانستم از اول بود فاسد
نکردم خلق و عالم را بری از هر جفا کردم
به جای جنس تازی آفریدم مردم دل پاک
قلوب مردمان را مرکز مهر ووفا کردم
سری داشت کو بر سر فکر استثمار کوبیدم
دگر قانون استثمار را زیر پا کردم
رجال خائن و مزدور را در آتش افکندم
سپس خاکستر اجسادشان را بر هوا کردم
نه جمعی را برون از حد بدادم ثروت و مکنت
نه جمعی را به درد بی نوایی مبتلا کردم
نه یک بی آبرویی را هزار گنج بخشیدم
نه بر یک آبرومندی دوصد ظلم و جفا کردم
نکردم هیچ فردی را قرین محنت و خواری
گرفتاران محنت را رها از تنگنا کردم
به جای آنکه مردم گذارم در غم و ذلت
گره از کارهای مردم غم دیده وا کردم
به جای آنکه بخشم خلق را امراض گوناگون
به الطاف خدایی درد مردم را دوا کردم
جهانی ساختم پر عدل و داد و خالی از تبعیض
تمام بندگان خویش را از خود رضا کردم
نگویندم که تاریکی به کفشت هست از اول
نکردم خلق شیطان را عجب کاری به جا کردم
چو میدانستم از اول که در آخر چه خواهد شد
نشستم فکر کار انتها را ابتدا کردم
نکردم اشتباهی چون خدای فعلی عالم
خلاصه هرچه کردم خدمت و مهر و صفا کردم
زمن سر زد هزاران کار دیگر تا سحر لیکن
چو از خود بی خود بودم ندانسته چه ها کردم
سحر چون گشت از مستی شدم هوشیار
خدایا در پناه می جسارت بر خدا کردم
شدم بار دگر یک بنده درگاه او گفتم
خداوندا نفهمیدم خطا کردم .