در دنیای غرب هم که به نام تساوی حقوق انسانها حقوق خانوادگی را از صورت طبیعی خارج کرده اند و سعی می کنند علی رغم قانون طبیعت زن و مرد را در وضع مشابهی قرار دهند و رلهای مشابهی در زندگی خانوادگی به عهده انها بگذارند .انجا که به اصطلاح پای عشق ازاد به میان می اید و قوانین قراردادی انها را از مسیر طبیعت خارج نکرده است .مرد همان وظیفه طبیعی خود یعنی نیاز و طلب و مایه گذاشتن و پول خرج کردن را انجام می دهد .مرد به زن هدیه می دهد و متحمل مخارج او می شود.

در صورتیکه در ازدواج فرنگی مهر وجود ندارد و از لحاظ نفقه نیز مسئولیت سنگینی به عهده زن می گذارند .یعنی معاشقه فرنگی از ازدواج فرنگی با طبیعت هماهنگ تر است.مهر یکی از نمونه هایی است که می رساند زن و مرد با استعدادهای نامتشابهی افریده شده اند.و قانون خلقت از لحاظ حقوق فطری و طبیعی سندهای نا متشابهی به دست انها داده است.

قران کریم رسوم جاهلیت را در باره مهر ننسوخ کرد و ان را به حالت اولی برگرداند.در جاهلیت پدران ومادران مهر را به عنوان حق الزحمه و شیزبها حق خود می دانستند. در تفسیر کشاف مینویسند هنگامی که دختر برای یکی از انها متولد می شد و دیگری می خواست به او تبریک بگوید می گفت(:هنیئا لک النافجه)یعنی این مایه افزایش سروت ترا گوارا باد.کنایه از این که بعدا این دختر را شوهر می دهی و مهر دریافت می داری.در جاهلیت پدران و در نبودن انها برادران چون از طرفی برای خود حق ولایت و قیمومیت قائل بودند و دختر را به اراده خودشان شوهر می دادند نه به اراده خود او.

و از طرف دیگر مهردختر را متعلق به خود می دانستند نه دختر -دختران را معاوضه می کردند.به این نحو که مردی به مرد دیگر می گفت که من دختر یا خواهرم را به عقد تو در ماورم که در عوض دختر یا خواهر تو زن من باشد و او هم قبول می کرد.به این ترتیب هر یک از دو دختر مهر دیگری به شمار می رفت و به پدر یا برادر دیگری تعلق می گرفت .این نوع نکاح شغار می نامیدند.اسلام این رسم رامنسوخ کرد.پیغمبر ص فرمودند:در اسلام معوضه دختر یا خواهر ممنوع است.

در روایات اسلامی امده است که پدر نه تنها حقی به مهر ندارد -بلکه اگر در عقد ازدواج برای پدر به عنوان امری جداگانه از مهر چیزی شرط شود و مهر به خود دختر داده شود باز هم صحیح نیست.یعنی پدر حق ندارد برای خود در ازدواج دختر بهره ای قائل شود-هر چند به صورت امر جداگانه از مهر باشد.

اسلام ائین کار کردن داماد برای پدرزن راکه طبق گفته جامعه شناسان در دوره هایی وجود داشته که هنوز ثروت قابل مبادله ای نبوده منسوخ کرد.کار کردن داماد برای پدرزن تنها از این جهت نبوده است که پدران می خواسته انداز ناحیه دختران خود بهره ای برده باشند .علل و ریشه های دیگر نیز داشتهاست .که احیانا لازمه ان مرحله از تمدن بوده است. و در حد خود ظالمانه هم نبوده است .به هرحال چنین رسمی قطعا در دنیای قدیم وجود داشته است.

داستان موسی و شعیب که در قران کریم امده است .از وجود چنین رسمی حکایت می کند.مسی در حال فرار از مصر وقتی که سر چاه مدین رسید به حالت دختران شعیب که در کناری با گوسفندان خودایستاده بودند و کسی رعایت حال انها را نمی کردرحمت اورد و برای گوسفندان انها اب کشی کرد.دختران پس از مراجعت نزد پدر جریان را برای پدر نقل کردندو او یکی از انها را پی موسی فرستاد و او را به خانه خویش دعوت کرد.پس از اشنایی با یکدیگر یک روز شعیب به موسی ع گفتمن دلم می خواهد یکی از دو دخترم را به تو به زنی دهم.به این شرط که تو هشت سال برای من کار کنی.و اگر دل خودت خواست دو سال دیگر هم اضافه کن .ده سال برای من کار کن .

موسی قبول کرد و به این ترتیب موسی ع داماد شعیب ع شد .این چنین رسمی در ان زمان بوده و ریشه این رسم دو چیز است »اول نبودن ثروت .خدمتی که داماد به زن یا پدر زن می توانسته بکند غالبا منحصر به این دوره بوده که برای انها کار کنند.دیگر رسم جهاز دادن است .جامعه شناسان معتقدند که رسم جهاز دادن برای دختر از طرف پدر یکی از رسوم و سنن کهن است.پدر برای اینکه بتواند جهاز برای دختر خود فراهم کند داماد را اجیر خود می کرد و یا از او پولی دریافت می کرد.عملا انچه پدر از داماد می گرفت و به نفع دختر و برای دختر بوده است.

به هر حال این ائین در اسلام منسوخ شد و پدر زن حق ندارد مهر را مال خود بداند.هر چند هدف و منظورش این باشد که انرا صرف و خرج دختر کند .این دختر است که اختیار ان مال را داراست .در روایات اسلامی تصریح شده که این گونه مهر قرار دادن در دوره اسلامروا نیست.

در زمان جاهلیت رسوم دیگری نیز بود که عملا موجب محروم بودن زن از مهر می شد .یکی از انها رسم ارث زوجیت بود.اگر کسی می مرد وارثان او از قبیل فرزندان و برادران همانطوریکه ثروت او را به ارث می بردند همسری زن او نیز به ارث می بردند .پس از مردن شخصپسر یا برادر میت حق همسری میت را باقی می پنداشتند و خود را مختار می دانستکه زن او را به دیگری تزویج کند و مهر را خودش بگیرد و یا او را بدون مهر جدید و به موجب همان مهری که میت قبلا پرداخته زن خود قرار دهد.