یه شب مهتاب / ماه میاد تو خواب
منو میبره کوچه به کوچه/ باغ انگوری باغ آلوچه
دره به دره صحرا به صحرا/اونجا که شبا پشت بیشه ها
یه پری میادترسونو لرزون/پاشو میذاره تو آب چشمه

سحرگاهی برفتم کوچه باغی
بدیدم نوگلی در چنگ زاغی
چرا فائز از این غصه نمیره
که دود میسوزه زیر چراغی

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم

اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم

یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم

بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم

به منت دگران خو مکن که در دو جهان
رضای ایزد و انعام پادشاهت بس

هرچه دلم خواست نه آن میشود
هرچه خدا خواست همان میشود

گرد لبت بنفشه از آن تازه و تر است
کآب حیات میخورد از جویبار حسن

وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونانکه بایدند
نه بایدها....
قیصر امین پور

همچون حباب دیده به روی قدح گشای
وین خانه را قیاس اساس از حباب کن

تا دل هرزه گرد من رفت به چین زلف او
زین سفر دراز خود عزم وطن نمی کند

جز دلت که قطره ای است بیکران
کس نشان ز بیکران نمی دهد