قران رسم ارث زوجیت را منسوخ کرد فرمود:ای مردمی که به پیامبر ص و قران ایمان دارید باید بدانید که برای شما روا نیست که زنان مورثان خود را به ارث می برند .در حالی که خود ان زنان میل ندارند که همسر شما باشندو

قران کریم در ایه دیگر بطور کلی ازدواج با زن پدر راقدغن کرد.هر چند به صورت ارث نباشد و بخواهند ازادانه با هم ازدواج کنند.فرمود:ولا تنکحوا ما نکح ابائکم.با زنان پدران خود ازدواج نکنید.قران کریم هر رسمی که موجب تضییع مهر زنان می شد منسوخ کرد .از ان جمله اینکه وقتی که مردی نسبت به زنش دلسرد و بی میل می شد او را در مضیقه و شکنجه قرار می داد.هدفش این بود که با تحت شکنجه قرار دادن او-او را به طلاق راضی کند و تمام یا قسمتی از انچه به عنوان مهر به او داده از او پس بگیرد .قران کریم فرمود:زنان را به خاطر اینکه چیزی از انها بگیرید و قسمتی از مهری که به انها داده اید جبران کنید تحت شکنجه قرار مدهید.

یکی دیگر از ان رسوم این بود که مردی با زنی ازدواج می کرد و برای او احیانا مهر سنگینی قرار می داد اما همینکه از او سیر می شد و هوای تجدید فراش به سرش می زد زا بیچاره را متهم به فحشا و حیثیت اورا لکه دار می کردو چنین وانمود می کرد که این زن از اول شایستگی همسری مرا نداشته و ازدواج باید فسخ شودو من مهری که داده ام باید پس بگیرم .قران کریم این رسم را نیز منسوخ کرد و جلو ان را گرفت.

یکی از مسلمات دین اسلام این است که مرد حقی به مال زن و کار زن ندارد.نه می تواند به او فرمان دهد که برای من فلان کار را بکن و نه اگر زن کاری کرد که به موجب ان کار ثروتی به او تعلق می گیرد مرد حق دارد بدون رضای زن در ان ثروت تصرف کند و از این جهت زن و مرد وضع مساوی دارند.و بر خلاف رسم معمول غرب که تا اوایل قرن بیستم رواج داشت .زن شوهردار از نظر اسلام در معاملات و روابط حقوقی خود تحت قیمومیت شوهر نیست.در انجام معملات خود استقلال و ازادی کامل دارد.اسلام در عین اینکه به زن چنین استقلال اقتصادی در مقابل شوهر داد و برای شوهر هیچ حقی در مال زن و کار زن و معملات زن قرار نداد.

ائین مهر را منسوخ نکرد این خود می رساند که مهر از نظر اسلام به خاطر این نیست که مرد بعدا از وجود زن بهره اقتصادی می برد و نیروی بدنی او را استثمار می کند.پس معلوم می شود اسلام سیستم مهری مخصوص به خود دارد.این سیستم مهری و فلسفه اش را نباید نباید با سایر سیستمهای مهری اشتباه کرد و ایراداتی که بر ان سیستمها وارد است بر این سیستم وارد نیست.

قران کرین تصریح می کند که مهر نحله و عطیه است.قران این عطیه و پیشکشی را لازم می داند .قران رموز فطرت بشر را با کمال دقت رعایت کرده است و برای اینکه هر یک از زن و مرد نقش مخصوصی که در طبیعت از لحاظ علائق دوستانه به عهده انها گذاشته شده فراموش نکند لزوم مهر را تاکید کرده است.نقش زن این است که پاسخگوی محبت مرد باشد .محبت زن خوب است به صورت عکس العمل محبت مرد باشد نه به صورت ابتدایی.یعنی عشقی که از ناحیه زن شروع بشود و زن بدون انکه مرد قبلا او را خواسته باشد عاشق مردی شود همواره با شکست عشق و شکست شخصیت زن همراه است .بر خلاف عشقی که به صورت پاسخ به عشق دیگری در زن پیدا می شود.این چنین عشق نه خودش شکست می خورد و نه به شخصیت زن لطمه و شکست وارد می شود.

این هم راست است و هم دروغ -راست است اگر عشق از زن شروع شود اگر زنی ابتدا عاشق مردی بشود و به او دل ببندد اتشش زود سرد می شود .به چنین عشقی عملا نباید اعتماد کرد.اما دروغ است در صورتی که عشق اتشین زن به صورت عکس العملی از عشق صادقانه مردی و به عنوان پاسخگویی به عشق راستین پیدا شده باشد.این چنین عشقی عملا مستبعداست که فسخ بشود مگر انکه عشق مرد به سردی بگراید و البته در این صورت عشق زن تمام می شود.عشق فطری زن همین نوع از عشق است.

شهرت زن به بی وفایی در عشقهای نوع اول است و ستایش هایی که از وفاداری زن شده مربوط به عشقهای نوع دوم است.جامعه اگر بخواهد پیوندهای زناشویی استحکام پیدا کند چاره ای ندارد از اینکه از همان راهی برود که قران رفته است.یعنی قوانین فطرت را رعایت کند .و از جمله نقش خاص هر یک از زن و مرد را در مسئله عشق در نظر بگیرد.قانون مهر هماهنگی با طبیعت است از این رو که نشانه و زمینه ان است که عشق از ناحیه مرد اغاز شده و زن پاسخگوی عشق اوست و مرد به احترام او هدیه ای نثار او کند.از این رو نباید قانون مهر که یک ماده از یک اساسنامه کلی است و بدست طراح طبیعت تدوین شده به نام تساوی حقوق زن و مرد ملغی گردد.

چنانکه ملاحظه می کنید قران در باب مهر رسوم و قوانین جاهلیت را علیرغم میل مرد ان روز عوض کرد.انچه خود قران در باب مهر گفت رسم معمول جاهلیت نبود که بگوییم قران اهمیتی به بود و نبود مهر نمی دهد.قران می توانست مهر را به کلی منسوخ کند و مردان را از این نظر راحت کند .ولی این کار را نکرد.