|
دقیقا یادم نیست ولی فکر کنم نزدیک مشهد توی طوس یک جایی هست بهش میگن "پیرپالان دوز"
به نقل از شنیده هام میگن یک روز شیخ بهایی داشته از بازاری رد میشده میبینه یک پیرمرد سالخورده و ضعیفی داره به زحمت کفشی رو میدوزه شیخ دلش به حالش میسوزه و ( این قالب کفش آهنی هست که کفاشیها روز اون کار میکنن ) اون رو تبدیل به طلا میکنه پیرمرد از این کار شیخ ناراحت میشه و میگه اونو به حالت اولش برگردونه و شیخ میگه من نمیتونم برگردونم فقط میتونم طلا کنم اونوقت پیرمرد خودش اشاره ای میکنه و قالب کفش به حالت اولش برمیگرده دقیقا حالا یادم نیست بچه بودم یه همچین چیزی شنیده بودم :d |
امروز تعطیل بود و همه رفتند گشت‌و‌گذار!
|
خوش به حال مشهدی ها:d
من کجایی بیدم آخه_:2: از دیشب هی توی تی وی حرمو نشون میده و من اشک میریزم بچه ها واقعا این چیزا به دل مربوطه ربطی به ایمان و دین و مسلک نداره توی حرم وقتی میشینی ناخود آگاه اشک میریزی دعا میکنی دلت میلرزه همه چی یادت میره حس خوبیه همراه با غربتی که خود امام رضا داشتند یه چیزی بگم از عظمت آقا: مشهدی ها چند تا رسم دارن یکیش عروس کشونه که قبلا ها سه دور دور حرم ماشین عروس به حالت طواف و زیارت میچرخید و فقط بوق ماشینها قطع میشد به احترام حرم و الان سخت تر شده چون دیگه از زیرش باید رد شد و خوب طبیعتا ترافیک میشه و پلیس نمیذاره ما خطبه عقدی داریم که میگیم بالا سر حضرت یعنی عروس و دوماد میرن توسط عاقد توی حرم محرم میشن قبل از هر چیز و اینکه تموم امواتمون رو میبریم اونجا یه طواف میدیم و نماز میت همونجا توی صحن حرم میخونن و بعد میبرن دفنشون میکنن . . . . بابای خدا بیامرز منو خوب آقایون که زیر تابوت رو گرفته بودند جلوتر از ما بردن توی حرم . داداشم تعریف میکرد که از بغض داشتم خفه میشدم داشتم میترکیدم و دلم میخواست داد بزنم نعره بزنم و بگم خدا چرا بابامو بردی..._:2: بعد توی همین لحظه جلوی ضریح قرار میگیره تابوت رو در چند نوبت دقیقا جزییاتش رو نمیدونم میذارن زمین و یه چیزایی میخونن و باز بلندش میکنن رو دست میبرن... خلاصه داداشم گفت همچین که این حس بد رو داشتم با اون همه درد از دست دادن بابا چشمم به ضریح که افتاد جیغ زدم و گفتم یا امام رضااااااااااااااااا و زدم زیر گریه و به چند دقیقه نکشید انگار شونه هام سبک شد آروم شدم اشکم نمیومد و خیلی راحت تونستم بیام و نماز میت رو بخونم همراه بقیه ... به خدا قسم تا چهلم بابا مامان و ما سه تا خواهراشو بغل میکرد و میگفت آروم باشین . اون لحظه ها رو مدیون امام رضام که نذاشت اگه بابامون رفته غریب باشیم و برادرمون رو قوت داد تا بدونه خودش صبوری کنه |
مشغول وبگردی بودم، به "من‌کارت" برخورد کردم!
|
سلام و صبح بخیر به مشهدی های عزیز:53:
خوبید؟:) کم پیدا شدین؟ حامد جان چه جالب بود این من کارت , ممنون از اطلاع رسانیت. |
سلام به مشهدی های عزیز
خوش بگذره شاد باشید:53: |
سد کارده
سلام این تاپیک انحصاری سایت خودمون از اطراف مشهد تهیه کردم امیدوارم خوشتون بیاد |
|
|
چشمه گیلاس- گلسب - مشهد دشت توس یکی از مرغزارهای پر آب و علف نامی ایران بوده است ،* چنان که اغلب سلاطین و سرداران ضمن لشکر کشیهای خود مدتی در آن اطراق می کرده اند
. یکی از چشمه های بزرگ و مشهور این دیار که از قرنها قبل آبی زلال و گوارا و فراوان داشته و در 21 کیلومتری شمال غرب شهر تابران و 50 کیلومتری مشهد جاری بوده به نام «چشمه گلسب» شهرت داشته است، *همان که عوام آن را «چشمه گیلاس »می خوانند . این چشمه تا سده نهم ه. ق آب زراعت وشرب بخشی از تابران و پیرامون آن را تأمین می کرده است . از آن پس «امیر علیشیرنوایی » جریان آب چشمه را از تابران توس بازگرفته و به مشهد برده است . شاه عباس صفوی هم بعدا کانال آن را ترمیم نموده و با کشیدن خیابانی از غرب به شرق مشهد ،*آن آب را وارد حرم امام رضا( ع ) کرده ، که بدان سبب به «آب خیابان » شهرت یافته است . هارونیه یا خانقاه غزالی - مشهد اولین بنای تاریخی که توجه هر تازه وارد به شهر تابران توس را جلب می کند . ساختمان عظیمی در مدخل شهر است که به « بقعه هارونی » یا « هارونیه » شهرت یافته است این بنا که قدمت آن به قرن هشتم ونهایتا هفتم بیشتر نمی رسد ، به زعم اعتقاد بعضی که آن را به هارون الرشید (170تا 193ه.ق) نسبت می دهند،*نمی تواند ربطی به آن زمان داشته باشد . به زعم نظر بعضی هم که بنای یاد شده را «خانقاه غزالی » دانسته اند ،*احتمال ارتباط ساختمان با امام محمد غزالی (450-505ه.ق) بسیار کم و بلکه هیچ است . گور غزالی یعنی خانقاه وی بیرون حصار توس بوده و در زمانی که بدرستی نمی دانیم با خاک یکسان شده است . برخی از اهالی توس گور ویران شده غزالی را در نقطه ای واقع در چند صد قدمی غرب باره شهر نشان می دهند ، و گویا سنگ گور او هم در آن حوالی دیده اند. این محل در سال 1374هجری شمسی حفاری شد و تقریبا گور غزالی به دست آمد گنبد سبز - مشهد این آرامگاه در خیابان آخوند خراسانی (خاکی ) واقع شده ،*و به جهت رنگ فیروزه ای آن به «گنبد سبز» معروف گردیده است این بنا مدفن « شیخ محمد مومن » عارف استر آبادی است که به سال 904 ه. ق وفات یافته است . بعضی او را صاحب کتاب « تحفته حکیم مومن » در طب قدیم می دانند ، *که درست نیست . او نیز از شیوخ صفوی «ذهبیه » شیعه مذهب بوده است. این ساختمان به سال 1011ه. ق به دستور «شاه عباس » ساخته شد و مدتی خانقاه گروهی از صفویه بود . هم اکنون این آرامگاه توسط میراث فرهنگی حفظ وحراست می شود |
| اکنون ساعت 06:49 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)