|
روزگارم بد نیست.
تكه نانی دارم ، خرده هوشی ، سر سوزن ذوقی . مادری دارم ، بهتر از برگ درخت . دوستانی ، بهتر از آب روان . و خدایی كه در این نزدیكی است : لای این شب بوها ، پای آن كاج بلند. روی آگاهی آب ، روی قانون گیاه . من مسلمانم . قبله ام یك گل سرخ . جانمازم چشمه ، مهرم نور . دشت سجاده ی من . من وضو با تپش پنجره ها می گیرم. در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف . سنگ از پشت نمازم پیداست : همه ذرات نمازم متبلور شده است . من نمازم را وقتی می خوانم كه اذانش را باد ، گفته باشد سر گلدسته ی سرو. من نمازم را ، پی « تكبیرة الاحرام » علف می خوانم، پی « قد قامت » موج . |
زندگی بر خلاف ارزوهام گذشت........چرا؟؟؟؟!!!!!
من کتک خورده ترین حنجره ام من کتک خورده ترین حنجره ام با صدای پاره پاره توی باد ذله از سکوت سایه های شب ، دل شکار حرفای یکه زیاد من کتک خورده ترین حنجره ام! خسته از ترانه های بی امید پا به زنجیر یه خواب یائسه !خط قرمز روی کاغذ سفید من نفس مرده ترین حنجره ام! بی نشون وسر به مهرم مثل راز کولی تر از ترانه بی پرده مثل فریاد همسفره جنونم ! پا بند شام آخر یاغی ترین ستاره در این شب شناور تنها تر از سکوتم روشن تر از ستاره از غربتی رسیدم تا غربتی دوباره |
روزگارم همه اش تلخ نبودت شده است شب و روزم همه در ذکر و سجودت شده است گفته بودم که مرو از بر من ای صنمم زینکه این خانه دگر گرم وجودت شده است به دلم غصه زیاد است چه گویم ز غمت کار این سینه دگر مدح و سرودت شده است دوست دارم همه جا عشق تو را جار زنم وای زان روز که قفلی به گلویت شده است ! عاشقت گشتم و سوزم ز فراقت گل من دیده مشتاق تو و دیدن رویت شده است لمس موی تو دگر گرچه خیالی عبث است دست دلتنگ تو و شانه به مویت شده است خانه ام پر شده از غم ، همه ی زندگیم حسرتم بار دگر بویش بویت شده است انتظارت بکشم تا به ابد همنفسم آی و بنگر که دلم زخم نبودت شده است |
در امتداد قوس این فنجان حقیر
شهری سوخته رخ می نماید ... کلون دری زنگ زده چه تلخ به صدا در می آید ! . . . فالم رانوشیدم تلخ تلخ مجالی نیست مپرس شیرین یاتلخ؟! من به فاصله یک آه ! در حسرت یک لبخند ! نوشیدم تلخ تلخ تمام زندگی ام را لاجرعه ...! |
دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد |
دلم گرفته، ای دوست! هوایِ گریه با من؛ گر از قفس گریزم، کجا رَوَم، کجا، من؟ کجا رَوَم؟ که راهی به گلشنی ندانم، که دیده بَرگشودم به کنجِ تنگنا، من. نه بَسته ام به کس دل، نه بسته کس به من نیز: چوتخته پاره بَر موج، رَها، رَها، رَها، من. زِِ من هَر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک؛ به من هَر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا، من! نه چشمِ دل به سوئی،نه باده در سبوئی که تر کنم گلوئی به یادِ آشنا، من. زِ بودنم چه اَفزود؟نبودنم چه کاهد؟ که گویدم به پاسخ که زنده ام چرا من؟ ستاره ها نهفتم درآسمانِ اَبری ... دلم گرفته، ای دوست! هوای گریه با من |
پاییز این فصل زیبای سال با غربتش آمده است
امروز برگی به زمین افتاد و هرگز به شاخه بر نگشت وقتی دستهای زرد برگ به امید یافتن پناهگاهی در آسمان خواب شاخه را می دید، درخت مرده بود برگ به زمین نمی افتد ، به زمین می نشیند و این مرگ تنها پایان یک آغاز است آری شروع راه پاییز است |
من از این فاصله ها دلگیرم ، بی تو چه غریبانه شبی می میرم سالیست که می خواهم از این جا بروم ،ولی انگار با قلب زمین زنجیرم مثل این است که من با همه ی هق هق خود،روی سجاده احساس تو جان می گیرم ساعت گریه و غم هیچ نمی خوابد و من در الفبای زمان خسته این تقدیرم |
رنج اندوه کدامین خواهش
نقش لبخند لبم را برده ؟؟؟ نغمه زرد کدامین پاییز ... غنچه قلب مرا پژمرده ؟؟؟؟ کاش میدانستی .... به چه می اندیشم ؟ که چنین مبهوتم .... من فقط جرعه ای از مهر تو را نوشیدم !!! با تو ای ترجمه عشق "خدا" را دیدم !!! کاش میدانستی ... به چه می اندیشم !!! کاش میدانستی!!!! کاش ... |
با من امشب چیزی از رفتن نگو، نه نگو، از این سفر با من نگو، من به پایان می رسم از کوچ تو با من از آغاز این مردن نگو. ... |
| اکنون ساعت 03:34 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)