دولت آن است که بی خون دل آید به کنار
ور نه با سعی و عمل باغ جنان این همه نیست

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم

ماییم و آستانه ی عشق و سر نیاز
تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست

تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت
روزی کرشمه ای کن ای نور هر دو دیده

همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

از پی تفریح طبع و زیور حسن طرب
خوش بود ترکیب زرین جام با لعل مذاب

برق عشق از خرمن پشمینه پوشی سوخت سوخت
جور شاه کامران گر بر گدایی رفت رفت

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد
حسابش با کرام الکاتبین است

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر
که مرغ نغنه سرا ساز خوش نوا آرد

در دیـــــر مغـــان آمـــــد یــــارم قـــدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست