پرکشيدن بر چشم‌انداز سوزان و
بر قله‌های پربرف
تا سرسبزی‌ها:
این‌جا برمن است و حالا صداها در سرم گرد می‌آیند و
در آن صدا يگانه می‌شوند:
از آن شب
که در اتاقی تاريک از دیدار خبر دادند.
آری، به "برمن" باز می‌گردم
و دیگر بار این دوری‌است
که بر دقايقِ دلواپسی افزوده می‌شود.

نامه‌ای که در هوا چرخید و
من که نمی‌دانم چگونه بايد نوشت، آن‌جا که پاسخی نيست
و حضور بی وقفه‌ی شعر، دیگربار
تنيده به وقایع موطن جوانی
با نامه‌ای و عکسی در روزنامه
و تصویرش در اعتراضِ دانشجويان.


ی
:41:

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است


پ

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
نا خلف باشم اگر من به جوی نفروشم
ز

ز لب دوختن غنچه را زندگی ست
چو بشکفت زان پس پراکندگی ست

د

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا


ج

جانم بگیر و صحبت جانانه ام بخش
کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست

ک

کمندش می‌دواند پای مشتاق

بیابان را نپرسد چند میلست




م

دوست نباشد به حقیقت که او

دوست فراموش کند در بلا


ذ

ذلت ، ذلت ، ذلت این زندگی کبود این تلخ بنفش
زخمی ست که سالهاست بر دوش من است
ن