دلم را که مرور می کنم
تمام آن از آن توست
فقط نقطه ای از آن خودم
روی آن نقطه هم
میخ می کوبم
و قاب عکس تو را می آویزم.

تا گرمه آغوشت شدم / چه زود فراموشت شدم

تقصیر تو نبود خودم / باری روی دوشت شدم
کاشکی دلت بهم می گفت / نقشه قلبم و داره
هر کی زد ورفت و شکست / یه روزیه جا کم میاره
موندن و سوختن و ساختن
همه یادگاره عشقه
انتقام از تو گرفت
کاره من نیست کاره عشق

گره دستانت بر دستانم
ای کاش
کور می شد
دست هایت از دست های من
هرگز دور نمی شد ...

نیلوفر ثانی

زیر باران با یاد تو میروم ، به دنبال جای پای تو ،
تو را می پرستم من شبانه ، برای لحظه های شادمانه ،
برای با تو بودن صادقانه ، می آیم من به پیشت عاشقانه ،
به تو دل بستم من شاعرانه ، اما افسوس از درک زمانه ،
چه زیباست راز زمانه ، اگر زندگی باشد یک ترانه .

مثل آدم عاشق
یک جا بشین
دلم گیج رفت
آنقدر ...
دور خیال من نچرخ !

گر بیدل و بی‌ دستم وز عشق تو پابستم
بس بند که بشکستم ، آهسته که سرمستم

در مجلس حیرانی ، جانی است مرا جانی
زان شد که تو می دانی ، آهسته که سرمستم

پیش آی دمی جانم! زین بیش مرنجانم
ای دلبر خندانم! آهسته که سرمستم

سهم من از تو عشق نیست ،
ذوق نیست ،
اشتیاق نیست ،
همان دلتنگی بی پایانی است که
روزها دیوانه ام می کند .

نه نمی شود
هر چه می نویسم نمی شود
همیشه فقط
یک تو کم می آورم تا شعر !

کاش انسان مثل شمع فقط یک شب زندگی می کرد ،
اما کنار پروانه اش