در فراسوی شکستن
صحبت از حد نگاه بود...
حد نگاه تو به من !
یاد از کوچه ی سرد
شب و تنهایی و کفش
هر قدم نقش وفا بود و صدا پای نفس
در سرازیری تقدیر _اثر از ترس نبود
جرات رفتن من بود و نگاه تو سراب
تو به من فرصت اصرار
من به تو حلقه تصویر
این خطاها همه از جرم تو بود و صحبت از حد نگاه بود
حد نگاه تو به من !!!

کسی به فکر گلها نیست
کسی به فکر ماهیها نیست
کسی نمیخواهد
باور کند که باغچه دارد میمیرد
برادرم به باغچه می گوید قبرستان
و به اغتشاش علفها می خندد
حیاط خانه ی ما تنهاست
حاط خانه ما گیج است

گاهی حجم دلتنگی هایم
آن قدر زیاد می شود
که دنیا
با تمام وسعتش
برایم تنگ می شود ...
دلتنگم
دلتنگ خودم...
خودی که مدت هاست گم کرده ام
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم !
حالا یکبار از شهر می رویم
یک بار از دیار ...
یک بار از یاد ...
یک بار از دل ...
و یک بار از دست ...

زاده ی پایان روزم ، زین سبب

راه من یک سرگذشت از شهر شب

چون ره از آغاز شب آغاز گشت

لاجرم راهم همه در شب گذشت