در جاده بی پایان عشقت
بی نگاه تابلوی چشمت
سایه بغض سکوتم شکست
فریاد زدم بی تو هرگز
بی تو هرگز
دوستت دارم
تا آغوش گرم خدا

می ترسم ار نبودنت ...
و از بودنت بیشتر !
نداشتن تو ویرانم میکند ...
و داشتنت متوقفم !
وقتی نیستی کسی را نمی خواهم .
رنگ هایم بی تو سیاه است و در کنارت خاکستریم
خداحافظیت به جنونم می کشاند ...
و سلامت به پریشانیم !
بی تو دلتنگم و با تو بی قرار
بی تو خسته ام و با تو در فرار
در خیال من بمان
از کنار من برو
من خو گرفته ام به نبودنت ...

چشمانت کارناوال آتش بازیست

یک روز در هر سال

برای تماشایش میروم

و باقی روزهایم را

وقت خاموش کردن آتشی میکنم

که زیر پوستم شعله میکشد!!

خیال ِ تو
در غروبهای سرد
طعم آفتاب را به خانه می آورد
در تمام شبها ی تاریک و وهم انگیز انتظار
بر دامان ِ رؤیا همچون ماه می چکد

عشق که در بندم نکرد ،
پس چرا هر جا می روم
باز
سوی تو بر می گردم ...

نیلوفر ثانی

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو

مشنو که مرا از تو صبوری باشد

یا طاقت دوستی و دوری باشد

لیکن چه کنم گر نکنم صبر و شکیب؟

خرسندی عاشقان ضروری باشد

بگذار سرنوشت راهش را برود
من ؛همینجا؛
کنار قول هایت
درست روبروی دوست داشتنت
و در عمق نبودنت ؛
محکم ایستاده ام ...

حالا که فکر می کنم

رفتنت آنقدر ها هم فاجعه نیست...
من به اندازه ی تمامی آدم های دنیا

برای فراموش کردنت انگیزه دارم