میان ماه ما و ماه گردون
تفاوت از زمین تا آسمان است

سخن عشق یکی بود و ولی آوردند
این سخن ها بمیان زمره نادانی چند

ملا هادی سبزواری

تــا بــود زلف تـــو اسباب پریشانی مــا
رو به سامان ننهد بی سرو سامانی ما

گر گدایی کنی از درگه او کن باری
که گدایان درش را سر سلطانی نیست

شود آیا شبی غرق گناهت بینم
مست و سودا زده در پرتو ماهت بینم

نیامدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت
کنون که دست سحر دانه دانه چید بیا