عهد و پیمان تو با من وفا با دگران
ساده دل منکه قسم های تو باور کردم

لبش به جان گرانمایه بوسه نفروشد
ندانم این چه متاع و چگونه بازاریست

قصه را کوته کنم بهتر که کوته میشود
سوی تو ای گل هر آن دستی که می گردد دراز

پیر میخانه ام از خانه برون کرد مگر
ننگ دردی که در آن کوچه گدایی باشد

عبید زاکانی