فضائل از دیدگاه خداو اولیاء



فضائل از دیدگاه خداو اولیاء

• http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...32/ahlbeit.jpg
  • آب دهان شیطان بر صورت دشمن امام علی علیه السلام
  • ابرار در قرآن
  • ابعاد شخصیتی امام سجاد علیه السلام
  • ابلاغ سلام پیامبر به اصحاب کهف توسط امام علی علیه السلام
  • اتحاد حقیقی امام حسین با پیامبر و امام علی علیهم السلام
  • اتحاد روحی امام علی با پیامبر اکرم
  • آثار پذیرش ولایت حضرت علی علیه السلام
  • فضایل سلمان و مقداد
  • فضایل امام علی از زبان پیامبر
  • آثار ولایت امام علی علیه السلام ـ همراهی با پیامبر در بهشت
  • احترام امام علی علیه السلام به مهمانان
  • اختیار امام علی علیه السلام در طلاق زنان پیامبر
  • اخلاص امام سجاد علیه السلام در انفاق
  • اخلاص امام علی علیه السلام هنگام وضو
  • ارتباط امام علی علیه السلام با روح القدس
  • رفتار امام سجاد علیه السلام با زیردستان
  • ارزش احترام به فرزندان فاطمه علیهاسلام
  • ویژگی های اختصاصی اهل بیت علیهم السلام
  • از مناقب علی و فاطمه علیهما السلام
  • امام سجاد علیه السلام از نگاه امام صادق علیه السلام
  • آزاد نمودن بردگان
  • آزادی کنیز خطا کار
  • ازدواج فاطمه علیهاسلام به امر خداوند
  • نقش امام علی علیه السلام در زندگی مشترک بهشتیان
  • استفاده از عطر در نماز
  • استغفار برای مخالفین
  • فضیلت یاد امام علی علیه السلام
  • استواری دین به وسیله امام علی علیه السلام و شیعیانش
  • اسرار و علوم خاص امامان معصوم
  • اشتیاق بهشت به امام علی علیه السلام
  • اشتیاق بهشت به دوستان امام علی علیه السلام
  • اشتیاق عرش به امام علی علیه السلام
  • اشتیاق ملائکه
  • اشتیاق ملائکه برای دیدن امام علی علیه السلام
  • اطاعت آتش جهنم از امام علی علیه السلام
  • اطاعت از امام علی علیه السلام اطاعت از خداوند
  • برتری امام علی بر سه پیامبر اولوالعزم
  • اعتراف انبیاء به امامت علی علیه السلام
  • اعتراف خضر به علم امام علی علیه السلام
  • افتخار جبرئیل بر فرشتگان
  • افتخار فرشتگان به شناخت امام علی علیه السلام
  • آفرینش فرشتگان از نور امام علی علیه السلام
  • آگاهی امام مهدی علیه السلام از امور پنهان
  • آگاهی امام مهدی علیه السلام از درون افراد
  • آگاهی امام علی علیه السلام از شأن نزول آیات قرآن
  • آگاهی امام علی علیه السلام از کتب پیامبران پیشین
  • آگاهی به احکام کتب آسمانی
  • آگاهی امام علی علیه السلام به علوم قرآنی
  • امام حسین در قرآن
  • امام حسین در قرآن - احقاف: 15
  • امام حسین در قرآن - اسراء : 33
  • امام حسین در قرآن - اعراف : 46
  • امام حسین در قرآن - الرحمن : 19-22، تین: 1
  • امام حسین در قرآن - بقره: 136،137، مطففین : 28
  • امام حسین در قرآن - بلد : 8-10، شعرا: 219
  • امام حسین در قرآن - توبه: 36
  • امام حسین در قرآن - حج : 39
  • امام حسین در قرآن - حجر،فرقان : 75
  • امام حسین در قرآن - حدید: 28، نور: 36
  • امام حسین در قرآن - حشر : 9
  • امام حسین در قرآن - شمس: 3-1
  • امام حسین در قرآن - شوری: 23
  • امام حسین در قرآن - طه: 115، بقره: 124
  • امام حسین در قرآن - طور : 21، مومنون : 111
  • امام حسین در قرآن - غافر: 7
  • امام حسین در قرآن - فاطر : 22
  • امام حسین در قرآن - فرقان: 20
  • امام حسین در قرآن - قصص: 4، انبیاء: 105
  • امام حسین در قرآن - قصص: 5
  • امام حسین در قرآن - مریم: 1
  • امام حسین در قرآن - نساء: 69
  • امام حسین در قرآن - نساء: 77
  • امام حسین در قرآن- بقره: 143، مومنون : 1،157
  • امام حسین در قرآن- حج : 40
  • امام حسین علیه السلام در قرآن - مطففین: 25-26
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - یونس: 20
  • امام زمان در قرآن - تکویر: 16
  • امام زمان در قرآن - حج: 60
  • امام زمان در قرآن - حدید: 16
  • امام زمان در قرآن - شوری: 21
  • امام زمان در قرآن - هود: 111
  • تعبیر قرآن برای روز ظهور امام مهدی علیه السلام
  • امام زمان در قرآن- الرحمن: 41
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - الحج: 22
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - الذاریات: 22و 23
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - الطارق 86: 16
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - المدثر: 74
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - سبا: 51
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - سجده 32: 21
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - قصص : 5
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - ملک: 30
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - نحل: 16
  • امام زمان علیه السلام در قرآن - هود: 8
  • امام زمان علیه السلام در قرآن- الغاشیه: 1
  • امام سجاد علیه السلام از دیدگاه امام علی علیه السلام
  • امام سجاد علیه السلام در چشم پدر
  • امام سجاد علیه السلام سرآمد فقیهان
  • امام سجاد در کلام ربویی
  • امام زمان علیه السلام، امان مردم زمین
  • امداد های غیبی برای یاری امام زمان عج
  • امام علی علیه السلام از زبان پیامبر
  • امید بخشیدن رسول خدا به فاطمه علیهاسلام
  • امیرالمؤمنین، لقب اختصاصی امام علی علیه السلام
  • امیرالمؤمنین و اوصیاء در اعراف
  • اهل بیت، برگزیدگان خدا
  • انتقام از دشمنان اهل بیت علیه السلام - ناصبی ها
  • انتقام از دشمنان خدا و پیامبر
  • انفاق امام سجاد علیه السلام از غذاهای مورد علاقه
  • انفاق امام علی علیه السلام در میان فقیران
  • انفاق امام سجاد علیه السلام در راه خانه خدا
  • انفاق امام علی علیه السلام در رکوع
  • اهتمام به عبادت
  • اهتمام در عبادت
  • اهتمام امام سجاد علیه السلام به نمازهای نافله
  • امام علی علیه السلام؛ اولین مؤمن به خدا
  • ایثار
  • ایمان فاطمه علیهاسلام
  • آیه ای که تنها امام علی علیه السلام به آن عمل کرد
  • آیین ملائکه ودوستی علی علیه السلام
  • امام علی علیه السلام، باخبر از همه حوادث تا روز قیامت
  • با فضیلت ترین اعمال در قیامت
  • علوم نبوی در قلب امام علی علیه السلام
  • سفارش پیامبر اکرم به امام علی علیه السلام
  • بت شکنی امام علی علیه السلام در روز فتح مکه
  • نعمت های پنجگانه خداوند به پیامبر اکرم و امام علی علیهماالسلام
  • امام علی علیه السلام، دریایی خروشان و خورشیدی درخشان
  • برادری میان پیامبر و حضرت علی علیه السلام
  • امام علی علیه السلام، برتر از پیامبران اولوالعزم
  • اهل بیت پیامبر، برتر از فرشتگان
  • برتر ازجبرئیل ومیکائیل
  • برتری ایمان حضرت بر ایمان همــــه مومنان

آب دهان شیطان بر صورت دشمن امام علی علیه السلام




حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود:

« هر کس با علی دشمنی کند داخل جهنم خواهد شد و خداوند در گردن او دوازده هزار قلاده می‌اندازد که بر هر یک از آن قلاده‌ها شیطانی است که بر صورت او آب دهان می اندازد و او را زشتتر و کریه‌تر می‌کند. »


منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 302، حدیث 115 — محاسن برقی

ابرار در قرآن

حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:
به خدا سوگند، هر جا در قرآن نامی از « ابرار » آمده است، خداوند جز علی بن ابیطالب و فاطمه و من و حسین را اراده نکرده است؛ چرا که ما و پدران و مادرانمان ابرار هستیم؛ دل‌های ما در طاعت و نیکی اوج گرفته است و از دنیا بیزار است؛ ما خدا را در همه اوامرش فرمان بردیم، به وحدانیت او ایمان آوردیم و پیامبرش را تصدیق کردیم.»

آیاتی که در آن کلمه « ابرار » آمده است:
« ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفرعنا سیئاتنا و توقنا مع الابرار » سوره آل عمران، آیه 193.
« نزلاً من عندالله و ما عندالله خیر الابرار »؛ سوره آل عمران، آیه 198.
« ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافور »؛ سوره انسان، آیه 5.
« ان الابرار لفی نعیم و ان الفجار لفی حجیم »؛ سوره انفطار، آیه 13.
« کلا ان الکتاب الابرار لفی علیین »؛ سوره مطففین، آیه 18.
« ان الابرار لفی نعیم علی الارائک ینظرون »؛ سوره مطففین، آیه 22.


حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود:
آیات « کلا انٌ کتاب الابرار لفی علیین و ما ادرایک ما علییون کتاب مرقوم یشهده المقربون »؛ (سوره مطففین، آیات 18-20)؛ ( نه چنین است، کارنامه نیکان در علیین است و تو چه دانی که علیین چیست؟ کارنامه ای است نگاشته که مقربان درگاه خداوند گواه آن هستند ) درباره رسول الله و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام نازل شده است و منظور از ابرار، آنها هستند.

منابع:
بحار الانوار، ج 24، ص 2، حدیث 9 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 170
بحار الانوار، ج 24، ص 3، حدیث 10 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 171.

ابعاد شخصیتی امام سجاد علیه السلام




امامان معصوم از شخصیتی جامع برخوردارند و از هر نظر در اوج کمال قرار دارند. از این رو صلاحیت دارند در جامعه انسانی، الگویی تمام عیار باشند.
حضرت علی بن الحسین علیه السلام نیز که معصوم ششم و امام چهارم بود، با بهره مندی از شخصیتی متعالی در همه ابعاد، الگویی بی‌مثال برای همه‌ی انسان‌های آزاده به شمار می‌رود.
در اینجا به بررسی ابعاد و جوانب مختلف شخصیت آن امام همام می پردازیم:

• فرهنگی
• اجتماعی
• بعد اقتصادی

مدیریت نهضت فرهنگی
دوران امامت امام سجاد علیه السلام یکی از سخت ترین دوران تاریخ صدر اسلام است چرا که :
سلسله اموی به عدم رعایت ارزش‌های اسلامی همت گماشته بود و با استبداد و سرکوب نیروهای فکری و اجتماعی خاندان رسالت و امامت و به شهادت رساندن هزاران انسان فداکار و آشنا با آیین توحید و دستورات نبوی و مفاهیم علوی، سعی می‌کرد هدف نابودی کامل رسالت پیامبر اسلام را تحقق بخشد.

فرازهایی از این تاریخ ننگین و سیاه در بررسی زندگی سیاسی امام سجاد علیه السلام مورد اشاره قرار گرفته است.

بنابر این آنچه لازم می‌نمود، آغاز یک « نهضت فرهنگی » بود که از یک سو زمینه بارورشدن اهداف اصیل نهضت حضرت امام حسین علیه السلام را فراهم کند و از فراموش شدن آن جلوگیری نماید
و از سوی دیگر با توجه به « اصالت فرهنگ » در بینش اسلامی، زمینه‌ساز تاسیس مکتب جعفری و نشر معارف اصیل اسلامی در جامعه باشد.

امام زین العابدین با ایفای نقش امامت در این دوران در بعد فرهنگی، به بهترین وجه رسالت خطیر خود را به اتمام رساند و با حفظ دین مبین اسلام از نابودی، زمینه شناخت و بارور شدن ارزش‌ها و تعالیم اسلامی در جامعه را فراهم نمود و میراث جاودانی تعالیم آسمانی دین اسلام را برای نسل‌های بعد به یادگار گذاشت.

رسالت انبیاء و اولیاء
آشنا ساختن جامعه با معارف الهی در زمینه مبداء و معاد و وظایف بندگی در مقابل خداست.
تربیت انسان‌های شایسته که این معارف در وجودشان به بار نشسته باشد و عملاً به مقام « عبودیت » خداوند نایل شده و موحّد و مخلص گردیده باشند.

ازاین رو « نهضت فرهنگی » از « اصالت » برخوردار است. در آیه دوم سوره جمعه چنین آمده است:
«هوالذی بعث فی الامین رسولاَ منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه »
(خداوند در جامعه فاقد دانش، پیامبری از خودشان مبعوث فرمود تا ابتدا آیات او را بر آنها تلاوت نماید و بعد آنها را تزکیه و تهذیب موده، حکمت به آنها تعلیم فرماید.)

بنابر این « انسان‌سازی » که راهی جز تعلیم و تربیت برای آن وجود ندارد، هدف اصیل ارسال همه انبیاء و آرمان نهایی همه اولیاست.

حضرت امام زین العابدین در اوج حاکمیت استبداد اموی، در حالی که هنوز آثار زنجیرهای اسارت بر بدن مطهرش موجود بود، با روشی بدیع، زبان خود را در دفاع از حق و بیان معارف اصیل اسلامی به کار گرفت و در خلال مدت درازی در حدود 35 سال، به بهترین وجه نهضت فرهنگی تشیع را رهبری نمود.

او که به خوبی از عهده رهبری نهضت پدرش بعد از شهادت بر آمده بود، در این نهضت نیز به موفقیت دست یافت و دلیل قاطع آن، تبلور عظیم فرهنگ اصیل اسلام و تشیع به دست حضرت امام باقر و امام صادق علیهما السلام است.


بعد اجتماعی امام سجاد علیه السلام

قرآنی و روایات اسلامی،
دین مبین اسلام دینی است کامل و کمال دین که به همراه جعل منصب امامت اعلام گردید، به معنای در برداشتن تمام نیازهای بشر در همه مقاطع حیات و در همه ابعاد وجودی اوست.

اسلام برای همه این زمینه ها دستور و رهنمود ارائه نمود. یکی از ابعادی که مورد توجه تام اسلام، بعد اجتماعی و برنامه ریزی برای رشد و شکوفایی آن در راستای عبودیت الهی است.
با توجه به تنوع ارتباطات بشر در این بعد و پیچیدگی خاص آن از یک سو و ارتباط آن با سایر ابعاد وجودی او از سوی دیگر، این تنها خداوند متعال است که با علم و حکمت بینهایت خود و اشراف بر مبداء و معاد انسان و به اقتضای ربوبیت تکوینی و تشریعی که مختص ذات اقدس اوست مجموعه هماهنگ و کاملی از دستورات معارف، ارزشها، نظامهای حقوقی، اخلاقی اقتصادی، سیاسی و تربیتی را در قالب دین اسلام توسط نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بر بشر نازل فرموده است و پر واضح است تنها با تبعیت از این مدل کامل حقوقی و تربیتی و عمل به همه ابعاد آن می توان به سعادت واقعی در دنیا و آخرت نائل آمد.

رهبران اسلام و امامان معصومی که اولین مسئولیتشان دفاع از اسلام و ارائه آن به صورت صحیح و کامل به جامعه بوده با تلاش خستگی ناپذیر با گفتار و عمل این جامعیت و کمال را تبلیغ فرموده اند.

حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) نیز به عنوان یک امام و معصوم در زندگی اجتماعی خود ترسیمی کامل از فضائل بی پایان یک انسان کامل ارائه نمود و در واقع تجسم عینی تمام مکتب بود.

نکته ای که در حیات طیّبه معصومین (علیهم السلام) و از آن جمله حضرت سید الساجدین و زین العابدین (علیه السلام) باید مورد توجه دقیق قرار گیرد،
این است که :
این بزرگواران اعتدال کامل و جامعیت تمام را در عمل به دستورات اسلام به منصه ظهور رسانده اند، نه گرایش به مسائل اجتماعی آنها را از توجه به عبادت و شب زنده داری و راز و نیاز با خداوند باز می دارد و نه مانند راهبان و صوفیان کلاً جامعه را ترک کرده و مطلقاً نسبت به آنچه در جامعه می گذرد بی توجه باقی می مانند، از این مهمتر تمام عملکرد اجتماعی آنان با رنگ الهی رنگ آمیزی شده است

گذشته از تعریفهای « انسان کامل »، در این بحث منظور شخصی است که به مقام عبودیت مطلقه حضرت حق واصل شده و در وجود او جز اراده حق فعاّل نیست و به هیچ وجه برای او هوی و هوس ندارد. او « عبد » خداست و بر اساس امر و نهی خداوند عمل می کند و قلبش جز محبت حق را بر نمی تابد.

حال در زمانیکه با تبلیغات سنگین دستگاه اموی، ارزشها به ضد ارزشها تبدیل شده و انسانهای صالح هم از جهت سیاسی و هم از جهت فرهنگی مورد شدید ترین تهاجمات قرار داشته بود با کار تبلیغی گسترده بر ضدّ خاندان پیامبر در خلال سالیان سال، الگوی کامل انسانیت مخدوش شده و تصویر دیگری از او در ذهنیت جامعه اسلامی ترسیم گشته و روحیه ها همه از دست رفته و شبهات و انحرافات گسترش یافته بود.

حضرت علی بن الحسین امام سجاد (علیه السلام) با ارائه یک الگوی کامل انسانیت و عدالت و تجسم عینی همه مکتب به ویژه بعد اجتماعی آن آنچنان این نقشه را نقش بر آب نمود و وضعیت موجود را تحت تاثیر قرار داد که دوست و دشمن را به اقرار کشانید و همه دانستند که:
علی بن الحسین (علیه السلام) فقیه ترین و باتقواترین و برترین مردم و صاحب بالاترین کمالات انسانی است.

حضرت زین العابدین (علیه السلام) با عملکرد خود در خلال مدت امامت، که خلوص و توحید در آن موج می زد، با زنده کردن دوباره ارزشهای متعالی مکتب، در واقع خود اوج تجسم عینی تمام مکتب گردید و یک نمونه بارز و الگوی کامل زنده برای اقتدا و اهتدا، از خود به جای گذاشت تا علاوه بر راهنمائی ها و ارشادها و تربیت ها، مردم با برخورد با او از مشکاه نور درخشان وجود او بهره مند گردند و از بیراهه های ضلالت و گمراهی به صراط مستقیم بندگی و سلوک الی الله هدایت شوند. و این یکی از رازهای مهم لزوم وجود امام زنده در بین جوامع بشری است.



سخنان امام سجاد علیه السلام درباره انفاق

حضرت امام سجاد علیه السلام همواره می‌فرمود: « صدقه و انفاق، آتش غضب پروردگار را خاموش می‌کند.»
و در روایت دیگری بر صدقه‌ی پنهانی تأکید فرموده است.
و نیز می‌فرمود: « آمادگی برای مرگ در پرتو دوری از مال حرام و سخاوتمندی در راه خیر به دست می‌آید.»
و نیز می‌فرمود:« به مستمندان کمک کنید. هرگز سائل را نرانید و او را بی‌جواب نگذارید.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 46، ص 74، حدیث 64 به نقل از امالی ابن الشیخ و ص 88 حدیث 77 به نقل از مناقب و ص 100 به نقل از کشف الغمه و ص 107 حدیث 103 به نقل از اصول کافی

ابلاغ سلام پیامبر به اصحاب کهف توسط امام علی علیه السلام

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، حضرت علی علیه السلام و ابوبکر و عمر را به سوی غار اصحاب کهف روانه کرد و به آنان فرمود:« نزد اصحاب کهف بروید و سلام مرا به آنان برسانید.»
وقتی از نزد پیامبر خارج شدند، ابوبکر به حضرت علی علیه السلام گفت:« آیا می‌دانی اصحاب کهف کجا هستند؟»
امام علی فرمود:« رسول خدا ما را به هر جا بفرستد، خداوند ما را به آن جا هدایت می‌کند. »
وقتی به در غار رسیدند، امام به ابوبکر فرمود:« سن تو از ما بیشتر است. تو سلام پیامبر را ابلاغ کن.» ابوبکر سلام کرد ولی جوابی نشنید.
حضرت علی علیه السلام به عمر فرمود:« سن تو نیز بیشتر از من است. تو سلام کن.»
او نیز سلام کرد، ولی پاسخی دریافت نکرد.
آن گاه حضرت علی علیه السلام سلام کرد؛ اصحاب کهف پاسخ سلامش را دادند و به او تهنیت گفتند. آن‌گاه امام سلام رسول خدا را ابلاغ کرد و آنها نیز پاسخ دادند.
ابوبکر به علی علیه السلام گفت:« از آنان بپرس چرا پاسخ سلام ما را ندادند.»
امام فرمود:« تو خودت بپرس.»
ابوبکر پرسید، ولی جوابی نشنید.
عمر هم پرسید و او هم پاسخ نشنید.
ابوبکر و عمر گفتند:« ای ابوالحسن، تو از آنان بپرس.»
حضرت علی علیه السلام فرمود:« این دو همراه من از من خواسته اند از شما بپرسم که چرا پاسخ سلام و کلام مرا دادید ولی پاسخ آنها را ندادید؟»
اصحاب کهف گفتند:« ما جز با پیامبر یا وصی و جانشین پیامبر سخن نمی گوییم.»

اتحاد حقیقی امام حسین با پیامبر و امام علی علیهم السلام

در بسیاری از روایات آمده است که پیامبر اکرم فرمود:« حسین منی و انا من حسین»؛ (حسین از من است و من از حسینم.)
و در برخی از روایات نیز چنین آمده است:« حسن منی و حسین من علی» (حسن از من است و حسین از علی است)
این روایات هیچگونه منافاتی با روایات دسته اول ندارد چرا که علی علیه السلام نفس پیامبر است.
توضیح: معنای «حسین از پیامبر است» روشن است، یعنی از نسل پیامبر و فرزند اوست؛ و «پیامبر از حسین است» معانی و تفاسیر مختلفی دارد از جمله اینکه حیات دین پیامبر و بقای آن، به دست حسین علیه السلام است.

مراجعه شود به:
رابطه علی علیه السلام با پیامبر

منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 271، حدیث 35- کامل الزیاره.
بحار الانوار، ج 43، ص 285، حدیث 50- مناقب ابن شهر آشوب.

اتحاد روحی امام علی با پیامبر اکرم

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: به حضور پیامبر خدا رسیدم در حالی که در مسجد قبا با جمعی از اصحابش نشسته بود. چشم پیامبر که به من افتاد چهره اش از شادمانی درخشید و تبسمی کرد و من سفیدی دندانهای او را دیدم که می درخشید. آنگاه به من فرمود: ای علی، به سوی من بیا! ای علی، به سوی من بیا! پیوسته مرا به خودش نزدیک می کرد تا این که مرا در کنار خود جا داد .

آنگاه رو به اصحابش کرد و فرمود: « با آمدن برادرم به سوی شما، رحمت به شما رو می آورد.
ای یاران من، همانا علی از من و من از علی هستم؛ روح علی از روح من و سرشت و طینت او از سرشت من است و او برادر من و وصی من و جانشین من است بر امتم. در زمان حیات من و پس از مرگم، هر کس او را اطاعت کند مرا اطاعت کرده است و هر کس با او موافقت کند با من موافقت کرده است و هر کس با او مخالفت کند با من مخالفت کرده است. »


منابع:

• بحارالانوار، ج 40، ص 4، حدیث 6 -------- امالی صدوق

آثار پذیرش ولایت حضرت علی علیه السلام

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i.../b/b8/ali6.jpg
1- ورود به بهشت:
امام باقر علیه السلام فرمود:« هرکس بر ولایت علی علیه السلام استقامت و پایداری کند، به بهشت وارد می شود و هر کس با ولایت علی علیه السلام مخالفت ورزد، به جهنم افکنده می‌شود.»

2- صراط مستقیم:
امام باقر علیه السلام فرمود:« صراط مستقیم ولایت علی علیه السلام است.»

3- سبیل الله ( راه خدا ):
جابربن عبدالله انصاری می گوید:
امام باقر علیه السلام به من فرمود:« ای جابر، آیا می دانی « سبیل الله » در آیه « و لئن قتلتم فی سبیل الله او متم...» _سوره آل عمران، آیه 157_ (اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید...) چیست؟»
گفتم:« نمی دانم، مگر این که از شما بشنوم.»
فرمود:« راه خدا (سبیل الله) علی و ذریه (فرزندان و امامان از نسل او) اوست. پس هر کس در راه ولایت علی کشته شود، در راه خدا کشته شده و هر کس در راه ولایت او بمیرد، در راه خدا مرده است.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 35، ص 370، 366

فضایل سلمان و مقداد

رسول خدا صلی الله علیه و آله به سلمان فارسی فرمود:
جبرئیل از سوی خداوند متعال می گوید:« ای محمد، سلمان و مقداد دو برادرند که در راه دوستی تو و برادر و وصی ات، علی، خالص هستند. آن دو در میان اصحاب تو مانند جبرئیل و میکائیل* در میان فرشتگان هستند.
سلمان و مقداد با هر کس که دشمن محمد یا علی باشد دشمنند و با هر کس که دوست محمد و علی باشد، دوستند. اگر زمینیان سلمان یا مقداد را دوست می داشتند، آن گونه که ملائکه‌ی آسمان‌ها و حجاب‌ها و کرسی و عرش، آن دو را به خاطر دوستی با محمد و علی، و با دوستان آن دو، و دشمنی آنها با دشمنانشان دوست می دارند، خداوند هرگز هیچ یک از زمینیان را عذاب نمی‌کرد.»

• میکائیل: یکی از چهار فرشته مقرب خدا که مأمور روزی رساندن به مخلوقات است.

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 106 ------ تفسیر امام

فضایل امام علی علیه السلام از زبان پیامبر

سعد بن ابی وقاص می گوید:
روز جمعه ای با رسول خدا صلی الله علیه و آله نماز صبح را به جماعت خواندیم. آن گاه پیامبر رو به ما کرد و بر خداوند متعال درود فرستاد و فرمود:
« روز قیامت من می آیم در حالی که علی بن ابیطالب علیه السلام پیش روی من است و به دستش لوای حمد دارد. لوای حمد دو تکه است، تکه ای از سُندس (حریر و دیبا) و تکه‌ای از استبرق (حریر زربفت).»

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...mam_ali_28.jpg

در این هنگام مردی بادیه نشین با شتاب به طرف رسول خدا رفت و گفت:« در باره علی بن ابی طالب چه می گویی، زیرا درباره او اختلاف فراوانی وجود دارد.»
رسول خدا لبخندی زد و فرمود:« ای اعرابی، چرا درباره علی اختلاف فراوانی وجود دارد؟ علی رابطه اش با من مانند سرم برای بدنم است و مانند دکمه برای لباسم. » (رسول خدا می‌خواهد بگوید همان گونه که بدن بدون سر حیاتی ندارد و لباس بدون دکمه کاربردی ندارد، پیامبر منهای علی برای هیچ کس فایده ندارد؛ باید در کنار رسول خدا، علی را پذیرفت و به او مؤمن بود.)
آن عرب بادیه نشین با خشم به پیامبر گفت:« ای محمد، من نیرو و قدرتم از علی بیشتر است. آیا علی می تواند لوای حمد را حمل کند؟!»

پیامبر فرمود:« آرام بگیر، اعرابی! همانا خداوند روز قیامت به علی ویژگی های گوناگونی عنایت می کند: به او زیبایی یوسف می دهد و زهد یحیی و صبر ایوب و بخشش آدم و نیروی جبرئیل. لوای حمد به دست اوست، همه مردم در زیر این لواء هستند و گرداگرد او را امامان و تلاوت کنندگان قرآن و اذان گویان گرفته اند. و آنها کسانی هستند که در قبرها به بدنهایشان کرم نمی‌افتد.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 216، حدیث 8 ----------- تفسیر فرات کوفی

آثار ولایت امام علی علیه السلام ـ همراهی با پیامبر در بهشت

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i.../b/b8/ali6.jpg
جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید:
رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود:« هر کس تو را دوست بدارد و ولایت تو را بپذیرد، خداوند او را همراه ما در بهشت ساکن می‌کند.»
آن‌گاه این آیه را تلاوت کرد:« اِنَّ المُتَّقینَ فی جَنَّاتٍ و نَهَرٍ * فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلیک مُقْتَدرٍ » _سوره قمر آیه 54 و 55_ (همانا اهل تقوی در باغ‌ها و در کنار نهرهای بهشت منزل می‌گزینند. در منزلگاه صدق و حقیقت، نزد خداوندِ عزت و سلطنت، به صورتی جاودان متنعم‌اند.)

منابع:

• بحارالانوار، ج 36، ص 121 ------ کشف الغمه

حضرت علی کنار رسول خدا در قیامت



رسول خدا صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام فرمود:

ای علی، من و تو روز قیامت از قبر خود بر می خیزیم در حالی که همانند دو انگشت اشاره و وسط در کنار هم هستیم. تو در طرف راست منی، فاطمه در پشت سر من، و حسن و حسین در پیش رویم. ما می رویم تا به جایگاهی می‌رسیم و می ایستیم.
در این هنگام، منادی از سوی خداوند متعال ندا می دهد که:« همانا علی و شیعیانش روز قیامت در امان هستند.»



منابع:

• بحارالانوار، ج 37، ص 75 ------ المستدرک

احترام امام علی علیه السلام به مهمانان

امام حسن عسگری علیه السلام می فرمود: والاترین و ارزشمندترین شخص نزد خداوند کسی است که بیشتر از دیگران به حقوق برادران دینی اش آشنا و بیشتر از همه مراقب رعایت حال آنها باشد. هر کس در دنیا در برابر برادرانش فروتن باشد، در پیشگاه خداوند از صدیقین و از شیعیان حقیقی علی بن ابی طالب است.

روزی دو برادر ایمانی ( پدر و پسری ) به خانه حضرت علی علیه السلام وارد شدند، امام به آنها احترام گذاشت و در بالای مجلس جایشان داد و آن گاه پیش روی آنان نشست و دستور فرمود: غذا را بیاورند. قنبر (خدمتگزار حضرت علی علیه السلام) طشت و اِبریق (وسیله ای برای ریختن آب بروی دست است) و حوله ای آورد .

همین که خواست آب روی دست پدر بریزد؛ امام برخاست و ابریق را گرفت، آن مرد خود را به خاک افکند و گفت: « ای امیرمؤمنان، خداوند من را در این حال نبیند که آب بر روی دستم می ریزی! »
حضرت فرمود: « بنشین و دستت را بشوی. زیرا برادر دینی تو هیچ امتیازی بر تو ندارد و می خواهد به تو خدمت کند و با این خدمت، ده برابر پاداش در بهشت می طلبد. تو را به خدا قسم، همان گونه که اگر قنبر آب بروی دستت می ریخت، آسوده خاطر بودی اکنون نیز آرام و آسوده باش تا روی دستت آب بریزم. »

امام پس از شستن دست آن مرد، ابریق را به فرزندش محمد بن حنفیه داد و فرمود: « پسرم اگر پسر این مرد به تنهایی به منزل من آمده بود، خود بر دستش آب می ریختم، اما خداوند متعال نمی خواهد که وقتی پدر و پسر در مکانی حاضرند، میان آن دو یکسان برخورد شود.
من که پدر تو بودم بر دست پدر او آب ریختم، تو نیز که پسرم هستی بر دست پسر او آب بریز! » در این هنگام محمد بن حنفیه برخواست و بر دست پسر آب ریخت.
امام حسن عسگری علیه السلام پس از نقل داستان فرمود: هر کس پیرو علی باشد حتی در اینگونه موارد نیز از او پیروی می کند.

اختیار امام علی علیه السلام در طلاق زنان پیامبر

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرماید:

رسول خدا صلی الله علیه و آله در آخرین شب حیاتش در ضمن وصیّت‌هایش به من فرمود:«ای علی، تو وصی و جانشین من بر اهل بیتم هستی، بر همه آنان، زنده و مرده، و نیز بر زنان من. هر کس از زنانم را که تو تأیید کنی، فردای قیامت مرا ملاقات می‌کنند و هر کدام از زنان مرا طلاق دهی، در عرصه قیامت مرا نمی‌بیند و من نیز او را نمی‌بینم.»






منابع:

• بحارالانوار، ج 36، ص 26، حدیث 23 ------ کتاب «الغیبه» شیخ طوسی

مراجعه شود به:

• خزانه دار راز پیامبر
• اتحاد حقیقی امام حسین با پیامبر و امام علی علیهم السلام
• اتحاد روحی امام علی با پیامبر اکرم
• با پیامبر در آخرین لحظات
• برادری میان پیامبر و حضرت علی علیه السلام

اخلاص امام سجاد علیه السلام در انفاق




یکی از ثمرات بینش توحیدی حضرت امام سجاد علیه السلام، مراعات مستمر « اخلاص » در همه امور اجتماعی بود.
«اخلاص » که به معنای « خالص کردن دل از هر انگیزه‌ای جز اطاعت از اوامر الهی و رسیدن به مقام قرب و لقای خداوند » است، هنگامی برای فرد محقق می‌شود که بینش خود را نسبت به « توحید » در خلقت و ربوبیت و عبادت تصحیح کرده باشد و با مجاهدات پیوسته با شرک و شک در ابعاد مختلف آن، عملاً به وحدانیت مبداء کامل هستی ایمان آورده و این ایمان در همه زوایای قلب او نفوذ کرده باشد.

حضرت سجاد علیه السلام الگوی برجسته اخلاص در اعمال اجتماعی بود. این اخلاص به خصوص در انفاق و رسیدگی‌اش به فقرا و مستمندان شکلی عینی و بارز به خود گرفته است. او علاوه بر رسیدگی های علنی، همواره به صورت ناشناس برای فقرا و نیازمندان، غذا و سایر مایحتاج آنها را می‌برد.


مراجعه شود به:

• فضائل اخلاقی و کمالات امام سجاد علیه السلام
• سخنان امام سجاد علیه السلام درباره انفاق

یکی از ثمرات بینش توحیدی حضرت امام سجاد علیه السلام، مراعات مستمر « اخلاص » در همه امور اجتماعی بود.
«اخلاص » که به معنای « خالص کردن دل از هر انگیزه‌ای جز اطاعت از اوامر الهی و رسیدن به مقام قرب و لقای خداوند » است، هنگامی برای فرد محقق می‌شود که بینش خود را نسبت به « توحید » در خلقت و ربوبیت و عبادت تصحیح کرده باشد و با مجاهدات پیوسته با شرک و شک در ابعاد مختلف آن، عملاً به وحدانیت مبداء کامل هستی ایمان آورده و این ایمان در همه زوایای قلب او نفوذ کرده باشد.

حضرت سجاد علیه السلام الگوی برجسته اخلاص در اعمال اجتماعی بود. این اخلاص به خصوص در انفاق و رسیدگی‌اش به فقرا و مستمندان شکلی عینی و بارز به خود گرفته است. او علاوه بر رسیدگی های علنی، همواره به صورت ناشناس برای فقرا و نیازمندان، غذا و سایر مایحتاج آنها را می‌برد.


مراجعه شود به:

• فضائل اخلاقی و کمالات امام سجاد علیه السلام
• سخنان امام سجاد علیه السلام درباره انفاق

ارتباط امام علی علیه السلام با روح القدس

امام باقر علیه السلام فرمود:
اوصیاء (جانشینان پیامبران) با فرشتگان گفت‌وگو می‌کنند. رُوح القُدُس ( جبرئیل علیه السلام ) نیز با آنها سخن می گوید، ولی او را نمی‌بینند.
علی علیه السلام آنچه را از او می‌پرسیدند، بر روح القدس عرضه می‌کرد و در وجود خود احساس می‌کرد که جواب را دریافت کرده است. آن‌گاه پاسخ می‌داد و به همین دلیل، همه‌ی پاسخ‌هایش صحیح و واقعی بود.


منابع:

• بحارالانوار، ج39، ص151، ح3 ------ منتخب البصائر

مراجعه شود به:

• جبرئیل خود را از محمد و علی علیهماالسلام می داند
• جبرئیل در پای منبر امام علی علیه السلام
• جبرئیل علی علیه السلام را امیرالمؤمنین می داند
• جبرئیل و آموزش وضو به پیامبر
• شنیدن اذان از جبرئیل و تعلیم دادن به بلال
• مصاحبت با جبرئیل و میکائیل
• همراهی و همیاری جبرئیل و میکائیل
• هدیه خداوند به علی علیه السلام بواسطه جبرئیل
• برتر از جبرئیل و میکائیل

رفتار امام سجاد علیه السلام با زیردستان

حضرت امام سجاد علیه السلام رفتار بزرگوارانه و مهربانانه‌ای با زیر دستان و غلامان خود داشت، به گونه ای که آنها همواره احساس امنیت می کردند. در این باره به چند ماجرای خواندنی اشاره شده است:
روزی امام سجاد یکی از غلامان خود را صدا زد ولی غلام پاسخ نداد. دوباره صدا زد ولی غلام باز پاسخ نداد. بار سوم وقتی غلام پاسخ داد، امام به او فرمود:« پسرم، صدایم را نمی‌شنیدی؟»
غلام گفت:« آری. »
امام پرسید:« پس چرا جوابم را ندادی؟!»
گفت:« چون از شما احساس امنیت کردم.»
امام فرمود:« حمد خدایی را که زیردستان مرا چنین قرار داد که از من احساس امنیت کنند. »
بنای امام چهارم بر « عفو و گذشت » بود.

« عبدالله بن عطاء » نقل می کند که یکی از غلامان امام سجاد علیه السلام مرتکب خطایی شد که بابت آن مستحق عقوبت بود. امام تازیانه‌ای را برای تنبیه او به دست گرفت و این آیه را برایش خواند که:« قل للذین آمنو یغفروا للذین لا یرجون ایّام الله » سوره جاثیه، آیه 14_ (به کسانی که ایمان آورده اند بگو از کسانی که به روزهای خدا امید ندارند در گذرند تا خداوند هر گروهی را به سبب آنچه مرتکب شده اند به مجازات رساند. »
غلام در این حال گفت:« من این چنین نیستم. من به رحمت الهی امید دارم و از عذاب او می ترسم.»
امام با شنیدن این سخن تازیانه را انداخت و به او فرمود:« تو آزاد هستی.»

روزی امام چهارم به مزرعه‌ی خود سرکشی کرد و دید تمام محصول خراب شده و از بین رفته است. با دیدن این صحنه به فکر فرو رفت و اندوهگین شد. (روشن است با کم کاری و تسامح غلامی که مسئول رسیدگی بود، نعمت های الهی ضایع شده و چنین فردی مستحق تنبیه بود.) امام تنها یک ضربه تازیانه به غلامش زد.
اما بلافاصله از این کار پشیمان شد و همین که به خانه رسید، کسی را دنبال آن غلام فرستاد. وقتی غلام آمد، دید امام لباس خود را بیرون آورده و تازیانه ای به دست دارد. غلام گمان کرد که می‌خواهد او را مجدداً تنبیه کند و ترسید.
اما امام تاریانه را به سوی غلام گرفت و فرمود:« کاری با تو کردم که هرگز نکرده بودم. اشتباه و لغزشی از من سر زده، و حال، این تازیانه را بگیر و مرا قصاص کن.»
غلام با مشاهده این بزرگواری گفت:« ای مولای من، قسم به خدا گمان داشتم قصد عقوبت مجدد من را دارید، و من به‌راستی مستحق کیفر هستم. حال چگونه شما را قصاص کنم؟!»
امام دوباره این خواهش را تکرار فرمود؛ اما غلام نپذیرفت. سرانجام امام فرمود:« حال که تو از این کار خودداری می‌کنی، این مزرعه را به تو صدقه می‌دهم.» و مزرعه ی خود را به او بخشید.

باید توجه داشت این که امام به خود نسبت خطا و لغزش می داد، حاکی از بزرگواری و کرامت نفسانی او بود و ابداً با مقام عصمتش که به معنای مصونیت کامل از گناه است، منافات نداشت.

منابع:

• بحارالانوار، ج 46، حدیث 6 به نقل ارشاد و مناقب - ص 99 حدیث 87 به نقل از کشف الغمه و ص 92 حدیث 79 و 80 به نقل از کتاب الزهد و ص 100 به نقل از کشف الغمه، ص 96 به نقل از مناقب

ارزش احترام به فرزندان فاطمه علیهاسلام




حضرت امام رضا از پدرانشان از امیرالمومنین علیه السلام روایت می‏کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:« من چهار دسته را در روز قیامت شفاعت می‏کنم: کسانی که به فرزندانم احترام می‌گذارند؛ کسانی که احتیاجات فرزندان مرا برمی‏آورند؛ کسانی که در موارد اضطرار، به کمک فرزندانم می‌شتابند؛ و دوستداران فرزندانم به قلب و زبان.»
و در روایتی دیگر فرمود:« هر کس به یکی از فرزندان من خدمتی کرد و او اجرش را نداد، من خود، پاداش و اجرش را می‏دهم.»

عبدالله بن مبارک یک سال در میان به حج می‏رفت و پنجاه سال بر این عمل مداومت کرد. یک سال پانصد دینار برداشت و به بازار شترفروشان کوفه رفت تا چند شتر برای سفر حج بخرد.
چشمش به زنی افتاد که در کنار زباله دانی مرغابی مرده‏ای را گرفته بود و پرهایش را می‏کند.
عبدالله می‏گوید:« من جلو رفتم و گفتم چرا این‏کار را می‏کنی. خوردن گوشت مردار حرام است.»
زن گفت:« از چیزی که به تو مربوط نیست، سئوال نکن.»
حس کنجکاوی‌ام برانگیخته شد. لذا بیشتر اصرار کردم.

زن گفت:« مرا مجبور کردی که رازم را فاش کنم. من از اولاد فاطمه علیهاسلام هستم و چهار دختر یتیم دارم. چندی است پدرشان فوت کرده و امروز روز چهارم است که ما گرسنه‏ایم و هیچ چیزی نخورده‏ایم. لذا مردار بر ما حلال است. (چون در حال ناچاری، خوردن مردار حلال می‏شود.) من این مرغابی مرده را برداشته‏ام تا برای دخترانم ببرم.»
من با خودم گفتم ای وای بر من! فورا تمام دینارهایم را به زن دادم و به خانه برگشتم. و چون شتری نداشتم، آن سال به حج نرفتم.

مدتی گذشت. کسانی که به حج رفته بودند، برگشتند. من برای دیدن آنها می‏رفتم، ولی به هر کس می‏گفتم تقبل الله، حج شما قبول باشد، او هم در جواب می‏گفت حج شما هم قبول باشد. ما فلان جا شما را دیدیم؛ دیگری می‏گفت ما در فلان موقف حج با شما بودیم.
از سخنان مردم تعجب کردم.
شب شد و همین طور فکر می‏کردم. خوابم برد. در عالم رویا حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را دیدم که به من فرمود: «ای عبدالله تعجب نکن. تو به فریاد یکی از فرزندان اندوهگین و نیازمند من رسیدی. من هم از خدای تعالی خواستم فرشته‏ای را به شکل تو خلق کند و از جانب تو هر سال تا روز قیامت حج کند. حالا دیگر هر چه می خواهی بکن؛ می‏خواهی به حج برو، می خواهی نرو.»

توضیح: از روایات استفاده می‌شود که وظیفه مسلمان‏ها این است که به فرزندان فاطمه علیهاسلام (سادات) احترام بگذارند و آنان را از صمیم دل دوست بدارند، و وظیفه خود آنها هم این است که همچون اجدادشان تقوی و اطاعت پروردگار را پیشه خود سازند.


منابع:

• بحارالانوار، ج 96، صفحات 220 و 225 و 234.

ویژگی های اختصاصی اهل بیت علیهم السلام

امام علی علیه السلام فرمود:
پیامبر خدا چون مسجدالنبی را در مدینه بنا فرمود، در ِ خانه‌ی خویش را رو به مسجد باز کرد و مهاجران و انصار نیز چنین کردند. اما خداوند اراده فرمود تا فضیلت و برتری محمد و آلش را نمایان سازد.
پس جبرئیل از جانب خدا فرود آمد و گفت:« قبل از این که عذاب بر شما نازل شود در خانه‌های خود را به روی مسجد ببندید.»
اولین کسی که پیامبر به او گفت در خانه اش را ببندد، عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر بود. عباس امر پیامبر را اطاعت کرد.
آنگاه عباس به خانه فاطمه علیهاسلام رفت. دید او در خانه اش نشسته و حسن و حسین را جلو خود نشانده است. به فاطمه گفت:« چرا اینجا نشسته ای. گمان می کنی پیامبر خدا عمویش را از مسجد بیرون می کند و پسر عمویش (علی و فرزندانش) را راه می‌دهد!»

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...32/ahlbeit.jpg

در همین هنگام پیامبر سر رسید و به فاطمه فرمود:« چرا اینجا نشسته ای؟»
فاطمه پاسخ داد:« منتظر فرمان رسول خدا به بستن درها هستم.»
رسول خدا فرمود:« خداوند تعالی امر کرد که درها بسته شود اما رسول خدا را از این امر مستثنی کرد و شما خود ِرسول الله هستید.»
پس از آن عمر بن خطاب آمد و گفت:« من دوست دارم هنگامی که به سوی محراب می‌روید شما را تماشا کنم؛ اجازه بدهید پنجره ای رو به مسجد باز کنم.»
پیامبر فرمود:« خداوند منع فرموده است.»
عمر گفت:« پس اجازه بدهید به اندازه صورتم، روزنه ای رو به مسجد باز کنم.»
پیامبر فرمود:« خداوند این را هم منع فرموده است.»
عمر گفت:« پس اجازه بدهید به اندازه ای که چشمم را بر آن بگذارم باز باشد.»
پیامبر فرمود:« خداوند این را هم منع فرموده است. اگر بگویی روزنه‌ای به اندازه ته سوزن هم، اجازه نمی‌دهم. سوگند به کسی که جانم به دست اوست، من کسی را نه از مسجد خارج کردم و نه داخل. خود خداوند بود که آنها (محمد و آل او) را داخل کرد و شما را خارج کرد.»
آنگاه فرمود:« برای کسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، سزاوار نیست در حالت جنابت در این مسجد به سر برد، جز محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و برگزیدگان از آل او، ( اولاد پاک آنها).»

در روایتی دیگر آمده است که فرمود:
«خداوند فرموده است مسجد را پیراسته از هر پلیدی قرار داده و حرام است کسی ناپاک و جنب وارد آن شود، غیر از من ( پیامبر) و برادرم، علی بن ابی طالب، و دخترم، فاطمه، و دو فرزندم، حسن و حسین. چنان که مسجد هارون و موسی چنین بود.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 25، ص 169.
• بحار الانوار، ج 39، ص 22، حدیث 9- تفسیر امام، ص 5.
• بحارالانوار، ج 30، ص 268.

از مناقب علی و فاطمه علیهما السلام

حسین علیه السلام موهبتی است که به علی علیه السلام داده شده و به پیامبر اکرم داده نشده است. سخنانی که پیامبر اکرم درباره فضایل علی علیه السلام و خانواده‌اش بیان فرموده نشان از فضایل اهل بیت، از جمله امام حسین دارد. به چند نمونه اشاره می‌شود:

رسول خدا به فاطمه سلام الله علیها فرمود:« ای فاطمه برای علی هشت فضیلت وجود دارد: ایمان به خدا، ایمان به رسولش، حکمتش، همسرش، دو فرزندش، حسن و حسین، امر به معروفش، نهی از منکرش.»

امام رضا علیه السلام از پدرانش نقل کرد که روزی رسول خدا به علی علیه السلام فرمود:«یا علی، سه چیز به تو عطا شده است که به من عطا نشده است.
علی گفت:« یا رسول الله آن سه چیز کدام است؟»
فرمود:« پدر همسری مثل من، همسری مثل فاطمه، و فرزندانی مثل حسن و حسین؛ هیچ یک از اینها به من عطا نشده است.»

در روایتی دیگر، پیامبر خدا به علی علیه السلام فرمودند:« حسن و حسین دو فرزند من و دو ریحانه من هستند. آنها سروران جوانان اهل بهشتند و باید آنها را همانند گوش و چشمت گرامی بداری.»

در روایتی دیگر، پیامبر فرمود:« خداوند در دنیا به فاطمه چیزهایی عطا فرموده است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده است: من پدر او هستم و هیچ کس در عالم مثل من نیست. علی همسر اوست و اگر علی نبود فاطمه همانند و هم‌سنگی نداشت. خداوند به او حسن و حسین را عطا فرموده است و در عالم نظیر آنها نیست؛ آنان سرور سبط های پیامبران و سرور جوانان اهل بهشت‌اند.»

امام باقر علیه السلام از پدرانش نقل کرد که پیامبر خدا به علی علیه السلام فرمود:« یا علی، من و تو و دو فرزندت حسن و حسین و 9 تن از فرزندان حسین ارکان دین خدا و ستون و پایه اسلام هستیم. کسی که از ما تبعیت کند، نجات پیدا می کند و کسی که از ما تخلف ورزد به آتش می‌افتد.»

منابع:

• بحار الانوار، ج 32، ص 271، حدیث 93- امالی مفید، ص 127.
• بحار الانوار، ج 38، ص 11، حدیث 17- کشف الغمه، ص 44.
• بحار الانوار، ج 43، ص 25.
• بحار الانوار، ج 37، ص 85، حدیث 52- شدةالمصطفی، ص 218.
• بحار الانوار، ج 39، ص 89، حدیث 1- امالی شیخ، ص 219.

امام سجاد علیه السلام از نگاه امام صادق علیه السلام

جعفر بن محمد الصادق علیه السلام از پدر گرامی‌اش نقل می‌کند:
علی بن الحسین علیه السلام در عبادت الهی کوشش بی‌نظیری می‌کرد، به گونه ای که همه‌ی روزها روزه بود و شب‌ها را به قیام در راه خداوند سپری می‌فرمود. این برنامه به سلامت جسم او آسیب رسانده بود، و من روزی به او عرض کردم:« پدر جان، عبادت‌های شما چه مقدار طول خواهد کشید؟»
پاسخ فرمود:« به پروردگارم عشق می ورزم و امید دارم که من را به قرب خود برساند.»

در حدیث دیگری امام صادق علیه السلام جدش، حضرت سجاد علیه السلام، را شبیه ترین فرد به علی بن ابیطالب معرفی کرد.
« سعید بن کلثوم » می گوید: من نزد امام صادق علیه السلام بودم که یادی از حضرت امیر المومنین علیه السلام به میان آمد. امام از آن بزرگوار زیاد توصیف و تمجید فرمود و ایشان را چنان که شایسته بود، مدح نمود.
آنگاه فرمود:« سوگند به خداوند، علی علیه السلام هرگز از دنیا حرامی را تناول نفرمود تا در راه خداوند از دنیا رفت. هرگز دو کار مباح بر او عرضه نگردید مگر اینکه کار سخت‌تر را انجام داد، و برای رسول خدا صلی الله علیه و آله هیچ حادثه‌ی ناگواری رخ نداد، مگر اینکه علی را چون مورد اعتمادش بود، فرا خواند.
در این امت هیچکس جز او قدرت بر انجام اعمال رسول خدا را نداشت.
او مانند کسی کار می‌کرد که صورتش بین جهنم و بهشت باشد، امید به ثواب داشت و از عقاب می‌هراسید. او از مال خود هزار برده را به امید لقای خدا و نجات از آتش آزاد کرد و پول آن را از حاصل دسترنج خود و عرق جبینش فراهم آورده بود؛ و در همین حال غذای اهل و عیالش روغن و سرکه و خرما بود؛ و لباسش چیزی نبود جز کرباس. نه در فرزندانش و نه اهل بیتش هیچکس از علی بن الحسین علیه السلام نزدیکتر و شبیه‌تر به او در ظاهر و لباس و علم پیدا نمی شود.»

روزی امام باقر علیه السلام نزد پدرش، امام سجاد علیه السلام، رفت و دید رنگ رخسارش از عبادت و شب زنده‌داری زرد شده و چشمانش از گریه ورم کرده و آسیب دیده است. حضرت باقر علیه السلام به گریه افتاد. وقتی حضرت سجاد علیه السلام متوجه گریه فرزندش شد، دستور داد بعضی از کتاب‌هایی را که در آن عبادات حضرت علی علیه السلام نوشته شده بود برایش بیاورند. امام باقر بعد از کمی مطالعه فرمود:« چه کسی برای عبادت های علی بن ابیطالب علیه السلام طاقت و قدرت دارد!»

مراجعه شود به:

• حضرت سجاد علیه السلام از دیدگاه دیگران

منابع :

• بحارالانوار،‌ ج 46، ص 91، حدیث 78 (به نقل از مناقب )‌ و ص 74 حدیث 65 ( به نقل از ارشاد )

آزاد نمودن بردگان

در صدر اول اسلام، « بردگان » اسیران جنگی بودند که در جنگها بر علیه اسلام شرکت می کردند. از نظر عقل کشتن چنین فردی که به قصد ریختن خون مسلمین و ایستادن در مقابل دعوت « حق » به مبارزه آمده، هیچ مانعی ندارد اما اسلام اولاً راه را برای زنده نگهداشتن آنها باز گذاشته و ثانیاً زمینه تربیت و آشنایی آنها با فرهنگ اسلامی و سپس آزاد ساختن آنها را از طرق مختلف فراهم ساخته است.

یکی از همین راهها قرار دادن ثوابهای بسیار در آزاد ساختن اسیر است و دیگری قرار دادن آزادی اسیر به عنوان یکی از « کفّاره ها » که در موارد مختلف که « کفّاره » در اثر ترک یا انجام کاری به گردن انسان مسلمان می آید: اولین آن « عنق » یعنی آزاد نمودن برده معرفی شده است.

بهر حال اسلام و اولیاء الهی علماً و عملاً بهترین برخورد را با مسئله « بردگی » داشته اند. در این ارتباط حضرت سجاد علیه السلام هم با بیان ثوابهای فراوان آزاد نمودن برده، مردم را به این کار خیر تشویق می کردند و هم خود با آزاد نمودن آنان به هر بهانه و مناسبتی، این عمل خیر را در جامعه رواج می دادند و از این مهمتر با خرید برده ها به صورت متعدد، آنان را در خانه خود نگهداری کرده و با تربیت آنها به صورت صحیح، موجب هدایت و سازندگی آنان را فراهم می ساختند و البته سپس آنها را در راه خدا آزاد می کردند .

اینک با نقل یک روایت در زمینه بیان ثوابهای آزاد نمودن برده از زبان حضرت سجاد علیه السلام، به یکی از سیره های آن بزرگوار در آزاد کردن بندگان می پردازیم.

حضرت سجاد علیه السلام فرمودند: « هیچ مؤمنی، بنده مؤمنی را آزاد نمی کند مگر اینکه خداوند به جای هر عضوی از اعضاء آن بنده، عضوی از اعضای او را از آتش دوزخ ایمن می سازد. »
حضرت سجاد علیه السلام در آزاد کردن برده ها مانند سایر اعمال خیر گوی سبقت را از دیگران ربوده بودند به گونه ای که در تواریخ ذکر شده است که آن بزرگوار هزار بنده در راه خداوند متعال آزاد کرده اند. (چه اینکه برای حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نقل شده که هزار مملوک در راه خدا و برای نجات از آتش از دستمزد حاصل از تلاش خود آزاد نمود.)
در قسمتهای مربوط به عفو و گذشت حضرت تحت رقم 4 و 5 و در قسمت ارتباط حضرت با زیر دستان و بردگان نمونه های بسیار جالب و عالی از برخی از عنق های حضرت و آزاد ساختن کنیزان یا بردگان بیان گردیده است.

نکته ای که در مورد انجام این عمل صالح توسط حضرت زین العابدین بسیار قابل توجه و تحسین است این است که برای آن حضرت قیمت برده مهم نبوده است و وجود اقدسش هر کجا موقعیت را برای عنقی مناسب می دیدند، آن را انجام می دادند و لو برده مورد نظر، بسیار گرانقیمت باشد.

« سعید بن مرجانه » می گوید: حضرت علی بن الحسین علیه السلام یکی از بندگانش را که عبیدالله بن جعفر به او اعطا کرده بود و قیمتش ده هزار درهم یا هزار دینار بود را آزاد کرد. در این جا سیره مستمر آن بزرگوار را در زمینه آزاد کردن بردگان که حاوی درسهای بزرگ سازندگی و حاکی از عظمت و وارستگی بی نظیر حضرت سجاد علیه السلام می باشد، مرور می کنیم:

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
عادت علی بن الحسین این بود هر گاه ماه مبارک رمضان داخل می شد هیچ غلام و کنیزی را تنبیه نمی کرد و اگر آنها مرتکب گناه می شدند در دفتر یادداشت می نمود
چون که آخرین شب ماه رمضان فرا می رسید، آنها را دعوت می کرد و در اطراف خود آنها را جمع فرموده و آن دفتر را بیرون می آورد، می فرمود: ای آقای فلانی تو چنان و چنین کردی و من تو را تادیب نکردم، آیا به یاد داری؟!! او هم می گفت: بلی یابن رسول الله. تا به آخرین تن از آنها می رسید و همه را به اقرار وا می داشت: سپس حضرت در وسط آنان می ایستاد و به آنها می فرمود: صدایتان را بلند کنید و بگوئید: ای علی بن الحسین !! هر آینه پروردگار تو نیز همه آنچه تو انجام داده ای را بر تو شماره کرده است. چنانکه تو آنچه ما عمل کرده بودیم بر ما شماره نمودی؛ و در نزد او کتابی است که بر علیه تو به حق گویا می باشد. و هیچ کوچک و بزرگ که تو انجام داده ای را فرو گذار نکرده و همه را ثبت کرده است؛ و می یابی جمیع آنچه را که انجام داده ای که نزد او حاضر است، چنانکه، جمیع عملکرد خود را نزد تو حاضر یافتیم.

حال که چنین است پس ببخش و در گذر همچنانکه امید عفو از ملیک داری و دوست داری که « ملیک » از تو در گذرد. تو از ما در گذر تا او را بخشنده بیابی و او را در ارتباط با خودت رحیم و برای خودت غفور و بخشنده بیابی و هرگز پروردگار تو به هیچکس ظلم نمی کند همچنانکه نزد تو کتابی است که بر علیه ما به حق گویا است و هیچ کس صغیر و کبیر از آنچه ما انجام داده ایم را فرو گذار نکرده وهمه را احصا کرده است.

ای علی بن الحسین علیه السلام ذلّت مقام خودت را در نزد پروردگار و حکیم عادل که هرگز به اندازه مثقال حبّه ای از خَردل ظلم نمی کند به یاد آور و او این اندازه کوچک از عملکرد تو را در روز قیامت حاضر خواهد کرد و خداوند به عنوان حسابگر دقیق و شاهد مطلق کفایت می کند؛ پس در گذر و ببخش تا ملک از تو درگذرد و ببخشد. هر آینه او خود می فرماید: « باید ببخشید و در گذرید، آیا دوست نمی دارید که خداوند شما را ببخشد. » (22 / نور )

امام صادق علیه السلام می فرمایند: حضرت با صدای بلند این مطالب را بر علیه خود فریاد می کرد و به آنها تلقین می فرمود و آنها نیز با صدای بلند فریاد می کردند و این در حالی بود که او در بین آنها ایستاده بود و گریه می کرد و می گفت: پروردگارا تو خود ما را امر فرمودی که از هر کس که به ما ظلم کرده در گذریم. ما که به خود ظلم کردیم و اینک ما از هر کس که به ما ظلم کرده بود درگذشتیم، پس تو نیز از ما درگذر که تو از ما و از همه مأمورین اولی می باشی؛ و تو امر فرمودی که ما سائلی را از درهای خود نرانیم و اینک همه به عنوان نیازمند و مسکین به خدمت تو آمده ایم و به باب تو و آستانه تو سر مسکنت فرود می آوریم، آری از تو طلب می کنیم لطف تو را و معروف و عطاء تو را.
پس با این امور بر ما منت بگذار و ما را مأیوس نفرما که تو به این مطلب از ما و همه مأمورین اولی هستی. ای خدای من کَرم نمودی به من هم کَرم فرما، چرا که اینک از سئوال کنندگان درگاه تو هستیم، تو خود نیکی را جود و بذل فرمودی پس مرا نیز با اهل احسان و انعام خود قرار ده،ای کریم!!

بعد حضرت رو به آن گروه از بردگان و کنیزان می فرمود و می گفت: من همه شما را بخشیدم آیا شما من را می بخشید؟!! و از آنچه از من نسبت به شما از بد رفتاری سر زده در می گذرید؟!! که من مالک بدی بودم مالکی ظالم، ولی خود مملوکی هستم برای ملیکی کریم که جواد و عادل و محسن و فضیلت بخش است.

آنها همگی در پی این درخواست بزرگوارانه حضرت می گفتند : ای سید و آقای ما، ما همگی از تو درگذشتیم ولی تو کوچکترین بدی نکرده ای؛ پس به آنها می فرمودند: همگی بگوئید: خداوندا از علی بن الحسین درگذر همچنانکه او از ما درگذشت. و او را از آتش آزاد بفرما همچنانکه او ما را از بندگی آزاد کرد.
آنها هم این را می گفتند و هر بار می فرمود: اللهم آمین ای رب العالمین بعد می گفت: بروید که از شما درگذشتم و گردنهایتان را آزادکردم به این امید که خداوند من را در گذرد و گردن من را نیز آزاد کند و سپس همه آنها را آزاد می کرد؛ فردا که روز عید فطر فرا می رسید به همه آنها جوائز ارزنده ای که آنها را مصونیت بخشیده و از آنچه نزد مردم است بی نیاز کند، هدیه می داد. و هیچ سالی نبود مگر اینکه در آخرین شب از ماه رمضان ما بین بیست نفر، کمتر یا بیشتر، را آزاد میکرد.

حضرت می فرمود: برای خداوند متعال در هر شب از شبهای ماه رمضان به هنگام افطار هفتاد هزار هزار آزاد شده از آتش است که همگی مستحق کامل برای آتش بوده اند و چون شب آخر از ماه رمضان فرا رسد در آن به مانند آنچه در جمیع شبها آزاد کرده آزاد می فرماید و من دوست دارم که خداوند من را چنین ببیند که برده هائی که در ملک خود دارم در دار دنیا، آنها را آزاد کرده ام؛ دین رجاء و امید که او نیز مرا از آتش آزاد کند!!

آری حضرت علی بن الحسین علیه السلام هیچ خادمی را بیش از یک سال کامل استخدام نکرد و چنین بود که هرگاه بنده ای را در اول یا وسط سال مالک می شد، هر گاه شب عید فطر می شد او را آزاد می ساخت و افراد دیگری را در سال دوم به جای آنها قرار می داد و بعد آنها را نیز همچنین آزاد می کرد تا اینکه به خداوند متعال ملحق شد.

اساساً حضرت بنده های سیاهی می خرید که به آنها هیچ نیازی نداشت ولی آنها را به عرفات می آورد و به وسیله آنها خلل ها و کمبود ها را جبران می کرد و هر گاه از عرفات به سوی منی و مکه کوچ می کرد همه آنها را نیز آزاد می ساخت و به آنها جوائزی از مال هدیه می داد.

این سیره مستمره حضرت زین العابدین در آزاد سازی بردگان مشتمل بر نکات ارزنده اخلاقی و معنوی حاکی از نهایت بزرگواری و عرفان حضرت می باشد و می طلبد پیرامون آن به دقّت مطالعه کرد تا از آن استفاده برد و برای زندگی خود از آن بهره مند گردید.

مراجعه شود به:

• بعد اجتماعی امام سجاد علیه السلام
• ارتباطات اجتماعی امام سجاد علیه السلام
• رفتار امام سجاد علیه السلام با بردگان
• عیادت بیمار، زیارت خداست

منابع:

• کشف الغمه، ج 2، ‌ص 279
• بحارالانوار، ج 46 و ص 95 به نقل از حلیه الاولیاء و ص 103 حدیث 93 به نقل از اقبال الاعمال

آزادی کنیز خطا کار

سفیان ثوری روزی نزد امام صادق علیه السلام رفت و دید رنگ چهره امام دگرگون است. پرسید چه اتفاقی افتاده.
امام فرمود:« من گفته بودم کسی بالای بام نرود، ولی امروز وقتی داخل منزل شدم، دیدم یکی از کنیزانی که مسئول مراقبت از یکی از فرزندانم است، همراه با او از نردبانی بالا رفته بود. چشمش که به من افتاد، دست و پایش لرزید، تمرکز خود را از دست داد و کودک به زمین افتاد و درگذشت. ولی نگرانی من بابت مرگ فرزندم نیست، بلکه بابت ترسی است که از طرف من در دل کنیز افتاده است. »
آن‌گاه امام صادق علیه السلام دو بار به آن کنیز فرمود:« انت حرة لوجه الله لا باس علیک »؛ (تو به خاطر خدا آزاد هستی، و هیچ مسئولیتی متوجه تو نیست.)

مراجعه شود به:

• صبر در فرهنگ اسلام
• برده داری در اسلام
• عفو و گذشت
• تسلیم امام سجاد علیه السلام در برابر تقدیر الهی
• آزادسازی غلامان

ازدواج فاطمه علیهاسلام به امر خداوند




جبرئیل بر پیامبر خدا صلی الله علیه و اله فرود آمد و گفت:« ای محمد، خداوند متعال به تو فرمان می دهد که فاطمه را به ازدواج برادرت، علی، دربیاوری.»
رسول خدا علی را فرا خواند و به او فرمود:« ای علی،من دخترم را که بزرگ زنان جهان و محبوبترین آنها نزد من است، به ازدواج تو درمی آورم.»


مراجعه شود به:

• زندگی نمونه امام علی و فاطمه زهرا علیهماالسلام

منابع:

• بحارالانوار، ج 36، ص 26، حدیث 23 ------ غیبت نعمانی

نقش امام علی علیه السلام در زندگی مشترک بهشتیان

امام باقر علیه السلام به ابو حمزه ثمالی فرمود:« علی را در جایگاهی پایین‌تر و بالاتر از آنچه خداوند برایش مقرر فرموده، قرار ندهید. برای علی همین کفایت می کند که با دشمنانی که به اسلام و پیامبر حمله می کردند، می‌جنگید و روز قیامت هم بهشتیان را به ازدواج یکدیگر در می آورد.»



منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 206، حدیث 24 ----------- امالی مفید

مراجعه شود به:

• پاداش اطاعت از خدا و پیامبر اکرم

استفاده از عطر در نماز

عبدالله بن حارث نقل نموده است که حضرت علی بن الحسین علیه السلام ظرفی از مشک داشت که آن را در سجاده خود گذاشته بود و هر گاه می‌خواست به نماز بایستد، خود را با آن خوشبو می‌ساخت.

استعمال بوی خوش یکی از دستورات اکید اسلامی است و پیامبر و ائمه علیهم السلام به آن علاقه وافری داشتند. به خصوص در موقع اقامه نماز، معطر ساختن خود مستحب است و باعث فزونی ثواب نماز می‌شود.



منابع:

• بحارالانوار، ‌ج 46، ص 58، حدیث 12 به نقل از اصول کافی

استغفار برای مخالفین

علی بن رئاب می‌گوید:

روزی امام صادق علیه السلام در سجده بود و من شنیدم که چنین دعا می‌کرد:
«اللهم اغفر لی و لاصحاب ابی، فانی اعلم ان فیهم من ینقصنی»

(بار خدایا مرا و یاران پدرم را بیامرز. با وجودی که می دانم که در میان یاران پدرم، هستند کسانی که به من بی‌احترامی می‌کنند.)


مراجعه شود به:

دلسوزی برای هدایت دیگران

فضیلت یاد امام علی علیه السلام


حضرت صادق علیه السلام از پدرانش نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند متعال برای برادرم، علی بن ابی طالب، فضائلی قرار داده که جز خودش نمی‌تواند آنها را شمارش کند. هر کس به یکی از فضائل علی اقرار کند، خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می بخشد حتی اگر در روز قیامت به اندازه گناهان همه‌ی جن و انس گناه کرده باشد.
هرکس یکی از فضائل او را در جایی بنویسد، تا زمانی که نشانه‌ای از آن نوشته به جا بماند، ملائکه برایش استغفار می کنند. هر کس گوش به فضیلتی از فضائل علی بدهد، خداوند گناهانی را که او با گوش خود مرتکب شده، می‌بخشد؛ و هر کس به نوشته‌ای بنگرد که فضائل علی در او نوشته شده است، خداوند گناهانی را که او با چشمش مرتکب شده می‌بخشد.»
آن‌گاه رسول خدا فرمود:« نگاه کردن به چهره‌ی علی بن ابی طالب عبادت است، یادش نیز عبادت است و ایمان هیچ بنده ای جز با دوستی او و بیزاری از دشمنانش پذیرفته نیست.»


منابع:

• بحارالانوار، ج 38، ص 196، حدیث 4 ------ امالی صدوق

مراجعه شود به:

• یاد علی علیه السلام زینت بخش مجالس

استواری دین به وسیله امام علی علیه السلام و شیعیانش



رسول خدا صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام فرمود:« ای علی، به شیعیانت مژده بده که آنان به رهبری و ولایت تو راضی اند و خداوند نیز از آنان راضی است. ای علی، شیعیان تو بزرگوار و عالی رتبه‌اند. اگر تو و شیعیانت نبودید دین خداوند استوار نمی گردید. »


منابع:

• بحارالانوار، ج 36، ص 347، حدیث 216 ------ کفایه الاثر

مراجعه شود به:

• مقام شیعیان امام علی علیه السلام در قیامت

اسرار و علوم خاص امامان معصوم

یکی از خصوصیات ائمه اطهار علیهم اسلام بهره مندی از اسرار و علوم ویژه ای است که آنها را نزد خود حفظ می‌کردند و جز برای افراد اندکی که ظرفیت تحمل آن را داشتند، بازگو نمی‌فرمودند.

ابوبصیر می گوید:
روزی به امام صادق علیه السلام عرض کردم:« از شما سئوالی دارم. اینجا کسی نیست که صدای مرا بشنود؟»
امام پرده بین دو اطاق خانه را کنار زد و نگاهی به اطراف انداخت. آن‌گاه فرمود:«آنچه می‌خواهی بپرس.»
عرض کردم:« شیعیان ما می گویند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به علی علیه السلام علمی آموخت که از آن، هزار باب علمی باز می‌شود؟»
فرمود:« رسول الله به علی علیه اسلام هزار باب علم آموخت که از هر یک هزار باب باز می‌شود.»
گفتم:« قسم به خدا، این «علم» است.»
حضرت فرمود:« آری این علم است ولی علم ما از این بالاتر هم هست.»
بعد فرمود:« نزد ما علم جامعه است و مردم چه می دانند « جامعه » چیست؟»
عرض کردم:« فدایت شوم، « جامعه » چیست؟»
فرمود:« صحیفه ای است که رسول الله آن را فرموده و حضرت علی علیه السلام با دست راست آن را نوشت. در آن تمام حلال و حرام و تمام آنچه که مردم به آن نیاز دارند وجود دارد؛ حتی دیه خراشی که به بدن کسی می‌افتد.»
سپس امام با دستش مختصری دست مرا فشار داد و فرمود:« حتی دیه این نیز در آن وجود دارد.»
بعد، مدتی ساکت شد و سپس فرمود:« نزد ما علم جفر نیز موجود است و مردم چه می دانند « جفر » چیست؟ »
عرض کردم:« جفر چیست؟ »
فرمود:« ظرفی از آدم که در آن علم پیامبران و اوصیاء و علم علمای بنی اسرائیل موجود است.»
عرض کردم:« بله؛ این علم است.»
و حضرت فرمود:« آری، ولی علم ما بالاتر از این است.»
باز مدتی ساکت شد و بعد فرمود:« نزد ما مصحف فاطمه علیهاسلام است و مردم چه می دانند مصحف فاطمه چیست؟ »
عرض کردم:« مصحف فاطمه علیهاسلام چیست؟ »
فرمود:« مصحفی مثل قرآن شما، اما سه برابر آن. ولی قسم به خدا یک حرف از قرآن شما در آن نیست.»
عرض کردم:« قسم به خداوند که این علم است.»
فرمود:« آری ولی علم ما بالاتر از این است.»

باز هم برای مدتی ساکت شد و سپس فرمود:« نزد ما علم ماکان (آنچه که بود) و علم ماهو کائن (آنچه که خواهد بود) تا روز قیامت موجود است.»
عرض کردم:« فدایت شوم سوگند به خدا، این علم است.»
فرمود:« آری این علم است ولی علم ما بالاتر از این است.»
عرض کردم:« فدایت شوم، پس علم ویژه شما کدام است؟»
فرمود:« آن علمی است که درهر لحظه از شب و روز نسبت به هر امری و هر چیزی ایجاد می شود .
همه‌ی این علوم نزد حضرت سجاد علیه السلام نیز موجود بوده است. خود امام در اشعاری منسوب به ایشان، به بهره مندی از این علوم اشاره فرموده:

1- انی لاکتم من علمی جواهره *** کی لا یری الحق ذو جهل فیفنتنا
2- وقد تقدم فی هذا ابوحسن *** الی الحسین و وصی قبله حسناً
3- فَرب جوهر علم لوابوح به *** لقبل لی انت ممن یعبد الوثنا
4- ولاستمل رجال مسلحون دهی *** یرون اقبح ما یاتونه حسنا

1- من از دانش خود، گوهرهای آن را پنهان می‌کنم تا جاهلان، « حق » را درنیابند و با دستمایه قرار دادنش، به آزار ما مشغول نشوند.
2- حضرت ابوالحسن علی بن ابیطالب در بهره مندی از این علوم پیشتاز بود؛ او این دانش را به امام حسن و امام حسین به یادگار نهاد.
3- چه بسا جوهره علمی که اگر آنها را فاش سازم مرا متهم به بت پرستی خواهند کرد.
4- و مردان مسلمان ریختن خونم را مباح خواهند شمرد و این زشت ترین کار خود را نیکو خواهند پنداشت.

باید توجه داشت علم مورد نظر حضرت از سنخ علوم ناب توحیدی بوده است.

!منابع:

• اصول کافی، جلد اول، ص 238
• اعیان الشیعه، ‌ج1، ص 650

مراجعه شود به:

• جایگاه رفیع علمی حضرت سجاد علیه السلام

اشتیاق بهشت به امام علی علیه السلام

انس بن مالک می گوید: روزی رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:« بهشت مشتاق به چهار نفر از امت من است.» ولی من نتوانستم از پیامبر بپرسم که آنان چه کسانی هستند.
نزد ابوبکر رفتم و خبر را گفتم و به او پیشنهاد دادم که از پیامبر بپرسد آنان چه کسانی هستند. اما ابوبکر پاسخ داد:« من می ترسم از آنها نباشم، آن‌گاه افراد قبیله‌ام (بنوتمیم) مرا سرزنش کنند.»
نزد عمر رفتم و خبر را گفتم. او هم گفت:« می ترسم از آنها نباشم، آنگاه افراد قبیله ام ( بنوعدی ) مرا سرزش کنند.»
نزد عثمان رفتم و ماجرا را تعریف کردم. او هم گفت:« می ترسم از آنها نباشم و بنی امیه سرزنشم کنند.»

آن‌گاه نزد علی علیه السلام رفتم و به او خبر دادم. او گفت:« به خدا سوگند، از پیامبر می‌پرسم. اگر من هم از آن چهار نفر بودم، خداوند عزیز و بزرگ را سپاس می گویم و اگر از آنها نبودم از خداوند می خواهم که مرا از آنان قرار دهد و آنان را دوست بدارم.»
آن‌گاه نزد رسول خدا رفت. من هم همراه او بودم. هنگامی که به حضور پیامبر رسیدیم، دحیه کلبی آنجا بود.
دحیه با دیدن علی علیه السلام، برخاست و بر او سلام کرد
پیامبر به علی فرمود:« او را شناختی؟»
علی علیه السلام گفت:«دحیه کلبی بود.»
پیامبر فرمود:« او جبرئیل بود.»
حضرت علی گفت:« پدر و مادرم به فدایت ای رسول خدا. انس به من خبر داد که شما گفته‌اید بهشت مشتاق چهار نفر از امتم است. آنها چه کسانی هستند؟»
رسول خدا با دست به حضرت علی علیه السلام اشاره کرد و سه مرتبه فرمود:« به خدا سوگند، تو نخستین آنها هستی.»
حضرت علی علیه السلام پرسید:« سه نفر دیگر چه کسانی هستند؟»
پیامبر فرمود:« مقداد و سلمان و ابوذر.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 40، ص 11، حدیث 26 -------- کشف الیقین

اشتیاق بهشت به دوستان امام علی علیه السلام



رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

« بهشت مشتاق دیدار دوستان علی علیه السلام است و با وجود اینکه دوستان علی علیه السلام هنوز در دنیا هستند، از این اشتیاق، (لحظه به لحظه) پرنورتر می‌شود. دوزخ نیز بر دشمنان علی خشم می گیرد و با وجود اینکه دشمنان علی هنوز در دنیا هستند، شعله های آتش‌اش (لحظه به لحظه) بیشتر زبانه می‌کشد.»



منابع:

• بحارالانوار، ج39، ص302، ح114 --- ثواب الاعمال

اشتیاق عرش به امام علی علیه السلام

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
در شب معراج، هنگامی که به عرش رسیدم، به زیر پایم نگاه کردم و چشمم به علی بن ابی طالب افتاد که در برابر عرش ایستاده بود و خداوند را تسبیح و تقدیس می کرد.
به جبرئیل گفتم:« علی بن ابی طالب بر من پیشی گرفته است؟»
جبرئیل گفت:« نه، من به تو ماجرا را می گویم. ای محمد، بدان که خداوند متعال علی بن ابی طالب را در بالای عرش خویش بسیار می‌ستود و بر او درود می فرستاد. به همین جهت، عرش به علی بن ابی طالب مشتاق شد. خداوند نیز این فرشته را به صورت علی آفرید و آن را زیر عرش قرار داد تا عرش با نگاه به او آتش اشتیاقش فرو بنشیند و آرام بگیرد. ای محمد، خداوند ثواب تسبیح و تقدیس و تمجید این فرشته را برای شیعیان اهل بیت تو قرار داده است.»


منابع:

• بحارالانوار، ج 39 ،ص97، حدیث 9 --------- مناقب

اشتیاق ملائکه برای دیدن امام علی علیه السلام

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: « اشتیاق ملائکه آسمان‌ها برای دیدن علی بن ابیطالب، همانند اشتیاق مادری دلسوز و مهربان است برای دیدن تنها فرزندش که پس از مرگ ده فرزند دیگر، برایش به جا مانده است.»
و در روایتی دیگر فرمود:« در شب معراج، فرشته ای را به صورت علی دیدم که تفاوتی با علی نداشت و گمان کردم خود علی است. به او گفتم:« ای ابوالحسن، جلوتر از من به اینجا آمده ای؟»
جبرئیل به من گفت:« این علی بن ابیطالب نیست؛ فرشته ای است به صورت علی، زیرا ملائکه مشتاق علی بودند و از خداوند درخواست کردند که صورتی از علی را بیافریند تا همواره او را ببینند.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 98، حدیث 10 ------ مناقب
• بحارالانوار، ج 39، ص 105 ------ تفسیر امام

اطاعت آتش جهنم از امام علی علیه السلام

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
روز قیامت، «رضوان» (فرشته نگهبان بهشت) و «مالک» (فرشته نگهبان جهنم) نزد من می آیند. مالک می گوید:« خداوند به من فرمان داد که آتش دوزخ را بر افروزم، درهایش را ببندم و کلیدهای آن را به تو بدهم. من نیز چنین کرده‌ام و اکنون تو، ای محمد، کلیدها را بگیر.»
من می‌گویم:« این لطف را از خدا پذیرفتم و حمد برای اوست که بر من منت نهاد.»
آن گاه کلیدهای دوزخ را به علی می دهم.

سپس رضوان می گوید:« خداوند به من فرمان داد بهشت را زینت کنم، درهایش را ببندم و کلیدهای آن را به تو بدهم. اکنون این کلیدهای بهشت!»
من می گویم:« این لطف را از پروردگارم پذیرفتم و حمد از آن اوست که بر من منت نهاد.» و کلیدهای بهشت را نیز به علی علیه السلام می دهم.
آن گاه علی علیه السلام در حالی که کلیدهای بهشت و دوزخ را به دست دارد به کنار دوزخ می‌رود و آن را در دست قدرت خویش می‌گیرد. شعله ها و امواج خروشان آتش سر می کشد. آتش به علی می گوید:« ای علی از کنار من دور شو. چرا که نور تو شراره های مرا فرو نشاند.»

آن‌گاه علی علیه السلام یکایک مردم را نظر می‌کند، به دوستانش اشاره می‌کند و به آتش می گوید: «اینها را رها کن که دوستان منند.» و به دشمنانش اشاره می‌کند و به آتش می ‌گوید:«اینها را بگیر که دشمنان منند.»
با فرمان علی دشمنانش طعمه آتش می شوند و دوستانش رهایی می یابند.
پیامبر در ادامه فرمود:« در روز قیامت، فرمانبرداری و اطاعت جهنم از علی علیه السلام از اطاعت خدمتکاران شما از شما بیشتر است.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 204 ----------- مناقب

اطاعت از امام علی علیه السلام اطاعت از خداوند

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...imam_ali_1.jpg
اصبغ بن نباته می گوید:
امیرالمؤمنین علی علیه السلام در ضمن سخنانی، خود را این‌گونه معرفی فرمود:
من امام مردم و وصی بهترین مخلوق خدا ( محمد صلی الله علیه و آله ) هستم؛ همسر سرور زنان این امت ( فاطمه علیهاسلام ) و پدر عترت پاک (خاندان پیامبر) و امامان هدایت کننده. من برادر رسول خدا و وصی او، ولی و وزیر و همراه و همنشینش و برگزیده و دوست و محبوب او هستم.
من امیرالمؤمنین، پیشوای سپیدچهرگان زیباروی، و سرور جانشینان پیامبران هستم. جنگ با من جنگ با خداست و دوستی با من دوستی با خداست. اطاعت از من اطاعت از خدا و ولایت من ولایت خداست. شیعیان من اولیاء الهی اند و یاوران من یاوران خدایند.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 336، حدیث 4 -------- امالی صدوق

برتری امام علی بر سه پیامبر اولوالعزم

روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در میان گروهی از یارانش فرمود:
« اکنون کسی به شما را نشان می‌دهم که علم حضرت آدم، فهم حضرت نوح و حکمت حضرت ابراهیم را داراست.»
پس از این سخن رسول خدا، ناگهان علی علیه السلام از در وارد شد.

ابوبکر گفت:
« ای رسول خدا، مردی را با سه پیامبر خدا قیاس کردی؟ بَه بَه و آفرین بر این مرد! نامش را بگو تا او را بشناسیم، ای رسول خدا؟»

پیامبر فرمود:
« ای ابوبکر، او را نمی شناسی؟»

ابوبکر گفت:
« خداوند و رسولش آگاه ترند.»

پیامبر فرمود:
« او همین کسی است که وارد شد: ابوالحسن، علی بن ابی طالب.»

ابوبکر گفت:
« آفرین، آفرین بر تو، ای ابوالحسن! مانند تو در عالم یافت نمی‌شود.»


منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 39، حدیث 10 ------- کشف الغمه.

اعتراف انبیاء به امامت علی علیه السلام

عبدالله بن عباس چنین روایت می‌کند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
شب معراج هنگامی که به آسمان دنیا رسیدم، جبرئیل به من گفت:« ای محمد، به تو فرمان داده شده است که برای فرشتگان آسمان دنیا نماز بخوانی.»
من نیز چنین کردم. در آسمان دوم و سوم نیز جبرئیل چنین گفت و من نیز نماز خواندم.
هنگامی که به آسمان چهارم رسیدم، دیدم همه‌ی صد و بیست و چهار هزار پیامبـــر یک جا جمع شده‌اند. جبرئیل به من گفت:« برای آنها نیز نماز بخوان.»
گفتم:« جبرئیل چگونه بر اینان پیشی بگیرم و امامت کنم در حالی که پدرانم، آدم و ابراهیم، نیز در جمع آنها هستند؟»
جبرئیل گفت:« خداوند متعال به تو فرمان داده که برای آنها نماز بخوانی. آن گاه آنان پس از نماز باید پاسخ دهند که هر کدام در عصر خویش به چه دلیل به پیامبری مبعوث گشتند و اکنون چرا پیش از نفخ صور (بر پاشدن قیامت با دمیدن اسرافیل در صور) یک جا جمع شده‌اند؟»
به جبرئیل گفتم:« امر خداوند را فرمان می‌برم.» و برای پیامبران نماز خواندم. سپس جبرئیل از آنان سوال کرد و همگی آنها با یک زبان پاسخ گفتند:« ای محمد، ما مبعوث شدیم و اکنون در اینجا گرد آمده‌ایم تا به پیامبــری تو و امامت علی بن ابیطالب اقرار و اعتراف کنیم.»

منابع:
بحارالانوار، ج 40، ص42، حدیث 79 -------- فضائل، روضه

اعتراف خضر به علم امام علی علیه السلام


حضرت علی علیه السلام و حضرت خضر نزد هم بودند. علی علیه السلام به خضر فرمود:
« گفتاری حکیمانه بگو.»

خضر گفت:
« فروتنی بی نیازان در برابر نیازمندان به خاطر نزدیکی به خداوند چه زیباست »

علی علیه السلام فرمود:
« و زیباتر از آنچه گفتی، اظهار بی نیازی و عزت نفس نیازمندان در برابر بی نیازان است، با اعتماد به خداوند. »

خضر گفت:
« این جمله را باید با طلا نوشت.»


منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 133 ------ مناقب